Beginnen met IVF... wat staat me te wachten?

Hoi Poema,

Ik ben zelf sinds 2 dagen aan het spuiten.
Bij mij gaat het even iets anders aangezien ik mee doe aan een onderzoek, de optimist studie.
Bij mij ging het als volgt;

De eerste afspraak was eigenlijk een toelichting voor ons en het was voor ons al duidelijk dat het IVF zou worden als het ons zelf niet was gelukt na 6mnd.
Die dag beide bloedonderzoek testen op hiv en hepatitis.
De 2e afspraak was het inleveren van de contracten en een prikinstructie.
Daarna was het wachten op start van mijn nieuwe cyclus.
Die begon afgelopen week.
Afgelopen zaterdag moest ik voor een echo om mijn aantal follikels te tellen, een totaal van 27.
Sommige hier zeggen dat het onmogelijk is om 27 follikels te hebben voordat je gaat spuiten (of je moet volgens hen pcos hebben), maar dat is niet waar.
Iedere vrouw heeft er veel meer alleen groeien ze niet.
Dit echo onderzoek noemen ze in het Engels Antral Follice Counts.
Meer over het onderzoek waar ik aan mee doe in mijn weblog.

Ook moest ik nog bloedprikken en dit kon niet in het weekend, dus gister gedaan en gisteren ook mijn eerste spuit.

Het valt mij alles mee, de prik zelf voel ik niet alleen prikt de vloeistof een beetje, ik heb gelezen dat als je dit wat rustiger doet dit minder word, oefening baart kunst.
Ik voel me niet anders dan normaal alleen bij de eerste had ik echt zoiets van, nu gaat het echt beginnen.

Ik weet niet of alcohol mag maar ik drink geen alcohol nu.

De gene die het weten leven erg mee en vragen af en toe hoe het gaat en voor de rest houden we het voor ons zelf.

Hoe zwaar het is weet ik dus ook nog niet.

 

Hoi Poema,

Wij hebben icsi gedaan, wat voor de vrouw eigenlijk getzelfde is als ivf. Wij hebben het geluk gehad om bij de tweede terug plaatsing van onze eerste icsi poging zwanger te mogen raken. Hieronder mijn antwoorden op jou vragen, dit verschilt uiteraard wel per persoon.

* hoe ging het spuiten bij jullie? Het lijkt me zo eng om zelf te doen...
Ik had er de eerste paar keer redelijk moeite mee (ivm mijn angst voor naalden) maar na een aantal keer spuiten werd het iets "normaals"

* mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Zover ik weet mag het wel, al heb ik wel voorzichting aan gedaan. De drank kwam bij mij wat harder aan.

* hoe voel je je tijdens het spuiten?
De hormonen waren wel merkbaar bij mij, ik reageerde overal net wat heftiger op.

* hoe reageert je omgeving?
Mensen probeerden mee te leven, maar kon wel goed merken dat niemand mij echt begreep. Ik ken dan ook niemand die het proces ook heeft meegemaakt.

* wie heb je het verteld en wie niet?
Ik heb het eigenlijk alleen aan familie en onze beste vrienden verteld.

* hoe 'zwaar' is het traject?
In het traject ging ik eigenlijk maar een beetje overal in mee, het ging een beetje als een waas voorbij. Maar als ik er aan terug denk is het best wel een emotionele achtbaan geweest, met erg veel twijfel. Persoonlijk vond ik de wachtweken na een terugplaatsing het ergste. Elk toiletbezezoek de angst hebben dat je "rood" tegen komt (en dat zijn nogal een bezoekjes in 2 weken). Maar als ik aan het wondertje denk dat nou in mij groeit is het het allemaal waard geweest

Ik hoop dat je wat aan mijn ervaringen hebt.
In ieder geval heel veel succes de komende tijd, ik hoop voor jullie dat jullie ook het geluk mogen hebben dat het allemaal redelijk snel lukt.

Lfs Nicky

 

Hoi Poema,

Wat spannend! Ik heb net de eerste IVF poging achter de rug (helaas zonder resultaat, maar wel 8 cryo's in de vriezer) en zal zo goed als ik kan antwoord te geven op je vragen:

* Het spuiten vond ik geen probleem, ben niet bang om
te prikken en het naaldje is maar heel dun. Alleen aan het
einde werd het wel een beetje gevoelig omdat het steeds
moeilijker werd om een plekje te vinden waar ik nog niet
eerder geprikt had.

