De vlaggen mogen uit!!

na regen komt zonneschijn. Het is maar weer bewezen.
Goed nieuws wat betreft mijn vriend,
1 aanklacht hebben ze laten vallen, de andere is nog in onderzoek omdat er nog twee mensen gehoord moeten worden.
Er zijn nu een aantal mensen vrijgelaten, die hebben OF hun straf al uitgezeten dmv voorarrest (word ervan afgetrokken) OF weten nu wanneer ze er uit mogen. De 'laatste' is eind augustus.
dat zal bij mijn vriend niet het geval zijn, zijn zaak komt in september pas voor. Advocaat durfde het nu wel aan om te zeggen dat hij er vanuitgaat dat mijn vriend vrijgesproken word. Bewijs is er nog steeds niet, die twee verhoren die nog gedaan moeten worden hebben geen directe betrekking op mijn vriend maar gaan om iets anders waar ook mijn vriend mee te maken hééft gehad. Hij staat dus in dat dossier maar hoeft zelf niet meer verhoord. Het is dus wachten op de anderen. That's it.

Maar nu... weer afwachten tot in Sept.

 

Klopt. Ik snap nu dus ook waarom dat onderzoek tijdelijk stil stond. Ze waren al bezig met straf uitdelen tegen anderen. Tenminste; ik denk dat het de reden is geweest. Geen idéé of het zo werkt!

 

Ik moet even mijn gal spuwen..
Geen idee of men het leest (of wil lezen) en of het iemand kan interesseren maar gezien dit toch een beetje het topic is waar werk/geen werk/bajes-vriend problemen van mij bij elkaar gestapeld zijn... zet ik het er gewoon bij.. Omdat ik het kwijt moet. En omdat het kan

Vandaag een gesprek gehad met de man van de reclassering.
Wát een nare, bevooroordeelde, vervelende man vond ik dat! En dan niet eens over mijn vriend (wat ik érgens heel diep van binnen me nog vaag kan voorstellen.. ) maar gewoon keihard over MIJ!

"ik begreep dat u 11 jaar jonger bent dan uw vriend, is dat nou een verstandige keuze geweest?"
- 'leeftijd doet er bij mij niet toe. Ik gedraag me een stuk ouder en volwassener en hij gedraagd zich weer iets jonger dan zijn leeftijd. Als we op een lijn zitten, ontzettend verliefd en gek op elkaar zijn en over practisch alles hetzelfde denken, wat doet leeftijd er dan toe?'

"Hij heeft niet echt een carriere plan he? Hij hobbelt een beetje van baantje naar baantje krijg ik het idee"
- "nee, dat is niet waar. Dat heeft hij voorheen gedaan omdat zijn werkgever failliet ging. Hij zit nu al een dikke twee jaar bij dezelfde werkgever, mag daar straks terugkeren (ook nog gehoord gisteren, goddank ) en heeft daar al 7 interne cursussen gedaan én is geslaagd voor elk. Daarbij was hij bezig met een thuisstudie die deels door werkgever betaald werd zodat hij in zijn vakgebied nog een extra EN officieel erkend diploma op zak zou hebben."

"maar hoe gaat dat dan bij u? Ik hoorde van uw schoonouders dat u als schoonmaakster werkt nadat uw contract niet werd verlengd. U heeft ook in bijstand gezeten en in uitkering. In hoeverre is het verstandig dat hij straks samen met u verder gaat?"
- 'meneer, ik heb een huis. Ik betaal mijn rekeningen zelf en op tijd. Ik heb een schuld afgelost terwijl ik in de bijstand zat. ZELF en zonder hulp. Ik at zelf 1 boterham maar mijn kind kreeg er 2 als hij die wilde. Ik cijferde mijzelf weg maar kon alles zelf betalen, regelen en organiseren. Ik kreeg van alle kanten hulp aangeboden maar wilde het niet aannemen omdat ik het gevoel had dat ik het ZELF kon en ik dééd het. JA ik werk als schoonmaakster. NOU EN? Ik werk voor mijn geld! Alle uren die ik aan kan pakken die pak ik aan. Ben ik trots op mijn functie? Nou, nee. Niet op mijn functie. WEL op mijn zelfstandigheid. Als u mij vraagt of het verstandig is dat hij naar mij terugkeert als zijn vriendin zijnde; Ja. Hij heeft een baan, ik heb een baan, we hebben beide geen schulden meer, een dak boven ons hoofd en kaas op ons brood en wederzijdse liefde voor elkaar. persoonlijk zie ik het probleem niet!!'

