Crazy Angel, bedankt voor je duidelijke advies! Hier heb ik wat aan. Ik heb mijn kinderen, zo goed als, voorbereid op hun kleine broertje ( boekjes, een babypop in huis gehaald etc. etc.). Vanaf het moment dat hun broertje er was gedroegen ze zich ook niet anders. Ze hadden ook niet echt interesse in hem. Met elkaar spelen en dollen was natuurlijk veel leuker .. haha Ik weet ook zeker dat mijn zoons al veel meer begrijpen dan dat ze laten blijken. Het probleem is dat ik hun (of eigenlijk nu mijn middelste zoon) vaak niet begrijp! En dat vreet enorm aan mij! Ik ga mij dan serieus afvragen waar ik het heb verknoeid! Ga ook twijfelen aan mezelf, heb ik het allemaal wel goed genoeg aangepakt? Ik zal eens gaan kijken naar dat boekje, baat het niet dan schaad het niet! Wellicht ligt het inderdaad in die hoek. Een arts is inderdaad een hele grote stap voor zo'n kleine man die eigenlijk niks verkeerds doet maar gewoon even niet helemaal lekker in zijn velletje zit! Maar goed, voorbereid waren ze naar mijn idee wel .. en het is ook heel lang goed gegaan! Daarom begrijp ik er nu even helemaal niks van .. Jucade, dat is mij inderdaad wel opgevallen! Mijn jongste zoon was over het algemeen een hele rustige baby die nooit van zich liet horen. Sinds een maand gaat hij veel sneller door het huis kruipen en laat hij ook duidelijk merken wanneer hem iets niet zint. Hij maakt veel hoge toontjes en oefent heel veel met zijn stemmetje! Dit is wel nieuw voor mijn oudste 2. Misschien dat mijn zoon nu pas het besef krijgt dat we niet meer met zijn 4en zijn maar toch echt met 5en en valt dit hem enorm zwaar! Hij is nu ineens zo gevoelig en dat is zo snel gebeurd .. Casanova, Daar heb ik inderdaad ook even aan gedacht. Ik was vroeger altijd bang voor skeletten aan de muur, echt panisch! Mijn ouders moesten ze dan midden in de nacht weg gaan vegen voor mij! Als dat niet gebeurde was het huis echt te klein .. Als dit het is, want het blijft denk ik voorlopig nog even gissen, dan kan ik mij goed indenken hoe hij zich op dit moment moet voelen! Ik probeer het hier thuis niet anders aan te pakken dan dat ik normaal zou doen. Ik moet misschien maar eens de momenten gaan noteren dat het bij mij zoon het heftigst is .. misschien dat daar ook een patroon in te vinden valt. Net, voordat ze allemaal naar bed gingen, zaten ze met z'n 3en op het kleed te spelen. Ik hield mijn hart al vast, maar er gebeurde dit keer niks! Even keek mijn zoon wel angstig naar zijn broertje maar dan ging hij gewoon weer verder met waar hij gebleven was! Wat was het makkelijk geweest als ik even in zijn hoofdje kon gluren. Er gaat zoveel in dat koppie rond!
Dit lijkt me wel wat voor een pedagoog of kinderpsycholoog. Huisartsen en kinderartsen kijken toch meer naar het medische. Sterkte hoor meis, lijkt me niet leuk zo voor jullie. En als niks helpt kun je altijd nog naar Derek Ogilvie
Hou een dag boekje bij zodat als er ''hulp'' komt je he kan laten zien. Of misschien zie je zelf een patroon. En misschien je laten tekenen/kleuren daar zie je ook heel veel in. Kan eng zijn hoor, En anders gezichtjes tekenen (plaatjes) een verdrietige een blij bange een voor teveel geluit etc kun je ook op internet vinden en als hij dus zo doet dat hij aan wijst wat in de richting komt (hoop dat je het snapt) Sterkte
kan het zijn dat die "rare" babygeluiden van de jongste, de oudste bang maken..en hij denkt dat de baby pijn heeft en daar bang van wordt.. is er mss kortgeleden een nacht(en) geweest dat de jongste jeigard heeft gehuild, of waardoor de oudste onrustig kon slapen... kan hij iets raars op tv gezien hebben over babies?, enge plaatjes beelden oid en anders kan het toch een soort aandacht zijn...ik zou het wel even met iemand bespreken... wat je ook kan doen, met de tweeling op een bepaald moment soort spelenderwijs...vragen stellen en na doen en hun laten antwoorden, bijv zoiets...wat doet de baby als hij pijn heeft? en dan zeggen hun mss huilen....en dan ga je samen heel gek huilen ...(dus lekker gek doen en erom lachen) En dan bijv, en wat doet een baby als ie blij is, wat doet een baby als ie wilt spelen, blaablabla.. En als de baby dan weer gaat huilen kun je weer aan hun vragen, heh de baby huilt, waarom zou dat zijn...? en dna kun je ze samen betrekken enz
Hoi, Klinkt haast als het zoontje van mijn schoonzus, die was ook altijd bang voor zijn zusje (hij was wel wat ouder en uite het niet met huilen en schreeuwen, maar vluchte naar boven of juist beneden. ) dit ging pas over nadat zijn zusje 1 werd, toen was het immers geen baby meer, maar dreumes, volgens zijn redenatie. Helaas heb ik geen tips, mijn neefje is nog steeds erg gevoelig voor harde geluiden, en heeft een soort angst voor ballonnen ( ze kunnen immers knappen)
Heeft 'ie geen oorpijn bij hard geluid? Of hoofdpijn? Dat hij de pijn associeert met de baby? Omdat hij nu opeens ook op andere geluiden reageert?
