Hallo dames, Ik ben op zoek naar ervaringen van andere moeders met twee kindjes die kort na elkaar geboren zijn. Mijn oudste is net een jaar en de jongste is net geboren. En natuurlijk kost het allemaal wat tijd, maar op dit moment heb ik de grootste moeite (en word ik er zenuwachtig van) om als ik alleen thuis ben met beide kindjes de dag door te komen. Als er iemand bij is, natuurlijk geen probleem maar alleen, hoe doe je dat? Ik vind mezelf soms echt een muts, er zijn zoveel gezinnen met nog wel meer kinderen ook waarom word ik hier zo zenuwachtig van? Levi (dreumes) is een heerlijk lief kind en kan goed zelf spelen, maarja natuurlijk niet de hele dag. En Bram (net geboren) is ook een zoet lief kind, slaapt veel, maar heeft ook mama-tijd nodig en wil soms na de voeding niks anders dan bij mama hangen. En tegelijk dat lukt niet. Heb wel een draagdoek en gebruik die op dat soort momenten ook wel, maar Bram blijft er niet goed met zijn hoofdje in hangen of zit zo ver in de doek dat ik bang ben dat hij geen lucht krijgt. Beide handen heb ik dus niet vrij. En tegelijk Levi optillen om hem naar boven te brengen vind ik eng omdat Bram nog zo kwetsbaar is. Daarom laat ik overdag Bram maar in de woonkamer in de reiswieg slapen als Levi beneden is. Hoe deden jullie dat de eerste tijd? Ik kan wel wat advies gebruiken! En wanneer werd het makkelijker? En hoe gaat het over een jaartje, wanneer gaan ze interesse in elkaar krijgen? Alvast bedankt!!!
Hallo Ik heb helaas geen tips voor je, maar wilde even zeggen dat ik ook benieuwd ben naar tips en dus mee lees! Onze dochter is anderhalf, als straks de tweede geboren wordt. Ik merk nu in de zwangerschap al, dat het op sommige momenten zwaar is. Nu heb ik beide keren geen makkelijke zwangerschap, maar toch . . . Onze dochter begint nu langzaam zelfstandig te lopen. Gelukkig, want dat tillen houdt ik de hele dag niet vol. Hoe heb jij dat gedaan met de babykamertjes? Mijn man is er heilig van overtuigd dat het kamertje naar de volgende kan, maar ik denk dat het te vroeg is. Gebruik je ook twee keer een babyfoon? Het is misschien ook een kwestie van ritme krijgen en de kindjes moeten geduld hebben. Mama kan zich niet splitsen Succes! Groetjes Linda.
Mijn kinderen schelen 14 maanden en ja, die eerste periode is echt lastig. Mijn zoontje (de jongste) sliep de eerste periode ook beneden in de box of wandelwagen, dat was voor mezelf een stuk makkelijker. En wat ik echt heb moeten leren, maar onvermijdelijk was -> soms moet er 1 gewoon even wachten (en dus meestal huilen). Je hebt maar 2 handen en kan maar 1 kind tegelijk helpen. Ik zou willen zeggen dat het al heel snel makkelijker wordt, maar dat is niet zo...sorry... De eerste periode is gewoon overleven met 2 kindjes die echt nog zo afhankelijk van je zijn. Inmiddels is mijn dochter 28 maanden en mijn zoontje 14 maanden en loopt het hier al een aantal maanden op rolletjes. Het werd hier makkelijker toen mijn zoontje écht overging naar 2 slaapjes en een beter dagritme kreeg.
Hier nog iemand die zit met dat "probleem".. Heb er vanmorgen een topic over geopend.. Ik zie het gewoon even niet meer zitten...