* Alcohol mag gewoon, alleen vanaf de punctie kan je het beter
niet meer doen, dan komt het moment van zwanger KUNNEN
zijn toch in de buurt en dan kan je natuurlijk beter geen enkel
risico nemen.

* Ik voelde me prima tijdens het spuiten, alleen werd mn buik
een beetje gevoelig van al dat spuiten.

* Degene in mijn omgeving die het weten reageren heel lief en
betrokken, alleen is er niet altijd begrip als je het moeilijk hebt
als een ander wel zwanger is geraakt.

* Ik heb het vertelt aan de mensen die het dichtste bij me staan
en op mijn werk, vond dat ik geen keuze had omdat ik niet
altijd meer beschikbaar kon zijn en omdat ik aanvoelde dat ze
mijn eerlijkheid zouden waarderen. Alleen nu ik geen werk
meer heb (had niks te maken met de mmm) is het wel erg
moeilijk om weer nieuw werk te vinden, ben gastouder en veel
ouders kunnen het niet opvangen dat je zo vaak weg bent
voor de echo's etc. Ga nu vrijwilligerswerk proberen te vinden
om toch bezig en uit huis te zijn.

* Vind het traject toch behoorlijk zwaar, je moet vaak naar het
ziekenhuis, de punctie was bij behoorlijk heftig en door alle
spanning is de klap extra groot als het dan zoals bij mij niet
gelukt is. Verder vind ik het erg moeilijk dat je na elke IVF
poging een ronde over moet slaan, voelt als een gemiste
kans, terwijl ik weet dat dat het beter voor me is.

Heel veel succes met zwanger en als je nog meer vragen hebt dan stel je ze maar, mag ook via een pb!

 

Ook wij hebben de eerste ICSI behandeling inmiddels achter de rug..

* Hoe ging het spuiten bij jullie?
De eerste spuit was echt een ramp, maar na 3 weken spuiten was het een gewoonte geworden. Hoorde gewoon bij de dagelijkse dingen en ik vond het echt niets meer voorstellen!

* Mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Voor zover ik weet wel..

* Hoe voel je je tijdens het spuiten?
Verschrikkelijk Van de Decapeptyl ging ik me al anders gedragen, maar van Gonal-F veranderde ik echt in een monster. Niets was goed, alles en iedereen deed alles verkeerd, ik vond niks meer leuk, was constant chagerijnig, moe en emotioneel..

* Hoe reageert je omgeving?
Mijn moeder is vooral een hele grote steun voor ons. Anderen vragen heel af en toe maar iets, en er zijn zelfs mensen (schoonfamilie) die roepen dat we hier helemaal niet aan moeten beginnen omdat we nog genoeg tijd hebben. Zij hebben er dus erg weinig begrip voor.

* Wie heb je het verteld en wie niet?
Hier weten onze ouders het, en mijn zusje en oma weten het. Verder een paar hele goede vrienden van mij, en de baas van m'n vriend.

* Hoe 'zwaar' is het traject?
Vreselijk zwaar. De stress, de spanning, de zenuwen, het verdriet, de pijn, de teleurstellingen.. Vooral het laatste is absoluut een hel. Natuurlijk hoop je dat je niet met die teleurstellingen te maken krijgt als je aan IVF/ICSI begint.

Ik denk dat je vooral goed moet blijven praten met je vriend, en dat je al je emoties lekker toe moet laten. Heb je zin om 3 dagen achter elkaar te janken? Doe dat dan! Ik werd af en toe dóódmoe van al die mensen die maar riepen 'dat het wel goed zou komen'. Dat maakte dat ik me voelde alsof ik die negatieve gevoelens weg moest stoppen, en dat deed ik vervolgens ook, waardoor het eigenlijk allemaal alleen maar erger werd.. Laat die gevoelens lekker toe, en als je het even niet meer ziet zitten; gooi het er dan lekker uit. Een positieve instelling is natuurlijk belangrijk, maar gevoelens wegduwen of negeren is zéker niet goed..

Even lekker reclame maken, maar; Misschien heb je iets aan mijn blog (onderschrift). Ik heb op bijna elke dag gedurende het traject wel iets gepost, dus al mijn ervaringen staan daar tot in de details omschreven

Heel veel succes!

