ik ben ook zo, helaas. in bed heb ik mijn lijstje al gemaakt en die moet af. soms zo idioot dat ik wel eens half twaalf 's avonds de badkamer heb gepoetst... en ik kan nooit eens rustig op de bank zitten als er nog iets gebeuren moet, baal er soms zo ontzettend van
we hebben een lijstje in de keuken hangen met de dingen die weekelijks gedaan moeten worden in het huis en als we wat gedaan hebben strepen we het af dit werkt voor ons goed en geeft rust
Ik was ook altijd zo. Dat alles MOEST. Was wel een kleine beetje jaloers op mijn vriend die alles kan laten liggen als hij er geen zin in had. De eerste 14 weken van mijn zwangerschap was ik zó moe, dat ik niet eens een was kon ophangen na mijn werk. Dus ik MOEST wel rustig aan doen en alles laten liggen. Nu wil ik het wel redelijk netjes hebben (geen vieze vaat op tafel o.i.d). Maar als er nog 3 wassen liggen die gevouwen moeten worden en ik heb daar geen zin in, jammer dan! En dat voelt heerlijk!!
Ik heb het ook maar vind het totaal niet erg, ik zit alleen op de laptop als ik met alles klaar ben want anders heb ik geen rust. Heb een vast ritueel iedere dag en dat vind ik fijn. Omdat ik iedere dag een vast ritueel heb valt het ook reuze mee en ben ik iedere dag maar 2-3 uurtjes aan het huishouden kwijt de rest is vrije tijd.
wat vandaag niet kan kan morgen ook ik kan vandaag een goeie dag hebben en morgen niet ! dan verga ik weer van de rugpijn en lig ik heel de dag ... ik ga niet haasten
Ja idd zelf leuke dingen moeten. Ik herken het zo erg Hoe komen we daar van af? Ik wil elke dag alles doen wat op mijn lijstje staat. Liever net nog even wat er voor de dag erop staat ook. Want er zal altijd een tegenslag zijn waardoor het op de volgende dag niet lukt. Dus loop graag vooruit.
Ik moet ook regelmatig wat van mezelf....anders wordt ik te lui Wat ik vandaag kan doen, doe ik vandaag...kom ik er niet aan toe dan schuif ik het door naar morgen. Maar ik kan er niet tegen als het een bende is. Ik wil de vloer graag schoon houden/hebben en niet continue over speelgoed struikelen. Maar op de logeerkamer/speelkamer is een het grote bende met speelgoed en schone wasgoed.... Als je het in de ochtend allemaal af wilt hebben dan is uitslapen geen goede start, tegen de tijd dat je 'getankt' bent is het alweer lunchtime! Dus misschien toch maar een wekker zetten en jezelf de eerste paar ochtenden dwingen eruit te springen, daarna zal het wel een ritme worden. Maar eerlijk is eerlijk...toen ik geen kids had en er langer in kon blijven liggen, gaf ik daar ook de voorkeur aan, ik had toen immers geen speelgoed op te ruimen en geen duizendenéén kruimels te zuigen....en stukken minder was....*zucht*
Ja ik 'moet' ook altijd zoveel... Zelfs mijn eigen moeder zegt dat ik me helemaal gek maak qua huishouding. A.s. dinsdag bijvoorbeeld, heb ik beloofd mee te rijden voor de psz. De kindjes mogen een boswandeling maken, en daarvoor is vervoer nodig er naar toe. Maar omdat ik dan geen tijd heb om te poetsen, heb ik vandaag maar vast alles gestoft, ipv morgenmiddag. Zodat ik morgen evt het werk van de dinsdagochtend kan doen.
Ik ook niet hoor! Dat zou betekenen dat ik 14 tot 21 uur per week kwijt ben aan het huishouden.. pfff! Ik werk ook nog eens 20 uur, dus dat zou een volle werkweek betekenen.
Mijn man zegt altijd, als ik baal dat me moet lijstje niet is behaald; Schatje, je MOET adem halen, de rest is niet belangrijk. Als iemand tegen mij zegt dat ik iets moet zeg ik moeten zijn plekken in me tapijt. Ik moet niets behalve ademhalen! Maakt het moeten al een stuk makkelijker
Bij mij kwam er een scheiding aan te pas om dat perfectionisme te laten varen. Goh, ik was altijd van de lijstjes en niets ontging me. Toen ik - heeeeeerlijk - een tijdje alleen woonde na mijn scheiding, kwam ik erachter hoe lekker het was om gewoon een keer NIETS te doen... de boel de boel te laten. En gewoon een uur met de hond te gaan wandelen i.p.v. een half uur als ik daar zin in had. En om met niets en niemand rekening te hoeven houden. Daar denk ik eigenlijk met heel veel plezier aan terug, ook al was de periode van de scheiding best verdrietig. Ik kwam eindelijk, godzijdank, weer eens toe aan mezelf en alles waar ik mijn plezier uit haalde. Ik werd weer mens, zwaaide de robot gedag zeg maar. Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen had hij nog heel veel van die trekjes... maar die zijn er ook in de loop der jaren uitgegaan, haha. We kunnen nu gerust heel ontspannen op de bank hangen terwijl er eigenlijk nog 20 dingen 'moeten'. We worden er niet meer door opgejaagd in elk geval. Bovendien, doordat je die perfectie-modus een beetje loslaat, gaat alles ook ineens veel meer vanzelf. Ik betrap mezelf er nu op dat het huishouden echt op rolletjes loopt op het moment, de wasmanden puilen niet uit, de strijkmand niet, we hebben alle boodschappen in huis die we nodig hebben, enzovoort, en we kunnen daarnaast nog heerlijk een middag gaan wandelen zoals vandaag in de bossen, dus hoe relaxt kun je 't hebben?
