Ik ben bijna 32 jaar en heb geen kinderen. Toch merk ik dat het gevoel dat ik dat wel zou willen steeds sterker wordt. Toch heb ik qua verstand een heleboel redenen dat het beter is om niet aan kinderen te beginnen. Dat zijn ook belangrijke redenen: Geen ouders, broers of zussen om op terug te vallen, mijn vriend is licht autistisch dus is er kans dat een kind ook autistisch is. Ook hebben we geen vastigheid wat werk betreft. Deze week heb ik weer te horen gekregen dat mijn werk wegens reorganisatie komt te vervallen. Ik kan dus weer gaan solliciteren. Mijn vriend zit ook in hetzelfde schuitje. Allemaal veel moeilijkheden. Wel hebben we veel spaargeld samen dus daarmee denk ik dat het financieel op zich wel zou kunnen. Ondertussen is een goede vriendin van mij in verwachting van haar 1e kindje. Ik merk dat ik er veel moeite mee heb. Ik voel me er best verdrietig onder. Ik vind met mijn verstand dat ik beter niet aan kinderen kan beginnen omdat er zoveel moeilijkheden zijn. Maar mijn gevoel is echt heel anders. Daarom toch dit bericht geplaatst. wilde het even kwijt.
@cat2 Lastige situatie. En die afweging die je nu moet maken is echt verrot. Hier heb ik dan wel mijn ouders in de buurt wonen, mijn broer woont 1:15 uur rijden afstand. Maar financieel ook geen zekerheid. Mijn partner zit momenteel zonder werk. Eind vorig jaar bedrijf failliet En dit jaar 2* 3mnd contract gehad ergens anders, maar daarna was er geen werk meer. Ik heb ook geen vast contract maar in de 10 jaar dat ik werk heb ik 1 maand thuis gezeten. In mijn werkveld krijg je niet zo snel een vast contract. Wij hebben ook wel een financiële buffer (al geef ik dat liever aan leuke dingen uit). Toch gaan wij er wel voor. Ik wil ook geen spijt hebben achteraf en ik denk dat als wij wachten op zekerheid het te laat is (ben nu 32). Financiële zekerheid is ook maar relatief: als het bedrijf failliet gaat kun je er niks aan doen maar is die zekerheid ook weg.Wij dachten ook ok te zitten wat dat betreft. Jij hebt nog meer dingen te overwegen dus ik kan me voorstellen dat het een moeilijke beslissing is. Sterkte, kun je er nog met vriendinnen ofzo over praten? En kom lekker hier spuien, misschien lucht dat een beetje op.
Ik praat niet zo makkelijk met mensen hierover. Veel mensen denken dat ik geen kinderen wil. Zo heb ik het gebracht, maar dat klopt dus niet. Ik heb veel vrienden die geen kinderen willen dus daar kun je het niet echt over hebben met ze. Ik heb dan nog 1 persoon die geen kinderen kan krijgen dus dat lijkt me juist pijnlijk om het er met haar over te hebben. Dus dat doe ik niet. En dan dus die vriendin die nu in verwachting is. Dat vind ik niet fijn om hier met haar over te hebben. Ik hoop dat ik hier met mensen over kan hebben. Het lijkt me wel heel leuk en fijn om een eigen gezin te hebben. Dus eigenlijk zou ik hartstikke graag een kindje krijgen. Dat gevoel wordt wel steeds erger.
Hoi Cat2, Ik snap je wel. Wij denken al twee jaar aan kinderen en telkens nog niet begonnen vanwege het werk. Maar een jaar geleden is mijn gevoel sterker geworden dan mijn verstand. We hebben het financieel erg goed, maar dan kan veranderen wanneer een van ons de baan verliest. We zouden niet alleen op het salaris van mijn vriend kunnen rondkomen. Toch zijn we ervoor gegaan. Ik hoor ook vaak van mensen om ons heen dat je meestal wel je draai vindt bij financiele problemen. Dat denk ik ook wel, ik bedoel in ons geval zullen familie en vrienden bijspringen mocht het nodig zijn. Maar dan moet ieder voor zich bepalen natuurlijk. Het hoeft ook allemaal niet duur te zijn. Het is fantastisch dat er op deze site ook een soort marktplaats is. Tweedehands is prima! Vooral met de kleertjes die kleintjes heel even dragen. Ga af op je gevoel! Succes!
Pfff.. Vind het nogal wat hoor. Je gevoel zegt ja en je verstand zegt nee.. Ik zou op mijn gevoel afgaan, maar dat is persoonlijk. Stel je jezelf eens voor over 10 jaar bijvoorbeeld. Misschien heb je dan wel een vaste baan en je vriend misschien ook wel. Je denkt dan: Als we nu een kind hadden (of misschien meerdere) dan had ik het dus wel gered... en zo blijf je jezelf tegen die tijd afvragen (misschien zelfs verwijten) waarom hebben we niet.......... En dan ben je misschien al te laat. Je geeft zelf al aan dat je veel spaargeld hebt. Ik neem aan dat je wel een inkomen hebt maandelijks waar je van rond kan komen. Een kindje kan je zelf zo duur maken als je wilt. Je kan tegenwoordig zoveel 2e hands kopen. Ik snap je wel hoor en het is echt heel belangrijk om er goed over na te denken (en er allebei achter te staan) Maar ik zou op mijn gevoel afgaan en er zeker voor gaan voordat het te laat is.
