Ik heb laatst op tv gezien dat een vrouw van 57 een dochter kreeg met medische hulp, zoals donorei. Persoonlijk vind ik dat te oud. Maar ik denk dat je het voor jezelf moet bepalen. Ik wilde altijd voor mijn dertigste "klaar" zijn en een groot gezin met weinig leeftijdsverschil. Nu zal ik al heel blij zijn als ik een gezonde tweede op de wereld kan zetten. Je weet nooit hoe het loopt in je leven.
voor me zelf persoonlijk ligt de leeftijd vrij laag. ik zou niet ouder als 27 willen zijn.daarna vind ik het echt echt te oud. mede doordat ik zelf een hele jonge moeder had en het heerlijk vond. maar wat ik al zei dat is voor mij persoonlijk. wat een ander doet moet hij zelf weten
mijn grens ligt nu op 38! (voor 2 kindjes, als het mag lukken) maar misschien denk ik er tegen die tijd wel weer anders over...
grenzen zijn er om uit te stellen denk ik. vroeger vond ik 30 al echt te oud om nog moeder te worden. maar helaas door mijn gezondheid moesten we eerst nog wachten en onderzoeken doen en medicijnen wisselen. toen duurde het nog 2,5 jaar voordat onze dochter kwam. en nu zijn we alweer bijna een jaar bezig voor nog een kindje. ben nu inmiddels ruim 32 en tja. wellicht ben ik wel 34 voor de tweede komt... heb zelf nu wel zoiets van dat dit niet oud is maar denk dat als de tweede zich niet aandient voor mn 35ste dat we ermee stoppen.
Dit dus .. een MMM-traject doet "wonderen" voor je grenzen .... overigens ben ik 41, en na deze ECD poging houdt het op voor ons. Niet zozeer vanwege leeftijd, maar vanwege emotionele aspecten.
Ik ben 43 jaar en heb 4 kinderen uit een vorige relatie.Mijn kinderen zijn al wat ouder. 13,15,17 en 18 jaar oud.....ik ben hertrouwd en mijn man heeft nog geen kinderen.Hij zou dat dolgraag willen....en ik zou graag met hem ook nog een kindje willen.Drie keer zijn we zwanger geweest(waaronder een tweeling zwangerschap), helaas al deze zwangerschappen zijn geeindigd in een miskraam. We weten dat de kans groot is op een miskraam op onze leeftijd,maar een gezonde zwangerschap uitdragen is ook niet uitgesloten.Mijn eigen moeder kreeg mijn jongste broertje op 43 jarige leeftijd en mijn schoonmoeder was 46 jaar toen mijn man geboren werd. Zoals hier al eerder genoemd word....je leven loopt niet altijd zoals je verwacht.Dan ga je anders over dingen denken en je grenzen verleggen. De vraag wanneer wij de grens trekken?....heel erg moeilijk! Ik weet heel goed dat ik ouder word..iedere maand tikt bij ons ontzettend door.Soms denken we dat we eind dit jaar ermee ophouden....maar vaak denken we: we zien het wel hoe het verloopt. Wij kunnen de keus nog niet maken.....we hopen ook dat het niet nodig is en ons nog een wondertje gegund word
Hey hoop42 net als jij ben ik 43 en willen wij ook nog een babytje. wij hebben er van ons samen 6 maar de drang is er om nog een babytje en dit negeer je zomaar niet.Tevens heb ik ook in 1 jaar tijd 3 miskramen gehad waaronder ook 1 tweeling (de kans is groter als je ouder bent zei de gyn.omdat de eitjes van mindere kwaliteit zijn en er makkelijker iets mis loopt bij de ontwikkeling). De gyn. zei ook dat het nog perfect mogelijk is maar je moet het juiste eitje te pakken krijgen de kwaliteit is namelijk ook minder t.o.v. dat je jonger bent. Wij hadden ook zoiets van als ik 40 ben stoppen we maar als die 40 er dan is dan verleng je dit weer. We zullen wel zien wat ze nog in peto hebben voor ons maar momenteel heb ik nog geen leeftijdsgrens vastgelegd.
Wat leuk!! Als de wens daar is dan ga je er voor en verleg je je grenzen.Wat een groot gezin heb jij ook...kinderen zijn ook al wat ouder denk ik? Jij loopt ook in het ziekenhuis? Vind je het leuk om elkaar op de hoogte te houden? Ik zie niet zoveel mensen die ook 43 zijn.Mag ook via pb.
Toen ik 23 was, was ik nog helemaal niet bezig met kinderen. Eerst nog studeren, carriere, hobby's... tja nu ben ik 33 en inmiddels dus al 2 jaar van de pil af. Ik heb nu dus ook weinig te willen. Ik heb dan ook geen grens.
