Het zou iedereen verbazen als er eens open gesproken werd over leed rond kinderen krijgen. Ik krijg zoveel verhalen te horen.. Hier alleen in de straat (20 huizen) een paar miskramen, een vroeggeboorte, een vernietigende bevalling voor de mama, een gezin in de MMM (PSOC) en een kindje overleden binnen een jaar. Op mijn werk een overleden kindje en 3 colega's ongewenst kinderloos, en zeker 3 andere collega's die ieder 3 miskramen hebben gehad. En ik heb 14 collega's, om het in perspectief te plaatsen. Mijn moeder heeft trouwens ook 2 miskramen gehad. Mijn tante heeft 6 jaar moeten wachten op mijn kleine neefje. Andere oom en tante zijn ongewenst kinderloos. Wat ik zeg, er is een boel verdriet.
Jeetje.... Ben er gewoon even stil van. Als ik mijn Mummeltje maar nooit hoef te verliezen, dan wens ik verder niets meer... Pff......
Ja idd, zo bedoelde ik ook: perspectief plaatsen en dus niet jaloers zijn om dingen zoals ik een paar posts terug beschreef. Kinderen raken mensen, en terecht ook denk ik, maar dat maakt het verdriet rond kinderen (krijgen) ook zo groot als het er is.
Inderdaad. Ongewenst kinderloos lijkt me ook zooooo zwaar (zacht uitgedrukt). Ik weet echt niet of ik daar mee zou kunnen leven... Wil er niet eens meer overna denken...
Snap wel een beetje wat je bedoeld, maar ben blij dat je mij nu beter kent Ik ben een super gevoelig meisje met haar hart op de tong. Mijn gevoelens zijn altijd oprecht, maar ik ben ook niet te beroerd om dingen terug te nemen als achteraf blijkt dat ik het fout had. Ik jank met alles en iedereen mee die ellende meemaakt (op tv, op mijn werk collega's of zelfs patienten die ik amper ken) en ik kan me zooo druk maken om dingen zoals genoemd in mijn vorige post en kan dan 's avonds daar nog chagrijnig of verdrietig om zijn Door mijn werk in het academisch ziekenhuis is het 'naieve' er voor mijn gevoel nooit geweest, ik heb nooit onbevangen in het proces van zwanger worden en zwanger zijn gestaan. Op het moment dat je 3 weken op de kraamafdeling werkt en meemaakt dat er een moeder met spoed naar de NICU geroepen wordt en daar te horen krijgt dat 1 van haar 2 zoontjes (met 27wkn geboren) een klaplong heeft, ze nog het een en ander proberen en binnen het uur slaapt het kindje rustig in op de arm van moeder, dan weet je dat niks vanzelfsprekend is (ik stond bij dat hele proces, wat eigenlijk niet de bedoeling was, maar niemand zei tegen mij dat ik terug mocht naar de kraamafdeling waar ik werkte..) Als jij dan daarna de persoon bent die foto's maakt van dat overleden kindje alleen in zijn couv en daarna tezamen met zijn nog levende broertje.. De moeder hoort zeggen dat ze geen obductie willen 'omdat ze niet willen dat hij nog meer pijn heeft' dan vraag je eenmaal thuis af wat voor vrijdag je in godnaam hebt gehad (ook dit had ik natuurlijk allemaal niet hoeven doen, maar ik werd er in meegetrokken en niemand die mij beschermde en aangaf dat ik dit niet hoede te doen als student op de kraamafdeling) Dat het leven niet eerlijk is wist ik al heel lang, daar hoefde ik het niet zelf eerst voor mee te maken...
