Toen ik nog geen kinderen had, kon ik me goed inleven in je twijfel. Nu ik kinderen heb, zou ik nooit nooit nooit nooit een kindje laten weghalen, alleen vanwege de vader. Ik zou het contact met hem verbreken (Ha ik zou zelfs liegen dat ik een abortus laat doen en dan lekker niet doen) en hem niks met het kindje te maken laten hebben. De meeste vaders die een abortus eisen, willen zodra het geboren is, ook niks van het kind, dus de kans is groot dat het gewoon goed gaat. Ik zou het risico zonder enige twijfel aangaan, nu ik heb ervaren hoe het is om moeder te zijn. En mocht de vader wel contact gaan zoeken, zien we het dan wel weer. Snap niet dat je niet beseft dat je hier spijt van gaat krijgen. Als je het nog steeds zwaar heb met een abortus van 10 jaar geleden.....
je zegt hem erbuiten te willen laten,en toch twijfel je vanwege hem?? Alles bewaren wat hij zegt,stuurt of doet. Je gevoel achterna gaan en zorgen dat je van deze man weg blijft. Jullie kozen ervoor en HIJ neemt de benen. Kan het GEWENSTE kindje niets aan doen. Dus ga ervoor en zorg dat jij en je kindje gelukkig worden. Een gelukkige en liefdevolle mama alleen is belangrijker dan een lapzwans van een vader.. die kun je gerust missen!
Pff wat een rotzak! Ik kan niet voor je beslissen maar zo te lezen ga je spijt krijgen van een abortus...misschien s t een idee is te gaan praten met hulpverlening ofzo, beetje hulp bij je keuze en om zelf sterker te worden? Vooral richting je vriend? Wel een vraag, wat wil je verder met je relatie àls je wel voor een abortus kiest, ga je dan ng verder met hem???
Helemaal eens met deze uitspraken. Ik kan het niet zo snel meer vinden, maar vind die opmerking ook terecht dat je nog steeds spijt hebt van je abortus van 10 jaar geleden. Hoe denk je ermee te gaan leven als je nu weer abortus pleegt? En je wilt zo graag een kindje (het is zo ontzettend mooi en onbeschrijfelijk om een kindje te hebben. Elke dag ben je verliefd). Heb je al een besluit genomen?
En hij mag jouw leven wel verpesten door jou een abortus op te leggen? Uit ervaring weet ik dat een kindje iets heel bijzonders is en dat het niet zomaar even "gemaakt" wordt. Als je er klaar voor bent, doe het dan alleen. Hij voelt het niet. En wie zegt dat hij er straks wel klaar voor is, of ooit?
Sorry hoor... maar meen je nu dat je als je het kind weg laat halen je gelukkig wordt samen? En anders gaat hij weg en is er geen toekomst? Echt... als mijn vent me voor zo'n keuze zou zetten dan maakte hij het me "makkelijk". Weg ermee is de enige optie in mijn ogen... dit is echt onvoorstelbaar. De optie gelukkig worden en volgend jaar doodleuk aan kinderen beginnen is een fabeltje. Het zegt genoeg over zijn karakter...
Natuurlijk is het belachelijk om een GEWENST en GEPLAND kindje te laten aborteren, zo een was een vriendin van mij ook omdat het uit ging met haar vriend en zij vond dat hij geen goede vader was, iets wat je eerder kan bedenken lijkt mij, ze was ook bang dat ze het zou associeren met haar ex. Heel triest eigenlijk. Toch vind ik dit anders, hij is blijkbaar gewelddadig, en wat zou het kind aandoen als hij hoort dat hij een kind heeft? Wat doet hij haar aan als hij hoort dat ze het uiteindelijk gehouden heeft en een test eist? Ja dat kan allemaal tegenwoordig, zelfs bij donorschap hebben mannen tegenwoordig rechten. Ik vind dat je ook naar de toekomst van het kindje zelf moet kijken, zonder dat moeder en kind bang zijn om geteroriseerd te worden, dat lijkt me een hell en zou ik persoonlijk mijn kind echt niet willen aan doen. Ik zeg ook altijd nooit een abortus voor mij, maar je kan pas oordelen als je zelf in zo'n situatie zit. Ik hoop dat de TS een besluit maakt waar ze zelf mee kan leven. Ik zou toch kiezen voor iemand die idd los staat van de situatie.
