Laat ik beginnen met het feit dat ik helemaal niet in staat ben om na te denken. Voel me echt soort van ingestort sinds het overlijden van mijn vader.......(01-08-12) Verhaal staat hier http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/375815-schock-niet-waar-zijn.html 02-08-12 dus 1 dag na zijn overlijden en dat wij het te horen kregen, heb ik haar (die vriendin die ik al ruim 10jaar ken en zij mijn vader dus ook) een whatsapp gestuurd met dit nieuws(een whatsapp, omdat ze voor ruim een maand terug naar haar vriend ging in Aruba, ze was net 1 dag weg). Na 2 dagen geen reactie, dus ik even naar het nr. gekeken....had ik het naar een verkeerd nr gestuurd. Dus uiteindelijk 3 dagen na mijn vaders overlijden heb ik haar een bericht naar het juiste nr gestuurt. 2 dagen later kreeg ik een reactie, dat ze van me houd en dat ze me gaat proberen te bellen. De dag daarna heeft ze dat ook gedaan, maar ik was net als alle andere dagen bij mijn familie. Na dit telefoontje dat ik niet beantwoord heb omdat ik niet thuis was, heeft ze niks meer laten horen. Ze was meerdere keren op facebook om foto's te plaatsen,maar heeft niet gereageerd op mijn geplaatste teksten over mijn vader, hoe ik hem mis en hoe moeilijk ik het heb. Zelf heb ik er wel een aantal keer aan gedacht om haar te bellen, maar vergat dit ook meteen weer(mijn hoofd is van gaten kaas naar gat met kruimetjes kaas gegaan). Ze is nu sinds een paar dagen terug en heeft me gebeld. Hoe het is, dat ze heeft geprobeert te bellen(1x) en dat ze te moe is om langs te komen dus wat ik de volgend dag zou gaan doen. Helemaal verbaasd en boos heb ik me in proberen te houden en was mijn reactie ik weet het nog niet bel me morgen maar. Ze heeft nog een x gebelt, zag ik later, maar heb nog niet terug gebeld! Ik weet gewoon echt niet wat ik hiermee moet! Vindt het heel raar dat ze niet vaker heeft geprobeert te bellen, bedoel is niet zo moeilijk bel zelf ook van curacao naar nl als ik daar ben. Qua geld kan ik het nog enig zins begrijpen(eigenlijk niet in deze situatie maargoed). Maar waarom dan niet op facebook een berichtje van 'ik denk aan je' of iets in die geest. Ze weet niet eens wat er gebeurt is(behalve dat hij een dodelijk ongeluk heeft gehad), wanneer de crematie was(dat het een crematie was) en hoe het nu allemaal is. Ik vindt het echt niet oké en voel me zwaar "in de steek" gelaten door haar. Maar wil alleen maar zeggen dat ik er wel voor haar ben in welke situatie dan ook. En zij is er dus blijkbaar niet voor mij. Mensen van mijn werk en kennisen de ik weinig spreek waren er meer voor mij dan dat zij was. En zij was juist de gene die ik "nodig" had. Nu ben ik het ene moment woedend en het andere moment probeer ik begrip voor haar op te brengen. Ik moet het eigenlijk met haar bespreken, maar ben nu echt niet op de juiste plek om dat te doen(geestelijk). Feit is dat zij wel contact zoekt en ik weet dus niet zo goed wat ik daarmee moet. Ik heb er nu gewoon geen zin in! Vindt het allemaal al lastig genoeg.....................
oh en dat ze te moe is om meteen naar me toe te komen vindt ik ook echt niet oké! Ik bedoel. je laat het bijna een maand afweten en dan kom je thuis en ben j te moe om naar je beste vriendin te gaan die haar vader heel plots is verloren door een ongeluk.....???????? Snap het echt niet en ben er zo boos en verdrietig door!
Dit komt op mij over als dat zij iemand is die haar emoties ontwijkt en zich geen houding weet te geven tegenover jou. Ze weet niet hoe ze met jouw verdriet moet omgaan denk ik. Ik zou zeggen, nodig haar uit om onder 4 ogen te komen praten. 10 jaar vriendschap is niet niks! Succes! En nog sterkte met het verlies van je tata.