Moeder MK met 14wkn Zus MA bij 10wkn Vriendin PCOS en nu in de MMM voor iui Ex collega kindje met S.t.u.r.g.e. & W.e.b.e.r syndroom en ze heeft ernstige PCOS, waarvoor ze in de MMM zit en ze heeft 3x een MK doorgemaakt (MK, dochter middels IVF, MK, MK)
Inderdaad Laris, in de loop der jaren leerde ik je meer kennen (evenals de rest natuurlijk) en snapte ik dat het geen zielig gezeur was omdat je net van mij gehoord had hoe het ook kon maar dat de angst dieper zat en wel ''gegrond'' was. Kan me voorstellen dat je baan meteen getekend is als je zulke dingen al in je stage mee moet maken, jeetje... Tuurlijk weet je dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is, maar dat soort dingen zijn wel het andere uiterste... Oef, wat hebben we toch zware onderwerpen vandaag Hier trouwens in de omgeving weinig MMM'ers (dat ik weet). 1 (ex-)collega is ongewenst kinderloos (maar die is al over de 45 en al 'lang' niet mee bezig). Mijn tante ook trouwens, maar die is inmiddels in de 70. Verder ken ik niemand (wel ooit via via maar geen vrienden, kennissen, familie ed zover ik weet, ook daar rust nogal een taboe op..)
Ik kan nog zoveel voorbeelden noemen van nare dingen die ik in het LUMC heb meegemaakt, maar hou er nu over op. Zeker zware onderwerpen vanavond, wordt er echt een beetje verdrietig van Vind het wel goed om stil te staan bij alle facetten van het leven. Gelukkig zijn er ook leuke dingen te noemen Kyara loopt aan 1 handje verbazingwekkend goed (nog niet eerder geprobeerd, zo stom, haha!) Denk dat ze het echte los lopen nog een beetje eng vindt en ze 'loopt' op haar knieen als een speer, dus waarom zou ze op haar voeten gaan lopen Verder zijn de leidsters van het kdv erg onder de indruk van Kyara's woordenschat. 1 leidster gaf aan dat ze het niveau van een kindje van rondom de 2 jaar heeft. Ze zegt sinds kort 'opeten' en dan ook gericht tijdens het eten. Ben zo trots op mijn mooie schattie, want wat jullie wel eens zeggen over het velen babbelen van de kids wat dan wel klinkt als Chinees, dat heeft Kyara dus niet. Zelfs onbekende verstaan haar (zoals vaker gezegd, niet alles gaat tegelijk. Vandaag een kindje op het kdv gezien van 10 maanden die al super goed loopt dat doet ze dan weer niet, haha!)
Lieve meiden, ik ga slapen. Dikke knuffel en liefs voor iedereen!!! Loki, ben blij dat je mening over mij in de loop der tijd is bijgedraaid Ben wel een lief 'meisje' hoor en ga door het vuur voor mensen om wie ik geef. XxX
Ik ben me hier heel bewust van geweest en ik heb me daarom ook heel bewust op de vlakte gehouden wat betreft het uitten van mijn blijdschap. Ik vond het zelf heel lastig om in die tijd hier te posten, voornamelijk om jouw verdriet en het feit dat ik een van de eerste was die zwanger raakte in dit topic. Naar mijn idee zaten de anderen ook niet te wachten op "happy story's" van iemand op een roze wolk terwijl zij nog niet zwanger waren. Ook in mijn directe omgeving (goede vrienden) werden we op dat moment geconfronteerd met miskramen en een hoop ellende. Qua omschrijving lijk ik heel erg op Larissa, ik ben iemand die heel direct is in het dagelijks leven maar ook heel voorzichtig is met gevoelens van anderen. Ik ben erg gevoelig voor het verdriet van anderen en kan hier heel erg mee bezig zijn zonder dat ik de persoon in kwestie echt ken. Jaloers zijn of denken "wat stelt die zich aan" herken ik niet (extreme gevallen daargelaten...) naar mijn idee weet je namelijk nooit wat iemand boven het hoofd hangt. De bovenstaande quote van loki las ik vanmiddag nadat wij in het ziekenhuis zijn geweest. Ook voor mij was dit opeens heel wrang met de wetenschap die ik nu heb.... Om het heel kort te houden; gesprek was niet best. Zwemmers van mijn man zijn heel slecht (0% goed/voldoende beweeglijk zaad, 16% zeer matig tot slecht, 84% onbruikbaar) mijn progesteronwaardes zijn oké maar niet om over een huis te schrijven. Natuurlijk zwanger worden is eigenlijk niet mogelijk. Volgende maand krijgen we een poging IUI maar de kans van slagen schatten ze nihil in. Enige optie is IVF/ICSI. Wat betreft mijn snelle zwangerschap van Justin kregen we als antwoord "soms zijn dingen niet te verklaren, de wonderen zijn de wereld nog niet uit" Dat was het dan, we hebben dit niet zien aankomen en zijn beide heel, heel erg geschrokken.
