Schoonvader is opgegeven en gaat erg snel achteruit, hij zal naar alle waarschijnlijkheid snel overlijden.. Nu willen we onze dochter toch wat vertellen maar hoe?? Nu heb ik begrepen dat er boekjes zijn om "spelenderwijs" te vertellen wat er aan zit te komen.. Heeft iemand hier tips voor? Of nog andere tips?
Qua boekjes heb je zowel van Nijntje als van Kikker een boek voor de kleintjes... Verder zal het op deze leeftijd nog erg moeilijk te bevatten zijn, zo'n abstract begrip als 'dood'. Voor jullie in elk geval sterkte...
Ik dacht ook Nijntje en Kikker... ik zou in ieder geval woorden als 'slapen' vermijden en probeer ook tijd heel concreet te maken. Tijd is voor jonge kinderen een erg abstrakt begrip. Probeer dingen te benoemen zoals ze zijn 'dood' = dood. Je doet het niet meer. Stuk en nee, je kan niet gemaakt. Soms kan dat niet. Kinderen vullen vaak het zelf heel goed in. Zo zegt mijn zoontje van 4: als je dood bent ga je onder een steen. Tja, dat is (vaak) zo. Toen hij 3 was vroeg hij aan mij waarom de doden niet OP de steen gingen liggen, want zo zagen ze toch niets.. goed punt maar ja, als je dood bent zie je niets meer en dan maakt het dus ook niet uit. En zo komt er steeds meer beeld bij de dood. Hou het vooral dichtbij je zelf! Veel sterkte daar!
We hebben wel gezegd dat opa ziek is en niet beter wordt toen zei ze uit het niets "opa wordt sterretje" en waar dat vandaan kwam? Alleen nu heeft hasr broertje in het zh gelegen en vroeg " stijn ook niet beter ? Stijn ook een sterretje?" Gelukkig lijkt ze nu wel te begrijpen dat haar broertje maar tijdelijk ziek is en weer beter is... Maar het is en blijft gewoon een lastig iets... Gisteravond zat mijn vriend er doorheen eb zei "papa verdrietig?" Ze geeft hem dan een knuffel. En het eerste wat ze vanmorgen vroeg "papa niet meer verdrietig?" Ze ziet wel dat er van alles gaande is maar echt het besef van waarom etc is er denk ik niet. Het is zo moeilijk...
woorden als ziek en slapen zou ik vermeiden. ik weet niet dan mijn opa ook ziek werd altans dat was hij al jaren (Parkinson) en dat mijn moeder het ook zo tegen mijn 4 jarige broertje heeft verteld die is heel lang bang geweest als mensen ziek waren
Ik vind bol.com | Derk Das Blijft Altijd Bij Ons, Susan Varley | Nederlandse boeken nog steeds een geweldig boek. Heb het toen mijn oma overleed gekocht en met ze gelezen. Toen de kat van mijn moeder eerder dit jaar dood ging vroegen ze zelf weer om dit boek. Sterkte!
Ik heb geen ervaring maar zou je het aan zon kleintje wel helemaal uitleggen. Lijkt me erg traumatisch. Ik denk niet dat ik er heel veel woorden aan besteed zou hebben, maar dat ben ik. Begrijp dat dit gevoelig ligt. Sterkte in iedergeval.....
Ik lees even mee. Mijn vader heeft de ziekte van Huntington en zit nu aan zijn laatste 3 jaar. Mijn oudste is bijna 16 maar heeft het niveau van een 10 jarige, maar die weet eigenlijk bijna niet anders dat opa ziek is en nu zo ziek is, dat hij bijna dood gaat. Hij weet dat mama het kan krijgen en als mama het krijgt hij het ook kan krijgen. Daar ben ik altijd eerlijk over geweest, maar hij was wel wat ouder 4 of 5 denk ik. Mijn dochtertje is 2,5 dus daar zoek ik idd ook zo'n boekje voor, hoewel ik wel een boek al heb liggen mocht hij nu ineens overlijden, dat gaat echt over als opa dood IS. Dat boekje heet "Is opa in de hemel", maar dit is wel een Christelijk boekje. Ik zoek dus eigenlijk een boekje waar het over het ziek zijn gaat en over het toekomstige overlijden.
Maar mijn vader kan bijna niets meer, en komt binnenkort in een rolstoel terecht, kan niet meer praten etc, dan kun je toch niet anders als zeggen dat hij ziek is? Hoe zou ik dat het beste kunnen oplossen? Ik heb nl behalve die van 15 en 2,5 ook nog een kleintje van 6 mnd, dus ook die krijgt er mee te maken als het nog 3 jaar duurt.
Ik denk dat dat per kind verschilt... Onze dochter van 2,5 is vrij slim en wij vinden dat die gewoon wat moet weten als opa er niet meer is anders gaat ze er waarschijnlijk toch steeds om vragen!
Wij hebben bij het verlies van ons dochtertje via Monuta een boekje gekregen voor kindjes. Mss dat je bij een uitvaartcentrum eens kan navragen ook. Of anders bij de bibliotheek zijn er volgens mij ook genoeg boekjes die voor een kindje de dingen heel mooi vertellen. Veel sterkte!