 

Ook wij hebben de eerste ICSI behandeling inmiddels achter de rug. En de eerste terug plaatsing. Over 2 dagen mogen we testen


* Hoe ging het spuiten bij jullie?
Het spuiten ding ons gemakkelijk af. Ik ben dan ook niet bang voor naalden. We deden het iedere morgen samen. Mijn vriend maakte alles schoon en klaar en ik zette de spuit.
Na een tijdje wordt je vel wel iets stugger. Het prikken kan dan iets pijn doen. Als of je er niet door heen komt, maar dan kun je het beste 2 cm schuiven met de naald en op een andere plaats spuiten. Maar wel aan de kant die je moet. De ene kant moet je links spuiten en de andere dag rechts.

* Mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Dat weet ik niet. Ik heb het ook niet gedaan.

* Hoe voel je je tijdens het spuiten.
Je humeur veranderd wel. Kunt weinig hebben. Niets was goed, alles en iedereen deed alles verkeerd. chagerijnig, moe en emotioneel. Om het minste beetje huil ik al. Maar dat heb ik nu ook nog wel. Door de medicijnen utrogestan en progynova.

* Hoe reageert je omgeving?
Mijn moeder is vooral een hele grote steun voor ons. En is ook twee keer mee geweest naar het ziekenhuis omdat mijn vriend met zijn werk zat. Mijn vader weet het nog niet zo lang. Mijn zusje weet het vanaf het begin dat ze naar het ziekenhuis zijn gegaan voor verder onder zoek. Mijn schoon ouders weten niet dat we met IVF bezich zijn. Dat is een keuze van mijn vriend. Die ik geaccepteerd heb.

* Wie heb je het verteld en wie niet?
Mijn ouders weten het en mijn zus. Een goede vriendin van het werk en twee goede vrienden van mijn vriend.

* Hoe 'zwaar' is het traject?
Vreselijk zwaar. De stress, de spanning, de zenuwen, het verdriet, de wacht dagen zijn erg lang en de onzekerheid is erg zwaar. Iere keer als je naar de wc gaat dat je geen bloeding hebt.

Als je niet goed in je vel zit of het even niet meer ziet zitten praat er over en huil uit als het nodig is. Dat helpt echt. Samen met je partner er goed over praten lucht veel op.
Heel veel succes!

 

Wij hebben ook net de 1e ronde ICSI achter de rug en zitten nu in de wachtweken..

* hoe ging het spuiten bij jullie? Het lijkt me zo eng om zelf te doen...
Spuiten viel me 100% mee, ene keer pijnlijker dan de andere, maar over het algemeen prima te doen.
* mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Je mag wel alcohol drinken. Ik heb het zelf niet gedaan omdat ik vond dat ik al genoeg rotzooi in mijn lijf aan het stoppen was
* hoe voel je je tijdens het spuiten?
Ik ben een van de gelukkigen die van alle medicatie 0.0 bijwerkingen heeft gehad, dus ik voelde me niet anders tijdens het spuiten.
* hoe reageert je omgeving?
* wie heb je het verteld en wie niet?
Deze doe ik even samen: Wij hebben het bijna iedereen verteld, naaste familie, goede vrienden, en op het werk. Omdat je toch heel wat mee maakt en vrij moet vragen enzo. Hier eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad, iedereen leeft erg mee en tijdens de dagen voor en na de punctie heb ik nog nooit zoveel berichtjes en telefoontjes gehad.. Ik voelde me daardoor erg gesteund..
* hoe 'zwaar' is het traject?
Dit is voor iedereen verschillend. Ik vond het moment dat wij te horen kregen alleen nog maar ICSI als mogelijkheid te hebben erg zwaar. Voor de rest het spuiten en medicatie gedeelte viel mij erg mee. De punctie zag ik erg tegenop en was bij mij ook erg pijnlijk, dus dat zal voor een eventuele volgende keer weer iets zijn waar ik heel erg tegenop zie. Maar ik zou het wel nog een keer doen. Nu in de wachttijd valt me ook mee, maar ik ben vrij nuchter van mezelf en manlief ook, dus tot nu toe kunnen we overal eigenlijk goed mee om gaan. Voor mijn gevoel is het nu een stukje rust, geen ziekenhuis, geen spuiten, alleen afwachten. En omdat ik er toch niets aan kan doen of het wel/niet goed gaat kan ik dat goed naast me neerleggen.. Maar dat is denk ik voor iedereen anders..

