Dit is weer iets nieuws. Sinds een klein weekje vertoont mijn middelste zoon ietwat vreemd gedrag. Hij is namelijk panisch voor zijn jongste broertje.. Ik heb proberen uit te zoeken hoe hij die angst ontwikkeld heeft maar ik kan er gewoon mijn vinger niet opleggen. Zomaar uit het niks gaat mijn zoon ontroostbaar huilen/krijsen zodra zijn broertje ook maar in beeld is. Hij kijkt dan met hele grote ogen naar hem, alsof hij een eng monster voor zich heeft staan. Hij houd op met huilen zodra broertje op bed ligt. Als broertje gewoon bij ons beneden is horen we de hele dag alleen maar gehuil.. Mijn zoon komt ook naar ons toe en vraagt of hij naar bed mag. Dit hebben we een paar keer gedaan (ook om zelf bij te komen want de sfeer is door dit hele gebeuren beneden vriespunt..). Mijn zoon gaat dan gewoon spelen in bed en wil er ook niet uit. Een hele dag op bed liggen is natuurlijk geen optie dus als we hem na een uurtje weer meenemen belanden we in een flinke strijd. Hij verzet zich hevig en zodra hij zijn broertje weer ziet is het einde zoek. Alles begint weer van voor af aan. Ik zit echt met mijn handen in het haar. Ik ben geen gedragsdeskundige.. ik snap totaal niet wat hier aan de hand is. Naar mijn weten heeft er onderling geen 'traumatische' ervaring plaats gevonden wat het gedrag eventueel zou kunnen verklaren. Ik ben moe van dit en kan de situatie niet meer helemaal helder bekijken. Komt een dergelijke angst iemand bekend voor? En heeft er iemand tips voor mij? Mijn zoon is trouwens hierover niet aanspreekbaar.. ik vraag hem regelmatig wat hij voelt, wat er aan de hand is en waarom hij zo bang is.. maar uiteraard kan hij dat nog niet uitleggen. HELP!
Wat vreemd... Heb er geen ervaring mee (hebben nog maar 1 kindje), dus weet zo snel ook niet wat er aan de hand kan zijn. Kun je er niet op een rustig moment, als je met hem alleen bent (en hij niet overstuur is), over praten? Of hij iets ziet bij zijn broertje waar hij bang voor is? Of er iets gebeurd is? Hopelijk kom je er snel achter...
Sinds wanneer geeft hij dit gedrag? Heb je hem bij de verzorging betrokken? Hij moet gaan zien dat een broertje ook leuk is. Probeer dingen te ondernemen met hun samen. Naar de speeltuin waar hij ook een beetje weg kan als hij dat wil. Laat ze samen met vingerverf een schilderij maken of samen in bad of onder de douche. Samen kliederen en lachen is iets waarvan ze nader tot elkaar kunnen komen.
Dankje voor het antwoord! We hebben hem op een rustig moment bij ons genomen en een poging gedaan om er over te praten maar zo ver is mijn zoon nog niet dat hij zijn gevoel kan omschrijven. Dat maakt het tegelijkertijd ook zo moeilijk. Hij zegt dingen als 'Nee, baby niet hier, baby naar bed..' of 'baby pijn..' gevolgd door heel hard huilen. Hij lijkt tegelijkertijd ook helemaal geobsedeerd door zijn broertje, maar dan op een negatieve manier. Soms doet hij een poging om mee te helpen in de verzorging, dan lijkt het goed te gaan, en dan ineens boos, huilen en hem willen slaan. Helemaal uit het niets! Nu, op dit moment is het weer volop aan de gang. Mijn jongste heeft net zijn flesje gehad en is nu wat aan het spelen en mijn zoon is weer alleen maar aan het huilen. Het enige verstaanbare op dit moment is 'baby pakken...baby pakken..pijn' . Wat ook heel typisch is, voor dit alles noemde hij zijn broertje altijd bij zijn naam, of gewoon broertje. En nu is het dus alleen maar, baby! ??
