@ JongeMama: Ik begrijp je heel goed. En ik begrijp ook dat je vader en zijn vriendin teleurgesteld waren. Als ik jou was, zou ik dit topic nu maar laten sluiten... Je hebt een heleboel meningen gekregen, ga je vooral niet tegenover iedereen verdedigen, maar ga lekker genieten! Geniet van je kraamtijd!
Mijn oudste heeft na de geboorte een week in het ziekenhuis gelegen. De eerste dagen mocht er niemand, behalve wij, bij hem komen kijken. Mijn ouders hebben hem na 3 dagen even vast mogen houden, maar hebben het nog even 2 dagen uitgesteld. We hadden hem zelf amper aan vastgehouden of verschoond. Vonden ze ook totaal geen probleem trouwens. Bij de jongste was de zwangerschap enorm ruk. Zoveel zorgen gehad de laatste weken. Mijn ouders en schoonmoeder mochten hem vasthouden in de kraamweek, verder niemand. Oja en de oma van mn man. Lenn had in het begin enorm veel moeite om te wennen aan zijn zusje.. na een paar dagn een beginnende borstontsteking en de bv die heel moeizaam verliep. Ik heb bij lenn nooit een kraamweek gehad maar dat wil toch niet zeggen dat iedereen maar lamgs mag komen wanneer het hen uitkomt? Als ik lag te slapen en de buren van verderop staan onaangekondigd voor de deur, ja dan mocht de kraamhulp ze wegsturen met de mededeling dat ik lag te slapen en ze maar een afspraak moeten maken. Als ik boven bezig was om die verrekte ontsteking weg te krijgen door haar elk uur aan te leggen (auch) en iemand belde aan om onaangekondigd te komen kijken, sprry komt niet uit en maak maar een afspraak. Nu hadden we die dag sowieso alle bezoek afgezegd omdat ik hondsberoerd in bed lag. Dus omdat ik zelf enorm moest wennen en lenn behoorlijk tegendraads was van de komst van onze dochter, de laatste weken me behoorlijk afgemat hadden en ik de eerste dagen rust wilde, ben ik een verwend prinsesje? In mijn ogen gaat dat helemaal nergens over.
Dat jij geniet van mensen om je heen, betekent toch niet dat iedereen dat doet? Ik persoonlijk ben dan ook een verwend prinsesje, omdat wij ervoor gekozen hebben het lekker kalm aan te doen. Ik voel me er echt niet schuldig over, want hallo, het zou wel leuk zijn als de nieuwe moeder ook kan genieten van het bezoek ipv dat ze zit te worstelen met kraamtranen, lekkende tepels, pijn, een baby'tje dat helemaal moet wennen aan alles en ook nog bezoek moet 'entertainen' (daar draait het vaak wel op uit). Een kind krijgen is wel een levensveranderende ervaring en het is jammer dat daar soms zo bagatelliserend over wordt gedaan. Laat staan als je een zware bevalling hebt gehad of een keizersnede. Men verwacht dat je meteen weer fris en bij de pinken bent en ook nog eens dat ze het kleintje allemaal meteen op schoot mogen, maar zo werkt het toch niet? Kraambezoek oke, maar opdringen is iets anders. En ik vind eerlijk gezegd het niet kunnen om als kraambezoek (hoe je ook gerelateerd bent aan de ouders) 'teleurgesteld' te worden door de houding van de ouders tov hun of het nieuwe baby'tje. Dan ben je echt alleen maar met jezelf bezig. Verwende prinsjes en prinsesjes, ja.
ik denk dat jij ( en anderen) door eigen frustraties niet goed lezen, ik leg nog uit dat ik het volkomen begrijp door medische dingen en een slechte start, nou dat geldt uiteraard niet alleen voor de baby, maar ook voor de kraamvrouw.
overigens lees ik iets over "rechten" daarin ben ik het wel met ts eens, niemand heeft ergens recht op. Dat hebben sommige opa's en oma's ook als de kids groter worden, dat zij recht hebben op oppassen en logeerpartijen..dat vind ik ook onzin. Ze hebben nergens recht op. Maar het kan in de kraamtijd voor iedereen zoveel relaxter en rustiger zijn als je elkaar allemaal wat tegemoet komt. Dus opdringerige kraamvisite beneden houden als je zelf kunt lopen en na een kwartiertje/ half uurtje gewoon naar boven gaan om te rusten. Als je niet uit bed mag, ze door de papa of kraamverzorgster na een bepaalde tijd naar beneden laten begeleiden voor koffie en wat lekkers. Zo kun je dat ook aanpakken met oma's die lang blijven hangen.... Dan hoef je niemand voor het hoofd te stoten en bewaak je je eigen grenzen. ts, ik vind wel dat je op alle kritiek hier volwassen reageert en dat is fijn. Hopelijk kunnen jullie het uitpraten met je stiefschoonmoeder.