Ik open ons topic en lees als eerste jouw bericht Marcha... Jeetje wat een klap! Dit had je niet zien aankomen of wel? Hele dikke knuffel meis, dit is heftig om te verwerken! Wat hebben jullie dan een geluk gehad met Justin! Maar dat verzacht het leed nu natuurlijk niet...
@de rest; Zware onderwerpen aan bod geweest, zoals ik even vluchtig las... Reageer later meer, ben doodop... Hebben een erg fijne dag gehad, maar het was eigenlijk allemaal een tikje teveel... Morgen meer!
Lieve Marcha, wat een verschrikkelijke uitslag hebben jullie gekregen. En inderdaad zo onverwachts omdat het zwanger worden van Justin zo snel ging. Verschrikkelijk om te horen dat de kans nu zo klein is. Kan het niet zijn dat de zwemmers toen beter waren? Zijn er nog dingen die je mannetje er aan kan proberen te doen? (niet roken/drinken?) Justin is dus echt een groot wonder. Waarom willen ze toch een IUI proberen als ze zeggen dat er eigenlijk geen kans is? Ik zou dit zelf nu acteraf niet meer doen (wij hebben dit 3x gehad en achteraf zeiden ze dat de kans dat het daarmee zou lukken nihil was. Toch hoopte wij wel dat het zou lukken dus 3x weer een teleurstelling). Komen jullie wel meteen op de wachtlijst voor IVF/ICSI? Willen jullie dit gaan doen (ik nam gewoon aan dat jullie dit willen maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet). Veel sterkte om dit allemaal een plekje te geven. Toen wij net hoorden dat de enige optie op een kindje IVF/ICSI zou zijn was ik er echt kapot van. Je gaat meteen denken wat als het niet lukt? Je hebt zo weinig kansen. Maar toen het eenmaal een plekje had en we eindelijk konden beginnen waren we heel positief en hadden we alle hoop hierop gevestigd. Maar in het begin was het echt verschrikkelijk. Ooit voor een tweede zal ook moeilijk zijn want je begint er niet zo maar even aan. Het is toch anders dan natuurlijk zwanger worden, je moet er veel mee bezig zijn en je wilt dit niet ten koste van alles laten gaan. Als je vragen hebt of je wilt van je afschrijven, doen!! Je mag ook altijd pb'en. Knuffel!!
Bloom; goed om te horen dat het feest leuk was. Vandaag een rustdagje inplannen dus. Wat een zware onderwerpen gisteren. Hier ook verschillende bekenden die vanalles meegemaakt hebben. Maar ook leuk nieuws gister, Kyara die zo goed aan de hand loopt en zo goed praat. Wat knap!! Volgens mij gaat haar grote meidenkamer straks ook heel mooi worden.
