Voel me zo ontzettend rot.. Weet niet zo goed hoe en waar ik moet beginnen. Zal mijn best doen om het verhaal zo goed mogelijk te Beschrijven. Afgelopen maandag ben ik na een spoed KS bevallen van onze tweede dochter. Ze is geboren (35.1 wk)na een vervelende zwangerschap, meerdere ziekenhuis opnames, veel rust houden. Ons huis was nog niet helemaal klaar. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader heeft ontzettend veel gedaan in ons huis om alles op orde krijgen. Had zelf gehoopt lekker dingen te kunnen doen, inrichten en shoppen, maar dat liep dus anders. Mijn moeder en stiefvader zijn een Wellness complex aan het starten en mijn vriend heeft hier vanaf november vorig jaar bijna al zijn vrije tijd doorgebracht. Tot deze zomer. Toen in hij thuis aan de slag gegaan. Hij heeft geen vakantie gehad op zijn werk, maar de dagen dat hij vrij was bracht hij door bij mijn moeder. Nu kwam ik dus zelf met 30 weken voor devtweede keer in het ziekenhuis te liggen. Na twee weken mocht ik weer naar huis. Met 34 weken lag ik weer plat en dus met 35 wkn bevallen. Kamertje was zo goed als klaar, maar de gang moest nog geverfd worden en nog wat andere dingen. Mijn moeder, kan nogal dominant zijn, en wil graag alles naar haar hand zetten. Zij had op twee dagen na mijn bevalling mensen geregeld die zouden komen klussen. Hartstikke lief natuurlijk, maar ze wilde alles regelen. Liep heel gestrest rond, vond dat mijn vriend ook moest klussen. Ik lag in het zh (was net van de IC af), dochtertje had het vrij zwaar, lag aan de cpap ed en onze oudste dochter was ook gewoon thuis en behoorlijk van slag door alles. Ook mijn vriend was best wel van slag, het is heel heftig geweest voor hem om mij en onze kleine meid zo te zien. Maar goed, mijn moeder kwam dus met wat mensen klussen en liep behoorlijk te 'jagen'. Doe dit, nu dat, je kan niet weg, je moet dit. Zo ging dat de hele dag door. Vl heeft niks gezegd, maar het knaagde wel. De volgende dag ging het weer zo. Moeder kwam 's morgen en vriend zat met oudste dochter nog te eten. Waarop mijn moeder zei dat Vl nu iets moest meten. Vl reageerde hierop door te zeggen dat hij waardeerde dat ze er was maar moest stoppen met jagen en katten. Moeder werd kwaad en liep al scheldend boos de deur uit. Zij is over de zeik naar mijn zus gegaan en daar behoorlijk zitten schelden over mijn vriend. Ook had mijn moeder mijn sm gebeld dat haar zoon zo deed en waardeloos was. Vriendlief kwam bij mij op visite en zei dit dus. Nou ik moeder gebeld. Zij was niet van plan om excuses te maken. Heel verhaal, kreeg het niet aan haar verstand dat ze tever was gegaan. Mijn vader (die dus geen contact heeft met mijn moeder) was best boos over de gang van zaken. Vond het verschrikkelijk dat mijn moeder zo deed en mijn vriend soort van verbood om zijn kleine meisje voor het eerst vast te mogen houden. Later deze week is mijn moeder alsnog geweest. Ze heeft niets meer gezegd maar probeert alles naar haar hand te zetten. Ook zou vriendlief niet alle tijd bij haar hebben doorgebracht, was er niet vaak genoeg. Mijn Zus is twee handen op 1 buik met moeder en neemt het volledig voor moeder op. Al met al is het een grote puinhoop. Ik lig nog in het zh, vriend en oudste dochter zijn thuis. Doen knetterhard hun best tussen heen en weer rijden en klussen. Vader is over zeik, moeder doet raar. Kan met mijn moeder niet praten over wat gebeurd is, vriendlief voelt zich rot onder de situatie. Waardeert haar hulp maar wil graag praten. Is alleen bang dat het echt ruzie wordt. Pff! Ik weet het gewoon niet meer. Moeder doet gewoon zo lelijk, niks is meer goed. Vriend doet dingen niet goed, maar ze zegt zichzelf helemaal weg te cijferen. Ik word er gek van en lig hier continu mijn tranen weg te slikken. Wat vinden jullie dat ik moet doen? Vond het iig fijn mijn verhaal even te doen... Hoop dat ik het duidelijk beschreven heb, het is een heel verhaal geworden.
Ach meid, wat een vervelende week hebben jullie achter de rug. Gaat het met je kindje ondertussen wel goed/beter? Als ik jou was zou ik je moeder bellen en rustig zeggen dat je het waardeert dat ze zo haar best voor jullie doet, maar dat het op dit moment allemaal iets teveel wordt. En dat jullie liever nu het klussen even laten voor wat het is, dat kan later ook nog wel eens, deze eerste dagen van je dochtertje komen nooit meer terug. En als dat betekent dat ze later niet meer wil helpen om het alsnog af te maken, dan zij dat maar zo. Dat los je dan wel weer op. Ik herken het wel een beetje in mijn eigen moeder, dat kan ook zo'n regeltante zijn, die je de touwtjes uit handen neemt met de beste bedoelingen. Probeer rustig, maar wel resoluut te zijn en niet beschuldigend, ze doet ongetwijfeld haar best om jullie zo goed mogelijk te helpen, alleen niet op de manier die jullie nu het liefst zouden zien. En sterkte he, met alles!