"wil u uw kind wel om hem heen hebben?"
(en toen knapte ik, na een half uur lang nog meer van dit soort vragen te hebben gekregen)
- 'ik begrijp dat u een beeld probeert te vormen van mijn vriend zijn omgeving. Ik begrijp dat u uw werk doet maar ik begrijp OOK dat u er zit om hem te HELPEN. Deze vragen doen mij persoonlijk gewoon pijn. Deze vragen hoor ik bijna dagelijks alleen niet in vraagvorm maar in oordeel. Ik ben die oordelen zat. Ja, ik wil mijn kind wel degelijk om hem heen hebben. Toen hij net was opgepakt heeft mijn kind door het huis gekropen, kastjes zitten meppen omdat ze open moesten om er in te kijken, bij de voordeur zitten huilen totdat ik liet zien dat mijn vriend óók niet achter die deur verstopt zat en was mijn zoon het weekend daarop van slag omdat we niet in de bus stapten maar er langs liepen. Mijn zoon is gek op mijn vriend EN andersom. U spreekt hem wel eens, vraag hem er maar naar. Ik kan u op een briefje geven dat hij begint te huilen. Mijn zoon begon te stuiteren in de box als hij mijn vriend op de trap hoorde. Mijn zoon negeerde zijn eigen moeder volkomen als hij met een bal kon spelen met mijn vriend. Mijn zoon vedient mijn vriend wel degelijk als vader figuur en mijn vriend ziet mijn zoon als zijn eigen kind. Dat is het laatste wat IK erover zeg, deze vraag moet u aan mijn vriend zelf stellen en u zult nog versteld staan over de emotie die hij voelt bij het missen van mijn zoon'

"u bent er wel heel fel over. Waarom is dat toch zo?"
-'omdat ik dagelijks te maken krijg met dit oordeel.Ik begrijp heus hoe het eruit ziet; een meisje van 11 jaar jonger, heeft al een kind van haar ex, de ex wil niets meer van het kind horen of zien laat staan met zijn moeder. Dat meisje van 11 jaar jonger zat in de shit tot over haar oren en vervolgens werd haar huidige vriend opgepakt. Denkt u dat ik dat niet weet?'

"ik bel voor een situatieschets voor uw vriend, dat begreep u al?"
- 'ja, dat wist ik. Heeft u netjes van tevoren gezegd dus dat begrijp ik wel'
"wil u mij nog iets vertellen of vragen wat u relevant vind voor zijn situatie?"
- 'ja. Ik wil u heel eerlijk vragen wat nu precies de situatie schets is. Ik krijg een heel naar gevoel bij deze vragen en ik heb bijna de neiging te zeggen dat als u het opschrijft zoals U erover denkt mij maar buiten het verslag te houden. Ik voel me beoordeeld en als het opgeschreven wordt op de manier waarop u de vragen stelt dan helpt dat hem niet. Dáár belt u voor, hem helpen en een eerlijk beeld schetsen. Maar dat is het nu niet, krijg ik het gevoel.'

En wat zegt hij dan?
"maar dat is het nu wel want uw antwoorden waren heel duidelijk."
What the f*ck... die vragen gingen om MIJ, niet om HEM!
Ik ben gewoon boos. Iemand die ik nog nooit gezien heb, die me niet kent en geen enkel idee heeft wie er achter de naam Anouk schuilt moet nu gaan beoordelen of ik een fatsoenlijk mens ben? HIJ moet nu gaan opschrijven of mijn vriend een fatsoenlijke achterban heeft? HIJ moet een eerlijk, objectief verslag schijven. EN DAT TERWIJL HIJ ER ZO OVERDUIDELIJK ALLANG EEN MENING OVER HAD?
Bah bah bah....

Ik ben alles zo zat.. zó moe van advocaten, regeltjes, bezoekuren, tranen, informatie afwachten, niks horen, ineens alles in stroomversnelling en dan ineens alles weer stil zien vallen, mijn vriend kapot zien, zien dat álles van hem word afgenomen en dan vervolgens nog een oordeel naar MIJN hoofd krijgen.
IK zit hier niet fout, IK heb niks gedaan!
Wáárom word er toch altijd geoordeeld over mij!?
BAH!

* zo, dat lucht weer even op *

 

Gisteren op bezoekuur geweest, verslag was al binnen.
Mijn vriend wist niet dat ik ook gebeld was en zag dat dus ineens verschijnen in het rapport.
Kom ik daar binnen zegt ie doodleuk 'aan je antwoorden zag ik dat je pissig was op die vent. Goed gedaan, dus!'
Volgens mijn vriend is het dus (zoals jullie ook al zeiden) positief uitgepakt. Op de een of andere manier kan ik me daar niets bij voorstellen, maargoed.

