respect !! Ik heb er ook weleens over nagedacht ,maar denk dat ik heel veel moeite zou gaan krijgen met het kindje af te staan , ook al zou het niet vanmij zijn ik heb het toch 9 maanden bij me gedragen , gevoeld ..................... Ben er nu over na aan het denken om misschien eiceldonatie te gaan doen ................................
Vind het heel knap als je dat kunt. Ik zou het denk ik alleen doen als 1 van mijn zussen geen kinderen kunnen krijgen, dan weet ik dat het kindje goed terecht komt en ik hem/haar ook toch wel op zie groeien. Het is toch een deel van je geweest voor 9 maanden. Dus voor vrienden of vreemden zou ik het niet eens overwegen, zou ik te moeilijk vinden. Zou daarbij nooit mijn eicellen doneren, voor niemand niet. Dat is mij toch te persoonlijk en echt een deel van jezelf.
Weet niet of het al.genoemd is maar mijn puntje is het volgende: Hoe regaeerd je omeving en dan bedoel ik.je man/vriend/partner, wat als je een rotzwangerschap heb, hoe voel je je.dan tegenover je eigen kindjes, heb je back up qua oppas voor ze, wat als je tijdelijk niet werken kunt erdoor? Verlies je dan je baan? Etc etc, vind het erg goed van je, ik zou het zelf ook willen maar bovenstaande redenen maken het voor mij onmogelijk, met name mijn man ziet het niet zitten
'Lichaamsvreemd' is geen oorzaak van zwangerschapsvergiftiging.(Ik heb dit nagevraagd aan mijn internist ivm het rhesus(D)positief/negatief-verhaal. Mijn lichaam zag mijn eigen kind ook als 'lichaamsvreemd'). Leeftijd > 35 wel. Ik kan me indenken dat vrouwen die geen kindjes kunnen krijgen relatief ouder zijn omdat de MMM nogal wat tijd kost.
Pff wat lijkt me dat heftig. Ik moet er nu al bijna om huilen bij het idee dat ik een kindje na een zwangerschap moet afstaan.. Knap dat je het overweegt, maar doe het alleen als je gevoel helemaal goed is. Dus niet bij enige twijfel. Succes met de keuze en alles uitzoeken. Knap hoor!
Dat kan het wel zijn. Het is ook zo dat vrouwen het niet vaak bij de 2e zwangerschap voor de eerste keer krijgen, tenzij ze het met een andere man hebben gedaan. Het lichaam van de vrouw went aan het sperma van de man waar ze een lange relatie mee hebben zeg maar. Het sperma van een vreemde man word dan als vreemd gezien en kan pe/hellp ontstaan. Ik was ook echt niet amused hoe sommige verpleegsters naar me keken, was mijn 2 zwangerschap en toch echt van dezelfde man. Mijn vk vertelde me dat er flink geluld werd op de afdeling :x Ik heb zelf ook lang over draagmoederschap gedacht, maar juist door hellp weet ik nu zeker dat ik het niet doe, de vrouw waar het om gaat weet dit ook en had er wel even moeite mee. Maar goed, ik mag sowieso niet meer zwanger worden door de complicaties van hellp om het zo maar even te zeggen. Sterkte met je keuze ts! Respect als je het doet hoor!!
Ik denk hier ook al lange tijd overna. Ikzelf vind zwanger zijn heerlijk, bevallen heel bijzinder alleen wil ik er na 3 kindjes niet nog 1 bij. Ik heb me wel bedacht, dat mocht het nodig zijn voor een goede vriendin og schoonzussen ik het zeker zal doen! Dan idd wel met eicel van een ander want dat zou ik niet kunnen. Mijn idee is dat als je zwanger bent en er genetisch niks van mij bij zal zijn ik het echt alleen maar draag. Je gaat heel anders een zwangerschap in en ik denk dat ik dat wel zou kunnen scheiden. Voor een vreemde ben ik wel wat terughoudend.
Dit is geen broodje aap verhaal, heeft alleen niet zo zeer met sperma van een man te maken maar er groeit iets in je want 50% uit een ander is ontstaan. Als je lichaam hier gevoelig voor is zal jouw lichaam die deeltjes afstoten. Waarom dit vaak bij een tweede niet gebeurd komt omdat jouw lichaam al antistoffen heeft aangemaakt. Ik heb bij mijn eerste zwangerschap HELPP gehad. Bij mijn andere twee kindjes van dezelfde vader was er niks aan de hand. Mij is na de eerste zwangerschap ook verteld dat mocht ik weer zwanger worden van dezelfde man de kans heel klein is dat het weer zal gebeuren, van een andere man zou de kans zeker weer aanwezig zijn. Voor mij dus zeker wel wat om overna te denken mocht het ooit gebeuren.
