hier ookal vanaf week 20 thuis volledige bedrust.. begon met 17 weken al met harde buiken had ik eerder aan de bel getrokken had het misschien voorkomen kunnen worden.. (is ook door prive situatie allemaal nog meer uit de hand gelopen hoor) ik mag daardoor tot te bevalling helemaal niks meer doen! probeer dit soort verhalen ook voor je te halen; als ik nu niet om mezelf denk heb ik straks niet de zwangerschap die ik wilde
Dit is best een goed topic vind ik! Ik vind het iig erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit soort klachten Dat van dat falende lichaam herken ik helemaal! Feest van herkenning
Same here! Ben bijna 30 weken zwanger en werk vanaf deze week 6 uur per dag (normaliter10 uur per dag). Voelt als een enorm falen en voel mij erg schuldig naar mijn baas toe, maar lichaam trekt het niet meer. Ben niet zozeer ziek (behalve die nare blaas en bekken!) maar wel op. Word nu gedwongen om rust te nemen, iets dat ik eerder nooit deed. Of zoals mijn moeder het zegt: je hebt eindelijk de man gevonden die jou aankan, je zoon
Hahaha! Wat een geweldige uitspraak zeg! Ik leer trouwens elke keer een beetje meer naar mijn lichaam te luisteren. Gisteravond had ik trek toen ik in bed lag. Ik eigenwijs, terwijl vriendlief zelfs nog aanbood om een boterham te smeren voor me. Nee hoor, dat hoefde écht niet! Nu zit ik hier dus middenin de nacht te wachten tot de sneden brood ontdooid zijn, want ik had toch wel héél veel trek ineens
Zo fijn te lezen dat er meerdere meiden met dezelfde klachten zijn! Ik voel me op dit moment nog steeds best lullig hierover, vooral na vanochtend mijn manager gesproken te hebben. We hadden vandaag een training en hij had gehoopt dat ik nog kwam. Maar ja, ik lag nog prinsheerlijk in bed. Kan wel niet slapen, maar ik lag wel lekker! Ik vertelde hem dat zowel de HA ( gistermiddag ook nog geweest) en de VK mij aangegeven hebben echt op de rem te trappen omdat mijn lichaam signalen afgeeft dat het niet goed gaat. Hij reageerde dat ik maar moest bellen als ik dacht dat het weer ging. Lekker kort.... Hij stond wel op het punt om de training in te gaan, dus misschien daarom, maar ik krijg dan meteen pijn in mijn buik en zit nu al te bedenken om donderdag weer lekker te gaan werken. Donderdag moet ik 5 lesjes draaien, vrijdag 6 lesjes. Volgende week herfstvakantie, dus dan kan ik ook nog uitrusten. De examens van de afstudeerders komen er aan en ik wil niet dat ze zakken op mijn vak... Alleen daarom al wil ik donderdag en vrijdag gaan werken. Maar als ik er aan denk krijg ik al koppijn. Ik vind het wel ff heerlijk zo! Moet wel zeggen dat ik gisteren toch nog de hele middag aan mijn deadline heb zitten werken en dat ik daar nu ook weer aan ga werken. Klinkt stom, maar doordat ik steeds meer af heb, krijg ik ook meer rust in mijn hoofd. Anders blijft het maar liggen. Voor volgende periode heb ik wel besloten om dat werk af te stoten. Ik zal alleen de lessen nog draaien en anders niets. Het worden al gigantisch veel lessen per week, dus iets anders er nog naast gaat mij echt niet lukken.
Ontzettend fijn te lezen dat je nu echt kan genieten van je zwangerschap! Want dat is toch wel wat wij moeten doen hoor! Het is niet niks zo'n klein wondertje in je buik! Ik probeer er iedere dag bij stil te staan, maar door de dagelijkse beslommeringen vergeet je dat wel eens... Dus dames! We moeten GENIETEN!!
En dít was voor mij nou juist het probleem!!! Hoe kun je het verkopen dat je wilt genieten van iets wat je 'ziek' maakt? (of tenminste zodat je niet meer kunt werken en de ziektewet in moet) Ik had hier echt emotioneel grote problemen mee. Ik ben toch verdikkeme Kortjakje niet? Maar inmiddels ben ik er wel overheen... Maar dat je gaat afbouwen klinkt niet alleen goed, het klinkt zelfs noodzakelijk.