Hallo, wat een lastige situatie. Ik denk dat je het misschien wel aan je zwangere vriendin kan vertellen, dan kan zij een eventuele kiedere reactie van jouw kant ook beter plaatsen. Misschien is het juist prettig om bij haar te kijken wat er nou allemaal echt.bij komt kijken. Verder snap ik dat je het risico op autisme meeneemt in je overweging, de enige die kans is er. Ik heb gezien dat het hebben van een autistisch kind heel zwaar kan zijn, maar zelfs daarin vinden mensen een ritme. Denk je dat je het jezelf of je vriend kwalijk gaat nemen? Hoe denkt je vriend hier over? Veel sterkte met je beslissing.
Hoi, er is altijd wel een reden om je kinderwens uit te stellen..... Dat hebben wij ook gedaan maar uiteindelijk heeft ons gevoel gewonnen. Ik heb er nu spijt van want we gaan nu ronde 6 in en voor hetzelfde geld duurt het nog een jaar..... Ik word volgende maand 36 en inmiddels heeft mijn man ook geen werk meer. Ik weet zeker dat het ons allemaal gaat lukken mocht ik ooit zwanger raken. Onze families wonen allemaal ver weg maar we hebben lieve vrienden. Luister goed naar je gevoel want het kan zijn dat je er 2 jaar over doet om überhaupt zwanger te raken en dan heb je net als ik spijt dat je zo lang naar je verstand hebt geluisterd.........
Ik ben het helemaal met Jette eens.. Er is altijd wel een reden. Wij hebben allebei werk maar omdat ik er nog een studie naast doe wilden wij eigenlijk wachten totdat ik afgestudeerd ben. Ik ben zo blij dat we uiteindelijk toch veel eerder zijn begonnen. We zijn uiteindelijk 2 jaar onderweg en nog geen positieve test gezien. Je weet niet hoe het loopt. Vertrouw op je gevoel! Succes met het maken van je beslissing!
Meid, ga dr voor! Er zijn altijd redenen waarom het beter is van niet... maarja, kans op (lichte) autisme heeft iedereen denk ik wel. Mijn broer is ook licht autistisch, en hij heeft toch maar mooi een HBO diploma op zak... Wij zijn dr ook voor gegaan, ondanks dat ik geen vast baan heb, en ons huis al 3 jaar te koop staat. Nu is ons huis nog niet verkocht, en ben ik al weer mijn baan kwijt, maar had absoluut geen jaar langer willen wachten. Dingen lopen toch altijd weer anders dan je denkt / wilt, dus dat hoeft geen reden te zijn om nog te wachten. Deze tijd kun je straks niet meer terugdraaien... Qua finacieen heb ik alles zo goedkoop mogelijk gekocht of zelfs gekregen, ga mn stinkende best doen de borstvoeding te laten slagen (=gratis ) en ons " luxe " leventje even een paar tandjes omlaag geschroefd. We hopen er zo het beste van te maken, maar zijn allebei zo gelukkig dat we 1 januari bewust gestopt zijn met de pil!
oja, en qua mensen die er voor je zouden kunnen zijn... mijn moeder is manisch depresief, geen haar op mn hoofd die er aan denkt mn kind bij haar alleen te laten de moeder van mn vriend zit in een rolstoel en is een stuk ouder, die kan niet alles meer, ook al wil ze het wel en zou ze nooit nee zeggen mn broers wonen verder weg, dus eventjes een avondje oppassen lukt denk ik niet echt We weten dat we er samen echt moeten staan de komende jaren, en dat zal betekenen dat we sommige dingen niet samen, of helemaal niet kunnen doen. Dat heb ik er wel voor over.
Er is inderdaad altijd wel een reden te verzinnen om alles op de lange baan te schuiven dat heb ik ook altijd gedaan. Op mijn 37ste raakte ik, zeer onverwacht, zwanger en echt dat kon niet slechter uitkomen, op relationeel gebied en op financieel gebied. Echt heel zwaar geweest allemaal. Nu ruim drie jaar later is alles inmiddels ten goede gekeerd, we hebben een mooie kerngezonde dochter, het gaat goed samen en gaan financieel ook heel goed. Maar ook al zou dat niet zo geweest zijn, het hebben van een kind maakt zoveel goed, dat is zo iets moois. Soms moet je niet te lang nadenken over alles maar er gewoon voor gaan want voor alles is een oplossing.
Ik vind inderdaad ook dat je naar de gevoel moet luisteren. Als de kinderwens aanwezig is en je financieel goed zit, waarom niet? Over 10 jaar kan het niet meer en dan is het: wat als? Lijkt mij vreselijk.... Het is natuurlijk ook een super lastige keuze, en erg verstandig van je dat je hierbij stilstaat. Luister naar je hart... Meer kan ik niet zeggen, de keuze moet je toch zelf maken!