Hee meiden Bijna 37 weken zwanger en nu toch flink de zenuwen hoor... Vooral nu de wetenschap hoe verschrikkelijk zeer het doet (vooral t laatste stuk bij mij alhoewel ik 18 uur lang pijn gehad heb hoor). Nu weet ik wat me zo ongeveer te wachten staat en dat is bepaald geen geruststelling op t moment.... Moeders van meerdere kindjes: herkenbaar? Moeders van een tweede op komst: hebben jullie dat ook? En wat doe je daar dan mee? Liefs
Ik ook bijna 37 weken van de tweede . Zie er zelf helemaal niet tegenop, kan zelfs niet wachten haha. Heb er ook 19 uur over gedaan en weet nog dat het heel veel pijn deed, maar weet eerlijk gezegd niet meer wat ik voelde. Misschien denk ik er op dat moment even anders over, haha, maar van mij mag ie komen ! Succes met alles!!
Ik ben zwanger van de 3e. En ik kan je wel begrijpen hoor, maar heb er zelf geen last van. Ik kijk ontzettend uit naar het moment dat de pijn voorbij is en ons kleine mensje bij ons is en kunnen ruiken... Misschien helpt het je als je het geboorteplan nog eens doorneemt?
Misschien iets positiefs, hier duurde de eerste keer flink lang en de tweede keer ging voorspoedig! Dat was een heerlijke bevalling eigenlijk! (24 uur tegen 6 uur ) Ik hoop deze keer weer zo'n bevalling als vorige keer.. tuurlijk deed het ook pijn maar het schoot tenminste op
Bij de tweede heb ik er ook korter over gedaan en het was echt minder pijnlijk.. Nu bij nummer drie zie ik er totaal niet tegenop. Succes! (weet je nog dat lekkere stofje dat vrij komt )
Zet dat liedje op van Mika - relax, take it easyyyy Ennn rustig ademen, put kracht uit de gedachte dat je het gaat overleven Ennn dat er pijnstillende middelen bestaan xxxx
Ik moet nog even ,maar begrijp je wel. Ik ben (nog) niet bang,kijk nu er voornamelijk naar uit, en wil dit kleintje heeeel graag vasthouden. Maar aan de andere kant, hij moet er ook weer uit.....en ja dat gaat pijn doen. Ik probeer er zo relax mogelijk in te staan, en ik denk dat als het zo ver is, jij dat ook bent, want je weet waar je het voor doet, en er is geen weg meer terug!Kop op, succes, je kunt het!!
De pijn was veel beter te dragen. Toen ik dacht dat ik het niet meer aankon, had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen. Het schoot ook allemaal veel sneller op. Ik weet nog heel goed hoe pijnlijk de weeën van de eerste keer waren, ik weet dat ze de tweede keer ook zeer deden maar was lang niet zo pijnlijk als de eerste keer. Onthoud dat je baarmoeder de tweede keer beter weet hoe het moet en dat het vaak soepeler en sneller gaat. Ik zie wel tegen het laatste stukje op, het persen, dat is wel drama hier.. maar dat is het laatste stukje en daarna heb ik eindelijk mijn kindje in mijn armen. Dat doel wil ik voor ogen blijven zien. Ik hou me et verder nuchter onder. Vorige keren ook overleefd, toen kon ik het, dus nu ook!
Ik had dat vooral bij de derde. mijn 2de bevalling ging zo goed dat ik angst had bij de derde. want dat kan toch niet nog eens... Maar de derde ging hoe mogelijk nog sneller en het deed zoooo'n pijn dat ik toch moeilijk had.. want ik dacht dat ik nog wel even te gaan had. echter bleek ik er al te zijn. het voelde dus heftiger omdat ik dacht dat ik het nog even vol moest houden. als ik geweten had dat de kleine er bijna was had ik het anders ervaren.
Haha nee thuis heb je geen pijnstillling, 2e kindje ging hier overigens ook sneller, het was zeker niet minder pijnlijk maar in 3,5 uur intensieve weeën was hij er.
Had ik ook, dus ik hanteerde maar gewoon de struisvogelpolitiek: kop in het zand, niet aan denken... Ik ben vorige week uiteindelijk ingeleid vanwege extreme aambeien. Daardoor is de bevalling behoorlijk heftig verlopen. Ik weet niet wat ik nou uiteindelijk erger vind: Thirza's bevalling die langzaam opbouwde maar daardoor wel lang duurde en waar ik redelijk lang geperst heb, (27 uur in totaal, 5 kwartier persen). Of die van Caitlyn vorige week, met 3,5 uur om de 2 minuten weeen die maar 1 cm ontsluiting opleverden, waarna ik nog een cm gestript ben en de vliezen gebroken zijn en ik in een weeenstorm van een uur aaneengesloten terecht kwam, waarna ik Caitlyn in 2 keer persen heb uitgeperst. Kort en heftig dus, met als nadeel dat je dan nog een aantal dagen last hebt van naweeen Maar goed, dat was niet helemaal model voor een tweede bevalling omdat ik dus ben ingeleid Uiteindelijk is het toch heel simpel een kwestie van: je gaat er niet dood aan, je overleeft het gewoon en er komt dus het moment dat al die pijn achter de rug is. Dus niet teveel aan denken, afleiding zoeken en het gewoon op je af laten komen... en dan is het op een gegeven moment voorbij en heb je je kindje in je armen
Bij een thuisbevalling kun je overigens wel gaan voor de geboortetens. Niet alle vrouwen hebben er baat bij, vertelde mijn VK, maar een groep dus wel, dus het valt te proberen, zou ik denken....
Dat had ik ook met die weeenstorm, kreeg op een gegeven moment dus enorme persdrang, die ik nog even heb geprobeerd op te houden, omdat ik dacht dat het nog lang niet kon. Erg heftig allemaal. Maar toen was het al heel snel echt niet meer te houden en toen moest ik mee met die persweeen en voelde ik ook direct dat het wel ging passen. Ja, en toen was Caitlyn dus al geboren voor VK en gyn er waren.... in de papieren staat dat de uitdrijvingsfase een minuut heeft geduurd, maar dat is vooral omdat ze gewoon niet korter kunnen neerzetten, want ik denk dat dat uiteindelijk echt binnen een halve minuut gepiept was En de opluchting daarna zeg! Ik heb echt heeeeeeeeel hard gezucht van opluchting
Ik verheug me er op hahahaha. Ook mijn bevalling van de eerste was anders en raar hoor dus aan mij heb je niets. Deed me eigenlijk nauwelijks pijn maar maakt wel dat ik nu onzeker ben als ik iets voel wat me bekend voor komt. Komt allemaal wel goed met ons
Oeh ik heb er ook last van! Ik kijk op tegen de pijn. Mijn eerste bevalling was een stortbevalling van 3 uurtjes en ben dus ook best wel bang dat deze nog sneller komt.. Ik probeer zo "leeg" mogelijk de bevalling in te gaan, maar 's avonds krijg ik het toch af en toe benauwd ervan haha!