Hoi Linda, Ja tijdens de zwangerschap was het ook al zwaar he? Blij dat je dochter nu een beetje gaat lopen, dat scheelt! Maar die trap op en af he? Dat vond ik het vervelendste, vooral tegen het einde. We hebben een tweede complete babykamer gemaakt omdat Levi alles nog gebruikt en ik wilde hem in zijn eigen kamer laten omdat hij nog zo klein is. Alles wat hem jaloers kan maken (ik moest mijn kamer afstaan) wilde ik koste wat kost voorkomen. Wij hebben dus alles dubbel, maar zodra we dingen niet meer nodig hebben > marktplaats! Babyfoon hebben wij inderdaad ook dubbel, hoewel ik laatst bij iemand zag dat zij 'm gewoon op de hal hebben gezet. 's nachts gebruik ik alleen die van de baby want die hoor ik niet zo snel maar die van Levi zet ik dan uit. Beneden gebruik ik ze wel allebei want anders hoor ik ze echt niet of pas als ze echt hard brullen en dat vind ik nou niet nodig. Verder heb ik een draagdoek maar daar moet ik dus nog even mee oefenen en een duowagen. Die laatste is heerlijk om niet opgesloten te zitten en ik vind dat de kindjes ook dagelijks buiten moeten komen voor de frisse neus (en ik ook trouwens). Van mijn ouders en schoonmoeder krijg ik ontzettend veel hulp. Ofwel ze helpen hier, of ze nemen Levi een middagje mee zodat ik alle tijd heb voor Bram en mezelf. Dat gaat natuurlijk super! Maar dan die dagen alleen. Levi snapt gelukkig steeds beter dat Bram soms gevoed moet worden en speelt dan prima alleen. Tot hij het zat is en dan gaat hij aan mn broek hangen en wordt hij driftig omdat ik niet met hem kan spelen. Bumba en baby tv zijn in dat soort gevallen mijn redding! Vast niet opvoedkundig verantwoord, maar deze eerste weken voelen dan ook soms meer als overleven. De kindjes in bad doen vind ik al helemaal een ramp, want dat duurt best even voordat ze weer aangekleed en wel klaar zijn en vooral Bram moet daarna gevoed worden dus daar kan ik zo een uur voor uit trekken en dat dan afstemmen op het slapie van Levi vind ik zo lastig. Dus in de praktijk komt dat neer op dagen dat er iemand bij me is. Ook niet zo erg want de andere dagen was ik Bram tijdens het verschonen wel maar ik wil hem eigenlijk vaker in bad doen, hij vindt het zo heerlijk. Vanochtend ging het toevallig prima alleen, ondanks dat Levi viel tijdens het voeden van Bram en ik hem tussendoor zelfs op bed heb kunnen leggen en daarna verder ben gegaan met de voeding. Ik probeer me maar zoveel mogelijk te realiseren dat het ergste wat er kan gebeuren is dat ze allebei huilen. Uiteindelijk krijgen ze allebei gewoon voeding, liefde, aandacht, en alle andere dingen die ze nodig hebben. Ik moet er misschien maar gewoon aan wennen dat ze soms moeten wachten en dat het soms gewoon even iets minder leuk is allemaal. Ongetwijfeld wordt het over een paar maanden vanzelf makkelijker. Hmz... nu ik zelf zo mijn verhaal teruglees komt het over alsof het allemaal moeilijk en zwaar is en dat is op sommige momenten ook wel, maar daarnaast is het vooral ook heel bijzonder!!! Ik geniet ook intens van mijn prachtige kinderen en het moeder zijn. Ondanks de strubbelingen en mijn onzekerheid zou ik ze voor geen goud willen missen natuurlijk.
hier is rust en regelmaat wat de klok slaat. Ik bleef met de kinderen zoveel mogelijk thuis zodat de dag voorspel is. Daarbij het broodje, koekje etc op vaste momenten. Als de dag iedere dag hetzelfde is wordt ie voorspelbaar en dat geeft rust en dat maakt dat vaak ook lekker kunnen slapen. Verder legde ik juist de jongste altijd gewoon in haar wieg boven te slapen, zodat ze niet continu wakker schoot van elk geluidje. Mocht ik toch even naar boven moeten dan zetten ik de middelste in de box, zodat zij ook 'veilig' was. De eerste 2 mnd vond ik het echt door bikkelen, maar daarna was het weer gewoon en liep alles volgens een vast schemaatje...
