Ik zou graag met 'lotgenoten' in contact komen. Wij zijn al sinds mei 2007 bezig met onze kinderwens. Mijn man en ik hebben altijd de wens gehad om 2 kinderen te mogen krijgen, maar op dit moment hebben we dus nog 'maar' 1 kind... In november 2007 testte ik positief, maar deze zwangerschap is bij 5 weken al misgegaan, en ben toen pas na 4 weken gecurreteerd. Daarna had ik als complicatie een lichte vorm van Ashermann (verkleving in de baarmoeder), maar de desbetreffende gyn vond het nodig om dat pas in april 2008 na te kijken. Eerder werd ik weggestuurd met de pil om ongesteld te worden, wat uiteraard niet lukte. In januari 2009 testte ik positief van mijn zoontje. In januari 2010 hebben we weer besloten om voor een tweede te gaan, wat resulteerde in een zwangerschap in februari 2011. Ook die ging mis, na 7 weken, en omdat het niet vanzelf afkwam, heb ik Cytotec gebruikt. Uiteindelijk testte ik in november 2011 weer positief, maar ook déze zwangerschap ging mis. Ook deze kwam niet vanzelf af, dus het werd weer een curretage. Al met al behoorlijk veel pech gehad dus... Uiteindelijk hebben mijn man en ik besloten om ons te laten onderzoeken in het Geertgen, en alle onderzoeken zijn nu afgerond. Alles is goed bij ons allebei, máár ik ben nog steeds niet zwanger! Ik word zo onderhand erg moedeloos ervan, en voel me soms ook behoorlijk depri. Zijn hier meiden die iets soortgelijks hebben meegemaakt of nog meemaken? Ik zou graag met jullie willen kletsen, lotgenotencontact mis ik namelijk best wel. Heb namelijk heel erg het gevoel tussen wal en schip te vallen, omdat ik nergens 'bij hoor'.
Hoi Jusi, Hier een soort gelijke situatie. Nu afgelopen zaterdag mijn 3 mk gehad, weliswaar deze keer heeeel vroeg maar toch... Voor mijn zoontje zijn we 3,5 jaar bezig geweest en eerst 2 mk's gehad voor het goed ging. Nu in ronde 10 (direct nu m'n bevalling er weer voor gegaan uit "angst" dat het weer lang ging duren) positief getest alleen ging het dus fout. Nu "wachten" tot we wel weer een goeie zwangerschap hebben. Wij hebben alleen geen mmm onderzoeken gehad, en gaan we ook niet doen. Mijn lief schiet niet in een potje zegt ie We hebben er voor mijn zoontje wel over gesproken, en toen wilde die het met veel tegen sputteren wel doen, we hadden afgesproken om nog 3 maanden zelf te proberen ivm onze bruiloft. En je raad het al ik was na een maand zwanger!! Nu hebben we zoiets van; we hebben een mooie zoon. Als het ons nog een keer is geven SUPER!! Zo niet, genieten we 3dubbel van onze zoon!! Al met al zijn we dus nu in 4,5 jaar 4x zwanger geweest, en 1 super lieve mooie zoon!! Hier dus een iets ander verhaal maar ook moeite met zwanger worden/blijven
Wat erg dat jij net je 3e mk achter de rug hebt. Je zit dan nog middenin de verwerking.. Sterkte! Oh dat zou ik echt heel moeilijk vinden, als mijn man niet de MMM in zou willen. Maar er komt veel meer bij kijken dan 'schieten in een potje' hoor. Dat is peanuts vergeleken bij wat jij dan moet ondergaan. Maar goed, wie ben ik om daarover te oordelen voor een ander. Hoe voel jij je hieronder dan?
Voor mij hoeft de mmm ook niet zo nodig (op dit moment, misschien ga ik daar nog anders over denken hoor) Wbt de vmk die ik net heb gehad, ik heb daar weinig gevoel bij hoor, klinkt misschien heel raar maar was 4.1week dus nog bijna niks zeg maar. En ik heb denk ik ook een soort muur opgetrokken, om het "aan te kunnen" Ik hou maar gewoon ingedachte; ik weet dat het kan! Hoe moet het voor jullie wel niet zijn, als je van de artsen hoord alles is goed! Opgelucht, teleur gesteld (in de zin van, wat is het dan?)
Hoi Jusi, Volgens mij ben ik wel een lotgenoot . Toen wij zwanger probeerden te raken van onze eerste zijn we na een jaar naar het ziekenhuis. Alle onderzoeken ondergaan en niets gevonden. Uiteindelijk na ruim 2 jaar toch spontaan zwanger en is onze lieve dochter geboren. Nu wachten we alweer ruim 2 jaar op een tweede kindje en ik raak maar niet zwanger... Omdat ik er niet bij kan komen dat helemaal niets zou zijn toch weer naar het ziekenhuis gegaan. Weer alle standaard-onderzoeken en ook nu weer alles goed. Wij mogen over een paar maanden voor IUI, als we dat willen. Maar wil ik dat wel? Ik herken het gevoel nergens bij te horen. De opmerkingen van mensen 'je hebt er één dus de tweede komt ook wel' of 'het zit tussen je oren'. Daarbij komt dat als je internet afstruint je zoveel dingen vindt (vitamine-tekorten, endometriose) waar het ziekenhuis niets mee doet... Dan wordt ik weer onzekerder en machtelozer.
