Goede vraag.. Ik heb er ook wel veel over nagedacht, want na 3 jaar ga je je toch realiseren dat het niet vast staat dat je ooit kinderen van jezelf zult krijgen.. Ik vind het heel moeilijk, want ik heb altijd moeder willen worden en ik denk dat wij uiteindelijk toch niet zouden willen adopteren (misschien veranderd dat als we echt 'uitbehandeld' zijn, maar momenteel is het iets wat ik niet zou willen). Wel spreekt het me aan om pleegkinderen in huis te nemen of kinderen een kortere periode in huis te nemen als een soort vakantie. Ook lijkt het me heerlijk om lange reizen te gaan maken, of zelfs in het buitenland te gaan wonen.. Lekker elke dag wakker worden in ons huisje aan het strand van een tropisch eiland). Maar uiteindelijk, hoe leuk het allemaal ook klinkt, zal het het niet halen bij een eigen gezinnetje, dus we blijven duimen, maar het is wel iets waar ik toch op voorbereid moet zijn.
Ik weet niet wat ik zou doen als ik kinderloos zou blijven. Mijn wereld zou instorten. Ik heb ook geen carierre en ook geen zin in,heb altijd moeder willen worden. Een pleegkindje willen we liever niet,we willen echt ons eigen kind. Ahoewel ik zelf met adoptie geen moeite heb. Vriendlief wel. Trouwens ik mag denk ik niet eens adopteren of een pleegkind ivm mijn verleden dus dan blijven we samen over. Ik heb wel eens gedacht bij mijn man weg te gaan als er echt geen baby komt zodat ie een vrouw kan zoeken die het wel doet maar dat wil ik niet en hij ook niet
Dat zou ook een foute beslissing zijn. Nooit voor je partner beslissen Zou het echt verschrikkelijk vinden als mijn man zou zeggen ik ga bij je weg zodat jij (euhm weet ik het) een miljonair kan gaan trouwen... Ppff als ik dat wil ga ik zelf wel weg en anders wil ik dus bij jou zijn.
poeh dat zou ik heeeeel moeilijk vinden, ik denk dat mijn wereld wel zou instorten! Lijkt mij heel lastig om te accepteren ook. Als het verder niet meer mogelijk zou zijn dan zou ik denk ik wel willen adopteren maargoed dat zeg ik nu....ik denk wel dat ik een "gezinnetje" zou willen met kinderen.
Ik weet niet of mijn wereld zo instorten, ik hoop dat ik mijn verwachtingen kan bijstellen. Wellicht meer op mijn werk storten en mooie reizen maken als het kan. Of een extra huisdier nemen. Het zal echter wel een levenslange confrontatie blijven denk ik. Adoptie of pleegzorg is gaat t m niet worden.
Voordat ik moeder was dacht ik er eigenlijk heel makkelijk over: Ik wist dat ik kinderen wilde, maar als ik ze om wat voor reden dan ook niet kon krijgen, had ik daar prima mee kunnen leven. Wist ook zeker dat er geen medisch traject voor af wilde leggen. Gelukkig dacht mijn man daar ook zo over. We hebben als gezamenlijke hobby reizen en het liefst buiten europa. Dus dan hadden we dat waarschijnlijk nog meer gedaan.... Nu zou mijn wereld instorten als ik de meisjes niet meer zou hebben. Maar dat is omdat ik nu weet wat ik gemist zou hebben. En ik ben toch best wel een beetje gehecht geraakt aan beide dametjes
Mijn wereld zou even stilstaan voor een jaar of wat. Maar daarna zouden we veel gaan reizen en vaak verhuizen. Ik zou werk op een KDV o.i.d. zoeken.
Als dat zich voor doet, dan komt er een periode van rouw denk ik. Verder maken we het beste ervan samen. Ook zou ik dan kiezen voor een buikwandcorrectie.. Na -60kg is het echt nodig, maar omdat de kinderwens er is, is dat nu geen optie. Daarnaast sparen we verder voor een ander huis. En we zullen dan ook verre reizen gaan maken.
Ik heb dus zeer recent te horen gekregen dat ik waarschijnlijk nooit een kindje van mijzelf zou krijgen, auw... Ik heb dus ontzettend veel geluk dat ik wel twee stiefzoons heb...!!
