En gelijk heb je! Ik ben ook zo fel hoor. Als je aan m'n kind zit verander ik in een monster. Dan interesseert het mij niet of je 8, 15 of 27 bent. Heb dat overigens sowieso bij oudere kinderen die jongere kinderen pesten of pijn doen. Laatst liepen we buiten, en toen liet een jongen van een jaar of 7 het fietsbandje van een jongetje van een jaar of 3 leeglopen. Dat kleintje huilen natuurlijk. Echt, ik kon dat kind wel iets aandoen.. Heb 'm eerst netjes gevraagd of dat nou nodig was, en gezegd dat ik het echt een klotestreek vond, en toen begon hij te schreeuwen dat ik m'n 'kankerbek' moest houden. Echt, het was dat dat kind snel wegfietste, maar anders.. Kunnen anderen hard roepen dat ze het 'aso' vinden, maar ik neem aan dat HabibiAna niet de plukken uit dat kind z'n hoofd heeft getrokken Je verdedigt je kind toch, no matter what? Als zo'n kind niet ophoudt met aan de haren van haar dochtertje te trekken, kan ik héél goed begrijpen dat ze dan maar fysieke actie onderneemt.
In een simpele ruzie ja, absoluut mee eens. Maar je opmerking komt bij mij erg hard over, misschien verkeerd? Mijn moeder was ook een moeder die zei 'zoek het zelf uit, los het zelf maar op'. Alleen was ik een meisje wat dat niet kon/durfde of wist hoe. De ruzies werden plagerijtjes. De plagertijtjes werden pesterijtjes, dat werd pesten tot ik als 12-jarig meisje heel graag dood wou. 12 jaar en dan al je zo gehaat voelen dat je denkt dat er nog maar 1 uitweg is. :x Als mijn moeder maar open had gestaan voor mijn verhaal, ipv continu zeggen 'los het zelf maar op' had het misschien wel anders kunnen lopen. (wie weet?) Dus mede-moeders, blijf luisteren naar je kind en blijf vragen bij je kind. En grijp indien nodig een keer wel in! Maar goed dit is geen bijdrage over een ruzietje
Over het algemeen laten we ze het hier even zelf uitrommelen en ja soms wordt er dan geduwt. (hier spelen de kinderen vaak 's avonds na het eten nog even met elkaar terwijl de mama's met elkaar staan te kletsen). Hier zijn we ook niet bang om elkaars kinderen op verkeerd gedrag aan te spreken en uit te leggen waarom het niet gewardeerd wordt. In geval van mijn zoon (heeft ASS) heeft hij mama vaak nodig als lijdraad om iets op te lossen.
Jaa zielig is dat joh! Daarom ik leerde ik mijn broertje ook dat hij voorzichzelf moet opkomen! Ik weet hoe het is wanneer er zoveel kinderen ruzie met je maken. Dit leer ik ook mijn zoon dat hij voorzichzelf moet opkomen! Sommige kinderen zijn zo vervelend echt ik mag ze dan niet! En het ergste de ouders die dat gedrag oke vinden! Maar ik zou eerst met de kinderen praten op hun level : Dat ze lief voormekaar moeten zijn anders gewoon elkaar met rust laten, als dat niet lukt ..dan ga ik wel naar de ouders !
Ligt aan de leeftijd, maar in principe zou ik het hem ook zelf op laten lossen ( en stiekem op een afstandje meekijken ).
Je verdedigt je kind niet door als volwassene het andere kind aan zijn haar te trekken. Daaruit blijkt naar mijn inziens alleen dat je zelf ook niet geheel volwassen bent. Kom op zeg, je gaat toch geen KIND aan zijn haren trekken. Doe eens normaal.
Oef, als een moeder aan de haren van mijn kind zou trekken dan was ik denk ik ontploft. Moeke zal hard moeten rennen denk ik. Wie weet wat er aan vooraf is gebeurd. Misschien heeft haar dochter dat jongetje wel keihard in zijn piemel geschopt, weet ik veel. Niet dat hij dan aan haar haren mag gaan trekken, maar dat had er wel aan vooraf kunnen gaan. Dus gewoon van ander mans kinderen afblijven! Niveau aso is daar nog te goed voor.
haha, moet er stiekem een beetje om lachen. En nee inderdaad, je gaat niet een kind van een ander aan zn haren trekken. Beetje onvolwassen. Ik snap dat je die neiging kunt krijgen maar wie is er dan onvolwassen? Onze oudste is bijna 3. Ze heeft wel eens "ruzie" en ik geef haar dan ook aan dat ze moet zeggen dat ze het niet leuk vindt. Eigenlijk een beetje het zelfde als de meeste hier zeggen. Terug krabben, bijten of slaan vind ik ook te ver gaan. "doe nooit hetgeen bij een ander wat jezelf ook niet leuk vindt" zo gaat het spreekwoord toch.