Ik weet nu zelf ook uit ervaring dat je vrienden leert kennen in moeilijke tijden. Van wie je het niet verwacht krijg je vaak wel reacties en van je het juist wel had verwacht weinig tot geen reactie. Ik ben na het overlijden van mijn *dochter echt super gesteund door heel veel mensen en heb nog nooit zoveel kaarten gekregen in mijn leven en bemoedigingen. Maar er waren ook een paar mensen die het gewoon af lieten weten. Voortaan wist ik gelijk wat ik aan ze had en hoef er dan ook niet zoveel contact meer mee. Het beste in jouw situatie lijkt me toch om een gesprek met haar aan te gaan en uit te spreken dat je wel wat meer steun had verwacht van haar rondom het overlijden van je vader. Sterkte, tis niet leuk.
Ik vind dat je haar wel terug had moeten bellen.. ook al stond je hoofd er niet na.. je zegt dat je haar heel hard nodig hebt, maar je belt niet terug als je ziet dat ze gebeld heeft, dat vind ik dan weer krom... Dat zij niet vaker gebeld heeft nadat je niet opnam kan ik me ook wel in denken, zij dacht misschien dat je het druk had en dat je wel terug zou bellen als je tijd hebt??? Ik snap echt hoor dat je hier boos om kan worden maar bekijk het ook van haar kant. Ik zou als ik jou was niet te snel je conclusie's trekken, ze heeft er misschien wel een goede reden voor en jij bent op het moment erg emotioneel
ze heeft je gebeld... jij hebt dat gezien en hebt haar niet teruggebeld. Misschien dacht ze wel... die is nu met familie, ik wil niet storen, ik wacht gewoon rustig haar telefoontje af. Als je haar zo graag had willen spreken had je dr zelf terug moeten bellen vind ik. Je kan niet altijd van mensen verwachten dat ze dingen doen die je zelf wel zult doen... Als ik jouw vriendin was geweest had en jij mijn beste vriendin had ik direct in het eerste vliegtuig terug gezeten... maar goed mijn beste vriendin en ik zijn zo voor elkaar. Al jaren... Andersom zou het vast ook zo zijn maar ik zou het niet van haar verwachten. Je kan niet weten wat iemand denkt/doet En als je vriendin zo een goede vriendin is als je zegt dat ze is waarom heb je dit niet tegen dr gezegd dan? Lijkt me toch dat als je zulke goede vriendinnen bent dat je het kan bespreken. Sterkte met het verlies van je vader.
Heel eerlijk, ik zie niet zozeer in dat ze fout bezig is of is geweest. Ze kan het zelf ook verkeerd geïnterpreteerd hebben. Dat jij niet terug belde. Dat ze dacht: Ze is er nog niet aan toe, dat komt nog wel. Ik geef haar ruimte. Ik zou ook even afstappen van het idee dat ze er niet (genoeg) om geeft of zo. Soms loopt het nu eenmaal zo. Enneuh... te moe na een reis uit Curaçao? Vind ik niet gek! Ze gaf ook zelf al aan om meteen de volgende dag te komen. Ze geeft dus wel steeds aan om betrokken te zijn. Geef haar die kans!
o en over die abortus... echte vriendinnen oordelen niet over elkaar of bespreken dat met elkaar en gaan niet op een forum zetten dat hun vriendin iets niet "naar waarde" ziet... zou echt woest zijn als mijn vriendin zo een oordeel over mij op een openbaar forum zou zetten zeg... dus sorry maar kijk ook naar je eigen aandeel in het verhaal...
Hier heb je gelijk in, had ik niet moeten plaatsen! Probeerde iets duidelijk te maken met een verkeerd voorbeeld! Ga het proberen te verwijderen. Voor de rest... Ik probeer ook begrip te hebben en het van haar kant te bekijken, lukt me soms ook. Maar vaak niet! Ben gewoon kwaad, niet persé alleen op haar, maar ook om de situatie. Het niet terug bellen.....uhm sorry hoor, maar heb heel veel dingen moeten regelen(mijn stiefmoeder praat en begrijpt geen nederlands). Dus alles kwam op ons "de kinderen" neer. Maar de rest was hier niet echt toe in staat, ik ook niet echt maar het moest. Kortom ik heb heel veel moeten doen. Heb ook een dochertje en probeer verder iedereen op te vangen. Zoals ik al zei is mijn hoofd 1 grote gaten kaas, ook voor dingen die heel belangrijk voor me zijn! Ik heb haar trouwens whats up gestuurd, toen ik haar telefoontje zag, dat ik er niet was. En dat ik op dat moment mijn dochtertje moest voeden. Daarna ben ik het weer vergeten.