Heel veel succes met het traject! Het kan soms zwaar zijn, maar zeker niet onmogelijk, laat je goed voorlichten en stel al je vragen, dan weet je waar je aan toe bent. Hier over de hele linie gezien vind ik het meevallen hoe zwaar het is, hopelijk kan jij dat ook achteraf zeggen

 

Hallo Poema,

wat fijn dat het nu even allemaal in een stroomversnelling gaat... hopelijk word je snel zwanger! Ik zal je mijn ervaringen ook vertellen. Wij hebben ICSI gedaan na 1,5 jaar zelf geprobeerd te hebben en zijn eigenlijk toen door de huisarts ook direct doorgestuurd. Is toch fijn, zo'n huisarts die je direct serieus neemt.

* hoe ging het spuiten bij jullie? Het lijkt me zo eng om zelf te doen...
Viel me reuze mee. de eerste keer is eng en raar, maar je raakt eraan gewend. Ik spoot meestal op dezelfde tijd en toen we een keer op pad waren heb ik het zelfs terwijl we in de auto reden gespoten, dus je raakt er aardig handig in op den duur!

* mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Ik denk het wel, maar inderdaad is het handig om na de terugplaatsing wel te stoppen.

* hoe voel je je tijdens het spuiten?
Prima. De Gonal-f spuit is een soort insulinespuitje, heeft echt een superdun naaldje. Die voelde ik vaak niet eens, geen enkele last van. De Pregnyl is wat minder fijn, ietsjes groter, maar nog steeds erg dun, hoor. Alleen die vloeistof kan een beetje prikken.

* hoe reageert je omgeving?
* wie heb je het verteld en wie niet?
Wij hebben het aan ouders, broers en zussen verteld, aan onze hele directe vriendenkring en op mijn werk, omdat ik toch regelmatig voor een echo op pad moest. Reacties waren fijn, maar het is gewoon ontzettend fijn als mensen weten dat je je soms even niet fijn voelt en dat je er dan over kunt praten.

* hoe 'zwaar' is het traject?
Persoonlijk vond ik het niet al te zwaar, maar ik denk echt dat dit heel erg persoonlijk is. Wij hadden het geluk om na de tweede ICSI poging zwanger te raken en ik denk wel dat dat scheelt. Met name de wachttijd en inderdaad de teleurstelling als het niet lukt zijn het zwaarst. Wij hadden toen ook een aantal zwangeren rondom ons en dat maakte het ook niet altijd even makkelijk...

Momenteel zijn wij ook voor een tweede kindje bezig, we hebben nog twee cryo's uit de tweede poging. Maar nog steeds is het wachten wel enorm zwaar. We hebben zondag de terugplaatsing gehad en ik moet nog tot de 22e wachten met testen..

Ik denk dat het in ieder geval het belangrijkst is dat je er goed over kun praten met je partner en dat je af en toe je hart kunt luchten. Voor de rest is het waarschijnlijk afwachten hoe het voor jullie gaat lopen en hoe jullie het gaan ervaren. Heel veel succes in ieder geval voor de komende tijd!

 

Hoi,

Bereid je er ook op voor dat er een kans bestaat dat je punctie misschien niet door gaat.

Ik ben zelf begin september begonnen met spuiten. Bij de echo bleek dat er maar aan één kant eiblaasjes groeiden, een stuk of vier. Bij de tweede echo bleken twee eiblaasjes al zo groot te zijn dat er mogelijk al geen eitje meer in zou zitten. Bij mij is toen de punctie gecanceld. Enorm balen, want je hebt voor niks gespoten en je zit je toch al druk te maken op de pijn bij de punctie die komen gaat. Ik moest toch de uterogestan in gaan brengen om mijn cyclus niet helemaal in de war te laten zijn. De uterogestan (de vaginale parels met progesteron) geven bij mij wel bijwerkingen (moe, duizelig, zere borsten), van de spuiten in de eerste helft heb ik echter geen andere klachten gehad dan een blauwe plek op mijn buik (spuit misschien verkeerd gezet?).

Balen is nu dat ik nu weer twee maanden moet wachten. Als mijn menstruatie komt, moet ik weer aan de pil. Die ronde daarna zal ik wel een aangepaste dosering van de medicijnen krijgen.