zoontje had n paar weken lange angst gehad vr muziek(hij is helemaal gek op muziek en dans) daarna kwam n een fase van =wat is dit geluid?wat is dat geluid, hoe klinkt dit en dat vragen. nu is de angst weg. het kan dus met geluid te maken hebben. er was helemaal geen reden of trauma voor die angst. en ging ook zelf weg.
zoontje legde me wel uit toen. het geluid was te hard, moest zachter. hij kon het niet aan en daarom was hij bang.
@Belize, Ja, we denken dat dat het is! Als test hebben we muziek wat harder gezet dan normaal en mijn zoon begon gelijk te huilen. Hij was echt panisch. Aangezien mijn jongste zoontje de grootste herriemaker in huis is snappen we nu waarom hij zo bang is. Hij kan gewoon niet tegen hard geluid! Als het rustig is in huis is hij ook aanzienlijk rustiger! Elke keer als mijn jongste zoon nu herrie maakt en we zien die angst weer verschijnen dan nemen we hem bij ons en leggen we uit dat wat de baby doet heel normaal is omdat hij nog niet kan praten. Dat hij op deze manier laat weten dat hij iets leuk vind of hem iets dwars zit. Mijn zoon zegt nu ook andere zinnen als zijn broertje lawaaierig is. Niet meer 'pijn' of 'baby bed' maar 'baby kan niet praten toch, mama?' . Weliswaar met een hele angstige stem en heel bibberig maar het begin is er. Het huilen is ook beduidend minder. Bedankt nogmaals voor alle tips en het meedenken! Ik ben blij dat we er nu achter zijn gekomen wat hem zo bang maakt!
hoi mijn zoontje van 8 jaar is overgevoelig ook voor harde geluiden,en heeft adhd. als de baby huilt raakt hij ook helemaal in paniek en gaat huilen en vlucht naar zijn kamertje en komt weer als baby stil is. hij zegt ik vindt het eng als noah huilt. ik ben blij dat je nu weet waarom jouw kindje dit doet,volgens mij is jouw zoontje ook overgevoelig. groetjes
Je zou ook eens kunnen googelen op sensomotorische ontwikkeling. Wij hebben hiervoor bij de fysio behandeling voor gevolgd voor de gevoeligheid van onze zoon op gebied van o.a. geluid. Wat helpt is druk geven, dus bijvoorbeeld stevig knuffelen of op de schouders duwen, dit reduceert de prikkel. Misschien heb je er wat aan.
Ach wat sneu. Zeer plausibel, dat het aan de geluiden kan liggen. Daar komt bij dat een babietje ´´te pas en te onpas´´ kan gaan huilen, ook ogenschijnlijk zonder oorzaak, dat zou ook wat spanning op kunnen roepen. Verder denk ik dat het ook wat leeftijdsgebonden is, mijn zoontje was vlak voor hij drie werd ook heel gevoelig, huilerig, snel ontdaan. Ik had het gevoel dat hij zich veel bewuster werd van zichzelf en zijn omgeving en dat ook moest leren plaatsen. We zijn nu een half jaar verder en ik heb weer een ander kind! (ohja, ontwikkelingssprongen hebben ook invloed. Mijn zoontje werd zindelijk en begon daarbij spontaan te stotteren, allemaal in dezelfde periode. Nu is er weer rust)
hier net de angstfase van geluid voor bij netals belize is het uitwerken ervan nu...van huhw at hoor ik? en dan moet ik benoemen wat hij hoort; een boor, grasmaaier, zaag, slijptol, brommer, scooter etc etc eerst al bij elke bibber of hamer getik vreselijk angstig...en nu komt ie gelijk vragen huh wat is dat... Wel fijn dat je er achter bent! komt helemaal goed!