Dat klopt wel wat je zegt: je moet, maar ook om 18.00 moet het eten klaar zijn. De was moet gedaan zijn enz enz. maar wat zilvervosje zegt: de ander rekent er ook op. ook al hoeft het niet van diegene. Maar toch als iets niet gedaan is, wordt er wel gezegd: heb je dat niet gedaan? Dus het hoeft niet, maar men rekent er wel op.
Wat schrijf je dat mooi op, hoe een tijdje alleen in bepaalde opzichten ook echt heel lekker kan zijn. Ik denk er nu nog wel eens aan terug dat een lange relatie uitgegaan was en hoe fijn het was om zoveel vrijheid te hebben. (Was een lieve jongen, trouwens, hoor. Ik bedoel meer het gevoel dat je weinig rekening met mensen hoeft te houden qua tijd, lijstjes, moeten, enz.)
Pffff heeeeeel herkenbaar!!! Daarom loop ik het meeste van tijd als een gestreste kip rond! Ik ga het wel proberen te veranderen dus nu begonnen met yoga, meditatie en pilates... Beetje zen worden hahah en soepel
Mensen zeggen dan wel: dan doe je het toch niet?? Uhm..uiteindelijk moet het toch gebeuren hoor. Als ik vandaag niet was of opruim dan heb ik morgen dubbel zoveel. Als ik er vandaag niet een paar onder de douche gooi dan komen die er morgenochtend vóór 7 uur bij want sá vonds lukt niet. En eten koken moet ook gebeuren, een keertje halen is ook goed maar uiteindelijk moet je de volgende dag toch echt koken. Hier is één dagje geen zin een complete chaos in huis met zoveel kinderen. Natuurlijk vouw ik die was ook wel eens een dagje later op maar toch...
Het moet omdat je anders de dag erop dubbel werk hebt, en je daar alleen jezelf maar mee hebt. Ik snap ook niet zo goed hoe diegene het bedoelen die zeggen dat ze soms alleen doen waar ze zin in hebben.
Ja, maar je kan het natuurlijk ook overdrijven. Er zijn mensen die hun ondergoed strijken, bijv. Of mensen die perse hun eigen appelmoes willen maken... (waaronder ik, trouwens). Dat soort dingen moeten niet, die wil je graag.
Hier ook vandaag haast niks gedaan hoor. Heb manlief thuis zitten. Ik voel me niet 100% meisje is ook niet helemaal lekker. Vind wel goed. Ga liever een stukje wandelen dat poetsen.
HELP!!! (denk bij het lezen hiervan, aan Opzij "Herman v Veen") Eerst vanmorgen mijn zoon naar de psz gebracht, kom ik daar met zieke dochter in de auto (waterpokken en koorts), komt juf S naar mij toe. Streng gezicht; heb jij geen laarsjes aan getrokken bij Julien? Je hebt toch hoop ik wel gezien dat we naar het bos gaan vandaag? Euh, nee? Ja we hebben sinds kort die digitale nieuwsbrief, dat weet je toch wel? Ik zeg maar ooo ja (maar eigenlijk heb ik nog geen acht geslagen op mijn mailbox) Oke, zieke dochter weer in de auto, naar huis, regenlaarsjes zoeken maar: HELP, we zijn er pas achter gekomen dat zijn voeten 2 maten gegroeid zijn dus heb alleen maar kleintjes, ik weer terug met snowboots die nog enigszins passen... De afkeurende blikken achter mij latende, keer ik teug naar huis met dochterlief inmiddels poepchagrijnig. Ik ruim de ontbijttafel op want daar was ik nog niet aan toegekomen. Als me ineens een onrustig gevoel bekruipt. Shit! Valerie moet vandaag naar het cb, waar is het boekje helppp. Boekje in geen velden of wegen te bekennen, na alle tassen, lades, kasten en wasmanden 2x te hebben omgekeerd geef ik de moed op. Valerie is toch ziek, ik bel even voor een nieuwe afspraak. Dan begin ik maar weer aan de ontbijttafel, pffffff. Wat ligt daar op de vloer? O ja, hondenharen, ik moet nog stofzuigen. Waar is de stofzuiger? die hoort hier in de kast te staan, maar die staat vol met gewassen kleding in manden die nog opgevouwen moet worden... Het is papadag geweest en mijn man vertelde inderdaad gisteren vol trots, dat hij de was had gedaan. D.w.z. was in de machine, droger, prop in wasmand, nieuwe was in droger, prop in wasmand. Laat staan voor vrouw... Nee hoor! Hier geen last van stress, neuuuhhhh...