Oja, ik lees hier dat vrij veel meiden aan hun directe familie verteld hebben dat ze met ivf bezig zijn. Ik denk dat ik dan een van de weinige ben die juist niemand iets verteld heeft. Alleen mijn directe collega met wie ik op de kamer zit, zodat hij weet waarom ik af en toe weg ben. Mijn familie en vrienden weten van niks, alhoewel ik denk dat ze wel denken dat 'we bezig zijn'. Ik weet eigenlijk niet wat prettiger is, ik heb wel een paar keer op het punt gestaan om het mijn moeder te vertellen. Maar omdat het nog niet 'nodig' is geweest heb ik het niet gedaan.

Veel succes en sterkte!

 

Goed topic, het is altijd fijn om ervaringen van anderen te lezen.

Ik ben zelf helaas inmiddels ervaringsdeskundige, ben nu met de 3e ICSI-behandeling bezig (terwijl er geen oorzaak gevonden is en ook de behandelingen volgens het boekje gaan, de emmy's blijven alleen niet plakken).

* Hoe ging het spuiten bij jullie? Het lijkt me zo eng om zelf te doen...
Ik was en ben vooral bang dat ik het niet goed doe, maar verder gaat het meestal heel soepel en doet het nauwelijks zeer. Tip van mij: de te prikken plek eerst even schoonmaken met een watje met pure alcohol, dat verdooft die plek een beetje!

* Mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Ik heb zelf geen regeltjes mee gekregen, maar het algemene advies is toch wel om zo regelmatig en gezond mogelijk te leven. Een glaasje wijn is niet verboden, maar wordt vooral na de terugplaatsing wel afgeraden. Ik drink geen of nauwelijks alcohol vanaf de stimulatie (dus vanaf de eerste puregon/gonal f spuit).

* Hoe voel je je tijdens het spuiten?
Ik heb helaas behoorlijk last van bijwerkingen, waaronder een knallende koppijn van de decapeptyl. Verder moe moe (maar 's nachts vaak slecht slapen), vooral met de utrogestan had ik grote behoefte aan dutjes op de bank. En volgens mij wordt mijn lontje ook wat korter door alle hormonen, maar dat kun je beter aan mijn omgeving vragen

* hoe reageert je omgeving / wie heb je het verteld?
De eerste twee behandelingen ben ik vrij open geweest naar familie en op mijn werk. Op mijn werk zijn/waren ze heel begripvol, maar het is ook wel erg lastig gebleken om uit te leggen waar je mee bezig bent en wat je allemaal moet doen. En mijn ouders durfden juist niet echt door te vragen, uit angst dat het voor mij te pijnlijk is. Ik merkte dat ik op een gegeven moment heel erg bezig was met de reacties uit mijn omgeving en het moeten vertellen dat het misschien niet gelukt was. Daarom heb ik er nu voor gekozen om het zo min mogelijk mensen te vertellen.

* Hoe 'zwaar' is het traject?
Het is natuurlijk sowieso vrij intensief, met twee spuiten per dag, controles in het ziekenhuis, punctie, terugplaatsing et cetera. Maar de spanning of het goed gaat (elke stap is er weer één) is veel zwaarder en de wachtweken vond ik met name de eerste behandeling echt een crime. En het wordt inderdaad extra zwaar als het vervolgens (weer) niet gelukt is, dat je beseft dat alles voor niets is geweest en die grote angst dat het misschien wel nooit gaat lukken.

Maar stay positive! Voor veel mensen is de behandeling een uitkomst en er lopen al veel IVF-kindjes rond en daar doe je het dus voor. Sterkte ermee!

 

goede middag dames,
ik ben nieuw hier en wil mij graag aansluiten.
ik ben samen met mijn man iets langer dan een jaar bezig om onze kinderwens in vervulling te laten gaan.
wij kregen in maart te horen dat er bij mijn man 0,0 zaadcellen te vinden waren.
wij zijn samen direct naar het amc gegaan en daar de molen in gegaan, potjes vullen en echo's bloed geven en noem maar op.
Bij de echo hadden ze bij mijn man vreemde dingen gezien in zijn bal en hebben we alles even stilgelegt om dit eerst op te lossen.
Mijn man is daarvoor geopereerd en de uitslag was goed nix kwaadaardigs gevonden en konden wij verder gaan.
afgelopen dinsdag heeft hij een tese gehad en god zij dank is er wat gevonden ons geluk kan niet meer op maar wij weten ook dat het nu echt gaat gebeuren nu moeten wij begin november bij een bijeenkomst komen kan iemand mijn vertellen wat wij nu kunnen gaan verwachten.....