Nu even tijd. Inderdaad zware onderwerpen. Jullie zijn nog lang door geweest gisteravond. Ik lag om half 10 al op bed. Heb steeds het idee dat het later is en als je op de klok kijkt is het nog maar 8 uur bijv. over 2 weken de klok weer een uur terug. bleh... Ben toe aan vakantie. hahaha..nog 4 weekjes en dan mogen we yes..heerlijk een weekje weg..Even bij tanken....opladen voor de laatste weekjes. Kreeg net te horen, voor een verjaardag op 6 januari van me oud-tante.. dus die doel gaan we halen he.. ik ga gewoon voor de 13de... me gevoel zegt steeds 11 januari, wel een mooie datum ook. En dat valt op een vrijdag. en dan benik 39+5 dus (als we de berekening van de het ziekenhuis aan houden van j was het ook 39+5.. (huisarts, cyclus enz: was het 40+6) Dus we gaan er voor!! Juju: ja de waardes gaan goed. Het mag niet boven 7.8 komen en zit het meest rond de 6. En op de lege mag mag die niet boven de 5.3 komen en daar zit ik rond de 4. Als ik het apparaatje kijk en het gemiddelde neem van alle uitslagen zit ik op 5.6.. Ach gisteravond wel even lekker handje vol pepernoten gehad..ik laat me niet gek maken en zo af en toe mag het wel..maar gewoon met mate... Zo j slaapt, die gaat vanmiddag met opa en papa mee oldtimers kijken, kan ik even me ding doen en wil kijken of ik genoeg spul heb om wat lekkers te bakken... Bloom: rustig bij komen vandaag!!
Dit vind ik eigenlijk wel erg hoor. Dat je door de situatie hier en in je omgeving niet gewoon heerlijk blij hebt kunnen zijn om je snelle zwangerschap. Zeker als je kijkt hoe je er dan nu voor staat, was het fijn geweest als je toen gewoon had mogen genieten... Herkenbaar en ik vind het een mooie eigenschap! Eens... ... Och meisie toch, wat is dit een shock!!! Wat had je dit absoluut NIET zien aankomen... Niemand hier denk ik... Natuurlijk zwanger worden geen optie en de zwangerschap van Justin achteraf gezien met recht een heel groot wonder (nog groter dan wat het normaal gesproken al is) Ik ben er even helemaal stil van een moet mijn tranen bedwingen... En ondanks dat ik het niet wil flitst er meteen door mijn hoofd; wat als dit bij ons ook het geval is, dat Kyara echt een 'lucky shot' was? Wat jij nu meemaakt is mijn grootste angst en ik kan me niet eens voorstellen hoe lam geslagen jullie je nu moeten voelen... Er komen vragen in mijn hoofd op, zoals; gaan jullie de IUI doen als de kans van slagen toch nihil is? Willen jullie wel het IVF/ICSI traject in? Kan het zijn dat de situatie met jouw progesteron en de zaadjes van je man toen een stuk beter was, of is dit iets wat al langer speelt (en zo ja, hoe weten ze dat dan?) Maar je moet dit eerst even helemaal laten bezinken en een plekje geven... Lieve Marcha, ik leef ontzettend met je mee! Uit hier je gevoelens, angsten en frustraties. Vraag een Nieke & DeLi om info, ze weten beide wat ICSI of IVF lichamelijk en psychisch met je doet. Als je alles een beetje hebt laten bezinken, kijk dan naar DeLi en Nieke, zij zijn het bewijs dat het kan, zwanger worden via de MMM!!! Bij deze een hele dikke knuffel en liefs voor jou. Dit is met recht een hele stomme week te noemen... Liefs, Laris
