Jaloers op man

Ligt vast aan je hormonen, meid, maar ik snap je wel hoor. Heb zelf ook wel eens zo'n baaldag, dat ik wil dat alles weer normaal is. Maar meestal is mijn man jaloers op mij, dat ik de baby al wel kan voelen en hij nog niet, dat ik nu al zoveel merk van de komende baby terwijl het voor hem en de kinderen nog zo abstract is. Misschien is dat voor jouw man ook wel zo?

 

Het barbie syndroom.....

Heb er geen last van maar snap het ergens wel.
Ach ik kan dit wel en mijn man niet dus dan maar niet stappen en even niet makkeljk dingen doen.
Een baby in mijn buik is mij meer waard

 

Ik las je verhaal en ik kan me in jouw situatie heel goed voorstellen dat je jaloers bent op je man. Je bent samen zwanger en ik zou mijn man echt een uitbrander geven als hij elk weekend zou gaan stappen en stomdronken thuis zou komen. Ben echt onwijs dankbaar dat mijn man niet zo is. We gaan nog samen naar feestjes, maar hij past zich gewoon aan aan mij. Als ik het maar 2 uurtjes volhou dan gaat hij dan mee naar huis. Hou ik het de hele avond vol dan blijven we de hele avond. Zo hoort het lijkt me in een goede relatie... Hoe zie je dat voor je als het kindje er is? Gaat hij dan ook in zijn eentje gezellig feestjes vieren en jou thuis laten met de kleine?

 

Tja, de definitie van een goede relati ekan verschillen Roxyroxx. Je zou ook kunnen zeggen dat het bij een goede relatie hoort dat het elkaar gunt om leuke dingen te doen, ook als je dat zelf (even) niet kan. Ik vind jouw uitspraak dus nogal kort door de bocht.

Ik kan me wel voorstellen dat het je stoort dat hij hieraan vrije dagen opmaakt, als hij er maar zo weinig overhoudt voor de na de bevalling, Abeltje. Dat zou ik dan weer wel met hem bespreken, dat je hem zijn feestjes gunt maar dat je hem ook heel graag bij je hebt in die eerste week na de bevallig. En dat dat voor hem natuurlijk ook een bijzondere ervaring is!

Verder, ach. Als hij gewoon lief is en je wat dingen uit handen neemt in het huishouden, dan is het goed toch? Verder kan hij nu eenmaal geen bijdrage meer leveren.

 

Nouja, enige nuance bij mijn opmerking is natuurlijk wel nodig... Ik zou het zelf (puur mijn eigen mening) echt niet leuk vinden als mijn man op vrijdagnacht en zaterdagnacht 6 uur dronken binnen zou vallen, zoals ik zie bij een kennis. Ik gun mijn man echt wel zijn leuke dingen hoor, als hij wil moet hij vooral naar feestjes, maar ik ben gewoon blij dat hij zoiets heeft van nee schatje we gaan samen en anders niet. Ik ben daar heel blij om, maar het scheelt misschien dat wij veel gezamenlijke vrienden hebben en dus veel feestjes bij vrienden thuis, dat is ook wel fijn!

Ik veroordeel niemand zijn relatie, althans dat was niet mijn bedoeling, ik gaf alleen mijn mening weer

 

Ik snap je helemaal hoor.
Hier hetzelfde. Tenminste nu niet meer, ondertussen hanteert hij de "2 biertjes max" regel, en gaat niet meer de kroeg in, ivm verminderde bereikbaarheid. Maar tot een paar weken geleden hier idem.
En ik 'stimuleerde' hem hier ook in; laat hem er maar van genieten 'nu het nog kan'.

Maar... ik kan niet zoveel. Bekkeninstabiliteit, rust houden ivm veel harde buiken, veel pijn enz enz. Ik gun hem alles, hoop dat hij er onwijs van geniet, maar ben wel beetje jaloers. Baal dat ik niet mee kan.

Tja, het is niet anders denk ik dan maar. Straks, als de kleine er is, en ik hersteld ben, ben ik weer eens aan de beurt om een bandje te gaan bekijken, of een dansje te wagen. Tot die tijd mag hij vooral genieten.