Ik heb hier heel lang en heel vaak over nagedacht. Mijn vriend wist nl niet of hij wel kinderen wilde, en ik wist wel heel zeker dat ik hem wilde. Het heeft er lang naar uit gezien dat ik zonder kinderen verder zou moeten leven, hij ging pas 'om' na mijn 35e (zo'n 5 jaar nadat ik eruit was dat ik wél graag kinderen wilde). Als er geen kinderen waren gekomen, omdat mijn vriend geen vader had willen worden, dan waren we verder blijven leven zoals we toen deden: hard werken, reizen, leven in relatieve luxe, in de stad. Eigenlijk doen we dat nu ook nog, maar dan allemaal een of twee tandjes minder dan zonder kinderen. MMM en adoptie waren nooit een optie geweest. Pleegzorg weet ik niet, dat had ik niet uitgesloten.
Eigenlijk van kinds af aan zag mijn toekomst eruit met kinderen, gelukkig is deze dan ook uit gekomen. Anders zou ik denk ik voor een tijdje echt ongelukkig zijn geweest! Nu mijn zoontje hier rond kruipt, kan ik me ook niet voorstellen dat ik dat dan zou moeten missen! Natuurlijk creeer je dan voor jezelf een andere toekomst als blijkt dat het niet voor je is weggelegd, maar dat zal dan wel met moeite zijn. Wij zullen dan waarschijnlijk ook veel gaan reizen en dergelijke.
hoi hoi, Hier ook over nagedacht en besproken met mijn vriend.. Denk dat ik mijn relatie zou verbreken.. hoe hard het is ook, onze kinderwens is voor ons beide zo ontzettend groot... Ik zou niet met hem verder kunnen, met het gevoel hem nie te kunnen geven wat hij zooooo graag wil! Hij weet dat ik er zo over denk, zegt ook dat hij altijd bij me blijft.. Maar toch denk ik dat het ontzettend moeilijk is.. Voor nu; gaan gewoon voor een kindje en hopen dat het lukt!!
Meis stel dat je idd geen kindje samen krijgt . Waarom zou het aan jouw liggen ! Mis licht het aan jullie beide en dan? ga je dan ook uit elkaar? Of zo als wij wij weten niet wat er aan de hand is geen duidelijke oorzaak . Alles goed beide. We weten dus niet aan wie het licht , nu zouden we dus ieder een ander moeten zoeken om dat we graag een wondertje willen. Dacht het niet liefde voor elkaar gaat altijd nog voor en de liefde is sterk. Er is ook een andere weg die je in kunt slaan en geloof me die weg is ook mooi. We zijn zelfs dichter na elkaar toe gegroeid en hebben het erg goed samen .
jeetje dat is wel heel rigoreus,als je partner toch zegt dat ie van je houd en bij je wil blijven zou je toch niet weg hoeven wie zegt dat t met een ander wel lukt en mss wil hij wel een kind maar alleen met jou of niet,wij hebben daar ook over gehad en gaan dan gewoon door met de dingen die we nu ook doen lekker op vakantie weekendjes weg en dan mss wel sparen voor een luxe verre reis of cruise
Hoop dat ik er nooit serieus over na hoef te denken, ga ik eigenlijk ook vanuit! Maar omdat wij beide zo ontzettend grote kinderwens hebben, denk ik niet dat onze relatie stand houdt.. Denk dat er altijd verwijten (hoe oneerlijk) komen in de toekomst. Verder wil ik er niet teveel over nadenken haha! Hoop voor ons en voor iedereen hier met de wens dat we snel kunnen zeggen dat we ouders worden
Ik vind dat best heftig om de relatie te beëindigen in geval van kinderloosheid. Ik denk niet dat ik dit proces zonder mijn man zou hebben kunnen doen, emotioneel dan. Wij hebben zoveel aan elkaar, we doen dit samen en ik zou niet weten wat ik met mezelf zou moeten als ik ook nog eens mijn maatje zou kwijtraken daardoor.
Ik denk hier vaak overna, ik probeer al jaren zwanger te worden. ik geloof er bijna niet meer in na alle mislukte pogingen.
Ik denk er wel eens over na .. Maar dat verdring ik dan meteen weer met: Waarom zou het ons niet lukken?? Maar toch..als het niet zo mag zijn..helaas. We zouden ons leven niet totaal omgooien, maar gewoon blijven zoals nu denk ik.. Ik heb 2 stiefkinderen dus ben dan ook niet totaal kinderloos.