Veel om over na te denken meis, alleen jij weet diep van binnen hoe of wat en wat je wil en wat je gaat doen, daar kan geen van ons allen bij helpen alleen jij hebt dit antwoord, denk er alleen goed over na, en pluis alles eens goed uit hoe of wat in elkaar steekt. Sterkte met deze moeilijk beslissing
als je twijfelt, laat dat kindje dan lekker zitten waar die zit.. je bent al vrij op leeftijd ook he, als je nog kinderen wil... ga je straks overhaastte beslissingen nemen, de natuur werkt niet altijd zoals jij dat graag wilt. accepteer dat en wees gelukkig
van een abortus word je echt niet gelukkiger. en kan je echt niet opnieuw beginnen want je hebt dan wel een overleden kindje op je geweten.
Klopt! Word dit jaar 31 en kinderen heb ik altijd gewild. Ik was vorig jaar ook erg depressief omdat het maar niet lukte. Nu kan ik er maar niet van genieten en het ergste is dat hij nog steeds denkt dat ik het weghaal! Ik kan die dreigementen en dag geruzie nu gewoonweg niet aan, niet totdat ik zelf weet wat ik wil. Misschien niet de meest handigste manier maar ik kan het gewoon niet aan nu.
kan je dan niet gewoon het contact verbreken? want nu heb je ook niet de rust om er zelf gewoon goed over na te denken.. verander je nummer? weet hij het adres van je nieuwe huis?
Alleen jij kan deze beslissing maken, maar misschien een heel erg raar idee, ga met iemand praten die niks van jou situatie af weet en relativeer daar alles wat er is gebeurt. Misschien dat door het tegen zo iemand te zeggen je uiteindelijk wel tot een oplossing komt en dan bedoel ik of je huisarts of een afspraak bij maatschappelijk werk, daar mag je zo heen zonder afspraak en kan je wel je hele verhaal even kwijt en kunnen zij d.m.v. een gesprek samen met jou tot een oplossing komen. Een abortus is niet altijd een oplossing om uit deze situatie te komen. En zal een zware last voor je worden omdat je nu nog last heb van je beslissing 10 jaar geleden. En het zal altijd in je achterhoofd blijven als je weer een keer zwanger wilt worden of bent. Ik hoop dat je iets heb aan dit advies. Verder wil ik je heel erg veel sterkte wensen...
Ik vind sommige wel erg makkelijk denken. Ik ben zeker NIET voor abortus, maar in dit geval, wat doet hij straks met het kind als hij het toch wilt zien? Of met zijn ex? Dat hij vast zit, zal vast niet zijn omdat hij een lieverdje is maar misschien wel tot meer in staat is!? Ik kan me goed voorstellen als je besluit het af te breken uit liefde, want een kind kan je hoop ellende besparen en als moeder zijnde kun je dat echt niet altijd, hoe graag je het ook wilt!! Natuurlijk kan een kind er niets aan doen, je zou het moeten zien als een cadeautje, een wondertje dat er zit! Maar het gaat wel verder dan alleen in de buik, het komt er ook een keer uit en hoe zal hij dan zijn!?
Sluit me hier bij aan. Verder heeft Hielkje een punt: Ga met een buitenstaander praten om alles te relativeren, dan kan je beter tot een besluit komen. Maar wacht niet te lang met beslissen, want het kindje in je buik groeit gewoon door. Sterkte met het maken van de juiste beslissing voor jou en de kleine!
Sorry hoor maar jullie zijn toch (jij in iedergeval) volwassen?? Dan weet je dan van sex een kind kan komen?!!? Heel erg voor dit ongewenste mensje... zucht...
Je vertelde ook dat je al geprobeerd hebt om zwanger te raken en het niet lukte? Nu ben je het en twijfel je het om weg te laten halen? Ik snap je niet.... Stel dat je het weg laat halen en daarna nooit meer zwanger raakt?
Ik ben me ervan bewust dat er een kind kan komen als je sex hebt! Als je mijn verhaal goed leest, heb ik vermeld dat we het beiden wilden en hij nu ineens niet.
Ik snap je verwarring. Maar begrijp dat hij en ik het er regelmatig over hadden en we het graag wilde en dus bewust onveilig sex hadden. Maar het lukte na een 10 maanden nog steeds niet dus heb ik me erin berust. En jaaa hoor zwanger en toen ineens zijn ommekeer! Begrijp me niet verkeerd wil het eigenlijk niet weghalen maar de situatie waarin ik zit is zenuwslopend! Ik zie een man die ik niet ken? Geloof me het laatste wat ik wou is bewust zwanger raken van een man die niet wilt, zou mezelf nooit in die situatie zetten om weer een abortus te doen. Dit was besproken maar volgens hem nu niet de juiste timing en alle drama eromheen! Dat laat mij twijfelen.
Gezien zijn nogal vreemde gedrag, zou ik hem nu even uit de vergelijking weglaten. En ga bij jezelf te rade wat jij nu echt wilt. Kindje houden betekent een band voor het leven met die man. Of hij dat wil of niet, of jij dat wil of niet. Hij kan over 15 jaar ineens weer in je leven komen, omdat jullie kind wil weten wie zijn/haar vader is. En hij blijft in je leven omdat jullie kind voor 50% genetisch met hem overeen zal komen. Dus ook al zie je hem niet, je zult hem wel terugzien in jullie kind. Of abortus (of adoptie) echt een optie voor je is, kun alleen jij bepalen. Hoe sta je er principieel tegenover? Hoe sterk is jouw kinderwens? Welke andere opties heb je en hoe reëel zijn die? Het lijkt mij ook het beste om met een niet-vooringenomen buitenstaander te gaan praten. Je huisarts moet je daarover kunnen informeren. Fiom lijkt mij een goede gesprekspartner, die je niet in een bepaalde richting zal duwen. Maar het is wel tijd om actie te ondernemen, en om je besluit te gaan nemen. Je kind groeit verder, en dat zal het niet makkelijker maken.
Als ik het zo lees dan denk ik (weet het zeker) dat je er spijt van gaat krijgen als je het weg laat halen. Jullie wilde er allebei voor gaan en nu wil hij ineens niet? Persoonlijk zal ik het kindje niet weg laten halen. Ik zou ervoor gaan. Samen redden we het ook wel (hoewel het niet makkelijk zal zijn).
Ik denk ik weet wel zeker dat het voor jou geestelijk nog moeilijker word als je besluit om een abortus te laten doen