Heb ik gelezen, maar bij de jongste was het echt een simpele bevalling. 16.30 vliezen geprikt in het zh, maar op een enkele harde buik na gebeurde er niks. Om 17.00 de eerste echte wee en om 17.40 was ze er al. Om 20.30 waren we thuis. Een betere start kon ik me niet wensen. Maar toch wil ik dat iedereen een afspraak maakte en niet onaangekondigd aan de deur hebben. Maar goed, misschien ook omdat ik de meeste van de familie hooguit 3x per jaar zie maar wel binnen twee dagen op kraamvisite wilde komen
ik wil ook niemand onaangekondigd aan de deur hoor, vind dat niet raar en niemand hier denk. Mijn post (en voor de meesten was dat wel duidelijk) ging over nog zwangere dames, meestal van eerste kindje, die roepen: en niemand krijgt mijn kind en ik vind kraamvisite vreselijk en dit en dat. Dan maak je je het jezelf en de omgeving al moeilijk voor er uberhaupt iets aan de hand is. Ik ben bij iemand op kraambezoek geweest die begon aan de telefoon al: ja, het kan bijna nooit hoor, want daar heb ik geen zin in. Ik stelde toen al voor om later te komen, maar dat hoefde niet. Enne...ik haal de kleine niet uit bed, als ze slaapt heb je pech nou prima, deed ik ook niet, maar moet je dat zo aan de tel. zeggen??? Kinderen van visite mochten ook niet mee, want die waren vies Daar eenmaal op visite, mochten geen schoenen aan beneden, want daar kon de baby wakker van worden...mochten ook niet hardop praten, ze begon al meteen hoe vreselijk ze het andere kraambezoek had gevonden en iedereen moest de handen wasen terwijl we dus de baby alleen van uit de stoel mochten bekijken terwijl die in de box lag. Dat heb ik dus ook echt niet gedaan. Als je ook maar naar de baby keek was het al: niet aankomen later hoorde ik van anderen dat het dus bij iedereen zo ging die geweest was. Toen ze beviel van de tweede klaagde ze steen en been dat er niemand kwam, nee duhhhh had je misschien niet zo'n heks moeten zijn. Er is toen buiten de opa's en oma's letterlijk niemand geweest.
Jeetje wat erg zeg. Nou zo erg ben ik niet hoor haha Het zat me gewoon erg hoog dat het de eerste week zo gelopen is dat ik het van mijn af moest typen. Door al die hormonen heb ik af en toe het idee dat ik niet helder kan nadenken. Vandaar dat ik het ook fijn vind dat mensen hun mening geven. Los ervan of dat mijn menig is of niet. Mijn nicht is laatst ook bevallen. Die heeft een geboortekaartje gestuurd, wat tevens ook een uitnodiging was voor een kraamfeest. Dat lijkt me ook een leuk en goed idee. Dan heb je alles in 1 keer gehad.
Ik wilde in mijn kraamweek ook geen visite, alleen de opa en oma's en broers/ schoonzussen en verder niet. Had het emotioneel enorm zwaar door allerlei gebeurtenissen waardoor ik daar echt geen zin in had en dat hebben mensen gewoon te tolereren !!!! Ik had het met de vriendin van je vader wel iets anders aangepakt maar verder vind ik absoluut niet dat je overdrijft.
heb alleen de eerste pagina gelezen van dit topic (18 pagina's!), bij mij precies hetzelfde gebeurd zo ongeveer. In het zhuis belde mijn vriend dat ik was bevallen, en dat hij zou bellen als we zover waren en op de kamer lagen.. Ik lag net 1 sec in bed vanuit de douche en de ene opa en oma stonden er al... terwijl ze 10min, van het zhuis wonen... maar ok, ach ze zijn enthousiast denk je dan nog. Op de dag zelf zijn ze toen geweest, toen de tweede dag en op de vierde dag belde ze dat ze over een half uur langs kwamen.. dus vroeg mijn vriend of het ook morgen kon.. want die dag was al een erg drukke dag,,, en bovendien kraamtranen dag (volgens de kraamverzorgster). Nou en een drama dat het toen werd.. Waarom ? ze moesten altijd langs kunnen komen wanneer het hun uitkwam... schoonma heeft toen alle aandacht naar zich toegetrokken, hoofdpijn op bed en mijn vriend die constant belde naar ze en langs ging... alle aandacht ging naar schoonma, omdat die zo ziek er van was. Toen gaven ze ook nog aan dat ze als het zo moest, nooit meerlangs zouden komen.. Dit is het verhaal even kort door de bocht... maar het heeft mijn kraamweek en de relatie met mijn schoonouders zelf goed verziekt...