ook ik had waarschijnlijk dat joch vast gepakt als hij mijn kind niet zo los laten, vind dat niet aso. Maar ja ligt er misschien ook wel aan in welke "bevolkingsgroep" je bent op gegroeid. hier was het ook altijd en zal ik mijn kind ook bij brengen, gewoon terug slaan als ze je wat doen, zonder pardon en zonder vragen.
Haha zat al op de betweters hier te wachten Het is nou eenmaal gebeurd en ik heb gezegd dat ik het niet weer zou doen. Dat kind bleef me brutaal aankijken en ging door met trekken. Mijn dochter zat gewoon lekker te spelen. Maar ja, ik ben zeker geen aso ben netjes opgevoed en heb uit ervaring geleerd dat je daar niet altyd ver mee komt in ruzies. Dus wat dat betreft leer ik mijn kind dat ze 1 of 2 keer moet zeggen dat diegene moet ophouden en anders terug mag slaan. Moeten de ouders van dit kind hem maar leren om van anderen af te blijven! Zij krijgt ook straf als ze anderen slaat.
Dus, wat doe jij dan? Jij blijft die jongen net zo lang netjes vragen of hij alsjeblieft wil stoppen met aan de haren van jouw kind te trekken? Maakt niet uit hoe lang het duurt, als je je maar volwassen gedraagt? Of is hem stevig genoeg bij z'n arm pakken en wegtrekken (wat écht niet zachtjes gaat als zo'n kind vastbesloten is aan de haren van jouw kind te blijven trekken) wel okay? Ik kies in zo'n geval toch echt voor m'n kind, en niet voor mijn 'volwassen gedrag'. Als HabibiAna nu een jongetje had geslagen omdat hij haar dochter duwde, dan had ik me deze reacties voor kunnen stellen, omdat je je dan inderdaad als volwassene in een kinderlijke 'ruzie' mengt. Maar als je roept dat iemand op moet houden jouw kind pijn te doen, en hij gaat vrolijk door? Hij is groter en sterker dan jouw kind en luistert niet als jij vraagt/zegt dat hij op moet houden? Neuh.
+1 als je kind keihard aan het gillen is ga je echt niet zo " volwassen" blijven vragen of hij aub wil ophouden met slaan
Maar aan de haren trekken vind ik disproportioneel en wel het andere uiterste van "netjes" vragen. Natuurlijk vraag ik het hem niet netjes, ik geef ook duidelijk in mijn berichtje aan dat je hem streng toespreekt en hem dmv zijn arm vast te pakken waarschuw. Laat hij dan niet los dan pak je zijn hand en zorg je ervoor dat hij ophoudt met trekken. Gewoon zijn vuist openmaken. Je bent verdorie waarschijnlijk minimaal 15 tot 20 jaar ouder, dat moet je wel voor elkaar krijgen lijkt me. Mijn kind hoeft zich niet te laten slaan/schoppen/bijten oid. Heeft hij ruzie en geeft iemand hem een schop of slaat iemand hem, dan vind ik het prima dat hij van zich afbijt en een klap terug geeft. Wordt hij uitgescholden, uitgelachen of gepest dan heb ik hem verteld dat hij aan moet geven dat hij het niet leuk vindt en als ze doorgaan dat hij weg moet lopen. Maar om je als ouder te "verlagen" tot het schop/sla/trek niveau dat gaat mij veel te ver.
Pfoe ik ben echt zooo bang dat mijn kind later gepest gaat worden. Ik weet niet wat ik dan zou doen, want je voelt je zo machteloos. Ze is nu nog veel te jong, maar ik breek me er weleens het hoofd over dat ze het leuk gaat hebben op school, op straat of op de psz... en dat ze veel vriendjes mag maken, ik zou het echt vreselijk vinden als ze het pispaaltje zou worden. Kun je je kind vanaf het begin "weerbaar" maken? Of is er ook een deel karakter? Mijn ouders hebben me ook altijd weerbaar opgevoed (sla maar terug, je moet je niet zo laten behandelen, etc.) maar ik was toch niet zo bijdehand waardoor ik van mijn 12e tot mijn 14e nogal gepest ben... niet fysiek overigens, maar de machteloosheid die ik toen voelde! Ik had gelukkig wel vrienden dus was niet het pispaaltje, maar toch voelde ik me toen heel naar. Ik heb nog altijd geen vlotte babbel en ben vrij verlegen, maar ik zou mijn dochter dit zooo graag willen besparen.
