Mn privacy is me heilig. Het ligt er wel aan wie. De deur staat altijd open voor mijn ouders. Mijn stiefmoeder is ook als een ouder voor mij en schoonpa. Mn schoonmoeder en stiefschoonvader daar in tegen niet. Die deur begint langzaam aan dicht te gaan.. Er is te veel gebeurt. Mn man denkt er het zelfde over. Ze hebben het vaak gepresteerd om onaangekondigd rond etentijds binnen te komen, zodat ze even een happie mee konden eten. Sorry! Dat vind ik aso! Bel en vraag het, geen probleem. Ik schil wel een extra aardappel. Ik zou ze nooit zomaar wegsturen, dat kan ik niet. Maar ik laat we blijken dat ik het niet gepast vind.
Tsjonge, mag je het überhaupt niet fijn vinden als je (schoon)moeder onaangekondigd in je huis staat?? Ik moet er ook niet aan denken. Misschien een beetje een autistisch trekje maar ik raak dus echt van slag als mensen onaangekondigd langskomen. Mijn schoonvader heeft er nogal een handje van en hebben het ook al een miljard keer gezegd, maar die heeft een plaat voor zijn kop ofzo.. Maar wel erg lastig met die beginnende dementie. Dan kijk ik er ook wel net iets anders tegenaan.. wat doe je er tegen behalve het blijven herhalen en je vader erop attenderen dat hij het ook een beetje in de gaten kan houden? Neem aan dat ze beide thuis zijn (met pensioen?). Nog gefeliciteerd met de geboorte van jullie 2e zoon btw
in het begin dat ik hier kwam wonen deed mijn broertje/ moeder/ vader dit ook ( hun woonde hier eerste en zijn verhuisd en wij zijn in hun oude huis gaan wonen). ik vond dit echt niet leuk en voelde me vaak ongemakkelijk. mijn man en ik zijn soms ook overdag intiem en moet er niet aan denken dat er dan iemand zo komt binnen lopen en ook loopt mijn man wel eens in zijn ondergoed. vind het dus vrij logisch dat iemand eerst even belt of aan belt voordat hij komt. gelukkig doet mijn famillie het niet meer ( heb er niets van gezegd overigens) maar nu doe ik nog steeds de sleutel in de deur als het niet uit komt voor de zekerheid. ik snap jou gevoel en reactie dus wel en vind niet dat je je schuldig moet voelen. gefeliciteerd met jullie zoontje
dat dus ik raak daar ook door van slag ik heb dan vaak een bepaalde planning en kan er slecht tegen als ik dan dingen niet meer kan doen.. zeker als ik nog naar de winkel moet en moet koken of bestellingen moet wegbrengen.. ik weet van mezelf dar ik ze okk nier wegstuur zo van sorry moet nu echr gaan .. dus dan komt er nergens meer wat van.. gewoon ff bellen dan zorg kk dat de koffie klaar staat is kleine moeite lijkt me. maar wel lasrig ivm dementie .. maar snap je standpunt heel goed.. ik denk er tzelfde over.
Ik haat het als mensen onaangekondigd langs komen, mijn schoonloeder heeft een sleutel van het huis maar gebruikt hem ( godzijdank ) nooit, ja als ze de katten eten moet geven omdat wij op vakantie zijn maar verder niet. Ik vind het gewoon fijner om het van te voren te weten, niet dat ik half in me geboorte kostuum op de bank ligt en schoonloeder staat ineens in de woonkamer. Belletje vooraf is toch niet zo moeilijk.
mijn moeder mag hem gebruiken maar belt altijd aan schoonloeder wil heel graag een sleutel maar die krijgt ze echt niet!!
Weet je wat het vervelende is. Je moeder is waarschijnlijk in het beginstadium van dementie het kan dus heel goed zijn dat ze vergeten is dat ze de - vantevorenbellen-afspraak met jou vergeten is. Ze komt binnen, ziet dus dat je het druk hebt en het niet uitkomt en herinnert zich waarschijnlijk de afspraak dan wel en maakt zich dus snel uit de voeten. Dan zullen er ws ook tijden aanbreken dat ze onaangekondigd bij je op de stoep staat (of binnen) en bij hoog en laag zal gaan beweren dat ze wel met je afgesproken heeft. Dementie kan tijdelijk versterkt worden door narcose maar ook door een simpele blaasontsteking.