Dan iets anders. Bij elk goed bericht lijkt er wel een slecht bericht overheen te knallen.
Vanmorgen werd ik op mijn werk gebeld door mijn onderbuurvrouw. Haar ex (en een redelijk goed bekende van mij) is op jonge leeftijd plots overleden. Hij is gevonden op de keukenvloer, 07:00 's ochtends. Wat er nu precies is gebeurd weet ik niet. Buuf is hier bijna de hele avond geweest. Normaal gesproken is zij degene die mij troost en/of mijn hart laat luchten, ineens zijn de rollen uit het niets even omgedraaid. Vind het lastig, weet ook niet helemaal goed wat te zeggen tegen haar of wat ik kan doen haar even te laten lachen of zo iets. Ben zelf ook wel wat geschrokken, het is echt zo bizar! Zo maar uit het niets, volgens mij had hij niet een ziekte of een afwijking die bekend was. Heel rare situatie, weet ook niet zo goed wat ik er mee aan moet. Heb er zelf niet echt enorm verdriet van, hoor. Kende hem wel maar we kwamen niet bij elkaar op de koffie ofzo. Spraken elkaar wel eens en het is een Haarlemmer die redelijk herkenbaar was. Was ook een hele sympathieke vent en veel mensen kenden hem wel. We wisten van elkaar wie we waren, hij wist dat ik in hetzelfde complex woon als zijn ex (mijn buuf dus) en we wisten van elkaar wel zo'n beetje wat er in het leven speelde. Geen enorme vrienden, wel bekenden. Juist dan is het dus zo gek dat hij ineens is overleden. Het is zo vreemd!

 

Vandaag het laatste bezoekuurtje voor de zitting.
Even het een en ander iets duidelijker uitleggen want tot op heden was er nog veel dat ik bewust heb weggelaten uit het topic. (nu nog, hoor. Komt vanzelf wel een keer..)

Dinsdag ochtend is de zitting.
Ik vind het doodeng. Zenuwachtig, maak me zorgen, ben met schoonouders al aan het denken wat er gebeuren moet als hij niet vrijkomt..
Wat houdt het nu in?
De zitting is een regie-zitting. Die worden alleen toegepast in hele complexe zaken. Nu is mijn vriend zelf niet de oorzaak van het complexe maar komt dit vooral omdat er blijkbaar veel mensen in zijn betrokken.
Mijn vriend wordt momenteel voornamelijk vastgehouden omdat ze eigenlijk niemand willen laten gaan voordat alles op tafel ligt. Heel logisch, zou je zeggen. In de praktijk gebeurd dat dus allemaal veel minder logisch dan je zou denken.
Het vreemde is dat er al een aantal zijn vrijgelaten. ééntje omdat zijn opleiding in September begon (!! wát een reden, echt......) en een aantal omdat ze daar op doodliepen en er niets meer te vinden was. Waarom dat bij mijn vriend dus niet zo is, is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk omdat hij bewust al die tijd zijn mond heeft gehouden totdat het dossier compleet was. Daarmee heeft hij de indruk gewekt dat hij meer wist dan hij daadwerkelijk deed. De enige reden is echter dat hij in één keer zijn verklaring wilde doen en het dan direct helemaal goed. Hij wilde niet dat hij nóg een keer voor verhoor opgeroepen werd omdat iemand weer iets anders zei. Hij wilde dat alles compleet was en dán pas zijn verhaal doen. Dan was het in een klap klaar en zou er geen reden zijn tot nog meer vertraging en langer vasthouden 'omdat hij zijn mond hield'.

Maargoed; de zitting dus.
Die is dinsdag ochtend. Wat kan er nu gebeuren?
Simpel; het is eruit mogen of blijven zitten omdat ze verder onderzoek willen doen.
In de zitting zal GEEN uitspraak zijn, jammergenoeg.
Een regie-zitting is echt een manier voor rechters om te bepalen welke richting ze op gaan met het onderzoek. (ff googlen levert nog meer uitleg op, voor mij is dit de duidelijkste manier om het uit te leggen )
Twee opties; Hij wordt geschorst tot de rechtszaak OF hij blijft zitten afwachten.
Die opties hebben ook een gevolg; Als hij wordt geschorst is de kans dat hij een straf aan zijn broek krijgt miniem. Ze gaan zelden tot nooit iemand naar buiten laten om vervolgens alsnog vast te zetten. Bij schorsing is er weinig tot geen bewijs en lijd dat bijna nooit tot uiteindelijk een strafoplegging.
Wordt hij NIET geschorst.. tsja, dan zijn we geen steek wijzer!
Dan kan hij bij de rechtszaak alsnog vrijgesproken worden maar is er ook nog een grote kans dat hij een straf opgelegd krijgt.
Of dat dan voorwaardelijk is of echt vast moeten zitten... Only time will tell.