Het is en blijft je eigen keus!! Het is fijner als een kind een vader en een moeder heeft natuurlijk maar een moeder alleen kan ook heel goed een kindje groot brengen. Als hij bang is dat hij niet bij de bevalling kan zijn vanwege zijn hoger beroep is dat onzin. Als hij eenmaal is veroordeeld kan hij een verzoek indienen om alsnog bij de bevalling te zijn 9 van de 10 keer word dit toegestaan zie het als een soort van verlof. Laat hem dat even informeren bij zijn advocaat. Meid succes maar het is en blijft jou keus, het kindje zit in jou buik !!
Ik neem hem niet terug, dat staat vast. Zoals ik al eerder zei; heb vreselijke haatgevoelens gekregen voor deze man! Hij is eerder intimiderend en niet geweldadig, hij zegt de meest wrede dingen en dat doet pijn. Je denkt dat je iemand kent maar wat kan je je VRESELIJK vergissen! Ik heb me familie achter me maar ik ben denk ik gewoon bang om het alleen te doen, dit was niet hoe het moest gaan. Ik heb volgende week een afspraak met iemand die mij verder kan helpen met een besluit nemen. Heb met een aantal vriendinnen gesproken en ze zeggen allemaal houden maar dat ze het goed begrijpen als het anders uitpakt. Ik moet snel een besluit nemen maar ik vind het zo moeilijk!! Ik hou jullie op de hoogte.
Ik lees dat je kindje gewenst is, door jou in ieder geval wel. Gelukkig lees ik ook dat je de vader nu helemaal links laat liggen. Hoe moeilijk het ook is om een kindje alleen op te moeten voeden, als je de keus maakt om dit alleen te doen zal het je ook zeker lukken! Liever een kindje alleen opvoeden dan samen met een vader die er niks van wil weten!!!! Succes met je keuze, en gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik snap dat je bang bent om je kindje alleen op te voeden, toch kan het zeker! Zelf ben ik alleenstaand en zwanger van de 4e
vertel hem dan ook meteen dat hij condoon moet gebruiken of gewoon geen sex als hij geen kinderen wilt hebben. Pff eisen ook nog wel? Die heeft lef!
waarom zou jij niet alleen kunnen doen? Je bent 30 , oud en wijs ..heeft goeie baan! Mooi toch! Geniet ervan en denk aan jezelf en vooral heel erg belangrijk voor je baby. Er zijn zoveel vrouwen die het alleen kunnen, als zij het kunnen kan jij het ook! Vooral meiden die 18,16 zijn doen dit al alleen. Je hebt toch niet zijn familie of zijn moeder voor nodig om te gaan redden in dit wereld? veel suc6
Ik snap ook je gevoelens en herken het ook wel... Twee jaar geleden zat ik zelf in een situatie van zwanger en alleenstaand zijn. Nu kan ik zeggen dat mjn kindje het beste is wat me ooit is overkomen. Ik zal niet liegen, ik vind het (alleenstaande) moederschap soms best zwaar, maar het is het zo waard. Jij kunt het ook alleen! Veel succes en sterkte met alles een plekje geven.
Mag ik nog 1 wijze raad delen? Alleenstaande moederschap is zwaar,maar het is nog zwaarder als je een partner hebt waar je niet van op aan kunt.Dan heb je teveel verwachtingen en zul je teveel op je tenen lopen wat voor nog meer stress zorgt. Liever alleen,nooit geen verwachtingen,want je weet dat je het alleen moet doen! Plan af en toe eens een avondje of middagje voor jezelf om je weer op te laden. Echt,het kan!!
Daar ben ik het helemaal mee eens! Liever alleen dan samen met iemand die niet goed voor jou en je kindje is.
Het is al een echt mensje aan het worden. Je bent nu 9 weken ongeveer? Ik zou het kindje houden. Ik denk dat je er nooit meer overheen zult komen als het je niet meer lukt zwager te raken. Sterkte
Waarom niet kindje opgeven voor adoptie??? Op die manier heb je tenminste geen 2e kindermoord op je geweten!