Amethist en Sassie25 bedankt voor jullie reacties! We nemen het maar per dag en ik denk maar hetzelfde als wat ik tijdens de bevalling steeds dacht; elke wee die is geweest komt niet meer terug en brengt me dichterbij ons kindje. Vertaald: elke dag die is geweest komt niet meer terug en brengt me dichterbij een prachtige toekomst met twee jongens die met elkaar kunnen spelen. Enne, Sassie25; misschien kunnen we elkaar soms even helpen, tips uitwisselen, soms misschien alleen maar even van ons afpraten? Wie weet helpt het? Ik zoek jouw topic nog even op.
Joyce1838 ook bedankt voor je reactie. Elke dag dezelfde tijden aanhouden wil ik inderdaad graag, hoewel beide kindjes vaak op willekeurige tijden wakker worden en Levi de laatste tijd snel moe is en dus vaker slaapt. Dat vaste ritme vind ik dus nog lastig. Ben daar al een maand of twee mee aan het proberen maar nog zonder effect tot nu toe. Het zou wel het fijnste zijn als ik op die manier voedingen en slaapjes op elkaar af kan stemmen. Dat het zwaar is en dat je de hele dag bezig bent vind ik niet erg, maar die momenten dat de oudste driftig wordt van het wachten of de gemiste aandacht vind ik het moeilijkste. En Bram wilde ik inderdaad ook boven laten slapen maar hij wordt toch vaak tussendoor wakker en op een gegeven moment blijf je heen en weer lopen. Gek genoeg slaapt hij overdag in die wandelwagen wel door tussen de voedingen. Vandaar deze oplossing.
ik zie dat je mn topic gevonden hebt... Als het allemaal maar goed komt denk ik steeds... Momenteel weet ik even niet meer hoe ik het allemaal moet doen. Ik heb geneens tijd om mezelf ana te kleden enz ....
Lieve mede-mama's, Het komt goed! Inderdaad, er zijn dagen dat je je om 11 uur ongedoucht en wel realiseert dat je nog niet ontbeten hebt, maar het wordt echt makkelijker! Mijn kindjes schelen 17 maanden. De eerste liep net precies toen de tweede werd geboren. Direct heeft de kraamhulp ingesteld dat nummer 1 na de lunch pas ging slapen (dus niet de ene keer om half 12 en de volgende keer om 14 uur, maar echt boterham op => naar bed). Ik heb A zodra het ook maar enigszins kon in hetzelfde schema gewurmd: zo heb ik 's middags tijd om ff bij te komen. In het begin moest ik dan ook echt slapen, anders begon het te tollen. En ja, je hebt maar 2 handen. Dus tijdens het voeden van de baby, kreeg de oudste een zeer interessant speelgoedje (i.c. een zak met beestjes die geluid maken). Alleen voorbehouden voor die keren dat beeb aan de borst hing. Tv aan kan ook helpen, maar ik merk dat vooral de oudste daar eigenlijk alleen maar drukker van wordt. De beste tip die ik jullie kan geven: plan NIKS. Als er iemand langskomt, zet hem/haar aan het werk. Niemand vind het erg om de vaatwasser voor je uit te ruimen, een was te vouwen of een baby in bad te doen en je kan alle hulp gebruiken! Gooi het idee dat de was moet worden gedaan, dat de vaatwasser moet worden uitgeruimd, dat er nog boodschappen moeten worden gedaan etc. overboord. Het is echt de vraag of je er vandaag aan toekomt en meestal lukt het nog beter ook als het niet van jezelf moet. Overleg met je partner over het huishouden, regel desnoods betaalde hulp of laat de boodschappen thuisbezorgen. Dat kan je nét dat beetje rust bezorgen waardoor jij het weer ff wat beter ziet zitten.