 

Hmm grappig; ik zie dat juist precies andersom. Mijn man kan dat bijzondere gevoel van een baby in je buik hebben niet ervaren. Een zwangerschap gaat weer over, voor je het weet is die kleine geboren.

Ik heb ook weleens een baaldag hoor, want ik verga inmiddels van de rugpijn iedere ochtend als ik uit mijn bed kom of na een dagje iets te veel gedaan te hebben, maar ik weet dat het tijdelijk is en voor mij wegen deze ongemakken niet op tegen het bijzondere gevoel wat ik de hele dag door wel heb. Ik heb ook gebaald op zo'n heerlijke, warme zomeravond waarbij iedereen aan de rosé zat en ik aan de spa rood en het feit dat ik afgelopen zaterdag niet naar dat leuke evenement kon gaan, waar ik ieder jaar wel bij ben, maar dan voel ik die kleine weer heerlijk bewegen en dan word ik weer helemaal blij!

Misschien kan je het zo bekijken.

 

Ik snap het wel, het is een beetje dubbel je gunt het hem, maar zelf wil je ook meer kunnen. Heb je het er al met hem over gehad? Misschien lucht het op. Bij mij werkt het vaak zo dat als hij dan gemeend zou zeggen dat ie een keer voor met thuis blijft dat ik het dan niet nodig zou vinden, maar dat het rot gevoel daar wel van weg gaat.

Alleen straks als de kleine er is wel goede afspraken maken over uitgaan en zo

 

Ik had dat ook wel een beetje. Mijn vriend had het heel erg nodig om af en toe even wat leuks te doen met zijn vrienden en daar hoorde dan soms ook een flinke borrel bij. Ik was ook echt te moe om mee te gaan en vond er ook niets aan om nuchter tussen de dronkelappen te staan Mijn eigen keuze dus, ik mocht echt wel mee.
Uiteindelijk had ik er wel profijt van als mijn vriend zich even uit kon leven buitenshuis, want dan bleef hij ontspannen thuis. (hij had best last van mijn hormonen haha).
Op zijn beurt wat hij jaloers op mij omdat ik 'samen' was met ons kindje en hem de hele dag kon voelen.

Ik had er wel erg van gebaald als hij zijn vrije dagen daar aan zou opmaken, nee dan hadden we wel een discussie gehad denk ik.

Jullie moeten samen de balans hierin vinden, maar kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Iedereen doet het op z'n eigen manier.

 

Ja, die dagen zou ik ook wel van balen en daar kun je best iets van zeggen, lijkt me.

Verder herken ik het toch niet zo heel erg. Sterker nog, ik ben degene die volgende maand nog een keer alleen op vakantie gaat, want nu kan het nog. En de wintersport van mijn man deze winter gaat niet door, omdat hij mij niet alleen wil laten met een pasgeboren baby in het gezin erbij. Dus eigenlijk ben ik hier de profiteur, haha.

Waar je misschien wel voor moet oppassen. Wij hebben al twee kinderen en het is er langzaam in geslopen dat mijn man nog steeds heel veel dingen buitenshuis doet en ik bijna niks meer. Ik sport niet meer, heb weinig eigen sociale contacten, doordat én omdat ik altijd degene ben die thuis blijft. Hij gaat 2-3x per week sporten en gaat 's avonds nog wel eens wat doen met vrienden. Dat heeft een tijdje geleden erg gestoken bij mij, ik baalde ervan dat ik altijd maar thuis moest blijven bij de kinderen, want elke keer oppas regelen wordt ook wat prijzig. Daar heb ik uiteindelijk wel over gepraat, want ik merkte dat ik boos op hem werd, terwijl hij zich van geen kwaad bewust was, want het was gewoon langzaam zo gegroeid. Sindsdien moedigt hij me regelmatig aan om ook eens een avondje weg te gaan of zelfs een hele dag. Gek genoeg heb ik er niet eens zo vreselijk veel behoefte aan, maar ik weet nu wel dat het kan en dat hij best bereid is om dan ook eens een keer extra thuis te blijven als ik aangeef dat ik dat wil. Dus hou dat wel in de gaten, dat je niet verzandt in een routine dat jij altijd thuis bent en hij lekker zijn oude leventje voortzet zonder ergens aan te denken.....