Voor mijzelf heb ik de grens bij 40 gelegd (ik ben nu 40, en vind dat reden om verdere gezinsuitbreiding uit te sluiten). Vroeger dacht ik dat ik zéker voor m'n 30e klaar wilde zijn (ik heb zelf oude ouders, en wilde dat niet voor mijn kinderen), maar het is heel anders gelopen. Mijn grens om eraan te beginnen lag bij 35: ik vond echt dat het 'nu of nooit' was toen ik die leeftijd had bereikt. Toen we eraan begonnen hebben we het erover gehad dat we het zouden proberen tot ik 40 werd, en dat we geen medische circuits in zouden gaan. Al kan ik nooit zeggen of ik die grens niet ook verlegd zou hebben als ik met 40 nog geen kinderen had gehad. Ik denk het niet, maar ik weet niet hoe het is om het te proberen en het lukt maar niet, of om een miskraam te hebben of nog later een kind te verliezen. Ik vind niet dat er echt een verschil is tussen man en vrouw, in wat ik nog een goede leeftijd vind. Voor mij weegt het risico dat je al vroeg wees gaat worden toch wel mee. Heb dat zelf in elk geval als héél beroerd ervaren; mijn vader ging dood toen hij 71 was. Niet superoud, maar op zich een mooie leeftijd. Beetje jammer dat ik toen pas 17 was, nog eindexamen moest doen, nog volwassen moest worden. Dat zou ik echt niet willen voor mijn kinderen - al weet je natuurlijk nooit hoe het gaat lopen. Maar de kans dat je op je 70e dood gaat is vele malen groter dan op je 50e. Als ik 70 ben, zijn mijn kinderen ongeveer 30. Niet leuk om dan wees te worden, maar daar is dan beter mee te leven dan voor je 20e denk ik (en ik ga er stiekem van uit dat ik 80 ga halen - doe er in elk geval m'n best voor met gezond leven en zo). Maar als een ander het een goed idee vindt om het op hogere leeftijd nog te proberen moet hij/zij dat zelf weten. Al vind ik wel dat er een grens mag zijn voor medisch ingrijpen zoals IVF en zo. Het is voor de meeste vrouwen niet gegeven om na hun 45e nog op een natuurlijke manier gezond zwanger te zijn, dus als je op die leeftijd niet zwanger wordt heb je geen aandoening maar ben je gewoon te oud, bot gezegd.
bij mij ligt de grens erg laag voor me zelf stopt t bij 27. ik was er aan toe toen ik 25 was,inmiddels 26 geworden en als komende tijd niet lukt dan houd t op de reden hiervan is dat ik me zelf al "oud " vind iedereen in me fam krijgt heel jong kinderen mijn moeder was met mij 18,20 en 23 jaar. mijn zusje was 18 mijn broertje 21 mijn nichtje 18 dus ja t zal wel gevoelskwestie zijn ik wil een jonge moeder zijn en heb zelf t idee als t na me 27 e gebeurt ik me dan te oud vind maar gelukkig mag iedereen t zelf weten
Hallo hoop42 vind het best om mekaar een hart onder de riem te steken. Mijn kids zijn j 23,j 22,m 20,j 15,j 12 en j 7 en de dochter moet nu in okt. bevallen van ons 1ste kleinkind. We hebben besloten om de natuur zijn gang te laten gaan en geen medische ingrepen te doen enkel heeft de gyn wel gezegd om de progesteronwaarde te controleren en eventueel hier medicijnen voor te nemen. Nu zitten we weer volop in de klusdagen en dan is het weer dat stressen tot de nod dag.
Voor mijn ligt de grens bij 36 jaar. Ik geef mezelf dus nog 4 1/2 jaar. Ik had het ook echt niet eerder gewilt. Ik weet dat het lichamelijk beter is om er jonger aan te beginnen, maar geestelijk ben ik er nu pas aan toe
voor mij ligt de grens op 30 jaar en dit om fysieke reden: ik heb een heel slechte rug. En een zwangerschap valt in dat opzicht niet te onderschatten. Ik ben er nu 23 en wil graag 3 kinderen. Op zich nog tijd genoeg natuurlijk, maar voor de eerste zijn we nu toch al een tijdje bezig. dus wie weet als het derde er pas komt als ik 31/32 ben, zal ik dan misschien ook geen 'neen' zeggen omdat ik nog een plekje heb in mijn moederhart..
Heb altijd gezegd voor m'n 30ste wil ik klaar zijn maar ben nu dus 31 en zwanger. Zal wel op m'n 31ste nog bevallen Wel moet eerlijkheidshalve zeggen dat deze zwangerschap van onze 2e zoon absoluut ongepland en onverwacht is want in principe waren we met 1 kind helemaal tevreden en voor ons gevoel compleet Maar goed 'de natuur' heeft zo beslist en we zijn er wel blij mee hoor!