Hi, Na lang twijfelen ga ik toch mijn verhaal hier neer zetten. Jullie geven vaak goede adviezen en misschien dat jullie me kunnen helpen. Het wordt vast een lang verhaal, maar ik probeer het zo duidelijk mogelijk te verwoorden. Zoals al eerder ik in een topic bekend maakte zit ik heel erg te twijfelen om de relatie met mijn vriend te verbreken. We hebben al meer dan 6 jaar wat, een koophuis en een prachtige zoon. We hebben het best goed voor elkaar (volgens de buitenwereld) maar ik ben diep ongelukkig. Ik kom zelf van gescheiden ouders en wil niet dat mijn kind opgroeit met gescheiden ouders maar ik trek dit niet meer. het maakt me zo onzeker en zo verdrietig Toen ik mijn vriend net leerde kennen hadden we een te gekke tijd. We zijn ook snel gaan samenwonen en 3 maanden later kwam ik er achter dat ik zwanger was. Ik was geschrokken maar wist dat ik er voor wou gaan. Er is toen van alle kanten zo op me ingepraat dat ik me uiteindelijk heb laten dwingen tot een abortus. Tot op de dag van vandaag (6 jaar later) heb ik het hier nog steeds moeilijk mee en krijg ik hier nog hulp voor. Toen wij een jaar of 4 een relatie hebben kregen we een pleegkind in huis. Mijn schoonzus kreeg een depressie en kon niet meer voor haar kind zorgen. Wij hebben toen 10 maanden haar kind in huis genomen. Het ging om een babytje die tot na zijn eerste verjaardag bij ons woonde. Ons relatie is daardoor heel erg uit elkaar gegroeid en het ging echt niet meer. In die tijd kwam ik er achter dat mijn vriend heel erg veel flirte met een collega van hem. Toen zei een keer thuis was kocht hij bloemen en liet die bij haar thuis bezorgen. Ik kwam daar via de rekening achter en ben gaan flippen. Dit doe je niet uit jezelf naar zomaar een collega. Ook werden er verschillende whatsapp berichtjes dingen in gezet wat gewoon echt flirten was. Dingen als: heb jij een fijne douche zou je met z'n 2en eronder kunnen staan. ze gingen ook altijd samen me de bus richting werk en richting station. Toen dat pleegkindje weg was zijn wij 6 maanden uit elkaar geweest. We hadden nog heel veel contact en we deden in die tijd ook nog meer als elkaar een handje geven . In die tijd hadden hun nog closer contact en hebben ze veel afgesproken om films te kijken, te chillen in haar huis enz. Uiteindelijk hebben ze gezoend (volgens vriend is er niks meer gebeurd) en kwamen ze er achter dat het niet slim was ivm werk. Mijn vriend heeft een wat hogere functie als haar en dat kon nog wel eens voor problemen zorgen. Na 6 maanden kwamen wij weer samen en hebben we ook gehad over hun korte "relatie". Hij gaf aan voor mij te willen gaan en alleen van mij te houden. hij wou wel contact houden met haar omdat ze een hechte vriendschap hebben. Ik heb gezegd dat ik dat oke vind want ik vertrouwde hem en hij had voor mij gekozen. In die tijd kwam ik er nog steeds achter dat ze via fb, hyves etc flirten. Ik heb toen een gesprek met haar gehad waar ze in aangaf niks van he mte willen en ze zo met al haar vrienden om gaat. Oke raar maar prima het kan een flirtig typje zijn toch? Ze heeft een huis gekocht en vriend wou bij haar kijken. Ik heb hem verboden om nog buiten werktijd contact te hebben omdat ik elke keer onzeker en me rot voelde als ze elkaar zagen. Mijn vertrouwen was weg en ik trok het niet. Toen vriend aan het overwerken was vertrouwde ik het niet en na wat zoekwerk kwam ik er achter dat hij stiekem haar huisje is gaan kijken. Ik was helemaal over de zeik, maar hij blijft erbij er is niks gebeurd hij pikte het alleen niet dat ik hem dingen ging verbieden. Ze waren hele goede vrienden en dat moest ik maar accepteren/respecteren. Maanden later twijfelde hij opeens aan ons. hij moest nadenken en of ik een week bij een vriendin wou logeren. Na lang twijfelen, veel verdriet besloten dat als hij zou twijfelen we inderdaad maar eens goed moesten nadenken. Hij heeft in die week gevraagd om te daten met haar om te kijken of er meer in zat. Ze wou dit niet omdat het haar niet verstandig leek. En uiteindelijk koos hij toch voor ons. Hij zegt dat het niks mee te maken heeft gehad dat ze nee zei tegen die date, maar hij echt voor ons koos. En toen was ik zwanger. In de week dat ik weer thuis kwam deed ik een test en die was positief. Ik was helemaal gelukkig en hij ook. Hij wou niks liever als een gezinnetje en ging er 