hier 17 maanden tussen de kids. Ik snap precies wat je bedoeld, is erg pittig. mijn zoontje is inmiddels 8,5 maand en kan nu zelf zitten en sinds 3 dagen zelf drinken! wat een opluchting als ze weer een stapje vooruit gaan. Ik doe de opvoeding zo goed als alleen (man is agrarier), mijn man speelt wel bijna elke dag met de oudste half uurtje ofzo! Hier is ook niet vaste dagen in bad. de ene keer 's morgens de andere keer 's avonds dan om de dag dan 2 dagen achter elkaar. kortom wanneer deze mama er zin en tijd in heeft Hier begint het ritme nu een beetje komen (vaste tijden eten en middagslaapje samen naar bed) even bijtanken Ik heb wel nog steeds moeite mee dat ik een van de kids wel eens moet wachten, maar het is zo ik kan echt niet 2 dingen tegelijk. Ik ben geen thuiszitter maar het liefste ben ik met de kids thuis, dat gaat het beste. Wel ben ik blij dat de oudste sinds de vakantie naar de peuterspeelzaal gaat. even wat boodschappen tijd (woon achteraf dus boodschappen is een hele klus met 2 kindjes heb ik de kar eigenlijk al vol) en tijd voor mijn zoontje. Ik wilde altijd graag 3 kindjes maar of nummer 3 er komt? de tijd zal het leren kortom herken ik je verhaal, helaas geen echte tips gewoon je gevoel volgen. alles komt goed schatje Ik geloof wel dat het steeds gemakkelijker wordt als ze meer kunnen. En hier sliep de jongste tot 3 maanden in de box/wandelwagen. Onze slaapkamer is beneden dus daar sliep hij ook wel eens in zijn bedje. vanaf 3 maanden alle slaapjes boven op zijn eigen kamertje
Dames, wederom bedankt voor de reacties! We gaan de tijd maar uitzitten... Moet zeggen dat het ritme er op sommige dagen in lijkt te komen maar op andere dagen is het weer een zootje. Voor het weekend sliep Bram eigenlijk heel goed, maar tijdens het weekend was het ineens weer niks. Hij wilde hele dagen bij mij, sliep moeizaam overdag en heeft gisteren en eergisteren hele voedingen terug gespuugd, zoveel en zo hard dat het gewoon eng was. Daarna helemaal onrustig, kreeg er geen voeding meer in en ben toen maar met hem op mn borst gaan slapen. Halverwege de nacht buikje rustig dus weer kleine voeding gegeven en nu ligt hij na een ochtendvoeding ook weer op bed. De oudste is weer een beetje aan het bijkomen van de oververmoeidheid en hij doet het geweldig! Laat mij en Bram met rust tijdens voedingen en speelt dan over het algemeen heerlijk rustig alsof hij snapt dat hij even zichzelf moet vermaken. Ritme krijg ik er alleen met geen mogelijkheid in. Hoe meer ik probeer hem op vaste tijden te laten eten en slapen, hoe moeilijker het wordt. Hij is gewoon heel snel moe en vaak houdt dat in dat hij een uur nadat hij wakker is alweer terug naar bed kan (als in beneden geen land meer mee te bezeilen) maar dan ligt hij 10min en begint hij weer te kwekken. Gelukkig accepteert hij zijn bed wel heel goed, maarja slapen doet hij dan niet en hoewel ik wel even mijn handen vrij heb en hij aan het rusten is, loopt dan toch het dagschema in de soep. Want als hij dan weer beneden komt kan hij direct na de boterham eigenlijk weer terug omdat hij nog niet geslapen had. Ophouden lukt sommige dagen wel, maar dan moet ik hem echt bezig houden anders wordt hij dwars en gaat hij zitten roepen en wil niks meer. Niet echt een optie als je met een baby van 3 weken op je arm loopt. Duidelijk signalen van mama leg mij nou op bed. En dat doe ik dus ook eigenlijk altijd. De ene dag ligt hij dus 3x terug op bed en slaapt hij ook daadwerkelijk 3x een uur of soms wel twee uur en de andere dag gaan we van de ene poging naar de andere tot hij later op de middag zo moe is dat hij ineens 3 uur achter elkaar slaapt. Met alle gevolgen van dien voor zijn maaltijden. Zucht... maar we gaan kijken of hij misschien gedeeltelijk naar de kinderopvang kan om meer ritme te krijgen (daar kunnen ze hem beter bezig houden dan ik) en dan heb ik mijn handen vrij voor de baby. En tijdens de slaapjes van de baby en soms als mijn ouders oppassen (voordeel van de fles) besteed ik zoveel mogelijk quality time met de oudste. Probeer steeds bij mezelf te denken, ze worden vanzelf groter en dan wordt het vast gemakkelijker maar pfffffff wat duurt dat nog lang en in de tussentijd.... Tnx voor jullie ervaringen, weten dat de meesten hetzelfde hebben doorgemaakt scheelt wel. Soort van gedeelde smart is halve smart haha.