Dank je wel voor je reactie. Ik zal haar vanavond eens bellen en inderdaad rustig proberen uit te leggen hoe het voor ons voelt. Hoop echter dat ze niet meteen weer in het verweer zal schieten zoals van de week! Het is echt zo jammer, want we gingen altijd zo leuk en hoed met elkaar om. Mijn vriend en ik hadden dit zeker niet verwacht. Hopelijk komt het goed!
Gefeliciteerd met je kleine meisje! Hoe belangrijk is het klussen, hoe belangrijk is het dat alles geverfd is als jullie thuiskomen? Als de baby straks een schoon bedje heeft en jij lekker op je kraambed kan zitten dan is het toch al goed? Doe rustig aan, leg de lat niet zo hoog! Laat je man lekker tot rust komen, je oudste tot rust komen, het is al heftig genoeg. Zou zelf nooit met een pasgeboren baby - en mama die nog in het ziekenhuis ligt - gaan klussen in huis. Opruimen en schoonmaken is genoeg toch?
Ik denk dat TS het hier wel mee eens is maar het gaat om de moeder van TS dit het project "klussen in huis" nog al te serieus neemt. Maar je hebt een punt. Ik denk dat ze gewoon het klussen even moeten laten voor wat het is @ TS: Van harte met jullie kleine meid!! Wat vervelend dat het nu allemaal zo loopt. Een rustig gesprek met moeder is de eerste stap. En dan denk ik idd ook dat jullie er alleen voor zorgen dat het bedje klaar is en de rest even wacht tot er weer wat rust keert. Of in elk geval tot dit uitgesproken is met je moeder. Succes!
Gefeliciteerd met jullie kleine meid! Meid concentreer je op jezelf, je kleine ukkie, je man en je dochter. De rest is niet belangrijk. Laat je moeder lekker de hup krijgen. Als zij nu niet kan inzien dat jou gezin belangrijker is, en alleen maar kan schelden en tieren op je vriend, dan is dat het niet waard. Ik heb zelf op de ic gelegen en weet hoe je je voelt. Oo kan ik me behoorlijk indenken hoe druk je man het heeft en hoe hij geschrokken en van de kaart moet zijn, dat was de mijne namelijk ook. Laat het klussen voor wat het is, je man heeft het al druk genoeg! Heel veell sterkte voor de komende tijd! P.s. Soms kan huilen heel erg opluchten, schaam je vooral niet om ze te laten gaan!
Jeetje meid, wat een heftige week. Allereerst gefeliciteerd met jullie dochter, ik hoop dat het nu goed met haar gaat. Ikzelf heb ook zoiets meegemaakt, ook met 35.1 bevallen met een spoedkeizersnee, ik en mijn zoontje maakte het niet goed (zoontje heeft een week aan de cpap gelegen) en alleen dat al zorgt er voor dat je door een achtbaan van emoties gaat, je moet dan als man en vrouw lekker bij elkaar zijn om elkaar te kunnen ondersteunen. En doe dat hoor anders komt de klap straks nog harder aan. Hopelijk kan je snel met je moeder praten en wordt deze ruzie snel uit de wereld geholpen. En kan jij gaan genieten van je gezinnetje. Heel veel sterkte en probeer ondanks alles te genieten van je kleine meisje.
Dank jullie wel voor jullie reacties. Heb mijn moeder gisteravond geprobeerd te bellen, maar ik kreeg onverwachts nog visite in het zh en wilde haar later terug bellen, maar ze moest zelf weg. Het was afstandelijk. Heel raar, ken mijn moeder zo niet, tenminste niet in het contact naar mij toe. Ze zou vandaag op bezoek komen hier, dus ik ben benieuwd! Heb inderdaad niets gevraagd of Ze wilde komen helpen. Er hoefde niet zo gek veel meer te gebeuren, meer wat kleine dingen! Hoop dat het goed komt. Vind het natuurlijk super dat ze zoveel geholpen heeft, maar het gaat een beetje ten koste van de rest en iedereen verder. Nogmaals bedankt, ik laat jullie weten als ze geweest is.
Willen jullie het weten? Ze deed net of er niks aan de hand was. Heb het voor ni zo gelaten, want wil geen stennis of iets hier! Woensdag ga ik naar huis, ze bood meteen aan om me te komen halen. Dus dan zal het vervolgd worden!
Dank je wel!! Het gaat beter met onze kleine meid. Vandaag ga ik naar huis uit het ziekenhuis, zij moet nog blijven. Ze is wel heel sterk, maar ze kan zich nog niet goed warm houden, heeft soms nog ademstops (komt vaker voor bij premature kindjes) en ze krijgt om de voeding nog sondevoeding. Dus het is afwachten. Mijn moeder komt me straks halen. Ze heeft er helemaal niets meer over gezegd. Mijn zus trekt nu echt partij voor mijn moeder, dat merk ik heel duidelijk. Mijn vader is ook best pissig, hij staat echt volledig achter ons en vindt dus echt dat mijn moeder te ver is gegaan. Het lijkt alsof er een breuk komt, zo komt het over tenminste. Met mijn moeder proberen we nog wel het gesprek aan te gaan, maar ga eerst naar huis en even bijkomen. Bedankt voor jullie reacties!