Maar dan... mijn grootste zorg.
Die bende-baas die mijn vriend zo onwijs onder druk heeft gezet (is al bewezen inmiddels, overigens)..... Mijn vriend kan me niet vertellen of die gozer ook op die zitting is of niet. Of die later of eerder komt OF dat hij in de zaal zit op het moment dat mijn familie, vriend zijn familie, IK en vriend zelf daar zitten.
Dat laatste maak ik me zorgen om. Inmiddels heb ik al gehoord waar die gozer toe in staat is (speculatie, maar toch..) en ik wil er pertinent NIET bij zijn als die gozer op hetzelfde moment in de zaal zit.
Hij hoeft mijn gezicht niet te zien, hij hoeft me niet te gaan herkennen. Heb verdomme een kind thuis en ik wil gewoon geen enkel risico lopen met die vent.
Die vent zelf komt voorlopig écht niet meer vrij, dat is allang duidelijk. Voor HEM ben ik niet bang maar voor zijn banden met andere figuren wel.
Vandaar dat ik hier even iets wilde vragen.
Ik weet namelijk dat er een aantal dames zijn die bij politie/justitie werken en misschien hebben die er een antwoord op voor mij. In hoeverre is het mogelijk dat die vent er dus bij is?
En in hoeverre is het mogelijk dat ik hem kan ontwijken maar wel zoveel mogelijk mee krijg van die zitting? Ik kan er op internet geen antwoord op vinden en ben heel erg bang dat ze mijn vriend en die vent met elkaar willen gaan confronteren.
Vriend zelf is daar ook wel bang voor maar voor hem is het een win or lose situatie en legt hij zich bij beide opties neer. Ook hij wil pertinent niet dat IK er ben als die vent er ook is..
Momenteel maak ik me dáár meer zorgen om als de hele uitslag!

Kan het hem vanmiddag nog eens vragen maar ik vraag me af of hij er een antwoord op heeft. Ze gaan hem vast niet vertellen of en hoe hij met die vent geconfronteerd wordt. Lijkt me voor het onderzoek niet handig en dus ga ik ervan uit dat ze het voor hem achterhouden als hij er naar vraagt..

 

Klopt. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet ZELF mijn beslissingen maak. Begrijp heus dat iemand het misschien graag anders zou zien, dan nog bepaal ik toch echt zelf wat ik doe...
Het verdedigen ben ik het niet mee eens, althans, niet volledig.
Ik verdedig hem deels omdat ik WEL weet wat er gebeurd is en een ander NIET maar tóch een oordeel heeft. Het verdedigen van de daadwerkelijke actie die hem nu in deze situatie heeft doen belanden... nee.
Dat doe ik dus niet. Ben het er totaal niet mee eens, heb al zo vaak aangegeven dat ik het niet begrijp en dat het gewoon ronduit dom is geweest van hem. Echter beoordeel ik hem er niet op omdat (nogmaals ) dit iets is geweest van vóórdat ik hem kende, laat staan een relatie had.
Zo, nu klaar met mijzelf verdedigen.

Anyway; inmiddels terug van bezoekuur.
Thank god had mijn vriend dus wél een antwoord. Hij had zijn advocaat nog gesproken en volgens de plannen die er liggen is die vent er dus niet bij. Die zegt namelijk al die tijd al helemaal niets, geeft geen antwoord en verklaard niets. Beroept zich dag in dag uit op zwijgrecht. Daar brengt zo'n zitting dus geen verandering in en dat is dan ook de reden dat ze hem er niet bij zetten.
Wat betreft de zaal, tsja, daar kan ik niks anders mee doen dan zien wat er op mij af komt.
De zitting is inderdaad openbaar dus een ieder kan die bijwonen. Echter is er voor de louche figuren niet echt een reden om erbij te zijn gezien die vent er niet is. Advocaat en vriend achten het beiden redelijk onwaarschijnlijk dat die figuren zich dan laten zien, die blijven liever buiten beeld op een moment dat het voor hun handiger uitkomt.
Zijn ze er wel, dan kan ik besluiten weg te gaan. Dat is niet vreemd, schijnt wel vaker te gebeuren. (tsja, wist ik veel... alsof het dagelijkse kost voor me is ofzo...)
Grootste zorg is nu weggenomen. Nu eerst morgen maar eens werken en daarna zien we dus wel wat er gebeurd allemaal!

Edit; wat betreft mijn zoontje, overigens...
Daar kies ik dagelijks voor door mijn leven gewoon verder te leven.
Heb weer werk, zit stukken beter in mijn vel, noem het op.
Mijn zoontje blijft buiten de situatie. Pas als mijn vriend weer terug is (en dus OF is vrijgesproken OF zijn straf heeft uitgezeten) heeft Tygo er enigszins mee te maken. DAN pas zal er écht duidelijk zijn in hoeverre we dit samen op gaan lossen. Dan pas wordt er besloten hoe nu verder te gaan. Vooralsnog laat ik mijn vriend niet vallen om een fout van vroeger. Niet vóórdat er 100% duidelijk is wat dit voor gevolgen voor mijn zoon heeft.