Wij hebben echt een temperamentvol meisje. Nu was ze op zich wel zoetjes, en kon ze zich wel goed vermaken. Ze is wel een kindje die duidelijk aangeeft als ze iets niet wil (of juist wel) en hier ook boos om kan worden. Als je iets afpakt bijvoorbeeld. Ze kan nog niet echt kruipen, maar duwt zichzelf naar achteren, wat er voor zorgt dat ze verder weg van haar speelgoed gaat ipv dichterbij. Ook heb ik het idee dat ze gefrustreerd is omdat ze meer wil dan dat ze kan. Nu heeft ze sinds een paar dagen dat ze alleen maar loopt te gillen. Oorverdovend. Als je iets afpakt, maar ook als iets niet gaat zoals zij wil. Ze wil niet in de box, dus leg dr op de grond. Dan gaat ze zich zelf afzetten en ligt ze dus ergens onder de tafel, en dan schreeuwt ze het uit (niet huilen dus). Of als ik dr luier wil verschonen, dan schreeuwt ze alsof ik dr wat aan ga doen. Haha. Ik weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren. Ik zeg wel steeds tegen dr op een beetje boze toen. "nee" "mag niet" "zachtjes" etc. Maar het lijkt totaal niet tot dr door te dringen... soms wel, dan kijkt ze me even aan, en dan gaat ze lachen, maar meestal gaat ze gewoon door. Is dit een sprongetje? En hoe reageren/reageerden jullie hierop?
onze zoon is precies het zelfde... echt een eigenwijs ventje om zo maar te zeggen toen hij die leeftijd had wou die ook nooit verschoont worden en zat ook altijd alles bij elkaar te krijzen.. wij hebben hem niet gezeg dat hij dat niet mog doen want dat hielp niets dus zijn met hem een leuk gesprek ingegaan gewoon een klein verhaaltje vertellen wat we vandaag allemaal gaan doen of wat we gister gedaan hadden en dan lag die altijd heerlijk te luisteren en ondertussen gekken bekken trekken en zo konde wij hem heerlijk verschonen...
Nou dit dus... Of ik ga met gekke bekken mee gillen... En geweldig dat meneer dat vindt... We krijsen wat af met z'n tweetjes...
nou tijdens het verschonen doe ik dat nog wel, en meestal geef ik dr iets om mee te spelen en dan is ze wel weer afgeleid.. maarja als zij even lekker op de grond ligt te spelen? het lijkt wel alsof ze gewoon mn aandacht probeert te trekken ermee.
Negeren! Negatieve aandacht is ook aandacht.. Alleen als iets echt gevaarlijk is of niet mag, dan zeggen we er iets van..
Hier ook zo eentje, zodra we bv een speeltje afpakken is het brullen. Ook met op de grond liggen. Vreg me idd af hoe te reageren.
We reageren er gewoon niet op.. Hij begint nu te begrijpen, dat wij door t gillen echt niet reageren. Dan houdt hij op, want dan is de "lol" er vanaf.. En feit blijft.... Aandacht is aandacht. Good way or the bad way! zoals ik al zei: negatieve aandacht is ook aandacht. Zodra die kleintje weten hoe ze je aandacht moeten trekken is het hek van de dam!
wat bij ons goed werkt is afleiden. Ze wil iets maar mag het niet, bv de AB, dan een ander speeltje aanbieden.
Ik lees ook even mee. Hier is het niet keihard gillen, maar een heel hoog gierend/piepend geluid. Werkt op een gegeven moment behoorlijk op je zenuwen. Tot nu toe zoveel mogelijk genegeerd. Nu hopen dat het snel effect heeft hahah!
Het is een baby die gewoon de wereld aan het ontdekken is. In dit geval zijn stem, Dat hij zelf reacties uit kan lokken en hoe hij zich kan uiten. Zodra hij leert dat er ook andere manier voor zijn gaat het vanzelf wel over.
Daar heb je een punt. Maarr.... het is niet het meest plezierige geluid, waardoor je naar manieren gaat zoeken om het wat te voorkomen/verminderen.
inderdaad.. soms denk ik. als ze maar gewoon éven stil is. ze doet het ook met alles. echt om gek van te worden haha.
Hier heb ik er 1tje van 4 maanden die der stem aan het ontdekken en die maakt of een soort zombi geluid of een hoof gilletje en dat is zo hoog dat ze daarna gaat hoesten... Dolle pret! Meestal laat ik der gewoon
Dit dus en nergeer het dus ook. Kan er ook geen aandacht aan schenken want dan vind zijn broer het nl ook erg leuk om daarmee de aandacht te trekken. Soms idd vervelend, maar ja dat is even niet anders.