Och meid dat is ook heel moeilijk! Ik heb hier een katje gered, ook gedumpt en was op dat moment meer dood dan levend moet er niet aan denken om haar weg te moeten doen. Maar als het niet gaat, dan gaat het niet. Het enige wat je kan doen is er zeker van zijn dat boskonijn een superlief baasje krijgt
Ja daar doe ik nu echt mijn best voor is het minste wat ik kan doen... Heb hier 4 beesten nu allemaal met een lang verhaal, zowel medisch als met gedragsproblemen afgestaan of gedumpt maar echt ik doe nooit zomaar dieren weg en alle dieren van het konijn tot de katten hebben alle vrijheid en liefde die we kunnen geven.. Shit zeg ik heb het er echt moeilijk mee
Echt verschrikkelijk dat mensen dieren zomaar dumpen he. Begrijp dat echt niet! En boskonijn krijgt straks vast een heerlijk plekje weer waar ie goed wordt verzorgd en zich thuisvoelt. Niet schuldig om voelen, zolang het met hem of haar maar goed gaat.
Geloof me ik zit er echt mee in mijn maag juist omdat wij haar zorgen op ons hebben genomen... doordat ze gedumpt is geweest had ze na een paar dagen hier in huis zijn een luchtweginfectie en moesten we haar 2x daags AB en pijnstillers geven, we hebben haar ingeent en haar bij gevoerd.... en ik ben nu zo kwaad op mijzelf dat ik het niet aan kan, ook niet met mijn lichamelijke klachten op het moment en de zwangerschap... ik ben zo verdrietig hierom en wil het liefste haar houden..
Ik heb zo een beetje alle aaibare diere weleens gehad maar een konijn vind ik echt niet veel werk. 1xpw het hok verschonen. Dagelijks een handje voer en een fles drinken. Beetje kletsen tegen het beest en een aai over zijn kop. Dan is het al een heel goed verzorgd dier. Maar he, als jij zegt het niet aan te kunnen dan is dat jou beslissing en goed recht. Hopelijk vindt hij een heerlijk, blijvend huisje.
Als het zo lastig vind om afstand te doen, is het dan geen idee om te wachten met de beslissing tot je bevallen bent en de rust in huis weer wat terug is ? Je andere dieren zullen ook merken dat er wat te gebeuren staat en daarom wat onrustiger zijn en dan helpt het natuurlijk niet als je achterna gezeten word door een boskonijn
Hey meiden, Na een lange nacht met veel praten en veel tips en trucs hier gelezen te hebben heeft mijn man besloten dat hij boskonijn niet kwijt wilt.... Hij vind het een heel naar idee na alle energie en tijd die wij erin hebben gestoken we nu het beestje zouden wegdoen. Voor het konijn staat morgen een afspraak bij de dierenarts gepland wij worden dan gebeld door een gedragsdeskundige voor konijnen om te kijken wat we kunnen doen aan haar gedrag naar de katten toe.. en het territorium gedrag wat zij heel sterk vertoond.. Dit houdt in dat we haar overdags in haar kooi laten tot half 6 dan een uur buiten en binnen mag rondbanjeren en dan savonds nog een keer van 8 tot 11 uur ongeveer zodat ook de katten hun rust vinden maar konijn ook lekker rond kan hupsen.... Omdat mijn zwangerschap dus nu zo ver gevorderd is en door BI ik niet meer makkelijk kan bukken zijn dit de tijden dat mijn man thuis is en dus ook haar eten kan geven en aanhalen... want ik kan dus niet meer op de grond gaan zitten om haar te knuffelen (moet wachten tot ze op de bank springt ) Dus we gaan het nog even aankijken en hopen dat ik sowieso na de bevalling weer mijn aandacht ook op het konijn kan richten en we hopen dat ze haar territorium wat minder gaat afbakenen na een sterilisatie (op dit moment zit ze dus de hele dag door nestjes te maken en ook alles onder te keutelen en te sproeien..Volgens de dierenarts niet echt een goed teken omdat bij vrouwtjes konijnen erg gauw baarmoederkanker voorkomt.) We hopen nu dus op het beste en dat ze dit gedrag kan afleren... met behulp van een gedragsdeskundige.. Liefs Ukje
Mijn complimenten hoeveel energie en liefde je in dit beestje steekt! Ook de manier waarop je een goed huisje voor hem zocht is geweldig. Konijntje mag in zijn pootjes knijpen met zo'n warm thuis. Succes!
Dank je wel... Ja het voelde gewoon niet goed om op te geven en nu met de zwangerschap is het zwaar zeker als je elke keer tegen hetzelfde aanloopt maar ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen dat ik haar nu wegdoe.. Heel eerlijk en dan mag iedereen me een sentimentele doos vinden maar heb vannacht niet geslapen en als ik sliep dan droomde ik van een heleboel konijnen die gedumpt waren en ik die moest gaan verzorgen (zo heerlijk ook die hormonen!!!!) Dus toen mijn man vanmorgen zei dat hij het toch niet kon heb ik alleen maar opgelucht adem gehaald en gezegd dat ik onwijs veel van hem hou!! Het is hier een dierenbende en voor iemand als ik die enige structuur wenst in haar leven is het op dit moment een hel maar we kunnen konijn houden met een paar aanpassingen en heel veel geduld