Het is ten eerste denk ik een hele omschakeling en het wennen en leren om praktisch te denken. Even wat tips: - maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. - laat de baby gewoon beneden slapen - richt in de woonkamer een la in met alle verschoningsspullen, spuugdoekjes, extra kleertjes enz, en verschoon beide kinderen altijd beneden, dat scheelt veel tijd; - doe ze in bad als er iemand is om te helpen. Kleine kindjes hoeven in principe maar 2x per week in bad. Toen ze hier klein waren vond ik het makkelijker om hun ritme niet gelijk te hebben. Dus dat ze juist na elkaar slapen. Je hebt geen rustmoment, maar wel meer tijd voor elk kind. En verder: go with the flow, probeer niet te veel van jezelf te eisen. Laat je man bijv s avonds koken voor de volgende dag. Wasmachine elke avond aanzetten voodat je zelf gaat slapen, zo stapelt het zich niet op, enz
Helaas geen tips, want ik heb hier geen ervaring mee, maar wel een vraag. Hebben de moeders hier bewust gekozen voor kindjes zo dicht op elkaar? Wat TS beschrijft is namelijk precies de reden dat ik er juist een behoorlijk leeftijdsverschil tussen wil hebben....
Dag Yil, Begrijp je vraag. Bij ons was het inderdaad geen bewuste keuze, maar een enorme verrassing. Ik heb om eerlijk te zijn zelfs getwijfeld in het begin of ik wel door wilde zetten vanwege alle donkere wolken die ik zag hangen. Nu in de praktijk voel ik me soms zo onzeker over vanalles en nog wat, maar dat dit kindje er is voelt tegelijk als een droom. Nu is het aanpoten en echt wel zwaar soms, maar wat een wonder! En als we langer hadden gewacht had het ook geen 4 jaar geweest denk ik en als ik nu de ervaringen van anderen lees maakt dat ook weinig uit. Elke leeftijd heeft voor- en nadelen. Een groter leeftijdsverschil maakt bijvoorbeeld ook dat de kindjes misschien niet zoveel aan elkaar hebben, omdat ze in een andere fase zitten. Dat zie ik bij mijn zus. De kindjes schelen 5 jaar en de jongste wil graag met zijn broer meespelen, maar zijn broer vindt de jongste een blok aan zijn been. Meestal ruzie dus. Ook geen pretje denk ik. Dus dat ons cadeautje er nu al is kost nu veel tijd, energie en zelfs tranen, maar ik weet zeker als we een poosje verder zijn dat we er steeds meer van gaan genieten. Elke leeftijd heeft zijn charmes dus denk ik. En de keuze voor lang of kort ertussen heeft beide voor- en nadelen. Het is dus heel persoonlijk denk ik. Groetjes, Bianca
Ik heb een zusje 6 jaar jonger dan mij, en heb die leeftijdskloof altijd erg gevonden. Mijn ouders hebben bewust voor een groot leeftijdsverschil gekozen vooral omdat ze dat zelf makkelijker en praktischer vonden. En ze wilden mij alle aandacht geven. Als ze het mij hadden gevraagd had ik dat beetje extra ouder-aandacht met alle liefde opgegeven voor een broertje/zusje waarmee ik ook echt kon spelen (en ook ruzie maken). Wij hebben zelf al in het begin besloten om een klein leeftijdsverschil tussen de kinderen te houden. Een paar lastige maanden zou ik dan even voor lief nemen, dat zijn vooral praktische obstakels. (Hier dan toch anders uitgepakt)
