Ik zit ergens heel erg mee in mn maag... en een vriendin van mij ook... wij hebben een vriendin waarbij alles niet zo lekker loopt het laatste jaar... zij en haar vriend, en haar 2 kindjes baren ons erge zorgen... hun relatie verloopt zeer moeizaam waar ook best geweld word gebruik alszijnde bij de keel grijpen en verbaal de ergste dingen heen en weer worden gescholden waar de kinderen bij zijn! kindjes zijn 4 jaar en bijna 1 jaar... ze is een superlieve mama, heeft engelen geduld, houd zielsveel van haar kinderen, raakt ze met geen vinger aan en geef ze veel liefde en aandacht! maar het huishouden doet ze niet, overal staan vuilniszakken in de keuken, afwas staat stinkend op het aanrecht en dan propvol. de tuin is een zooitje, eigenlijk is het hele huis supervies! dat terzijde... ze kookt nooit voor haar kinderen, haar zoon van 4 eet babypotjes 2x per week om zo volgens haar genoeg groente binnen te krijgen... rest vd week is het een broodje kaas of broodje pasta, een paar vissticks... de vader word steeds het huis uit gezet, hij kookt wel voor zijn kinderen en doet de boodschappen, doet ze in bad en zorgt dat de persoonlijke verzorging wel gebeurd... zij zegt steeds als ze ruzie krijgen eruit! vervolgens kookt ze weer niet, kinderen gaan in hun kleding en soms met schoenen aan het bed in zonder tanden te poetsen en al... komt de oudste weer beneden omdat hij honger heeft... krijgt snoep mee naar boven en vervolgens word er niet meer naar omgekeken. wij als vriendinnen hebben hier onze zorgen al meerdee keren over uitgesproken... het lijk niet over te komen.. nu is haar vriend het zat en zei vanmorgen da hij bij de kinderbescherming heeft aangeklopt.... wat kunnen wij voor hun doen? ik ben het er ook absoluut niet mee eens hoe zij met haar kinderen omgaat.. kwa hygiene en verzorging... maar we zijn er bang voor dat zij dit niet aankan als we haar ermee confronteren en ze zich afsluit voor ons terwijl we haar zo graag willen helpen en vooral haar kindjes... wat zouden jullie hiermee doen? vanavond om 8 uur gaan we er heen...
aanbieden haar leven weer een beetje op de rails te krijgen? Proberen? In ieder geval het huishouden.
Poeh ik heb eigenlijk geen advies, maar wil je even veel sterkte wensen. Het lijkt me heel moeilijk om in die situatie te zitten.
Meid wat moeilijk om dat aan te zien. Maar het mag duidelijk zijn dat haar kinderen nu in een situatie zitten die niet wenselijk is. Eigenlijk leven de kinderen gewoon heel erg ongezond en ik kan mij een beetje voorstellen dat haar vriend de kinderbescherming inschakelt. Hij zal zich ook machteloos voelen. Ziet zij het werk niet of is zij er gewoon te lui voor... Volgens mij moet zij professioneel begeleidt worden bij het opvoeden van kinderen en het huishouden doen. Veel sterkte en ik ben benieuwd hoe zij reageert.
Misschien het AMK anoniem bellen en om advies vragen? Ze doen er dan (nog) niks mee.. Jij word dan bijv na 2 weken weer gebeld door het AMK en dan vragen zij hoe het is afgelopen, en daarvanuit gaan ze verder handelen (als het dus goed gaat, dan sluit het allemaal gewoon)
dacht ik ook meteen. ben ook een tijdje depressief geweest en deed ook bijna niets meer in het huishouden. op dat moment zag ik het niet eens. ik zou niet gelijk de kinderbescherming inlichten. ik zou eerst met haar een goed gesprek houden.