Marcha: Ik wilde met mijn opmerking jou niet kwetsen of een vervelend gevoel geven. Hoop dat je dat begrijpt. Ik probeerde te verklaren waarom het (onderandere!) toen heel moeilijk was voor me om hier actief te blijven. Ik ben ook een echte binnevetter, ik praat pas als ik het voor mezelf op een rijtje heb. Nu kan ik er heel goed over praten, puur omdat ik het voor mezelf al een 'plekje' gegeven heb. Dat was toen wel anders. Ik was niet jaloers op je, ik heb nooit gedacht "Was het maar andersom" maar het confronteerde me wel steeds weer met hoe ver ik geweest zou zijn, welke leuke dingen er op dat moment plaats zouden vinden. De uitgetelde datum kwam steeds dichterbij (nouja, die wist ik ook echt wel zonder jou banner hoor ) en ik stond nog met lege handen. Kreeg zelfs nog een miskraam voor mijn kiezen een maand voor de UD. Maar je moet echt niet denken dat ik jou persoonlijk daarom ooit vreemd aangekeken heb, we hebben later immers nog geregeld contact gehad via PB . Belangrijker, jeetje wat erg van de uitslag. Komt echt als een klap in je gezicht en ik heb het ook echt met hele grote verbazing zitten lezen. Justin gewoon echt een wonder, dat verwacht je niet in ronde 3 terwijl je er toen pas achter kwam dat je eisprong vroeg was dus pas de eerste gerichte poging. Onbegrijpelijk... Dit is dus een conclusie uit zowel de samenlevingstest als het onderzoek van het sperma? Kan geen moment opname zijn? En de volgende vraag is net als Nieke, zijn er geen dingen om het nog te bevorderen? Roken/drinken/koffie? Pff wat machteloos. Wat Nieke ook zegt lijkt mij ook de grootste klap, dat je ineens alleen IVF nog over hebt als optie. Jeetje... Ik ben er gewoon stil van.... Larissa: Wat knap! Wij hebben op de camping geprobeerd om los te leren lopen dmv stil staan, handje los (als ze zelf stevig kan staan natuurlijk) en iets voor haar gaan zitten of de loopkar/buggy steeds iets verder wegzetten. Misschien stimuleert het haar Volgensmij ligt Kyara ook erg voor qua praten. Wel erg leuk! Maar wat je zelf ook zegt, ze kiezen zelf wat ze belangrijk vinden en ontwikkelen dat als eerste! Bloom: Fijn dat de bruiloft geslaagd was! Kan me voorstellen dat het na een goede 2 weken toch wel heel heftig is zo'n hele dag! Hier: Vriendlief is vandaag bezig met een weddenschap . Zijn moeder heeft de 4 daagse meegelopen en bij thuiskomst opperde hij dat 40km lopen "niets voorstelt". De weddenschap was dus zo gemaakt . Op een verjaardag werden 2 vrienden opgebutst en die ''deden dat ook wel even'' dus vandaag lopen de 3 stoere mannen samen met schoonmoeder 40 km, hahaha! De vrouwen en kids hebben hier vanochtend koffie gedronken en gespeeld en daarna zijn we gaan lunchen met de mannen. Ze moeten nu nog zo'n 13 km . Voor vanavond stond al een etentje met 6e, dus druk dagje. Ik ga nu ook lekker even plat op de bank.
En loki: is het gelukt? hoop dat ze goed weer hebben gehad. Hier regend het al weer. Bah. Man en j zijn vanmiddag de hot op. Ik kon mooi de benedenverdieping even doen.. Zit nu lekker op de bank, beentjes omhoog. Morgen boven even doen.. Straks pannenkoeken bakken...
Gaaf dat ze goed gaat lopen! En stoer dat ze zo goed praat al! Slimme dame dus Wauw, wat een waanzinnig heftig nieuws en echt iets wat je niet aan ziet komen.. heb hier kippenvel Marcha wat een ongelooflijke schrik! En dat maakt Justin een dubbel wonder.. Dikke knuffel.. Meer heb ik even niet te bieden... Loki: Vrijwillig 40 km gaan lopen.. hmm zou mij niet snel overkomen denk ik Wel bijzonder om te lezen hoe een clubje mensen kwa band zo verandert in een paar jaar tijd. Best heftig om te lezen dat mensen zich ook vaak zo onbegrepen en niet op hun plek hebben gevoeld. ------ Vanochtend naar Ballorig geweest, tijdens slaapje van Druif wassen gedraaid en muur in de babykamer bewerkt (morgen deel twee en dan volgende week schilderen), nu even boodschappen doen. Verder dik (foto morgen ) harde buiken, maagzuur en intens moe. Prima dus