Ja, dit zijn dus allemaal dingen die altijd goed gingen.. dat is het gekke! We hebben de tweeling altijd betrokken bij alles omtrent hun broertje! Daarom begrijp ik dit dus ook niet! Hoe kan een kind ineens zo angstig worden? Dat móet gewoon een oorzaak hebben.. Wel is het zo dat ze vanaf het begin hun broertje geaccepteerd hebben maar ze zijn liever met elkaar bezig. Ze vinden hun kleine broertje nog niet interessant genoeg om mee te spelen.
hey mess wat vervelend voor jullie zeg! wat gebeurd er dan als je naar je zoontje luistert? dus op de momenten dat hij zegt; baby pakken, baby pijn? als je de jongste dan idd oppakt wat gebeurd er dan? huilt de oudste dan nog steeds? uit ervaring (niet op dit gebied dan) weet ik dat je soms minder hard je best moet doen naar oplossingen te zoeken en te luisteren naar wat je kind zegt. soms duurt het even voordat het kwartje valt en begrijpt wat hij probeerde te zeggen maar het kan zeker de moeite waard zijn
Haha.. nou, mess is hier ook van toepassing.. Bedankt voor je tip. Ik heb de jongste op dat moment opgepakt maar dan gaat het ook gewoon door. Mijn zoon wijst dan naar boven, in zijn woorden wil hij dus zeggen ' leg hem maar op bed, mama'. Zo nuchter als ik ben heb ik er ook al aan gedacht dat mijn zoon misschien dingen ziet die ik/wij dus niet zien. Maar goed, ben daar niet helemaal in thuis dus kan er ook vrij weinig mee.. Ik vind het zo moeilijk dat hij nu nog niet uit kan leggen wat hem dwarszit! Niks is zo lastig als je je eigen kind niet kan begrijpen..
Pfff wat moeilijk zeg.... Zou het niet toch een vorm van jalouzie kunnen zijn? Lijkt me sterk hoor als ik het zo hoor, want dan zou je zeggen dat hij niet in zijn uppie boven gaat zitten, maar je weet het nooit. Onze dochter heeft geen last gehad van jalouzie, tot onze zoon 6 mnd was. Hij was langer wakker en ging meer aandacht vragen en dat vond onze dochter toch niet zo leuk..... **denkt nog even verder met je mee**
Wat een vervelende situatie vooral als je er geen oplossing of verklaring voor hebt. Mijn jongste dochter heeft kort geleden ook iets dergelijks gehad. Ze begon hysterisch te worden zodra ze haar oudste zus zag. De oudste mocht ook niet in de kamer komen en moest maar naar boven. De jongste kon ook niet uitleggen waarom, alleen maar hysterisch doen. Ik heb dit gedrag ook nooit kunnen verklaren. Er was niets tussen hen gebeurd, ze zijn altijd lief voor elkaar. Misschien had de jongste een enge droom gehad. Ze heeft het daarna nog een paar keer deze momenten gehad, zo onverklaarbaar. Ik heb de oudste nooit weggestuurd, de jongste moest zich er maar overheen zetten. Ik hoop dat het snel overgaat en dat het een fase is.
Wat naar meis! Heeft je jongste mannetje hem misschien een keer per ongeluk geknepen of iets? Dat hij daar van geschrokken kan zijn? En kan het geen vorm van jaloezie zijn? Als hij vraagt om het broertje op bed te leggen en daardoor dus mama wat meer voor zichzelf heeft? Ik zou anders even met je huisarts of kinderarts bellen en even vragen hoe je hiermee om moet gaan. Gewoon advies vragen! Maar kan me voorstellen dat het niet makkelijk is. Probeer hem inderdaad wat meer te betrekken bij het verzorgen van zijn broertje, maar zo te lezen doe je dat al..
Nou, dit had dus precies mijn verhaal kunnen zijn! Het is hier hetzelfde, helemaal uit het niks ontstaan! Het zou inderdaad heel goed kunnen dat mijn zoon (misschien) heel eng heeft gedroomd over zijn broertje. Maar daar zullen we nooit achtergekomen! Het blijft een raadsel! Vanmorgen stond hij heel vrolijk op. Mijn jongste lag nog te slapen. Nadat ik de jongens had aangekleed, omdat ze een dagje naar opa en oma zouden gaan, ben ik de kleine man gaan halen. Ik was nog niet halverwege de trap of het humeur van mijn zoon sloeg alweer helemaal om. 'Nee mama, niet baby.... mama, ik bed' En weer huilen.. Cathie, Nee, geen fysieke traumatische ervaringen. Ook niet als ik op de wc zat want ik neem de kleine man altijd mee. De 2 oudste willen nog wel eens hardhandig autotje's door de kamer gooien (vooral alles doen wat niet mag als ik uit beeld ben) dus dat risico neem ik niet! Jaloezie, nee ik denk het ook niet. Hij vraagt namelijk veel vaker of hij zelf naar bed mag! Hij trekt zich terug van ons en vind het allemaal prima. Ik zal eens kijken wat het weekend brengt. Eventueel wat video-opnames maken en dat dan inderdaad voorleggen aan de HA of onze KA. Wat is dit allemaal lastig zeg!