Dat heb ik ook idd.. Mijn moeder heeft ook een sleutel, komt er ook zo mee binnen, alleen als ze weet dat ik alleen thuis ben. Als ze weet dat mijn man thuis is, of als ze weet dat ik visite heb of ga krijgen belt ze aan. Ze is wel eens binnengekomen toen het CB hier op huisbezoek was, nou dan draait ze weer om en gaat weg. In dit geval den k ik dat je je moeder niets kan verwijten ivm haar ziekte. Zou om frustraties bij jezelf te voorkomen dan gewoon je sleutel terug vragen. Dan moet ze wel aanbellen als ze komt. Maar wat maakt t uit? Of je zegt na het aanbellen dat het niet uitkomt, of als ze binnen is dat het nietuitkomt. Ook ik zou denken, heej ma, das mooi, hier loopt alles in de soep, help een handje nu je er toch bent.. Maar ik ben super close met mijn moeder dat maakt ook wel verschil uit dne k ik zo.
Ik heb niet alles gelezen. maar door een verandering (zoals de borstkanker en geboorte kleinkind etc) kan een dementerende zo een stuk achteruit gaan. Is je moeder wel eens getest op alzheimer? mogelijk kan je er dan achter komen hoe de ernst van de situatie is. Aangezien het in het verleden geen probleem was denk ik dat je moeder behoorlijk achteruit gegaan is. en misschien is het dan tijd om daar klein beetje meer rekening mee te houden. maar dat is dan wel iets wat je moet weten. waarschijnlijk overtreed ze nu niet moedwillig je grenzen. erg sneu voor je moeder. sterkte ook voor jou hiermee. (kleine toevoeging. Hier recent 2 ouderen die de diagnose alzheimer hebben gehad. en al in fase 5 a 6 bleken te zitten... en wij dachten dat ze nog niet zo ver gaan. maar jemig wat gaan ze hard nu... Buitenstaanders kunnen ze nog redelijk voor de gek houden... )
Hoi, had jij niet laats ook een ander bericht geplaatst dat je moeder onaagekondigd binnen kwam met bezoek, welke ze van te voren wist dat kwam?? Zo niet dan haal ik er 2 door elkaar/ en komen 2 verhalen erg overeen. Als je moeder een sleutel heeft en je niet meer wilt dat ze binnen valt, de sleutel terug halen. Lijkt mij de enige oplossing. Mijn schoonouders hebben een sleutel, schoonmams gebruikt alleen de sleutel om iets langs te brengen als wij er nietzijn en vraagt dan toestemming. Schhonpaps wilt nog wel eens de sleutel meenemen voor het geval er niemand thuis is, en als er dan niet wordt opengedaan, komt hij binnen zonder dan even te bellen. Daar word ik niet heel erg blij van. Ze komen zo wie zo nooit binnen met sleutel als ze opbezoek komen, of langsrijden zomaar. Sleutel is er voor onhandigheden, niet voor bezoekjes
Wat jij beschrijft doet me heel erg denken aan mijn moeder bij wie vorig jaar Alzheimer is vastgesteld. Ik zeg dat niet om je bang te maken! Absoluut niet.. maar het komt me zo bekend voor. Zij was al eens eerder bij de ha geweest maar die nam het niet zo serieus. Uiteindelijk heb ik zelf net zo lang gebeld tot ik hem zelf aan de lijn kreeg en heb aangedrongen op een test. Ik weet nu dat ik heel erg veel geduld met mijn moeder moet hebben, en ik ben geen geduldig mens. Maar boos worden op haar zorgt dat ze uit balans raakt en dat kan wel dagen duren. Dus alles met de mantel der liefde bedekken.. Mocht je het er over willen hebben of vragen hebben, dan kun je altijd een pb sturen. Voor wat betreft het onverwachts langskomen..ik heb het er niet zo op en als het me niet uitkomt kan ik mijn irritatie vaak ook niet verbergen. Trek het je niet teveel aan!
Ik snap je ook wel hoor, zelf kan ik er ook niet zo heel goed tegen als iedereen zomaar binnenvalt. Iedereen is altijd welkom hoor, maar een sms of een belletje is toch ook een kleine moeite. Moet gelijk denken aan de positieve zwangerschapstest van mijn dochter. Allereerste zwangerschapstest ooit, geen idee hoe die dingen werkten, dus handleiding en doosje lagen op het aanrecht samen met DE test. Een plusje.... man en ik helemaal in shock, klopt het nou wel, nog even lezen.... Ja hoor zwanger! Mijn pakt mij vast nog voor we iets konden zeggen..... ...... gaat de schuifpui open en stapt mijn schoonmoeder de huiskamer in (Keukenlade open, alles erin gemoffeld en beiden onze pokerface opgezet).