Als jij haar "vergeet" terug te bellen kan je haar ook niet verwijten dat zij jou niet meer gebeld heeft.. Hoe vervelend de situatie ook is, je beste vriendin vergeet je niet. en als je zegt dat jij geen tijd had om haar te bellen.. Wat maakt het dan uit dat ze jou niet belt? Je kan dan toch ook niet opnemen omdat je "geen tijd hebt"
Ik zeg niet alleen dat ik geem tijd had, maar ook dat mijn hoofd over vol was en ik het vergat! Sorry hoor maar mijn vader is/was plots overleden!!! heb dan echt wel wat anders aan mijn hoofd, waardoor ik het dus vergat!
Nou nou hoef je niet zo te reageren hoor.. Je vraagt om onze mening en die krijg je.. ook al is het niet de gene die je wilt horen. Je had haar gewoon terug moeten bellen, en anders nu niet boos op haar worden.
Ik heb verzoek gedaan het stuk over de abortus te verwijderen. schrik van mezelf, dat ik dat geplaatst heb. Hoop dat het sne verwijdert wordt! Dank je Debby! Moet inderdaad met haar gaan praten, maar ben gewoon bang dat ik onredelijk wordt of heel erg kwaad. Ben echt een wrak! Blijkt nu maar weer, omg doe echt dingen die ik nooit zou doen
Was niet zo heftg bedoelt hoor! Maar vindt wel dat er heel makkelijk wordt gedacht over het niet terug bellen van mij. Net alsof het niet feit is, dat voor mijn gevoel mijn hele leven op zijn kop staat op dit/dat moment. lijkt mij dat zij ook wel wat meer haar best had kunnen doen mij te spreken dan 1x bellen in bijna een maand tijd en het ene whats appje. (wat dus mijn inziens het probleem is) Helemaal aangezien ik bij haar heb aangegeven dat ik niet thuis was en dat ze me mobiel moet bellen als ze belt. en ze daar ook niet op gereageerd heeft.
het enige wat ik zie is dat jij teleurgesteld bent. Maar ik als vriendin zijnde zou denken dat, als mijn vriendin niet terug zou bellen niet vraagt (in die whatsapp) of ik het nog een keer wil proberen of zeg ik bel nog, ik op dat moment stoor of je belast. dus idd zou ik je ruimte geven. wat jij nu interpreteer als links laten liggen. mijn advies: Ga naar je vriendin. huil uit! kijk naar haar reactie. vraag waarom ze niet heeft terug gebeld. maar spreek vanuit je eigen gevoel zonder te beschuldigen. het kan gewoon zijn dat jullie elkaars signalen verkeerd oppakken. en wil je daar 10 jaar vriendschap voor op het spel zetten. Als ze je zo dierbaar is en je haar niet ook wil verliezen zou ik nu de mogelijkheid grijpen om bij haar uit te huilen en nu je ei kwijt te kunnen en weer even thuis te komen. Helaas heeft ze niet aan je verwachtingen voldaan maar dat kan gebeuren. Als ze het niet bewust heeft gedaan en jullie elkaar verder goed kennen komen jullie daar wel over heen. heel veel sterkte. (even ter aanvulling dat ik denk uit het ene verhaal dat jullie andere ideen hebben van hoe een vriendschap behoort te zijn. en nu dat dus aan de orde komt en jij bepaalde verwachtingen krijg. je gaat zien dat zij die niet waar kan maken. en dan is het OF accepteren of in zien dat ze misschien niet de vriendin is die jij dacht. maar daar kom je pas achter na een gesprek (betekend overigens niet dat ze geen goede vriendin is maar misschien niet de goede voor jou))
Mijn tel ging, onbenkend nr. Dacht dat zij het was, maar niet. Meteen moed bij elkaar geraapt en haar gebeld. Heb eerlijk gezegt dat ik boos was omdat ze niet meer geprobeert heeft mij te bellen. Ze snapte het en zei, dat ze het vaker had moeten proberen, maar niet goed wist wat te zeggen. We hebben het uitgepraat(ook wat ik hier neer heb gezet, incl. verwijdert stuk). Ze begreep me(had haar al eerder verteld hoe ze op me over kwam). Vond het niet leuk en is blij dat ik het verteld heb en het heb laten verwijderen. We hebben morgen afgesproken! Thanx dames. p.s voel me terrecht echt slecht over het inmiddels verwijderde stuk. Weer een goed leermoment.