ik zou ook niet gelijk de kinderbescherming inschakelen, maar aanbieden eens samen goed het huis door te gaan, haar ondersteunen en doorverwijzen naar de huisarts, dit lijkt mij een hele zware depressie, geen idee of het kan, maar misschien het oudste kindje regelmatig bij jullie laten eten, de kleine moet er eigelijk ook al aan, tis moeilijk maar als ze verder superlief is, denk ik dat ze niet inziet hoe ze bezig is, vader is dus geweldadig?? zo nu en dan, maar ziet juist de andere kant wel, wellicht voelt die man wanhoop om de situatie, waarom pakt die man het huishouden niet even op, en dan even niet zeuren tegen zijn vriendin, want dat zal de boel alleen maar escaleren, zorg dat ze geestelijke hulp krijgt, en ondersteun haar even met de kids. als ze dat wil toestaan. kijk wil ze niets, echt niets dan is er geen andere optie dan instanties in te lichten. sterkte vanavond
In mijn ogen is zij eigenlijk gewoon bezig met kindermishandeling door haar kinderen niet goed te verzorgen. Ik zou in samenspraak met haar morgen met haar naar de huisarts gaan om goede begeleiding te organiseren. Misschien heeft ze een depressie of een stoornis. Ik kan niet meer op de naam van de stoornis komen, maar een oud collega had het ook dat ze haar gezinsleven niet op orde kreeg omdat ze het zelf niet zag. Door een goede begeleiding en handvatten is het haar gelukt om regelmaat en reinheid in haar gezin en huishouden te krijgen. Ze is daar gelukkiger door geworden. Dus ga morgen met haar mee naar de huisarts om goede hulp voor haar en haar kindjes te krijgen. Dit onder het mom 2 horen meer dan 1 en dat ze geen dingen vergeet te vertellen en dat je haar graag wilt steunen. Als ze dit niet wil, dan zelf haar huisarts bellen dat je je zorgen maakt en of de ha iets voor haar kan doen of dat zij het centrum van jeugd en gezin of de GGD vraagt om een huisbezoek af te leggen. Succes ermee.
Is dit iets van de laatste tijd? Of was dit ook al toen ze 1 kindje hadden? Ik denk zelf ook aan een depressie. Kinderbescherming inschakelen gaat misschien een beetje ver voordat er andere mogelijkheden zijn geprobeerd. Ik zou goed met haar praten en uitleggen dat het zo niet verder kan en waarom dat niet kan. En natuurlijk aangeven dat je haar er graag bij wil helpen. Met een professional erbij eventueel, die ervoor zorgt dat ze de dingen ook blijvend op de rit krijgt. Heftige situatie! Veel sterkte.
Ik zou er gewoon voor haar zijn. Veel naar haar luisteren en adviseren/helpen als ze er om vraagt. Misschien kunnen haar kindjes af en toe bij een van jullie logeren en kunnen jullie wat helpen met opruimen.
Alleen voor haar zijn, is niet genoeg! Dit klinkt duidelijk als een depressie. Op dit moment verwaarloost ze wel degelijk haar kinderen, door niet te koken en kids niet te badderen. Ze kookt vaak niet omdat ze ruzie heeft gehad met haar vriend, wat ik over vind komen als, ruzie gaat voor de kids. Op dat moment denkt ze niet aan het belang van haar kinderen. Ik zou hulp inschakelen, begin eens bij de huisarts. Sterkte!
misschien samen met je vriendin en nog een paar mensen het huis samen aanpakken, je vriendin wat het moeilijk heeft moet wel meehelpen natuurlijk! Misschien is alles zo opgestapeld dat ze niet meer weet waar ze moet beginnen? als het huis er al netjes uitziet dan heeft ze er misschien een heel andere kijk op? ze heeft weer ruimte, ze mag dan weer trots zijn op haar huisje en dan is het hopelijk niet zo moeilijk om het bij te houden? ook eens met haar man praten? hoe beginnen de ruzies? waar gaat het over? zemoet leren dat haar man eruit gooien geen goede oplossing is en dat dat de boel verergert. ook haar man laten weten dat jullie willen helpen. een paar keer samen boodschappen doen? op een leuke manier?samen eens koken? zodat ze daar misschien ook trots op wordt dat ze het toch wel allemaal kan? als het huis weer netjes en zuiver is voorstellen of de kinderen eens een weekendje bij jullie of de andere vriendin kunnen logereren? dan kunnen hun in een zuiver huis wat positiever aanvoelt eens een weekend goed met elkaar praten en wat leuks doen, misschien helpt dat ook wat? is ze depressief dat ze zich zo gedaagt?
Ik ben bang dat het zo diep zit dat 'er alleen voor haar zijn', praten en schoonmaken niet voldoende zijn. Er moet structureel iets veranderen, en dat is zo lastig. Het probleem zit veel dieper dan wat je alleen aan de buitenkant ziet. Ik denk echt dat er een professional voor nodig is.
