Ik weet wat je doormaakt en ik kan alleen maar zeggen sterkte, maar als je je kind een gelukkig leven wilt geven is dit het denk ik niet
Het gaat je volgens mij alleen maar om materiele zaken, heb niet echt het idee dat jullie van elkaar houden.
Heb alles maar eens even goed nagelezen. Je wilt je kind geven wat jij gemist hebt.... ehm ruziende en ongelukkige ouders... oke Je hebt een koopwoning... nee daar wordt een kind gelukkig van. Meid denk eens na. Hij geeft meer om zn collega dan om jouw. En ze mag nu wel een relatie hebben en samen in een huiswonen... Maar misschien ben ik gek... hij heeft ook een relatie en woont ook samen. Geld maakt niet gelukkig, een koopwoning maakt niet gelukkig. Alleen mensen die van jouw houden daar wordt je gelukkig van. En geloof me ik kan het weten. Ik ben ook bij mn ex weg gegaan ik had ook een koopwoning, mn kind en ik konden er ook goed bij lopen, we konden ook met vakantie... maar ik heb de keuze gemaakt om mijn kind niet te laten opgroeien in een gezin waar ruzie is waarin een moeder ongelukkig is. En tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds blij die stap genomen te hebben! Jij laat je liever besodemieteren zodat je een rijkelijk leven hebt dan dat je gelukkig bent. Mijn ouders zijn ook gescheiden en echt ze hadden het vele malen eerder moeten doen, want als kind zijnde papa en mama die ruzie hebben is niet fijn. En ook al ligt je kind op bed ze krijgen het nog mee. En dat hij niet wil kiezen voor zijn gezin maar voor zijn carriere... sorry maar ehm wat is er nou belangrijker.. een fijn gezin zonder gezeik.. of je carriere... Hij blijft je besodemieteren keer op keer op keer op keer.... open je ogen... kies voor je eigen geluk en die van je kindje. Het is moeilijk weet er alles van, maar als je de stap eenmaal genomen hebt en je bent weg... meid je bent zoveel beter af zonder zo'n dweil van een vent! Ook deel ik de mening van de andere meiden... is dat je meer geeft om uiterlijke schijn dan om liefde.. om geluk... om een goede moeder te zijn voor je kind!
Het gaat me niet om het financiele gedeelte. Ik hou ondanks alles heel veel van hem. Zoals ii al zei we hebben ook leuke avonden waar we veel lachen en het fijn hebben. We hebben samen een verleden en veel mee gemaakt en we hebben een kind samen Ik vind dat we alles moeten hebben geprobeerd voor je uit elkaar gaat. Je kiest uit liefde om samen voor een kind te gaan. Toen ik die verantwoordelijkheid nam heb ik me ook voor genomen wat ons kind opgroeit met een bepaalde basis. Ik moet tegen mijn kind kunnen zeggen dat we er alles aan hebben gedaan.. En dat kan ik nu nog niet
Dat WE er alles aan hebben gedaan, je zegt het goed WE! Dat houdt niet in dat je het maar moet accepteren...... Wat doet hij er aan? Wat doen jullie er samen aan? Juist, helemaal niks! Hij werkt er nog, sterker nog hij is dichter bij haar gaan werken. Hij Jan zeggen dat ze nu een vriend heeft en samen is gaan wonen maar zou hij dat niet alleen gezegd kunnen hebben om jou weer ff gerust te stellen. Buiten dat, stel dat het wel zo is een relatie hebben zegt dan niks dat heeft het verleden uitgewezen. Dat hij zegt voor jullie te gaan is logisch als hij is afgewezen, hij valt terug op het veilige en jij "pikt" dat. Wat je vergeet is dat als hij gevoelens krijgt voor een ander die wel beantwoord worden dat hij daar op in zal gaan.