Ik heb het ook vaker gehad met mijn dochter. Nu weet ik sowieso dat zij wel van zich af kan bijten, maar als ik zie dat iemand mijn dochter slaat, terwijl ze zelf niks doet.. Tja in mijn hoofd heb ik dan ff een filmpje dat ik dat kind zo over een hek slinger, maar ik vind dat je nooit andermans kind mag aanraken. Dus zou er gewoon heen gaan en ff streng toespreken. Als ik zou zien dat een volwassene aan het hoofd van mn kind staat te trekken... Denk ik dat ik niet voor mezelf in sta..
dan pak je zn arm vast en zorg je dat hij niet meer aan de haren van je kind kan trekken... daarna zoek je die ouders op en leg je het bij hen neer... zeg je erbij dat je dit niet vind kunnen en de volgende keer je dochter hem terug trekt aan zn haren..... tenminste zo zou ik dat oplossen... maar je gaat niet een kindje aan zn haren trekken als volwassene!!! als ik dat zou zien dan zou die moeder inderdaad hard mogen rennen!
In mijn ogen gaat het al een beetje mis in de vraagstelling: Je kind heeft ruzie, hoe los jij dat op? Nou, IK los niks op, want IK heb geen ruzie! Ik help kinderen wel om in gesprek te gaan om een oplossing te vinden. Als dat niet lukt, kan het zijn dat ik uiteindelijk straf(fen) uitdeel, maar dat is geen oplossing. Dat is msterd na de maaltijd. Zo zie ik het als juf. En dat is zo'n onderdeel van mijn 'zijn' dat ik waarschijnlijk bij mijn kinderen en hun vriendjes ongeveer op dezelfde manier te werk zou gaan. Ik wil wel bemiddelen, maar los het zelf maar op! Ik kan me wel voorstellen dat als het vaak voorkomt, dat je dan op een rustig moment eens met de andere ouders in gesprek gaat.
@HabibiAna: Nu heb ik toch een vraag aan jou. Over een tijdje zit jouw dochter op school. Ze wordt ouder, haar gedrag verandert misschien wel eens. Ze zal hoe dan ook wel een keer ruzie krijgen. Zelf begonnen of door een ander uitgedaagd: het gaat echt gebeuren. Dus nu wil ik de rollen eens omdraaien: jouw dochter trekt een ander kind flink aan de haren. De juf komt er bij en zegt haar om los te laten. Maar ze is boos! Dus ze trekt zich daar niks van aan, of misschien hoort ze de juf niet eens echt. Ze heeft een pluk haar vast en trekt en laat niet los. Als jij dan je dochter op komt halen uit school en je hoort dat de jouw dochtertje aan haar haren heeft los getrokken... Hoe reageer je dan? "Goed gedaan juf, doe het volgende keer maar weer zo." Of zou er meer een reactie komen in de trant van: mijdochter mag net aan haren trekken, maar de leerkracht zeker niet! Losmaken is één ding, maar bewust pijn doen kan absoluut net. Handen af van mijn kind! Dus op hoge poten naar de directeur. Ik denk dat ik mijn reactie wel zou weten. Maar ik ben heel benieuwd naar jouw mening hierover, aangezien jij zelf een keer in deze situatie hebt gezeten waar de juf in dit verhaaltje in zit.
Tja ooit legde een medepeuter d'r arm om de nek van mijn peuter. In wurggreep zegmaar. De eerste keer zei ik nog.. Dat dat niet mocht. De 2e keer heb ik d'r toch even stevig bij d'r armpje gepakt hoor. En ja daar moest ze van huilen. Natuurlijk vond die moeder dat niet tof... (Had ik ook niet gevonden denk...) maar ze had ook zelf kunnen ingrijpen want ze stond er gewoon naast. Tja als je kind dan nog niet oud genoeg is om voor zichzelf op te komen.. Je hoeft d'r niet in een zelfde wurggreep te houden maar als zeggen dat iemand moet ophouden geen effect heeft mag je best even de betreffende koter eens even een arm pakken en heel boos zeggen dat het nu mooi geweest is. Maar in principe... Los ik niet mijn dochters ruzie op. Dat kan niet... Want ik heb geen ruzie. Wil best helpen.. Maar de ruziemakers moeten het uiteindelijk zelf doen. Of ze nou 4 zijn of 14.