Hallo, Ons zoontje wordt in december 4 jaar, dus binnenkort zullen wij voor de prikken bij het cb moeten. Ik zie daar enorm tegenop, omdat ons zoontje heel moeilijk doet bij nieuwe/andere/vreemde dingen. De laatste keer bij het cb wilde hij niet op de weegschaal staan, lengte meten is ook niet gelukt. Hij laat zich hangen, gaat op z'n knieën op de grond zitten, gaat wegkruipen, schudt met z'n hoofd. Nou ja, iig. absoluut niet voor rede vatbaar om toch datgene te doen wat er moet gebeuren. Kennen jullie een boekje (titel/schrijver) over een prik krijgen bij het cb? Dan kan ik even bij de bieb kijken. Of hoe hebben jullie dit aangepakt? Ik kan graag wat tips gebruiken... Groetjes, Hanna
Hoi Hanna, Mijn dochter heeft en maand geleden haar prikken gekregen. In eerste instantie wilde ik haar voorbereiden...ben ik op teruggekomen. Mijn dochter kan het heeel groot maken in haar hoofdje. Ik heb haar verteld dat we naar de dokter moeten, wegen, meten en ogentest. Tevens dat ze mag laten zoen wat ze allemaal al kan. Ik heb het leuk gemaakt vooraf. Een maand daarvoor moest mijn jongste te prikken en Zoe was mee. Ze zag de prikken bij haar zus en gaf aan dat pas zelf te hoeven als ze 10 is . Ik ben daar dus niet op in gegaan en de prikken niet opgenoemd. Op het CB de testen en dergelijke gedaan, vooraf aan de dokter gemeld dat ze nog niet weet dat ze ook prikken krijgt. Dokter ging daar goed mee om, alle testen en leuke onderzoekjes gedaan en toen we klaar waren zei zij dat ze nu een grote meid was en al bijna naar de basisschool mocht maar dat ze eerst nog een prikje moest krijgen. Dochterlief in paniek en sprong in mijn armen. Ik heb haar goed vastgehouden, 1 arm onder mijn oksel, benen vast en andere arm vast. Ik heb haar knuffeldoek op haar ogen gelegd zodat ze het niet hoefde te zien en de prik zat er al in. Toen was het klaar voor haar. Het is mij 100% meegevallen! En daarna mocht ze een kadootje uitzoeken. Lang verhaal maar dit is wat mij het beste leek. Niet vertellen dan kan het ook geen eigen verhaal gaan krijgen in zo'n klein kinderkopje! Succes!
Jeetje, dit hangt zo van het kind af. Tegen mijn zoontje kon ik het gewoon vertellen en we hebben het geoefend en dat ging uitstekend. Ik zou kiezen of voor volledige openheid of voor de verrassing maar dat laatste voelt bij mij altijd slecht... maar wie weet is het voor jou kindje wel de beste methode. Vergeet je de ogentest niet??? Die moet hij ook doen.
Hier uitgelegd dat ze een prikje ging krijgen om zo niet ziek te worden en dat was eigenlijk prima: geen probleem geweest vooraf en ook niet daar. Maargoed is natuurlijk verschillend per kind wilde er hier gewoon eerlijk over zijn toen ze ernaar vroeg, want anders had ze waarschijnlijk echt niet blijven zitten haha. Boekjes ken ik helaas niet, dus hopelijk heeft iemand anders nog tips voor je..