Begrijp me niet verkeerd twijfel niet aan het vermogen van jou meisje. Hèb zelf geen ervaring met zulke situaties, alleen mijn oma is afgelopen jaar overleden en mijn dochter was toen net tien en dat maakte al een hele diepe indruk op haar. Ze was er kapot van. Nu ik er wat langer overna gedacht heb zou ik het haar wel verteld hebben als ze klein was geweest. En denk dat je het beste kan in een verhaal. Al vind ik het erg moeilijk en zou ik niet willen dat ze er angstig van werd. Zou proberen er iets vredigs van te maken, Wij zijn gelovig en geloven in het paradijs. Misschien is dat een idee. Dat we uiteindelijk naar god gaan, in het paradijs. En vertellen dat het daar mooi en fijn is. Succes.....
Volgens mij hebben ze bij een uitvaartcentrum wel mooie/nette boekjes speciaal voor kinderen.Of misschien via je verzekering. Gewoon eens naar binnen lopen of bellen.
Mja hier toen onze dochter bijna 3 werd.. Hetzelfde dilemma gehad... Maar terwijl wij nogmtwijfelden over hoe je zoiets moest vertellen. (Ze ging elke vrijdag bij diegene langs... Tot de allerlaatste vrijdag aan toe dus) En toen kwam ze er zelf aan het ontbijt mee. Verslikte me spontaan in m'n pap. Hoe kon ze dat nou weten? Maar ze had er ook veel minder moeite mee dan oudere neef en nicht. Wat dat betreft is de leeftijd ook wel een voordeel denk ik. Ze denken niet in termen als "ik ga je missen" of "nu kan ik nooit meer...". Nog steeds denkt ze er vaak aan terug... Bijv vandeweek vertelde ze dat er op de begraafplaats kastanjebomen groeien... Zijn we toch alweer 2 jaar verder. Maar het is niet traumatisch verder. Ook de hele aftakeling hoor ik d'r nooit over. Behalve die ene ochtend.. Toen ze mee vertelde dat hij nu geen pijn meer had. Sinds die tijd toch anders gaan denken over bepaalde dingen
Hier helaas een aantal overlijdens meegemaakt. Wij zijn er altijd heel eerlijk over geweest. Kort vertelt dat iemand ziek was en niet meer beter kan worden. De vragen komen vanzelf en daar steeds in kindertaal een antwoord op geven, zo komt het steeds in kleine stukjes binnen en kunnen ze het beter verwerken. Vooral get antwoord geven op vragen is belangrijk. Heel veel sterkte!
Vriendjes voor altijd van Annika Schepers Het gaat over een eendagsvlieg die na een fijne dag met vriendje bij afscheid moet nemen, omdat hij maar 1 dag leeft. Hij laat bij zien dat hij een sterretje wordt wat altijd aan de hemel zal blijven schijnen. Ondanks het verdriet van bij geeft dit ook troost en kijkt bijtje elke avond naar het sterretje dat schittert naast de maan.
Wij hebben het onze dochter verteld met oma pluis van nijntje. Wij twijfelde ook of we moesten vertellen dat oma was overleden, maar na het lezen van het boekje wilde ze zelf afscheid te nemen. Later in de week gaf ze zelf aan dat ze oma wilde zien. Ze is mee geweest naar de uitvaart.
Het boek van kikker en vogel is een goed boek. Het is eerder geschreven maar vermijd idd het woord slapen icm met dood, kinderen kunnen bang worden te gaan slapen.
Ik heb een hele lijst met boeken van mijn huisarts gekregen, omdat ik in dezelfde situatie zit met mijn moeder. Ik wil je de lijst wel mailen? Heb er zelf nog niet heel goed naar gekeken, maar misschien kun je er iets mee?
Hier is dochterlief mee geweest naar de volledige uitvaart. Dus kerk, begraafplaats en condoleance. In geval van de kerk is er vaak wel een escape-plan dat vaker wordt gebruikt voor kleine kinderen die de dienst te lang vinden duren. Wij hadden met dochterlief afgesproken dat als de muziek speelde ze wel heel zacht tegen mij mocht praten maar dat als de muziek stil was, zij ook stil moest zijn. Ging heel goed.. Tot ze de spreker van dat moment begon aan te manen stil te zijn omdat je niet mag praten als de muziek uit is Toen zijn we stilletjes via de zijdeur vertrokken en hebben we lekker zitten kleuren in het bijgebouw van de kerk. Moet zeggen dat oudere neefjes/nichtjes er veel meer moeite mee hadden. Die hebben denk ik veel meer zicht op de gevolgen van een overlijden en hoe definitief dat is. Oudste neefje heb ik opdracht gegeven op onze dochter te passen omdat hij verschrikkelijk met z'n ziel onder z'n arm liep... En daarna ging het veel beter omdat hij ineens iets belangrijks te doen had. Deel van de dilemma's zal in ieder geval zijn eigen weg wijzen... En vantevoren er wat over lezen kan zeker geen kwaad. Wij hadden thuis toevallig het Nijntje-boekje mbt de overleden oma en dat ging prima eigenlijk. Weinig gekke vragen en Anne heeft ook gewoon in de kist gekeken om afscheid te nemen. 1x thuis en later in de kerk nog eens. Nooit geen nachtmerries of wat dan ook.