Even uitleggen, ik heb nu 2 prachtige jongens en en zwanger van onze dochter! Nu ik te horen heb gekregen dat het een meisje is ben ik los gegaan met kopen (had absoluut geen voorkeur maar na 2 jongens ben ik zo blij met me meisje nadat we dat toehoren kregen). Nu ga ik me allemaal scenario's in me hoofd halen of ik het niet gedroomd heb, echoscopiste zei dat ze het 100% zeker wist en hebben het op video en ze heeft er minstens 1,5 min na gekeken en zag het gelijk al. Waarom die onzekerheid? Ook heb ik opeens angst dat het niet goed zal gaan. Dit had ik vorige keren niet terwijl ik net zo hard stond te springen en te kopen heb nu al wel de hele zwangerschap veel last van hormonen en bij de vorige keren ook niet.... Herkennen jullie dit dat je bang wordt van je eigen geluk???
Is het misschien niet meer een combinatie van? Misschien onbewust toch wel erg blij dat de 3e een meisje is ondanks dat je ook super blij bent met je 2 mannen én dat je nu weet wat je te verliezen hebt? Ik merk tenminste aan mezelf dat ik nu in deze 2e zwangerschap meer op van alles zit te letten dan bij de 1e. Simpelweg omdat je weet hoe het gaat en wat er mis kan gaan.
Ja heel herkenbaar! Heb gewoon zo hard zitten huilen omdat mijn man helemaal door t dolle was toen ik eenmaal zwanger bleek te zijn, en ik gewoon niet durfde te genieten. Ik durfde gewoon niet blij te zijn, en het was echt heel erg moeilijk voor mij om te zien dat we dit niet samen konden delen. (lees m'n onderschrift maar) Is wel goed gekomen hoor,na 14 weken durfde ik eindelijk te gaan genieten. Hoop dat jij dat ook snel kan gaan doen.
Ja en daarbij zie ik ons al helemaal zitten straks dat kleine meisje met haar 2 grote broers. Heb een heel rottig begin gehad van mijn zwangerschap en dan voornamelijk hoe de omgeving reageerde tot echt crisis aan toe. Ik straal nu van oor tot oor en dat beangstig me dan soms. Ook omdat de tweede een rottige start heeft gehad en daar maak ik me nu al zorgen om. Oftewel moeder issues...
Uhhh... je bent 15 weken zwanger en de echoscopiste zegt dat ze met 100% zekerheid kan zien dat het een meisje is? Sorry, maar wat een onzin. Zelfs bij de 20 weken echo, kunnen ze het maar met 98/99% zekerheid zeggen... De kans is wel groot, dat het dan ook daadwerkelijk een meisje wordt, maar ze had niet mogen zeggen dat het 100% zeker is... Vind ik echt dom... Ik hoop voor jullie dat het toch een meisje is, hoor! Echt leuk na 2 jongens!
Zijn dit hormonen of gewoon een normale reactie. Hou veel van me vriend! maar hij is ook wel eigenwijs! Ik ben nu 36 weken zwanger het kindje ligt helemaal klaar voor de bevalling! Maar wel in een stuit. Maar buiten dat gaat me vriend naar een kroeg bij ons in de buurt helemaal niet erg, zou hem op komen halen. Hij maakte het niet laat en zou bellen rond 11 uur half 12. Hoorde maar niks zelfs omhalf 1 niet ben om kwart voor 12 begonnen met bellen omdat ik graag naar me bed wilde omdat ik gebroken was. Maar er nam niemand op. Rond een uur of 1 belde ze een keertje terug, hee remoerig op de achtergrond, ze waren toch maar naar de stad gegaan. Ik was natuurlijk helemaal over de pis! Ik was al wel 3 kwartier aan het bellen geen gehoor bellen ze om 1 uur terug zelfde geld is er wat aan de hand of ga ik aan de gang weet jij veel. En was over de pis. Ze hadden me gewoon 1,5 à 2uur laten wachten op hun, om hun op te komen halen. Weet je wat ze dan nog eens zeggen door de telefoon we komen we met de taxi terug! Gun hem alles en mij part gaat hij iedere week. Hij gaat niet vaak en daarom maak het me ook niet uit, maar waarom uitgerekend nu.....? Nu kan er echt wat gaan komen! En dat kan geen 2e keer gebeuren want je kindje wordt nie 2 keer geboren. Hij gaat echt bijna nooit en nu ik de laatste loodjes loop lijkt het wel of hij steeds vaker wil...? Snap er niks van....? Of zou ik nou gewoon boos zijn van de hormonen.... Lijkt mij niet. Ondertusssen ben ik zo over pis geraakt dat hij rond 2uur thuis kwam, en zij. Vind het niet erg dat je gaat, maar blijf wel graag berijk baar je weet nooit, en laat me niet op je wachten als dat niet nodig is! Wie kan er daar nou ook zo van over de piss zijn Miss maken die hormonen het wel erger dan het is. Op zoon moment ben ik zo kwaad. Maar als hij dan thuis is benmik weer blij dat ik hem zie.