100 procent voor. Een paar maanden zwanger wou hij opeens weer met haar afspreken. Ik wou dit niet hebben en we kregen ruzie. Hele erge ruzie. Hij liep boos weg ik achter hem aan met mijn buik. In de regen lopen schreeuwen en ik zei kies maar zei of ik. Hij zei: iemand die me laat kiezen die trekt altijd aan het kotste eind. Hij kwam thuis en ging boos boven zitten. Ik heb haar toen een whatsappje gestuurd met een hele harde maar gemeende tekst. Er stond in dat als ze hier mee door ging met het geflirt, de foute facebook berichten, het stiekeme contact, het samen reizen dat ze het op haar geweten heeft dat onze relatie kapot ging en het o.a. haar schuld is dat mijn kind zonder vader opgroeit. Nou daar is ze van geschrokken. Ze hebben amper meer contact gehad via fb, hyves etc en ze gingen beiden akkoord met alleen contact op het werk.. Ze werken beiden op andere afdelingen en zagen elkaar alleen in de pauze! geen probleem voor mij dus! Alleen nu heeft mijn vriend een nieuwe functie. En drie keer raden wie er bij haar in het team zit? Hij wist dat toen hij op die functie ging reageren en we het er over hadden dat zei in dat team zat en hij heeft mij er niks over verteld. Hij zegt dat niet te hebben gedaan omdat hij er gewoon niet over na had gedacht omdat het geen big deal meer is, maar ik geloof het niet. Ze werken dus nu samen, lunchen samen en reizen van het station heen en terug samen. Ze hebben dus heel veel contact. En ik.. Ik zit thuis met onze zoon me elke dag op te vreten en zorgen te maken. Ik hou zoveel van hem en ik wil voor ons gezin gaan. Ik wil hem niet kwijt ik wil M. zijn vader niet ontnemen, maar ik weet niet meer wat ik hier mee aan moet. Mijn vriend is overspannen geweest en sinds de nieuwe functie gaat het heel goed. Ik heb al gezegd dat hij een andere baan moet zoeken, maar hij zegt het eindelijk heel goed en fijn te hebben op het werk en hij dat dus echt niet wil doen. Ik weet het niet meer. Ik vertrouw hun niet samen. Gek na alles wat er is gebeurd? Nee toch? En al kiest hij voor ons en heeft zij nu een vriend en woont samen, ik vertrouw het nog steeds niet. Het maakt me onzeker, verdrietig en elke dag gaat het over haar hier thuis omdat ik er alles over wil weten. hij wordt dan weer boos en het is weer ruzie. Wat moet ik hier nou mee? Wat zouden jullie doen/adviseren? Sorry voor het extreem lange verhaal!
volgens mij is de beste oplossing om hier eens goed met je man over te praten. dit kan zo lijkt mij niet door gaan. jij hebt een naar gevoel als hij aan het werk is. dat kan toch niet. vanavond je kind in bed leggen en er goed over gaan praten. laat hem eens duidelijk zijn over wat hij wil.
Ik denk dat eens goed moet nagaan wat hij nu wil en met wie. Dat hij nu met haar in 1 team zit zou ik al van balen.. maar dat hij dat voor me zou verzwijgen vind ik absoluut onacceptabel. Evenals het stiekeme kijken naar zijn huisje. Of hij het nu met je eens is ofniet, hij moet beseffen dat JIJ de touwtjes in handen hebt en dat het zijn eigen fout is geweest waardoor hij even niks te willen heeft. Tja, in dit geval zou ik bij hem weggaan. Bij de tweede keer liegen is het klaar. Vervelend voor jullie zoon, maar aan een ongelukkige moeder heeft hij ook niks.. Sterkte met je beslissing. Hopelijk komen nullie er alsnog uit samen.
Ik vind het niet vreemd dat het vertrouwen weg is. Dat moet weer "groeien" en als hij contact met haar blijft behouden, zal dat vertrouwen van jou er niet beter op worden. Als ik je verhaal lees en interperteer. Weigert je vriend om het contact totaal te verbreken. Als jou vriend 100% voor jou wilt gaan, dan zal hij een keuze moeten maken. En als hij die niet maakt. Misschien moet jij het dan maar voor hem doen. Op deze manier blijft het je energie vreten en zal de relatie er echt niet beter van worden. Heb je al eens een goed gesprek gehad? Wat voelt hij nou voor deze vrouw? Persoonlijk geloof ik er geen sikkepit van, dat het "vriendschappelijk" is. Op basis van jou verhaal.
misschien heel kort door de bocht maar ik zou weg bij hem gaan, liever een alleenstaande mama dan een "pion" die bespeeld/belogen en in mijn ogen bezeikt word door der eigen vent.
Al het dikgedrukte laat zien dat hij meer voor haar kiest dan voor jou, en jou er alleen bij houd omdat die meid niks vast met m wilt. Lijkt me duidelijk zat....