 

Nou, een avondje uit gun ik mijn man van harte, maar hij zou het hier niet hoeven proberen om vrije dagen te gaan nemen om bij te komen van zo'n avondje, om dan na de bevalling zo weinig over te hebben....
Gelukkig hier een vent die juist een halve papa-dag inlevert om extra te werken, nu ik verlof heb, zodat hij straks na de bevalling nog wat dagen heeft. Wat uiteraard ook in zijn eigen belang is, want de eerste week maak je heftige nachten en is het voor hemzelf ook echt niet fijn om te moeten werken dan.
Da's misschien voor jouw vent nog even een nadenkertje? Dat hij dan dus straks na de bevalling al heel vlot weer moet gaan werken, terwijl hij dan ook hartstikke brak zal zijn?

 

Zelf ben ik 25 en was ik ook een flink feestbeest voor mijn zwangerschap. Nu ben ik zwanger en daar onwijs blij mee en weet ik dat t voor mijn eigen en kleintje's gezondheid veel beter is om mijn rust te nemen. Heb nou ook wel heel veel last van kwaaltjes, maar probeer doordeweeks uit te rusten om in het weekend toch wat leuke dingen te doen met mijn man. Geen feestjes meer tot 6 uur, maar gewoon naar feestjes van vrienden of naar vrienden zelf.

Wat betreft de vrije dagen: Mijn man heeft extra een week vakantie minder genomen zodat we na de bevalling lekker twee weekjes samen kunnen genieten van ons nieuwe gezinnetje. Ik zou het erg egoistisch van hem vinden als hij geen vrije dagen meer had na de bevalling omdst hij die heeft opgemaakt aan brakke dagen.

Na de bevalling ben ik overigens wel weer van plan om gewoon lekker ook te genieten met mijn man. Quality time met zijn tweetjes is ook na het krijgen van de kleintjes erg belangrijk voor mij!

 

Tja... natuurlijk verlang je wel eens naar de dingen die je eerst wel kon.

Ben zelf 27 weken en inderdaad begint alles meer in de weg te zitten. Echter ik ben helemaal niet jaloers, wij zijn echt samen in verwachtig ervaar ik. Mijn man houd mij goed in de gaten en hij kans best naar een feest en drinken. Mij boeit het niet, maar we zijn beide niet zo'n feestbeesten.
Volgend weekend hebben we een bruiloft, hij drinkt lekker en ik rijd. Consequentie is wel: als ik moe ben gaan we naar huis. Of een collega moet om willen rijden en hem afzetten, maar dat zal niet omdat die ook drinken. En dat zal hij prima vinden, hoewel jammer wellicht. Weet dat het voor hem erg gezellig gaat worden.

Geen spoortje jaloezie hier... maar ik ben ook een persoon die niet weet wat dat voor iets is en hoe dat voelt. Ben nooit of te nimmer jaloers.

 

Ik kan je heel goed begrijpen hoor. Ik heb ook zoiets, ben niet jaloers op mijn vriend dat hij in t weekend lekker gek kan doen, maar baal wel een beetje dat ik dat nu niet kan terwijl ik het gevoel heb alles nog makkelijk aan te kunnen. Ik ben erg blij met mijn zwangerschap en mag echt niet klagen, want heb bijna geen kwaaltjes, maar vind t soms best saai dat zwanger zijn. Niet even lekker t feestbeest uit hangen enz. Maar ''verplicht" rustig aan doen. Maargoed heb t zeker over voor mijn meisje, ik krijg er wat moois voor terug, maar zal blij zijn als ik na die 9 maand weer eens een drankje kan doen of een feestje kan pakken

 

Doel wel op haar maar was een grapje hoor.

Mike ik wil ook feesten en zuipen...
Mike ik wil......
Mike ik haat zwanger zijn.....

Wat een muts is dat.

Nee hoor meid af en toe wil ik ook wel ruilen maar dit is een vrouwen ding.
Wij hebben de power om dit te kunnen....
Al moet ik zeggen dat ik soms best een borreltje lust