Wij hebben bewust gekozen voor het kleine leeftijdsverschil (14 maanden) tussen de kinderen, maar ik heb me er wel op verkeken hoe pittig het zou zijn met 2 van die kleintjes. Ik zou de keuze, hoe leuk het ook is nu ze wat ouder zijn, niet nogmaals maken en er wat langer tussen laten. Ik scheel zelf 4 jaar met mijn zusje en 6,5 jaar met mijn broertje en ik heb dat nooit als jammer of vervelend ervaren. Wij hebben een hele goede band met z'n 3-en. Mijn man scheelt maar een jaartje met zijn zus en hij kan echt niet met haar door 1 deur. Wij willen heel graag nog een derde, maar dus wel pas als ook onze jongste naar school gaat.
Pff...ik had een hele tekst geschreven, maar die is verdwenen :x Anyway..hier een meisje van 19 maanden en een een meisje van 4 maanden. Het komt allemaal goed! Mijn vriend is veel weg voor zijn werk waardoor ik (fulltime moeder) het ook vaak in mijn eentje moet doen. Ik begin nu echt structuur en rust te krijgen en geniet ontzettend van onze twee meiden. Tips: - tv. Tja opvoedkundig niet helemaal super, maar ergens toch ook weer wel vind ik. Wij wilden onze meiden zolang mogelijk tv-vrij houden, maar helaas is dat principe al snel gesneuveld. Flesje voor de jongste? Oudste in de box voor de tv.. Zo doet ze iets wat ze leuk vindt als alle aandacht naar haar jongste zus gaat. Pluspunten: geen negatieve gevoelens voor oude zus en ik heb mijn handen vrij om mij totaal te richten op de jongste. - twee boxen in de woonkamer (als je de ruimte hebt). Wij hebben er twee en is toch wel erg handig dat de oudste nog steeds in de box kan als het nodig is en de jongste ook gewoon kan liggen in haar eigen box (die natuurlijk op de hoogste stand staat). - Verschonen lekker in de woonkamer doen. Wij hebben hier luiers, doekjes en extra kleertjes liggen, zodat we alleen naar boven hoeven als er wordt geslapen. - Uitjes naar familie en vrienden overdag: tja, is even een hoop gedoe, maar na een paar keer krijg je de routine en ben je binnen tien minuutjes klaar om te gaan. Ik plan ze vaak in de slaapjes van de jongste, zij kan immers ook slapen in de wagen. - huishouden: ik knuffel en speel liever met de meiden dan dat ik MOET stofzuigen. We plakken hier niet aan de grond en de toiletten zijn schoon, dat vind ik al een hele prestatie In de weekenden doen we het wel wat grondiger. - Tank zelf ook af en toe bij! Ik plan eens in de zoveel tijd een avond en een nachtje weg (stappen met vriendinnen ofzo). Even niet zorgen, dat doet mijn vriend dan. Zo ondervindt hij ook een beetje wat ik ervaar en begrijpt hij mij ook wat beter Ik merk echt dat ik er weer tegenaan kan na zo'n nachtje weg. -ohja... ik heb de oudste een babypop gegeven en het is heel leuk om te zien dat zij met de babypop het verschonen en verzorgen na gaat doen als ik met de jongste bezig ben. De oudste gaat zich nu echt interesseren voor haar zus en houdt heel de dag in de gaten waar ze nu is. Ik probeer haar zoveel mogelijk te betrekken bij de dingen die ik doe met de jongste. Spelen en knuffelen doen we vaak met z'n drieen. Zittend in kleermakerszit op het speelkleed met de jongste op mijn schoot geeft mij alle