Ik vind het eerlijk gezegd best een heftig verhaal! De jongen waarover het gaat is bijna 3 toch? En dan zo bang voor een baby? Niet zomaar een baby, maar zijn broertje! Is hij ook altijd bang/gevoelig geweest voor andere harde/hoge geluiden? Ik dacht meteen aan jaloezie of irritatie. Als baby huilt, krijgt deze aandacht. Aandacht van mama. Zou het geen goed idee zijn hem naar de psz te laten gaan? Even weg van huis. Lekker gek doen met leeftijdsgenootjes. Even de focus ergens anders leggen. Zoals je het schetst, vind ik ook dat hij slecht praat voor een kind van die leeftijd. Misschien heeft hij iets aan het vve-programma dat daar gegeven wordt.
Ja, 2 jaar en 9 maanden! Verderop staat dat het niet meer alleen om zijn broertje gaat, maar harde geluiden in het algemeen. Die angst is wel ontwikkeld omdat zijn broertje wat vaker van zich liet horen. Nee, dat is het niet! De aandacht word hier goed verdeeld! Een heel goed in idee zelfs! Maar in mijn woonplaats helaas niet haalbaar! Ruim 100 euro voor 1 dagdeel vind ik té veel! Dan ga ik liever een keer per week naar ballorig , genoeg leeftijdsgenootjes! Tweelingen hebben vaker een achterstand heb ik begrepen en volgens de KA en CB is het niks om mij zorgen over te maken. Onderling lijkt het net chinees .. Ze kunnen heel veel losse woorden opnoemen om iets duidelijk te maken alleen zinnen aan elkaar knopen wil niet echt lukken! Komt vanzelf! Alle tijd nog voor! @miis, bij jou ook al! Het is dan toch echt gewoon een fase! Ik ben benieuwd of zijn broer die fase ook door zal gaan .. of dat hij minder gevoelig is! @Amber70, oh, wat apart! Is dat stotteren wel weg gebleven? Als dit een ontwikkelingssprong is en hij hierna misschien wel de eerste stap naar zindelijkheid kan zetten zou ik wel heel erg blij zijn! Fijn dat het bij jullie ook weer rustiger is geworden! @vogel92, ik ga googlen! Bedankt voor de info! @onzekerbloempje, lijkt mij wel fijn dat jou zoontje uit kan leggen wat hij voelt! Hopelijk is dit voor hem ook alleen maar een fase! @Belize, Ik ben benieuwd! Gisteren vrijwel een huil-loze dag gehad! Fijn! Nu we weten wat het is kunnen we er gerichter mee aan de slag en is er ook veel meer rust bij iedereen. Als hij buiten een grasmaaier hoort dan kijkt hij wel wat geschokt. Maar na wat uitleg gaat het alweer een stuk beter!
Wat ik apart vind is dat 1 van de tweeling herrie van een baby zo extreem vindt. Meerlingen zijn niet bepaald gewend aan serene rust in huis is mijn ervaring Maar het is fijn dat het inmiddels beter gaat en dat jullie weten waar het aan ligt.
Inderdaad! Ik vind dat dus ook heel apart! Altijd herrie gewend van elkaar ... Maar ze zijn allebei ook zo verschillend! Mijn oudste zoon die laat alles over zich heen komen en vind ook alles best. Mijn middelste zoon is vanaf de geboorte al wat gevoeliger! Indrukken kan hij toch wel wat moeilijker verwerken dan zijn broer. De KA heeft gezegd dat dat kan komen door de bevalling! De eerste is via de natuurlijke weg gekomen + vacuuüm dus hij heeft al veel stress ervaren! Mijn andere zoon is via een KS gehaald. Ik heb geen idee tot hoeverre dat waar is hoor... Maar vond het wel apart om te horen!
Ja, het stotteren is weggebleven, het was echt heel erg (bijna elk woord werd heel vaak herhaald). Nu gebeurt het nog heeeel weinig, bvb als hij erg moe is. Maar je kunt niet meer van stotteren spreken. Laten we hopen dat bij jullie de zindelijkheid zich ook aankondigt, haha!