Het probleem is dat ik er nu 6 maanden later eindelijk nuchter in sta. Als ik weer erop in ga dan wordt het een over en weer van nare woorden waarschijnlijk en daar zit ik gewoon niet op te wachten. Ik wil graag een leuke tijd hebben en niet de herinnering van ruzie oid.. Ik zal nog wel even goed nadenken over wat ik evt kan schrijven en het ook met vriendlief bespreken voor ik iets besluit. Bedankt Voor het advies in ieder geval!
Ik zou in ieder geval op haar berichtje reageren en zeggen dat je best wel gekwetst was de vorige keer en dat ze best welkom is waar jij bent maar dat jij niet gaat reizen.
Vervelend. Idd even goed over nadenken en als je een antwoord terug schrijft eerst even bewaren en de volgende dag nog eens kijken of je dat echt wilt sturen. Bedoel niet dat er een zwaar antwoord ofzo moet komen, maar gewoon dat je zeker weet dat is wat ik wil sturen. Wat het ook is. Het is vervelend. Ik snap het zelf soms ook niet. Sommige kunnen heel de wereld over vliegen, naar verweggistan en terug, maar zoiets als dit is dan ineens te ver. Heel gek. Ik heb sinds m'n vertrek sommige vriendschappen kunnen houden ook al zien we elkaar misschien maar elke 6 maanden of elke paar jaar, het is met die personen dan echt weer zoals vroeger. Tetteren weer net zoals vanouds verder. Je kunt misschien kijken hoe er deze keer mee omgegaan wordt en als je merkt dat het weer hetzelfde liedje is, dan weet je het ook. Succes!
uitleggen dat je gekwetst voelt door de vorige keer, en dit liever niet nog eens wil. dat er duidelijke afspraken gemaakt worden, als je afspreken wil. vriendschap moet van twee kanten komen, en dit klinkt mij meer als eenrichtingsverkeer.
Zo leer je je echte vrienden kennen dus! Ik zou dus niet meer reageren. Als je positief reageert en ze nog een laatste kans geeft laten ze je alsnog vallen en ben je weer gekwetst. Als je negatief reageert en je gevoelens uitspreekt dat zij je gekwetst hebben en je liever niet meer afspreekt, zijn zij op hun pikkie getrapt en wordt het misschien van kwaad tot erger
Ik ben ook naar het buitenland verhuisd en inderdaad het contact wordt minder, maar daarom niet slechter. Iedereen zijn leven gaat verder en ookal was ik niet naar het buitenland gegaan... het zou ook zo gegaan zijn. Maar de keren die we dan afspreken, doet iedereen wel de moeite. Als ik niet met de auto ga, is er altijd wel iemand die mij van het station op haalt. Ik kan uit je tekst niet opmaken dat zij kinderen hebben. Dat was bij ons ook het geval dat wij de enige met kind waren en blijkbaar kunnen ze zich nog niet echt inleven in zo een situatie. Ik zou het met hen toch nog eens bespreken. Het zou jammer zijn.
Als de vriendschap nog wat waard vind zal ik uitleggen via mail dat jij je ook gekwetst voelde en best wou afspreken, maar de hele reis niet zag zitten met ziek kind. Als je er alleen maar negatieve gevoelens van krijgt zal ik er geen energie meer in steken en omgaan met mensen die er wel voor je zijn. Klinkt heel makkelijk, maar als ik jou was zal ik er eens een nachtje overslapen. Succes meid!
Misschien hebben ze zelf ook door dat ze het niet zo handig hebben aangepakt de vorige keer en proberen ze daarom nu juist weer een afspraak te maken? Misschien kan je toch iets afspreken, misschien is het wel weer heel gezellig. Als jij geen zin meer hebt in de vriendschap zou ik dat wel eerlijk zeggen. Het lijkt mij vreselijk als ik dat van een vriendin zou horen, maar eerlijkheid boven alles! Succes ermee!
Wat je ook doet, ik zou het doen omdat je het zelf wil, en niet omdat je je schuldig voelt richting hen, want dan doe je het dus eigenlijk voor hen. En zoals eerder al werd geopperd, als je besluit met haar af te spreken laat haar dan naar jou toe komen. Als ze dan komt dan getuigd dat wel van moeite die zij er voor neemt en dat ze wellicht spijt heeft van hoe het vorige keer is gelopen. Mensen kunnen veranderen...
Tja, ik snap wel dat als je naar het buitenland verhuisd, een vriendschap makkelijk kan doodbloeden. Zij wonen nog in nl, zijn nog allemaal bij elkaar, er is niet zoveel in hun leven veranderd. Ook al was de vriendschap heel hecht, ik kan me wel voorstellen dat het voor de thuisblijvers iets minder belangrijk is om zo'n vriendschap te blijven onderhouden. Jij bent verhuisd, voor jou is alles anders geworden, dus dat stukje vertrouwdheid is voor jou waarschijnlijk meer waard. Daarmee wil ik helemaal niet zeggen dat je je dan maar moet laten kwetsen hoor! Maar ik wilde gewoon even wat perspectief bieden. Ik zou wel reageren, maar zeggen dat je je gekwetst voelt en dat je vindt dat de vriendschap nog maar van 1 kant komt en dat je daar geen zin in hebt. Niks meer van je laten horen vind ik persoonlijk een beetje kinderachtig, je kan maar beter eerlijk zijn.
Ik vind het heel vreemd... Ik heb ook een vriendin, die geëmigreerd is en als zij weer eens in de buurt is, dan wil ik heel graag iets afspreken en wil daar zelfs afspraken voor afzeggen. En wat ik van haar hoor, heeft ze veel vrienden, die haar graag willen zien, want ze heeft nooit tijd om iedereen te zien. Omgekeerde wereld, dus. Maar als zij hier is, dan zit ze ook heel dichtbij (<10km), dus die drempel die jouw vriendinnen hebben, heb ik niet. Daarnaast.... ik heb een auto, dus ik rijd zo overal naartoe, ook als het koud is... maar ja, een ziek kindje is ook weer wat anders... Ik zou dan wel een oppas regelen voor die paar uurtjes, denk ik. Wat jij hier nu mee moet? Sja... het zijn geen vriendinnen, die met je meedenken, zeg maar. Lijkt me lastig. Je geeft zelf al aan dat je wel andere contacten hebt... En je laat ze weten wanneer je in het land bent. Wel leuk van die ene vriendin om contact met je op te nemen. Ik denk dat ik er wel op in zou gaan, maar geen moeilijke constructies zou gaan verzinnen. Dus misschien regeren met: Lijkt me leuk om af te spreken in <de plaatst waar JIJ zit>. En dan gewoon afwachten. Als ze al moeilijk gaat doen: Laat maar.
Ik heb ook een tijdje in een situatie gezeten dat ik het idee had dat mijn vriendinnengroepje meer met elkaar bezig was , dan met mij. Ik voelde me zolang precies hetzelfde als jou. Uiteindelijk besloten een mail naar allemaal te sturen met mijn gevoel erin, dat ik het moeilijk vond. De reacties zeiden mij genoeg, ofwel van sommigen tot op de dag van vandaag nog steeds geen reactie. Toen besloten om voorlopig niets meer van me te laten horen en uiteindelijk is er nu al bijna een jaar om en ik hoor niets meer. Echt meid steek energie in mensen die je wel leuk vindt. Dit is het niet waard.