Sorry maar wat is dit nou voor een reactie? MamavanMJ is helemaal niet happy en vraagt hier om advies, lief dat je een PB stuurt, maar moet ze daar dan verplicht op reageren? En dan zo'n lekkere kort door de bocht conclusie trekken dat het allemaal wel mee valt.... Pffff sorry hoor
Eens! Ik begrijp best dat je er echt alles aan gedaan wil hebben en niet zomaar uit elkaar gaat, maar hoe lang wil je het nog blijven proberen....? Hoe vaak noor je mensen niet zeggen dat hun ouders veeeeel eerder uit elkaar hadden moeten gaan..... JIJ bent ongelukkig en geloof me dat krijgt je zoontje allemaal mee. EN als ik alles zo lees ben je toch wel een beetje 2e keus en persoonlijk zou ik daar niet mee kunnen leven.
Wat ik niet begrijp is dat iemand zolang door blijft gaan. Het is duidelijk dat hij niet (zoveel) van haar houdt als zij van houdt. Ik durf te wedden dat als de andere dame in kwestie zegt dat ze hem net zo graag wilt als hij haar, hij gauw vertrokken is. Dan kan je wel blijven proberen omwille van hun kind, maar ik denk dat het in dit geval beter is om uit elkaar te gaan. Helemaal niet kort door de bocht, wil je in mijn schoenen staan op het moment?
Ik ben het met je eens dat jullie SAMEN alles moeten proberen om deze relatie te redden. En daar ligt meteen ook het probleem....hij wil dat dus niet! Tuurlijk heb je ook leuke momenten samen, maar dat heb je wel aan die vrouw op zijn werk te danken. Als zij hem niet afgewezen had en voor hem zou kiezen net als hij voor haar doet, dan zat jij nu alleen met je zoontje. Dan zeg je dat jullie uit liefde voor een kindje gekozen hebben en dat is, als ik jouw begin post lees, niet waar. Hij was, terwijl jullie bezig waren voor een kind en later toen jij zijn kind droeg, aan het flirten (en wie weet wat nog meer) met die zijn collega!!!!!!!! Meis houd jezelf niet voor de gek! Jullie zoontje heeft hier helemaal niks aan en jij ook niet. Misschien gaat die collega wel weg en is hij er even voor jullie. Maar dan, dan komt er een andere collega of iemand buiten werk......iemand die hem aandacht geeft. Dan hebben zowel jij als je zoon waarschijnlijk weer pech! Lees je begin post eens een paar x, volgensmij is dat de waarheid en probeer je je nu vast te klampen aan valse woorden van hem. Probeer je je gevoel en de waarheid weg te stoppen door angst voor het alleen zijn, met je zoon. Voor het kiezen voor jezelf en je zoontje en alles wat daarbij komt kijken. Minder inkomsten, een ander huis moeten zoeken, een nieuwe 'enge' situatie, misschien geen vakantie enz. Kan me voorstellen dat dat heel eng is en dat je alles probeert om dit te voorkomen. Maar dat doe je niet voor je zoon, maar voor jezelf. Hij redt het prima in een huur huisje/appartement, geen luxe vakantie, minder kleertjes en een leven zonder ruziende ouders. Meis open je ogen en wees eerlijk tegen jezelf.......wat je dan ziet, zal heel pijnlijk voor je zijn. Maar zal je ook kracht geven om voor jezelf en je zoontje te kiezen! sterkte
Het was weldegelijk kort door de bocht en om niet te vergeten zwaar onaardig. Als iemand niet op pb reageert dan moet het maar gelijk niet zo erg zijn! Als de man van wie je zielsveel houd je zoveel pijn doet, maar toch bij je is, dan probeer je vast te houden aan de weinige maar fijne momenten die je toch samen hebt. Ze is niet achterlijk en begrijpt precies wat iedereen hier neerzet en diep in haar hart weet ze echt wel beter, maar de stap zetten is iets heel anders. En jou laatste zin vind ik dan wel heel toepasselijk. Niemand wilt in andermans schoenen staan, niet in die van jou, van mij of van haar. Dus niet oordelen, want je leest alleen een verhaal en denkt gelijk dat je het wel beter weet, maar het is anders als je de persoon in kwestie. Je voelt de gevoelens die er spelen niet!