Klinkt misschien een beetje hard, maar ik zou weggaan. Ik zou het vertrouwen na al die jaren niet meer terug kunnen krijgen denk ik. Soms kun je 'overnieuw' beginnen en dan moet vertrouwen groeien. Mij lijkt dat in jouw situatie bijna niet te doen omdat je er al zoveel jaren voor vecht. Sterkte in elk geval
hij vraagt haar voor date, ze zegt Nee en dan kiest hij voor jullie? Voel je je dan niet 2e keus? Ik zou eens een goed gesprek aangaan en als hij echt voor jullie kiest moet hij maar 't contact verbreken.
Mee eens! En jullie zijjn al een keer "opnieuw" begonnen en dat is ook fout gelopen. Kies voor jezelf meid!
Heel eerlijk? Waarom laat je je in hemelsnaam zo behandelen? Deze vent hoort een schop onder zijn kont te krijgen en deze vent zou je na dit alles niet eens in je leven moeten willen hebben. Het is toch zo duidelijk als het maar kan? Hij wil zijn collega. Punt. Hoe je het ook went of keert, hij kiest er keer op keer weer voor om voor haar te kiezen en neemt uiteindelijk maar weer genoegen met jou omdat het met haar blijkbaar niet gaat. Waarom blijf je bij iemand die zo ontzettend veel interesse heeft in iemand anders? Dit is niet iets als 1x een foutje hebben gemaakt oid, maar gewoon jarenlang iets met een ander proberen en na een afwijzing dan maar weer terugvallen op jou. Jij hebt jullie gezin op 1 staan, hij heeft haar duidelijk op 1 staan. Dit is misschien heel kwetsend en verdrietig, maar het is wel de waarheid. Kom alsjeblieft een beetje op voor jezelf, krijg eigenwaarde en laat je toch niet zo behandelen! Je verdient iemand die oprecht is en voor je door het vuur gaat, iemand die jou én je zoontje op 1 heeft staan.
Ook eens met Yummy. Hij heeft nooit voor jou gekozen, elke keer niet en jij hebt het steeds geaccepteerd. Hoe zit het met je zelfbeeld? je eigenwaarde? Is dit alleen liefde vanuit jouw kant of speelt er iets anders zoals niet alleen durven zijn en denken dat je niks bent zonder hem? Want dan zou je daaraan moeten werken. Ik denk dat deze relatie je nooit gelukkig gaat maken, en nu hij je al zolang zo respectloos behandeld zal dat niet anders worden. Gooi hem eruit jij en je kindje verdienen dit niet!
ben het helemaal eens met Brabbel en yummy die vent denkt het lekker makkelijk te hebben zo elke keer als hij van zijn collega een afwijzing krijgt heeft ie jou als zachte landing wanneer hij uit zijn luchtbel valt. Ik zou lekker voor mezelf kiezen en laat hem maar plat op zijn smoel gaan (als hij door haar weer eens wordt afgewezen)!
Volgens mij zegt bovenstaande stuk genoeg..... Dit gaat zo niet langer! Wat kan je doen? 1. Je kiest voor jezelf en jullie zoon en gaat bij hem weg 2. Je maakt je man heel duidelijk dat jij ongelukkig bent door deze situatie. Zijn baan opzeggen is waarschijnlijk geen optie, maar hij kan de situatie wel verbeteren: 1/2 uur eerder/later beginnen, trein + bus eerder nemen, later met pauze gaan en absoluut geen contact buiten het werk om, tenzij zakelijk. Hij moet nu laten zien dat hij voor 100% voor jullie gaat. Zo niet: optie 1.
Helemaal mee eens! Hij heeft nooit voor jullie gekozen, wil liever bij haar zijn. Van mij had hij de eerste keer mogen vertrekken hij is veel te ver gegaan. Dat hij niet vertelde over hetzelfde team zegt mij genoeg. Als hij voor jullie was gegaan had hij uit zelfbescherming die functie niet aangenomen voor het geval dat. Hij heeft totaal geen respect voor jou!
tuurlijk hou je van hem,maar soms is liefde alleen niet genoeg. de leugens zullen altijd tussen jullie in blijven staan,ookal verandert hij van baan en heeft geen contact meer met haar,je zal altijd op je tenen lopen met het gevoel dat hij haar stiekem toch ziet of dat hij op iemand anders valt. en bij elke ruzie die jullie hebben word dit weer op tafel geslingerd.. liefde en trouw zijn hoort van 2 kanten te komen.. vraag hem eens dat als hij in jou schoenen stond en jij deed wat hij doet,hij ook verder had gewild met jou!? kies voor jezelf meid! naar mijn idee heeft je vriend/man al voor zichzelf gekozen. dikke knuffel
ik had allang ZIJN koffers gepakt en buiten gezet. oja en zn kleding er achteraan gegooid. Helemaal eens met yummy(zoals velen met mij) Dat je zelf aangeeft dat je 'diep ongelukkig' bent zegt toch al genoeg meid. kies voor je kindje en kies voor jezelf. hij doet dat duidelijk dus niet. *knuff* lijkt me heel moeilijk om in jouw schoenen te staan, maar trek die veters van je ff strak, en gaan met die banaan