dit vind ik ook. mijn moeder heeft ook die rotziekte (kanker) gehad met alle chemo's en bestralingen en noem maar op erbij en is daar ook verward door geweest. dit was duidelijk door haar ziektebeeld. Ik vind jouw reden ook niet zodanig ernstig dat het écht niet zou uitkomen.Ze had jou idd kunen helpen of voor zichzelf alvast iets te drinken kunnen pakken. Mag ze alleen komen als jij niks te doen hebt en klaar op de bank zit om met haar te kletsen? ik las trouwens in je OP dat het vaker wel dan niet uitkomt als ze op bezoek bij je wil. Heb je dit ook zo tegen haar gezegd? Dan zou ik me enigzins kunnen voorstellen dat zij dan denkt dat het dan onzin is om even vooraf te bellen. Houd er rekening mee dat ze mentaal niet meer de oude is en zeg haar als het je zo dwarszit elke keer dat ze moet bellen, als ze onverwachts komt. desnoods met wat meer daadkracht in je stem. het zal nu mss wat langer duren voor het kwartje valt.
Bedenk me net... In de zomer, als wij achter alles open hebben EN we weten dat iemand komt, dan mogen ze ook wel achterom komen en gewoon binnen lopen. Nee, m'n vader 1) Jouw moeder belt wel van tevoren. Daar gaat het mij ook om. 2) Ik heb haar niet weggestuurd. Ze vroeg zelf: Komt het niet uit, dan? Ik ik zei: Eigenlijk niet. Dat is gewoon de waarheid. Het kwam heel slecht uit. En ze draaide zelf direct om... Hmmm, dat is interessant... Dat zou hier best wel een van toepassing kunnen zijn. Ja bijvoorbeeld.... of als ze zou bellen, dan kan ik bijvoorbeeld ook kunnen zeggen, dat het een uurtje later beter uitkomt... Even een vraag voor iedereen die vindt dat hun moeder te allen tijde welkom is, dat het nooit even niet uitkomt: Wat nu als je een vriendin over de vloer hebt, en midden in een zwaar gesprek zit, vol tranen, wegens relatieproblemen, een ernstige ziekte i de familie of de dood van een naaste? En wat nou als zij het helemaal niet op prijs stelt om jouw moeder bij het gesprek te hebben?
In dat laatste geval zou mn moeder zelf weggaan. Maar serieus denk je niet dat het door dementie komt? Mensen gaan dan apart gedrag vertonen hoor.
Nou morgen gewoon naar haar toe, dikke knuffel geven, uitleggen waarom het niet uit kwam en vragen of ze toch even wil bellen de volgende keer. Ach wel sneu voor je moeder, hoop dat het geen Alzheimer is o.d...
Mja weet nog wel dat mijn oma aan ieder vertelde dat ik elke week een ander vriendje had..... En dat terwijl ik samenwoonde met iemand die elke week mee ging koffie drinken bij d'r. Achteraf... Ging het toen gewoon al niet geweldig... Maar zagen wij dat nog niet. Dus ja dementie doet hele vreemde dingen. Maar soms zie je het gewoon niet. Blijkbaar zat het feit dat IK elke woensdag op de koffie kwam dusdanig in haar systeem dat ze mijn vriendje was vergeten zodra we deur dicht trokken maar mij niet.