Nou, op dit moment is het voor mij gewoon zeer frustrerend. Ik had 'liever' gehad dat ze wél iets gevonden hadden, dan hadden we/ze daar iets aan kunnen doen. Nu weet ik nog niks, en juist die onzekerheid sloopt ons, of voornamelijk mij dan. Knap dat je zo over je mk kunt denken. Ik hoop dat dat dan ook je gevoelens zijn, en geen muur, anders komt de klap later zo hard aan. En over de MMM, je moet doen waar jij/jullie het beste bij voelen! Ik kan me er gewoon niet bij neerleggen dat ons zoontje alleen blijft, ik heb gewoon zo sterk die wens voor een tweede.
Dat heb ik ook heel sterk! De wens voor een 2e is ánders maar zeker niet minder sterk. Als ik nu vrouwen met een dikke buik zie, dan weet ik wat ik mis... Ik zou dat zo graag nog een keer mee willen maken! Heel veel kinderen om ons heen krijgen broertjes/zusjes en ons meisje blijft maar alleen. Zoals we het nu zo zien gaan we stap voor stap toch verder de MMM in.
Oh wat herken ik dit zeg! Ik kan ook maar niet begrijpen dat bij ons alles helemaal goed is. Alhoewel... het zaad van mijn man, dat had wel meer mogen zijn, meer volume(?). Dus dan ga ik me weer helemaal gek lopen zoeken op google en hier, maar ik kom er geen wijs uit. Ik ben verder ook helemaal niet thuis in al die termen van de MMM, dus ik snap er niet zoveel van. En die dooddoeners inderdaad, daar word ik ook écht zo gestoord van. Maar het ergste is toch wel: "Oh, jullie hebben er toch 1, dus wees daar dan gelukkig mee." Of ik niet gelukkig met hem zou zijn! :x En van dat zoeken op internet, och praat me er niet van! Ook ik vind van alles, en ben dan overtuigd dat dat op mij van toepassing is. Mijn man wordt hartstikke gek van mij, en zegt dat ik aan de medici moet overlaten, waar hij eigenlijk ook wel gelijk in heeft. Maar ja, dat valt inderdaad niet mee...
Hihi, Jusi, volgens mij lijken we wel op elkaar . Ik zoek ook van alles en herken ook van alles. M'n mannetje wordt er ook wel eens gek van. Ben trouwens wel vitaminen aan het slikken die belangrijk zijn bij het zwanger worden en blijven: B12, B6, D3 en hoge dosis foliumzuur. Ben ik vorige maand mee gestart na het HSG-onderzoek (waar ook weer niets uit kwam). Google maar eens op B6/Foliumzuur en vruchtbaarheid.
Haha, mijn man ziet me aankomen. Maar zal eens googlen, is altijd de moeite waard om te proberen toch? Kwaad kan het niet.. En fijn dat we op elkaar lijken, heb ik iig alvast een lotgenootje gevonden.
Oh en hoe vond jij de HSG?Ik hoop dat het bij jou wel meeviel, bij mij namelijk niet. En waar kan ik die vitamines krijgen, gewoon bij de Kruidvat of iets dergelijks?
Hihi, nou ja, ik ben zelf verder ook helemaal niet van zweverige dingen e.d. maar van vitaminen is onomstotelijk bewezen dat ze belangrijk zijn, toch? Ik heb trouwens ook een keer een algemene 'check' laten doen bij de huisarts toen ik toch om een doorverwijzing vroeg. Bloedonderzoek naar vitamine B12, D, schildklier, nieren enz. enz. Daar kwam uit dat B12 wel laag was maar niet te laag. Idem dito voor D. Dus vandaar dat ik dat ben gaan slikken. Ik vind het ook super fijn om een lotgenoot te treffen !!
Helemaal NIKS gevoeld! Viel erg mee dus. Bale dat het bij jou zo pijnlijk was! Verder niets ontdekt? De drogist blijkt vaak geen goede kwaliteit te hebben. Merk Orthica staat goed bekend. Verder bestaat er een site van stichting voor B12 en die geven adviezen welke versies goed zijn. Heb alles besteld via Drogisterij.net : Afvallen, Verzorgingsproducten, Gezondheidsproducten en meer. Best nog een dure bedoening, trouwens! Maar ach, je moet er wat voor over hebben . Cycluslengte ook in orde? Het enige wat me nog rest is een kijkoperatie... Omdat ik best wat klachten herken die voorkomen bij endometriose wil ik waarschijnlijk toch vragen om zo'n operatie... Alleen via een kijkoperatie kunnen ze endo vaststellen. Ze zien ook gelijk of eileiders eventueel vergroeid of verdraaid zitten en kunnen dat verhelpen.