Prima hoor, mag je vinden.. ik denk er gewoon anders over, klaar. Wist niet dat dat niet mocht En het is echt niet zo dat ik niet weet waar ik het over heb hoor, ik ben me er wel degelijk van bewust dat het anders is als je in zo'n situatie zit.
SOMS heb je het leuk...? Zou je het niet 99% van de tijd leuk moeten hebben? En btw... Denk je dat je vriend echt van je houd? Als dat zo was dan had ie wel voor je gevochtend.. Maar hij doet helemaal niks.. Na hetgeen waar hij zin in heeft en nadag ie zn lul ahterna is gelopen en afgewezen is ben jij weer goed genoeg.. En jij... Jij loopt als een arm vogeltje achter hem aan en meneer lach zich ondertussen rot... En wbt zeggen dat je er alles aan heb gedaan... Denk je dat het leuk is voor je kind om nog 2 jaar tussen ruziende en ongelukkig ouders te zitten? Ik vind het zelfs een heel klein beetje egpistisch dat je perse wil blijven.. Doe het beste voor je kind en laat die vent barsten... Als er weer een x een lekker wijf voorbij komt en die wijst m niet af... Is ie zo met de noorderzon vertrokken hoor En sorry als mn bericht wat hard is... Maar ik hoop dat je ogen eens goed open haan
ik vind dat je onwijs knokt voor je gezin en heb daar respect voor! als het waar is wat hij nu zegt (als hij echt een affaire heeft geld dit niet) Dat zij weg gaat. op zoek is naar een andere baan etc etc dan zou ik proberen mijn gevoelens onder controle te houden. want zoals hij zijn baan niet wil opgeven. wil jij je gezin opgeven voor iets wat over een paar maanden misschien weg is? kan jij voor jezelf relativeren of het jalouzie is? Kan je er met je man over praten vanuit jouw gevoel. dat je hoopt dat hij iets meer wil laten ZIEN dat hij voor jullie kiest? ipv alleen woorden? misschien is het goed om er op te letten samen een hoop leuke dingen te doen? jullie relatie te laten opbloeien. en hopelijk wordt je dan minder onzeker door haar 'bestaan' sterkte ermee.
Nou ik had hem niet weggehaald om wat ik erop had gezet, maar meer omdat ik geen zin heb in een discussie . Ik ben zo iemand ik kan het me heel erg aantrekken en dan blijf ik soms reageren terwijl je soms maar gewoon beter iets kan laten zoals het is toch . Maar het was niks naars bedoelt hoor . Sorry dames 'back ontopic'
Heel eerlijk? Ik ben toch verdorie blij dat ik een hoop meer eigenwaarde heb en mijn leven absoluut niet deel met een man die mij dit soort dingen heeft geflikt. Hoe kun je met zo'n man samenleven? Sorry voor de harde woorden, maar ik snap het gewoon echt niet. Ik vind het echt absurd om bij iemand te blijven die je dit soort dingen heeft aangedaan. Naar mijn inziens heeft dat dan niets te maken met het "beste" voor je kind willen want zoals hij jou én jullie kindje heeft behandeld dat is absoluut niet de basis voor een fijne thuissituatie voor een kind, maar meer met het gebrek aan eigenwaarde. Sorry. Ik wens je ontzettend veel succes en heb het ontzettend met je te doen. Hoop dat je in de toekomst sterk genoeg bent om voor jezelf op te komen en deze dingen nooit meer te accepteren.
Jij hebt het misschien als rot ervaren dat je ouders uit elkaar zijn gegaan, en dat is hartstikke goed te begrijpen. Maar ik heb het als rot ervaren dat mijn ouders bij elkaar bleven. Er was geen sprake van vreemd gaan gelukkig, maar me moeder was wel ongelukkig en het was helemaal niet altijd leuk thuis. De spanning is echt wel te merken door kinderen hoor. Ik had liever in een flatje gewoond en wat minder vaak op vakantie gegaan. Hij heeft geen respect voor je, met wat voor voorbeeld groeit je kind op.. Als hij respect voor je had dan had hij allang afstand van haar genomen of echt voor haar gekozen.