Komt mij over als een autistische stoornis of andere stoornis, lijkt me niet "normaal" gedrag Wie weet ziet ze het zelf niet in vanwege een mogelijke stoornis Hopelijk trekt ze aan de bel want zo kan het dus niet langer
jeetje, wat ontzettend heftig om in zo'n situatie te zitten. ik zou aanbieden eens te helpen met het huishouden? keertje samen koken? en haar zeker naar de huisarts sturen, ze moet met iemand praten. ik denk echt dat ze een soort depressie heeft. verder zou ik het amk bellen, enkel voor advies. ik denk als zei zich beter gaat voelen, dat ze waarschijnlijk wel voor haar kinderen kan zorgen. sterkte meid, ik hoop echt dat dit goed komt.
Tegenwoordig willen zorgaanbieders vooral het netwerk van een gezin inschakelen als er zorgen zijn. De krachten van het netwerk en het gezin gebruiken in plaats van (te veel) professionele hulp. Misschien kan je vragen of je vriendin dit ziet zitten: een paar vrienden, buren etc. uitnodigen, uitleggen wat het probleem is en kijken wie waarbij kan helpen? Ik kan me voorstellen dat het huis inmiddels zo'n zooi is dat ze niet weet waar ze moet beginnen met opruimen. Misschien kan iemand haar daarbij helpen? En bijv. iemand anders met het bijhouden van de administratie? Helpen met het verzinnen van gezonde maaltijden (en misschien ook mee helpen met koken). En wat gaat er wel goed en wat was er toen anders? Ik dacht ook meteen aan een depressie, is de relatie met haar vriend wel gezond, voor beide partijen? Voor de Kinderbescherming hoef je op zich niet bang te zijn hoor, zij gaan ook eerst kijken wat er aan de hand is. Je vriendin zou ook zelf naar Bureau Jeugdzorg kunnen gaan om hulp te vragen, dan is ze haar vriend voor. Succes in ieder geval!
wij denken ook dat ze depressief is en niet eerlijk is... haar vriend probeerd vanalles maar dan word hij zo weer het huis uit gezet en word hem gezegd dat hij de kinderen niet meer mag zijn... hij slaapt dan weer bij zijn moeder... hij is altijd degene die weer toenadering zoekt... agressief is hij wel! ik moest er een keertje heen omdat het daar zo uit de hand was gelopen dat ik mijn man erheen heb gestuurd... hij heeft toen met hem gepraat... tijdje weer rustig... ze is alebei haar ouders verloren aan een ziekte... 2 jaar ertussen dat ze beide overleden... dus ik denk dat het haar helemaal heeft verwoest. en hun relatie liep ook niet zo lekker... hij is vreemdgegaan terwijl zij hoogzwanger was... dat blijft aan haar vreten... ik vind het heel moeilijk dit... we gaan haar zeker helpen met het huishouden, en het ten koken.. ze kan het allemaal wel hoor! want als ze eens een goeie dag heeft dan ruim ze wel op, en verschoont de bedden, kookt dan ook sporadisch... ik schat het op eens in de 10 dagen... tenzij haar vriend er is, (is een chefkok) en hij kookt dan altijd voor hun... op de een of andere manier gaat het gewoon niet goed, gaat steeds slechter... de kinderbescherming is al ingeschakeld door haar vriend, de vader van de kindjes.... dus daar is niets meer aan te doen.. ik ben dr alleen bang voor dat wanneer zij onverwachts aan de deur staan, alle rotzooi zien... hun zoontje van bijna 1 drinkt al vanaf zijn geboorte alleen pyamapapjes... geen opvolgmelk! ja de eerste paar weken alleen... ik heb al vaak op hun gepast, heb ze kennis laten maken met gezond ander eten en ze vonden het beide heeerlijk! wan zij zegt dan nee dat lusten ze niet.. of nee hij lust geen opvolgmelk... ik heb dus toen een pot gekocht en hem de fles gegeven en hij dronk het gretig op... gelukkig is hij nu wat ouder en krijgt ook brood, fruit en eet dan mee met de pot ALS er gekookt word of als zn papa er is... ook is het erg voor hun oudse zoon dat papa steeds weg moet... de oudste raakt al over zn toeren als papa op de wc zit of even boven wat aan het ophalen is. hij denkt dan dat hij weer weg is...