O, ik zie dat je bij Geertgen zit? Ik zit bij een regulier ziekenhuis waar ze dus niet serieus ingaan op mijn vragen over vitaminetekorten, mogelijke endometriose. Ik had al eens gekeken op de site van Geertgen voor eventueel een second-opinion maar zij doen dus ook niet veel meer dan de onderzoeken die ze in een regulier ziekenhuis uitvoeren? Had gehoopt dat ze wat breder keken! Onze kids schelen niet veel, zie ik .
Oh sorry, was even druk bezig met googlen naar die vitamines. Ik wist helemaal niet dat je dat allemaal kan laten onderzoeken joh, dat is echt nieuw voor mij! En bij de HSG is niks ontdekt.. Mijn cycluslengte is nogal onregelmatig, al moet ik zeggen dat ik de laatste 3 maanden op precies 28 dagen zat. En bij jou? Oef, vermoed je zelf endo? Wat zegt je gyn erover dan? En wij zijn eigenlijk naar het Geertgen gegaan, omdat de gyn's in het zkh waar wij liepen, nogal laconiek deden vond ik. De laatste redeneerde van: "Je bent al zwanger geworden én bevallen, je hebt gewoon pech gehad." Nou, daar kon ik me niet bij neerleggen. Maar in het Geertgen doen ze standaard bij iedereen OFO (oriënterend fertiliteitsonderzoek): - Anamnese (ziektegeschiedenis) van de man en vrouw - lichamelijk onderzoek - aanvullend onderzoek: * echoscopie * het vaststellen van de eisprong * onderzoek van het bloed * onderzoek van het sperma - Samenlevingstest - HSG Dus weet niet of dat hetzelfde is als in het zkh?
En onze kids schelen idd niet veel, 2 maanden. Al was het ook de bedoeling dat onze kleine man pas in september geboren zou worden, ivp al in augustus. Hij was 5 weken te vroeg.
Ik kan mij voorstellen dat het heel moeilijk is. Zelf hebben wij een heel bewuste keuze gemaakt om het medische circuit te vermijden. Toch niettemin tien jaar over de 1e zwangerschap gedaan (ging mis) en nu na elf jaar weer zwanger. Volgens mij was ik (en dat is dus persoonlijk) er op een gegeven moment ook te veel bezig. Ik heb geprobeerd dat los te laten. Met z'n 2-en zijn we ook gelukkig. En daarna dus zwanger geworden. Ik ken iemand die nooit in verwachting is geraakt, na 13 jaar ging adopteren, kleine was nog niet gearriveerd en hoppa zwanger! Waar ik maar mee bedoel.... kennelijk spelen lichaam en geest toch heel nauw samen
Ja, dat wordt ook vaak tegen mij gezegd, dat ik het los moet laten. En eigenlijk had ik gehoopt dat juist in dít topic niet te horen... Ik heb niet veel aan die dooddoeners, want ik ben er wél veel mee bezig, en kán het dus ook niet loslaten. Ik word eerlijk gezegd ook een beetje simpel van zulke uitspraken, want er zitten niet voor niks zoveel vrouwen in de MMM. Dus die moeten 'het maar gewoon loslaten'.. Tja, als het zo echt werkte, waren er niet nog zoveel mensen ongewild kinderloos!
Idd een zware NO NO!! Dat vind ik echt een kl*te opmerking!! Dat heeft er niks mee te maken, en als je al langer bezig bent, moet je er wel mee bezig zijn ivm het uitpluizen van je cyclus, of zelfs afspraken in het ziekenhuis! Hoe kom je er dan onderuit??
Hallo dames, In die uitspraken over loslaten geloof ik ook niet.. Vaak hoor je idd van die verhalen van vrouwen die ineens zwanger waren toen ze het loslieten.maar goed dan waren ze er misschien obsessief mee bezig..en dat vind ik iets anders dan er gewoon veel mee bezig zijn. Ik heb niet alle berichten gelezen maar aangezien ze niks kunnen vinden bij jullie beiden..zou ik denken dat het "gewoon" ligt aan dat in veel gevallen het eitje wel bevrucht wordt, maar het toch nog bij 40% geloof ik?? nog mis gaat..Zou dat het niet kunnen zijn, dat hoe erg het ook is, jullie steeds in die 40% vallen?? Lijkt me zo moeilijk als ze dr de vinger niet op kunnen leggen.. Eens moet het toch ook jullie tijd zijn, geef de moed niet op en veel sterkte!