Sjongejonge, dat kun je er op zo'n moment even niet bij hebben, inderdaad. Ik denk dat ik een kraamverzorgster bestel van het type 'Oost-europese kogelstootster', die woest grommend de toegang tot de trap verspert, als ik boven zielig wil zijn!
Of je stuurt de geboortekaartjes wat later Hebben wij bij Thirza gedaan, (niet zo gepland trouwens, liep gewoon zo), dat we pas op dag 4 de kaartjes verstuurden, (dag 1 was zondag, dan kun je sowieso niks bestellen ). Dan krijg je de eerste visite alleen de mensen die je zelf gebeld hebt. Gaan we deze keer weer zo doen, nu gepland dus Heb vanmiddag trouwens de discussie nog wel even wat gevolgd, maar niet meer gereageerd, maar ik vind nog wel dat als je schoonvader en zijn vriendin hebben aangegeven jullie wensen te respecteren over dat hij alleen mocht komen, dat ze zich daar dan ook aan moeten houden. Ik vind het wat overdreven om het zo te doen, maar als je dan zegt dat je het zo zult doen en je doet het niet, kun je ook verwachten dat mensen scherpe grenzen gaan stellen, wat jullie dus ook gedaan hebben. Hoe is het met je moeder ondertussen? Is die al wat bijgetrokken, of nog steeds zwaar beledigd?
Ze is aardig bijgetrokken. Had haar even een dagje met rust gelaten en toen gevraagd of ze langs wilde komen om er even over te praten. Toen ze kwam hebben we het even uitgepraat en ze begreep mijn kant uiteindelijk wel. We geven afgesproken dat ze belt als ze langs wilt komen en dan maximaal een uurtje tenzij ik aangeef dat ze langer mag blijven als we dat alle twee leuk vinde en dat ik of zij op de dagen dat ze niet langskomt eventjes bellen. Want ze maakt zich zorgen om mij en de baby. Omdat het toch een heftige bevalling is geweest eerste kindje en haar eerste kleinkind natuurlijk. Nou ik vind dit wel een goede compromis.
katalaya, de onze zag er dan wel niet zo uit, maar was idd wel zo Die heeft ook de HA buiten laten staan, die kwam om 13 uur en ze heeft hem even fijntjes gevraagd of hij nog nooit gehoord had van rusttijden voor mama en baby
Haha, de mijne is ook zo. Zoals jullie al gemerkt hebben. Maar ik ben erg tevreden over haar. Ze is echt top.
Dat voorbeeld van Tulip is inderdaad wel erg. Doe dan geen visite als je zo panisch bent (of verstuur idd de geboortekaartjes later, hebben wij ook gedaan). Ik zag mezelf al helemaal hysterisch worden die eerste dagen (bevalling ging goed, kindje helemaal gezond maar die hormonen!) en daarom hebben we gewoon geen kraamvisite gehad in het ziekenhuis (muv grootuders). En met uitzondering van een ongelukkig incident. Het was dag drie in het ziekenhuis en we hadden de eerste dag al bezoek gehad van vrienden die dichtbij woonden en we hadden de fout gemaakt ze te bellen, omdat ze zo benieuwd waren. Ze vroegen heel netjes of ze langs mochten komen en dat was oke. Zijn ook niet heel lang gebleven (half uurtje) maar had toen wel zoiets van: jullie mogen nu wel weggaan. Ook omdat mijn ouders daarvoor al waren geweest. Op dag drie kwam de bv eindelijk een beetje op gang, maar moest nog altijd vaak afkolven en mijn dochter hapte nog niet zo goed aan. Ondanks de goede begeleiding zat ik daarover een beetje in de stress. We wilden daarom echt geen bezoek ontvangen. Maar man moest die dag invallen en ik was vanaf een uur of 12 alleen. Had net gedoucht en een paar uurtjes slaap gepakt, net als mijn dochter. Kreeg ik een smsje van diezelfde vrienden, of ze nog eens langs mochten komen. Ik heb toen heel netjes geantwoord dat ik moe was en vandaag liever wilde rusten. Moet je mijn gezicht voorstellen toen ze een uur later toch gewoon mijn kamer binnenkwamen! Ik droeg niets anders dan een kort hemdje dat vol melkvlekken zat omdat ik maar bleef lekken en stond eindelijk even naast mijn bed. Zo snel als mogelijk een ochtendjas aangetrokken en zij deden net alsof er niets aan de hand was. Pakten er gezellig een stoel bij met het plan voorlopig niet weg te gaan. Hoe wanhopig ik me toen voelde! Geen man om me te beschermen, en ik wilde ook niet onbeleefd zijn. Heb ze dus een half uur geduld tot dochter wakker werd met honger.
Dat is ook niet leuk zeg. Heb je er op een later tijdstip nog wat van gezegd? Hadden ze het sms'je wel gelezen?