Het hangt van je kindje af. De ene zou ik het een uur van te voren vertellen. De andere kun je het eerder uitleggen. Mijn zoontje heb ik het een week ervoor verteld. Dat was ik al van plan, maar het kwam toevallig uit met mijn bloedprikken voor de vk. Toen kon ik mooi uitleggen dat het wel even pijn deed, maar dat het snel over was. En dat het voor een goed doel was, 'kijken of alles goed gaat met je broertje'. Zijn prikje zou ook zo gaan. Hij zag er wel wat tegenop, maar snapte ook wel dat het beter was om heel even pijn te hebben, ipv langer ziek te zijn.. In die week kreeg ik af en toe een vraag. Maar elke keer naar waarheid geantwoord, op zijn niveau. Dan was hij ook weer gerustgesteld en ging vrolijk verder met zijn ding. Ik moet zeggen dat de afspraak bij bijna 4 een stuk beter ging dan bij net 3. De ergste peuterkoppigheid was er hier wel uit
Als hij er niet naar vraagt, zou ik mooi niks zeggen. Kan hij zich er ook niet al van te voren druk om maken. En daar ter plekke is het met een paar minuten voorbij, dan heeft hij er het minste last van. Die van mij is nogal achterdochtig. Hij is nooit ziek en ziet eigenlijk alleen een dokter bij de vaccinaties, dus de link dokter=prik zit allang vast in dat koppie. Als we alleen als langs het consultatiebureau rijden, begint hij al te sputteren dat hij vandaag geen prik nodig heeft. Ik zeg ook niet van te voren dat we ernaar toe gaan, dat ziet hij wel als we er zijn, anders begint het protest thuis al.
Hier moeten we pas over een poosje, maar ik ga het wel uitleggen aan mijn meisje. Ze zou het veel heftiger vinden als ik het op dat moment pas zeg, dan heeft ze het er nog weken over! Als ze er tegen die tijd een keer naar vraagt (hoeft ook geen weken van te voren) zeg ik het gewoon. Ik verwacht geen problemen!
Ik heb het pas verteld toen we erheen liepen, maar goed.. mijn dochter is gelukkig niet bang voor prikken.
Dit is per kind inderdaad zo verschillend, maar vind het eerlijk gezegd niet eerlijk om niets te zeggen tegen je kind. Ik had het op de dag zelf gezegd omdat ik weet dat mijn dochter het in haar hoofd veel groter kan maken dan dat het is. Ondanks dat ik het gezegd had en uitgelegd had wat de dokter ging doen, raakte ze toch in paniek toen de prik eenmaal op tafel kwam. We moesten haar uiteindelijk met 3 personen vasthouden om haar te kunnen prikken en dat heb ik zelf ook als zeer vervelend ervaren, mijn dochter was na de prik al meteen weer vrolijk... Daarin tegen maakt mijn dochter ook een waar drama bij een minisplinter... dus echt een drama queen zeg maar
Mja hier vertelt toen we er heen gingen.. Lopend en lekker kletsend gevraagd of ze wist dat e ook een prik zou krijgen. Nou dat wist ze nog niet.. (Dat wist ik natuurlijk) en echt geweldig vond zw het niet maar een probleem was het ook niet. Z kon het geen nacht in d'r koppie malen.. Want dat had er dan wel in gezeten.. Maar het was ook niet echt een verrassing.
Hier ben ik dus ook bang voor. Dat het echt met geweld moet gaan gebeuren. En dat ik dan daarbij ook nog eens in tranen uitbarst...
Vorige week heeft onze dochter deze prik gehad (nov. wordt ze 4 jaar). Ik heb dat die week daarvoor al een keertje gezegd, en reageerde ze er niet echt op. Ze is ontzettend bang voor artsen en alles wat daarmee te maken heeft. Zo ging ze een keertje mee naar de tandarts om te kijken, zit ze in een hoekje te bibberen en te huilen.. Dus ik had ook echt een drama verwacht. Ik heb het daarna weer tegen haar gezegd en uitgelegd waarom ze die prik kreeg. En toen het zo ver was, ging ze gewoon mee. Net als jouw zoontje wilde ze de vorige keer niet wegen en meten, huilen tot en met. Ik heb wel aan m'n dochter verteld dat ze bij mij op schoot mocht, dat ik haar hand vast zou houden en dat we samen even op onze kiezen zouden bijten. Ging super goed! Ik zou het wel vertellen aan je zoontje, dan is hij voorbereid. Als je niets verteld, en hij krijgt ineens die prik, zou hij het vertrouwen in jou kunnen verliezen als je weer eens naar een arts zou moeten (zo is mij verteld op het cb..). Kan daar wel inkomen, want je kind gaat (als dat nodig is) dan de volgende keer mee naar een arts en durft het bij voorbaat al niet naar binnen terwijl er dan heel geen prikjes aan te pas komen! Ik zou eerlijk blijven tegenover je kind! Succes ermee!