ruimte om ook met de oudste te bouwen, puzzelen, lezen etc. Je zult echt merken dat met de tijd er steeds meer routine en rust komt. Ook ik heb nog steeds mijn momenten van: "Wie eerst?" en "Hoe ga ik dat doen?" , maar ben er steeds rustiger onder. Je hebt nu eenmaal maar twee handen en 1 lijf. Kunt niet op twee plaatsen tegelijk zijn...so be it. edit: soort van schemaatje wat we hier nu aan houden: 0730: jongste fles en daarna nog lekker slapen, dan oudste uit bed, aankleden en beneden ontbijten en dan spelen (alleen of met mij) 1000: jongste uit bed, wat spelen en knuffelen (soms komt ze al veel vroeger en dan gaan we alvast boodschappen doen ofzo) 1030/1100: jongste fles, oudste in de box (tv aan ), drinken en tussendoortje. 1200: oudste lunch, jongste spelen in box Na de lunch gaat de oudste gelijk naar bed, de jongste blijft dan even beneden in de box. Daarna gaat ook zij naar bed. Na een uurtje wordt de jongste vaak weer wakker en dan ga ik samen met haar nog even liggen op het grote bed en als ik geluk heb slaapt zij (en ik ) nog een uurtje. 1430/1500 oudste uit bed, jongste nog op het grote bed (met kussens om haar heen tegen het rollen), oudste naar beneden, wat drinken en een tussendoortje, dan in de box, zodat ik de jongste kan halen voor de fles. Daarna gaan we vaak naar buiten. Boodschappen, een eindje lopen of in de tuin spelen. 1700/1730: Samen met de ouste avondeten, de jongste ligt dan naast ons in de box of boven op haar bedje. Daarna spelen we nog wat, geef ik de jongste een fles en dan gaat de oudste naar bed, terwijl de jongste in de box ligt. Vaak doe ik ze daarvoor nog even in bad. Samen in het grote bad! De oudste speelt met haar speeltjes terwijl ik de jongste vasthoudt en was in bad. Ik kleed haar aan in de badkamer op het aankleedkussen zodat ik de oudste in de gaten kan houden. De jongste blijft liggen als ik de oudste eruit haal en afdroog, laat dan de oudste rondrennen in haar blote billen terwijl ik de jongste in haar bedje leg. Dan dus de oudste naar bed en de jongste nog even naar beneden. 2000/2100 jongste naar bed. Zij krijgt rond tienen nog een flesje op haar kamertje omdat ze anders nog in de nacht komt. Zo gaat het hier een beetje elke dag Ik probeer echt zoveel mogelijk alles zelf te doen, zonder hulp, want ik doe het gewoon ook heel graag allemaal zelf En hoe ouder ze worden, hoe makkelijker het allemaal gaat....echt!
Wauw! Bedankt voor je verhaal, heel inspirerend! En jeetje wat een respect voor jou. Fijn om te lezen dat het allemaal zo goed komt. Geeft weer wat rust inderdaad. Elk kind is anders en elke situatie is anders, maar dit geeft de burger zeker weer moed
Oh bij mij zit er 2 jaar tussen (dus niet eens zo weinig) en ik vond het echt overleven, zeker de eerste 6 maanden. Nu is het super, maar toen, pff. Het is ook hoe je er zelf instaat, ik ben vaak nogal zwaar op de hand, helpt niet mee. Mijn moeder zegt: blijven ademhalen, dan komt alles goed. Ik en mn broertje schelen 13 maanden en mijn moeder vond het heerlijk. Had er zo nog 1tje achteraan gewild. Net als haar moeder: mijn oma had er 3 binnen 2 jaar...