Ik verwijt het haar ook niet echt... Ergens weet ik ook wel, dat het waarschijnlijk met haar dementie te maken heeft. Daarom heb ik het er ook bij vermeld. En de reacties in dit topic bevestigen dit ook wel. Ik weet zelf ook niet goed hoe ik daar mee om moet gaan. Op het moment dat ze binnen kwam, stond ik nog in de paniek-modus, omdat de kleine dus z'n complete voeding had teruggegeven en mijn gedachten stonden maar op één ding: Snel wassen en droge kleertjes aan. Ik baal alleen als een stekker van haar reactie, om meteen om te draaien... Ja, ik weet ook niet wat ze anders had moeten doen... misschien nog wat zeggen, van "Oh, dan kom ik een ander keertje wel terug" of zo. Ik vind het ook wel een beetje vreemd, hoor... Dat ze dit gedrag (onaangekondigd langskomen en dan zichzelf ook nog binnen laten) alleen vertoont als er hier net een kindje is geboren. Want normaal doet ze dat nooit en dus is het ook geen kwestie van gewoonte. Maar dor dit topic heb ik al wat meer inzicht gekregen in dementie en gedragsveranderingen. Oh nee, dan heb ik ruzie en zie ik haar drie maanden niet meer. Dat ze dan niet al binnen is en d'r jas aan het ophangen is... Weet niet, maakt de drempel wat hoger... Het liefst heb ik gewoon dat ze even belt. Is toch een kleine moeite? Al zegt ze dat ze ergens tussen 2 en 4 langskomt... dan weet ik dat ten minste. En als het dan niet uitkomt, kan ik zeggen: Kun je ook ná 4 uur komen, want ik moet nog .... Dan ken je m'n moeder nog niet. Nee maar daarnaast zei ik al: Mijn man was diep in gesprek met een collega, over dingen, die mijn moeder niks aangaan. Ja, dat ben ik dus niet. Dat scheelt ook heel veel. Dat denk ik ook niet... Ik vind het wel moeilijk, want ik weet ook niet goed hoe ik hier mee om moet gaan... Ik weet niet precies wat je bedoelt... Dat ik visite kreeg en mijn moeder kwam toen onuitgenodigd ook aanschuiven? Kan ik me niet herinneren in elk geval. Zou anders wel zijn blijven hangen... Maar als je dat topic nog kunt vinden, dan ben ik nu wel nieuwsgierig! Jammer dat je niet verder gelezen hebt. Het kwam niet alleen niet uit, omdat de kleine net gespuugd had. Dat was voornamelijk de reden dat ik in de paniek-stand zat. Mijn man had dus een werkbespreking bij ons thuis. Die zei later ook tegen mij dat het absoluut niet uitkwam dat mijn moeder kwam. Nee, ik heb nooit expliciet gezegd dat het vaker wel uitkomt dan niet. Ik heb wel expliciet gezegd dat ze van tevoren even moet bellen OF het uitkomt, want misschien zijn we er gewoon niet, of staan we op het punt om weg te gaan, of verwachten of hebben we bezoek... Of we slapen of zijn gewoon even stikchagrijnig.
Misschien is het verstandiger om nu al vaste afspraken met haar te maken als dit ook voor jullie makkelijker is. Dat ze b.v elke woensdagmiddag (en dan misschien nog een dagje) een kopje koffie komt drinken en je komt helpen. Dit kun je dan samen met haar op haar kalender (weekkalender zou makkelijk zijn) schrijven. Op die dagen kun je dan misschien wat verzorgende dingen met de kinderen kunnen bedenken die je samen of die ze onder toezicht kan doen (kleine in bad, spelletje met ze spelen terwijl boven even rustig kunt gaan strijken etc) Dan is het voor haar heel duidelijk wanneer ze wel bij je kan komen en wanneer niet, want ik denk dat het voor haar steeds moeilijker in te schatten is of het jullie uitkomt of niet. En dat ze juist nu vaker langs komt kan heel simpel te verklaren zijn. Staat het geboorte kaartje misschien nog bij haar op de kast ofzo. Dan ziet ze natuurlijk regelmatig van O ja ze hebben er een kleintje bij, zo leuk en lief laat ik er eens naar toe gaan. En misschien of waarschijnlijk al vergeten dat ze gisteren ook als is geweest.
Zo te horen heb je geen goede band met je moeder, die je 'wegstuurt' omdat je kersverse baby heeft gespuugd? "Mam, haal even wat doekjes en schone kleertjes boven, de kleine heeft gespuugd". Als je niet wilt, dat je moeder zomaar langskomt en wilt dat ze vantevoren belt, dan moet je dat haar duidelijk maken. Of het mag altijd of niet; ze kan toch niet ruiken dat je man thuis in een zakelijke bespreking zit? Edit: ik lees net terug dat het niet gewoon is. Ik heb met haar te doen: dementerend, net een klote-operatie achter de rug, ze zit wsl vol spanning en onzekerheid thuis en wil even langs bij haar dochter en kleinkind. Ik zou het leuk vinden als mijn moeder zomaar eens langs kwam, maar dat gaat niet want die woont 200km. verderop. Ze zou het trouwens niet in haar hoofd halen om met de sleutel binnen te komen. Je moeder heeft zick kennelijk echt niet welkom gevoeld. Ik zou morgen even langsgaan bij haar, vindt ze vast leuk. Hier dementie in de familie en ik kan je vertellen hoe klote dat is, helemaal in het begin als de dementerende zich nog herinnert dat er dingen vergeten worden.