Ik weet dat iemand op een andersoortig forum waar ik vaak kom draagmoeder is voor familie (moet bijna bevallen of is bijna bevallen). Hoogtechnologisch draagmoederschap dus met embryo van de wensouders. Zij heeft nog niet zo lang geleden in de viva gestaan met hun verhaal. Wat ik me van haar kan herinneren is dat je eigen kinderwens compleet moet zijn en je eerdere zwangerschappen/bevallingen ongecompliceerd moeten zijn geweest. Verder is het dus zo dat de wensouders het kind officieel moeten adopteren ook al is het genetisch hun eigen kind. Het kind mag meteen met hun mee maar de adoptie kan pas na een jaar ongeveer officieel gemaakt worden. Wettelijk gezien is de draagmoeder tot dan de ouder. Een goede verstandhouding tussen draagmoeder en wensouders is dus wel heel erg belangrijk!
Ik heb het heel uitgebreid hierover gehad met mijn internist en die zegt dat dat hele antistoffen-verhaal niks met zwangerschapsvergiftiging te maken heeft.
Nee voor mij geen kindje meer. En waarom zegt mijn verstand nee? Nou ja omdat er complicaties kunnen optreden of de wensouders willen dan opeens het kindje niet meer ofzo. Gewoon praktische dingen, maar ja voor alles kan wel een oplossing komen denk ik.
Dit soort dingen spoken ook door mijn hoofd, vandaar dat ik toch twijfelde. Ik heb besloten om het te gaan doen, maar wil eerst de mensen leren kennen en kijken of we dan op 1 lijn staan enzo. Ze weten nog niet dat ik dit eventueel voor ze zou willen doen, dus eerst maar afwachten of zij het wel willen.
Niet lullig bedoeld hoor, maar ik zie je handtekening en vraag me af hoe realistisch het is om je als draagmoeder aan te bieden, als je zo'n geschiedenis als de jouwe hebt? Zwanger worden van je eigen kindje is voor jouw lijf blijkbaar -helaas- al lastig genoeg, maar denk je dan niet dat zwanger worden/blijven van een kindje dat genetisch gezien volledig niet van jou is, wel zal lukken? Ik vind het heel nobel van je dat je het wilt hoor, maar ik zou zelf echt denken dat het niet zo realistisch is om te verwachten dat je ook daadwerkelijk draagmoeder kunt zijn voor ze...?
Mijn zus is hier ook voor weg geweest en ze doen het niet in haar geval. Ze heeft 99% kans op ernstige complicaties als ze zelf zwanger wordt en toch willen ze eerst bij haar IVF gaan doen om haar zwanger te laten raken.
Niet met zwangerschapsvergiftiging, wel met HELPP-syndroom bij mijn weten. Mijn schoonzusje heeft bij haar zoontje HELPP gehad, voortgevloeid bij haar uit een verwaarloosde zwangerschapsvergiftiging, (maar als je HELPP krijgt, is dat niet altijd uit een zwangerschapsvergiftiging). Zij is een tijd daarna gescheiden en later weer opnieuw getrouwd en nu lukt het niet meer om zwanger te blijven en krijgt ze steeds vroege miskramen. Haar lijf heeft dus antistoffen aangemaakt die het -op natuurlijke wijze iig- niet mogelijk maken om zwanger te blijven.
Echt heel knap van de vrouwen die het kunnen, maar ik zou het niet kunnen! Toevallig gisteren nog over gehad met mijn man in de auto, nadat we terugkwamen van mijn HSG. Ik zou ook echt geen eicellen willen doneren, en zeer zeker geen draagmoeder willen/kunnen zijn. Noem me egoïstisch, maar ik kan hierbij alleen maar denken: "Is van mij!"
Draagmoeder zou ik niet kunnen maar zou zo mijn eicellen afstaan als dat nodig zou zijn geen enkel probleem ik heb er genoeg.
HELLP zonder PE komt zelden voor. Zwangerschapsvergiftiging is een oude benaming waaronder in de praktijk vaak PE en HELLP worden geschaard. HELLP komt slechts onder 2% van de zwangeren voor.