 

Wat voor bijeenkomst is het?
Een inlichtingsavond of met een arts?

 

Poema, veel succes toegewenst de komende ronde.
Hoop dat alles voorspoedig zal lopen.

 

Hoi Energy,

Bij de bijeenkomst in het AMC krijg je met meerdere stellen een powerpointpresentatie over IVF/ICSI te zien, tijdens deze presentatie is er ruimte om vragen te stellen, na de presentatie ga je terug naar het CVV en krijg je de planning en de recepten mee.

Heel veel succes.

Groetjes,
Joyce

 

over het spuiten: het valt zooooo mee, echt waar! Ik vind het bloedprikken nog steeds niet fijn, maar dat is heeeeel anders dan het spuitje wat je bij jezelf zet. Ik vind het namelijk prettiger, heb ik ontdekt, dat ik er zelf controle over heb als ik mezelf prik. En je voelt er bijna helemaal neits van.....

 

Daar ben ik het helemaal mee eens! Ik ben echt een mietje wat bloedprikken betreft, en ik was ook echt heel bang dat dat met deze spuiten hetzelfde zou gaan, maar ik zet liever 100 spuiten zelf, dan dat ik 1 keer bloed laat prikken

 

@Poema: hier ook een 41-jarige, bij wie het na de geboorte van mijn zoontje 3 jaar geleden, en een mk vorig jaar niet meer gelukt is spontaan zwanger te worden. Ik ben nu met de tweede ivf-poging bezig (hopelijk ook de laatste).

Hieronder mijn ervaringen.

* Hoe ging het spuiten bij jullie? Het lijkt me zo eng om zelf te doen...
Ik doe het liever zelf. M'n man heeft het wel eens bij me gedaan, maar dat vond ik vervelender dan dat ik het zelf deed. Oefening baart echt kunst. Je moet maar zo denken dat diabetes patiënten zich ook vaak 1-2 keer per dag spuiten (en die moeten het hun hele leven blijven doen) en wij maar een paar weekjes.

* Mag je alcohol drinken tijdens het spuiten?
Geen idee, ik drink nooit.

* Hoe voel je je tijdens het spuiten?
Ik heb nu een ander middel dan bij de eerste poging. De eerste poging was ik emotioneel veel labieler en had ik last van zweten, hoofdpijn en verstopping. Deze keer (even afkloppen) praktisch geen bijwerkingen gehad en ik voel me emotioneel ook veel stabieler.

* hoe reageert je omgeving / wie heb je het verteld?
De mensen die me het meest na staan heb ik het verteld en steunen me ook enorm. De eerste poging viel in de vakantieperiode, dus toen heb ik op het werk ook niets gezegd. Deze valt nu precies in een drukke periode op mijn werk. Heb mijn baas geïnformeerd dat we met ivf bezig zijn (en krijg alle ruimte om naar het zkh te gaan), maar ik zeg haar niets over de inhoud van mijn afspraken. Er ligt al zoveel 'op straat' als je ivf doet (vind ik), dus mijn zkh-bezoekjes en wat daar gebeurd, houd ik liever voor mezelf. Ook om straks geen extra paar ogen te hebben als ik in de wachtweken zit (en mogelijk zwanger kan zijn).

* Hoe 'zwaar' is het traject?
Het is 'groter' als dat ik in eerste instantie had gedacht. Zeker de eerste poging was het continue in mijn gedachten. Het spuiten, de zkh-bezoekjes, de spanning rondom die bezoekjes, steeds maar 'rekenen' wanneer welk bezoekje gaat vallen, hoe lang het duurt voor de punctie zal zijn. De bijwerkingen. Je denkt wel dat je 'volkomen jezelf' bent, maar dat is natuurlijk niet zo. Die hormonen zijn echt verraderlijk. Omdat ik wat ouder ben, heb ik minder follikels, dus ook dat gaf even wat extra spanning of alles wel door kon gaan. Dus het is mij zwaarder gevallen dan ik in eerste instantie gedacht had (maar dat kan voor iedereen anders zijn).

Ik wens je heel veel succes en hopelijk snel met een mooi resultaat!

 

hoi jane het is idd net wat joyce zegt een bijeenkomst weten jullie misschien ook wat ons nog te wachten staat en de duur van zo'n traject ? en thanx joyce ben benieuwd