Ja, dat is een goede tip. Om te vertellen dat hij bij mij op schoot mag zitten e.d. (kapper en tandarts is hier overigens ook een drama). En ja, daar ben ik het ook wel mee eens. Wel van te voren vertellen, anders krijgen we hem straks nooit mee naar de tandarts e.d.
Wij moeten over een tijdje ook. Mijn zoontje is ook niet de makkelijkste... Kapper was ook altijd drama, maar nu we een nieuwe kapster hebben gaat het ineens stukken beter! Tandarts moet en zal hij op schoot, maar als we hem voorbereiden gaat dat redelijk... Ik ga hem wel voorbereiden op de prikjes, het voelt voor mij niet fair het hem niet van te voren te vertellen. Ik ga er niet een te grote big deal van maken, hopelijk is het voor hem dan ook iets 'normaals' Lastig punt hier alleen is dat ikzelf panisch voor naalden ben... maar ga uiteraard echt mn best doen dat niet te laten merken en dat zeker niet op hem over te brengen. Een paar mnd geleden kreeg hij buisjes en werd zijn neusamandel verwijderd. Daar heb ik hem ook goed op voorbereid en dat vond ik zelf wel prettig (en hij denk ik ook), hij wist wat hem te wachten stond en werkte goed mee.
Sorry, maar wat fijn om te lezen dat sommige kindjes tandarts en kapper ook een drama vinden... ik dacht dat die van ons dat alleen had. Nu ik een thuiskapper heb gaat het iets beter, ze kan dan op onze barkruk voor de tv zitten, dit werkt het beste. En Hanna, ik was er van te voren ook bang voor dat mijn dochter zo zou reageren en barste dus ook in tranen uit (was dan wel zwanger van de 2e maar toch) Zegt ze na de prik doodleuk tegen mij, mama waarom huil je? Ze heeft er dus zelf niets aan over gehouden. Ik weet niet of het een optie is, maar als mijn moeder (haar oma) mee gaat bv naar dokter of tandarts gaat het stukken beter en raakt ze minder in paniek... misschien een idee? En wat ik ook een goeie vind die ik hier las en zeker ga gebruiken in de toekomst is wat denk jezelf dat de dokter zal doen, ga je een prikje krijgen? Zoiets dan geef je ze de gelegenheid zelf na te denken wat er zou kunnen gebeuren... In ieder geval succes!
Zie het hier ook gebeuren Ik vertel het mijn dochter pas op de dag zelf, maar ik weet zeker dat het 1 groot drama wordt...Nou ja heb mijn man al verteld dat hij ook meegaat
Ik heb het gevraagd bij het cb, zei raadde aan om het pas in de auto op weg er heen te zeggen. Maar ik moest het wel zeggen van te voren.
Heb het wel verteld aan mijn mannetjes, en ze hebben beide veel vragen erover gesteld. Ze hebben eens gezien hoe bij mij bloedgeprikt werd, en heb toen heel 'enthousiast' uitgelegd dat het zo over is, en kijk mama ook een prikje blabla.. Uiteindelijk was het beide even schrikken, maar daarna voelde ze zich super groot haha.. Vond de vrouw die ze zette wat minder, want mijn zoontje die na mijn andere ging, zei: Mama ik wil niet. Ik reageer dan in alle eerlijkheid: Dat begrijp ik schat, maar mama gaat je vast houden komt helemaal goed, en het is maar eventjes, net als bij mama toen! Zij voor ik uberhaupt antwoord kon geven: Tsja maar je moet toch. Okeeee..?
Hier worden de prikken tegenwoordig pas gegeven als ze al op school zitten. Dan sluiten ze het CB tijdperk af, ik denk om meteen te informeren of het kind naar school gaat en hoe het gaat. Bij de andere twee vertelde ik het als we er heen gingen. Dan kon ik in de auto nog wat vragen beantwoorden en hoefde ze zich niet heel lang zorgen te maken.