@ Kat: Je hebt ook gelijk... Ik hoop dat ik over een tijdje er ook zo in kan staan als jij, met een minder groot schuldgevoel en vooral met veel rust! Weet je wat het is? Ik weet dat jij ook een hele weg hebt afgelegd om zwanger te worden en te blijven, net zoals wij. Maar daarom vind ik het ook zo lullig van mijzelf dat nu het eenmaal allemaal goed is, ik er gewoon over heen wals! Dat maakt mij best boos op mijzelf! En daarom vind ik het ook zo top van jou!!
Nee joh, gek! Ik kan me nog goed herinneren dat ook jouw naam voorkwam in mijn miskraam-topic. Iets met een lijst waarop we konden intekenen voor 'gerechtigheid in 2012'. En zie ons hier nou eens gezellig mekkeren! *blij*
Nog steeds maak jij mij aan het lachen, geweldig! Dat was in het MK topic ook al zo, en nu weer! Make my day!
Haha, leuk hoor om even te lezen Ik had vanochtend het UWV aan de telefoon, voor de tweede keer, want schijnbaar bellen ze om de drie weken of zo. Die man drukte me nog net niet terug in de bank met een kopje thee en een dekentje. Echt té relaxed hoor! En ik weet nog niet of ik dat fijn vind Op de een of andere manier is mijn werk ook een onderdeel van mij en dat nu het UWV én mijn werkgever tegen mij zeggen: blijf maar lekker waar je zit, we komen er wel uit - voelt eigenlijk best lullig. Ik weet dat iedereen vervangbaar is, maar dit wordt nu wel héél duidelijk Aan de andere kant is het inderdaad genieten. Ik besef me dondersgoed dat ik nooit meer zoveel vrije tijd ga hebben en ik voel nu echt elk schopje (en sinds vannacht ook de hik, haha). Dat zal straks met een (hopelijk) tweede of derde toch wel anders zijn. Moreel gezien sluit ik me bij jullie aan: lekker genieten
Jeetje, wat relaxed dat het UWV zo reageert zeg! Ik snap dat je nu het gevoel krijgt dat je wellicht vervangbaar bent... Zou ik ook hebben, zeker weten! Maar zoals jij is er maar één! Mijn collega zij net nog, je kunt beter nu ff uit de running zijn, dan dat je nu te lang door gaat en daardoor jullie eigen geluk aan de kant schuift en zelf na de bevalling er nog last van hebt. En ze heeft wel gelijk. Maar ja, iedereen heeft gelijk, maar alleen willen wij niet luisteren!!
Dames, geef mij eens ff een schop onder mijn kont! Ik neig naar het beter melden... Ik heb tot 12.00 de tijd om mij beter te melden voor morgen ik de telefoon ligt al naast mij... Maar ik blijf zo twijfelen!! Voor het werk vind ik het zo lullig dat ik thuis zit, maar aan de andere kant, stel er gebeurt iets met de kleine omdat ik weer wilde werken, dat vergeef je jezelf ook never nooit niet. Maar die twijfel!! Ik word er gek van!!! HELLUP!!
Stel... Het is andersom: je partner zou JOUW kind dragen... en zich over de kop willen werken (Voor wie? Voor wat? Die paar studenten die je over een paar jaar vergeten zijn? Voor die paar grijpstuivers?)... Zou je niet verschrikkelijk boos op hem worden? Het is ook JOUW kind! Hij heeft potverdikkie niet alleen zichzelf ermee..!
Ok, ik ben gezwicht... Ik heb net met mijn manager gebeld en mijn twijfels voorgelegd. Dat ik mij schuldig voel voor het niet werken en schuldig voel naar de kleine als ik wel ga werken. Hij heeft mij een mooie oplossing geboden; namelijk alleen morgen 4 lesuurtjes draaien ( 2 uur projectbegeleiding en 2 uur theorie). Vrijdag weer lekker thuis, dan begint mijn vakantie dus alvast. Of ik mocht thuis blijven, die beslissing moest ik zelf nemen. Ik vind het toch prettiger om even 4 uurtjes te werken en direct weer naar huis te gaan. Dan is mijn schuldgevoel een heel stuk minder en kan ik lekker relaxed de vakantie in gaan. Anders blijft het maar door mijn kop spoken dat ik de hele week thuis ben gebleven en daar word ik alleen maar meer depri van. Dus morgen van 9.30 - 13.30 werken en dan weer vlug naar huis, lekker op de bank ploffen.