Ja dat kon ze zien ja. Is sen vrouw met vele jaren medische ervaring. De echo beelden waren heel duidelijk en helder dus daarom kon je ze het met zekerheid zeggen. Ze zei alles wat zwart moet zijn was mooi zwart etc. Ben geen expert maar vertrouw wel op haar. Bij mijn schoonzus kon ze dat niet met 100% zekerheid zeggen dus ze zegt niet zomaar wat
Ik heb het ook. Vooral omdat alles bij mijn dochter zo goed is gegaan heb ik zoiets van 'is dit mij wel nog een keer gegunt?'. Ik ben ook zoeen zenuwpees. Ben vooral bang dat de kleine te vroeg geboren gaat worden. Elke zwangerschap is anders, dus vergelijk je vorige twee niet teveel met deze!
bijzonder he , bij mij ik ging bijna huilen bij 15 wkn pret echo , echoscopist schrok ben je niet blij dan vroeg hij ik zei wat denk jij na 3 boys kan het niet geloven ,durfde niet blij te zijn had bevestiging nodig bij 20 wkn echo durfde nu pas wat te kopen.en bij 30 wkn echo was ik nog bang dat ze toch wat anders zagen , zal zo blij zijn als het geboren is dan pas is dat 1% wat als ... gevoel weg . hoezo gek hihi
heb juist hetzelfde. ook een geslachtbepaling laten doen. ze was 100 procent zeker dat het een meid werd. ben ik alles roze gaan kopen en nu slaat de twijfel toe. wat als het toch een jongen wordt?
Ik ga toch nog even wachten tot ik een paar echo's gehad heb waarop ze kijken naar het geslacht vooraleer ik meisjeskleren koop. Bij mijn zoontje was de gynaecoloog zeker op 16 weken dat het een meisje was, heb nog een echo waarop hij de 'schaamlipjes' duidelijk had aangeduid met een pijltje Op de uitgebreide 20 weken echo zei de andere gynaecoloog (gespecialiseerd in die echo's)plots dat we een zoontje kregen... Grote verrassing dus! Daarna bij elke echo naar de geslachtorgaantjes gekeken en een echo van zijn piemeltje gehad. Op die eerste echo was zijn piemeltje blijkbaar nog niet volledig gevormd en in het begin lijkt het erg op een meisje.
Op 15 weken al een geslachtsbepaling vind ik persoonlijk wel erg vroeg. Bij ons was dus het piemeltje van zoontje nog niet eens gevormd dus ja. Zou toch beetje afwachten met al meisjesdingen te kopen.
Trouwens ik vroeg hier niet om duidelijkheid over de echo, en heerlijk om na mijn eerdere post de onzekerheid groter te maken, bedankt! Als een medische echoscopiste mij verzekerd dat ik niet hoef te twijfelen waarom gaan we dan hier een discussie over voeren. Als we er achter komen dat het wel een jongen is dan is dat onze zaak. Ik ga uit van wat me verteld wordt en wat ik bij mijn eigen jongens gezien heb. Maarja het gevoel en de onzekerheid is dus nu alleen maar groter. Let misschien op als iemand wat schrijft en ga dan dus niet dit soort dingen neerzetten. Als ik om de betrouwbaarheid van de echoscopische een vraag zou stellen dan kan je los gaan maar hier heb ik dus echt helemaal niks aan! Ja en dit zijn ook weer mijn hormonen!!!
je onzekerheid zegt misschien al genoeg, je houdt dus onbewust wel in je achterhoofd dat het ook een jongen kan zijn. Ik heb een echo gehad met 14+3 en dat was eigenlijk omdat ik met 8 weken al de termijnecho had gehad en ik oor mijn eigen gerustheid wilde weten dat alles erop zat. zij durfde ook de uitspraak te doen dat het een jongen is maar dat kunnen ze niet 100% zeker zeggen op dit termijn (zij was ook gespecialiseerd in geslachtsbepalingen) . zelfs met 20 weken is het nog wel een mis. ik heb zelf ook nog steeds een meisje gevoel. dus wil je niet onzeker maken maar laten weten dat het gevoel niet raar is, ik ken het ook.