Het kan toch een vorm van jaloezie zijn. Baby wordt ouder en eist meer ruimte op, meer tijd en zn plek in het gezin. De oudste vindt het moeilijk om die ruimte te delen en reageert heftig. Dat ie naar zn kamer wil is ook misschien omdat hij die plek niet hoeft te delen: daar is zijn ruimte veilig. Maar ik zou het met het cb bespreken.
Wat heftig! Ik heb er geen ervaring mee, maar zou het zeker bij een professional aankaarten. Jaloezie is ook wel het eerste wat bij me opkomt, maar wel een rare uitting..
Tja, de verklaring van adi klinkt heel logisch. Toch kan ik het mij niet voorstellen dat het jaloezie is! Hij deelt normaal gesproken áltijd alles met iedereen, hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Nu hebben Opa en Oma hem vandaag even extra geobserveerd voor mij. Ze zijn naar scheveningen geweest. Daar gaan ze wel eens zo'n speelhal in. Veel geluiden, lichtjes en drukte. Voorheen vond hij dit leuk, maar vandaag niet. Volgens mijn schoonouders was het drama.. krijsen, huilen en vragen om weer weg te gaan. Het lijkt wel of hij ineens helemaal overprikkeld raakt en niet meer weet hoe hij daar mee om moet gaan. Onze jongste heeft sinds kort zijn stem ontdekt en kan een behoorlijke keel opzetten! Sindsdien is het dus ook ' fout' gegaan.. Zou hij dan gewoon overgevoelig zijn? En kan dat ineens komen..? Ik ga hier sowieso mee naar een arts. Niet het CB want daar hebben we hier niks aan. In ieder geval, bedankt voor het meedenken! Dat helpt mij al enorm!
Ik denk dat dit komt omdat zijn broertje onvoorspelbaar is. Hij heeft daar geen vat op en dat kan ie echt als beangstigend ervaren.
Op een gegeven moment kunnen kinderen ook (voor ons) irrationele angsten ontwikkelen. Zo was mijn neefje ineens panisch voor de poef (??), mijn dochter voor de wind, mijn nichtje voor water.. Misschien heeft jouw zoontje de angst ontwikkelt voor je jongste?
Hoe ging je met je zoontje om tijdens je zwangerschap? Had je hem goed uitgelegd dat er een andere baby aan zat te komen? En hoe gezellig het straks zal worden. Praatte je tijdens de zwangerschap over de baby, zeg maar ter voorbereiding op het nieuwe leventje dat bij jullie in jullie gezin zou komen? Dit gedrag schijnt wel vaker voor te komen bij kinderen die totaal niet zijn voorbereid door de ouders op de komst van een broertje of zusje. Ik denk dat je niet moet vragen "Waarom doe je zo" maar hem op een andere manier moet benaderen. Koop boekjes over een broertje of zusje dat erbij komt. Ik heb zelf een boekje gekocht van Tip de muis bij de Action "Tip wil een broertje" echt een aanrader voor jou!! Ook al begrijpt hij het niet helemaal, toch pikt hij genoeg op om de boodschap duidelijk over te laten komen. Het boekje kost 2.39 ofzo, en echt, als ik jou verhaal lees, past die perfect bij je zoon! Nog een ding, niet denken dat hij het toch niet begrijpt als je iets ingewikkelds verteld, dat doen ze wel, echt. Ik hoop dat je wat aan mn advies hebt! En ik zou echt dit eerst proberen, want naar de huisarts hierom is ook heel beladen voor zo'n kleintje. En je komt in een molen met hem terecht. Dat wil je ook niet. Succes!