ik ook! de pedagoge had het over L, terwijl ik bij haar kwam voor tips om zoontje te helpen omdat die niet uit open beker durfde te drinken.
Een vriendin van mij geeft sinds dit schooljaar les op een (nieuw geopende) Leonardo school. Het komt even van veel kanten tegelijk op mij af: HB-leerling in de klas (vast niet voor het eerst, maar wel de eerste keer dat er vanuit onze school en dus ook door mij serieus naar gekeken wordt wat we voor haar anders moeten doen.) Vriendin gaat les geven op Leonardo school. En zoon heeft een ontwikkelingsvoorsprong, met name op taalgebied. Vandaar dat ik me er nu echt in aan het verdiepen ben en ook naar dit soort topics toetrek. Leonardo school heb ik dubbele gevoelens bij. Aan de ene kant vind ik het beter als alle leerlingen (van elk niveau) zoveel mogelijk samen naar school gaan. Binnen de klas moet gedifferentieerd worden zodat elke kind krijgt wat het nodig heeft. Tot op een zekere hoogte best haalbaar! Ernstige gedragsproblemen en te grote groepen of combinatieklassen maken dit in de praktijk soms wel weer moeilijk. Of onkunde / onwil van de leerkracht natuurlijk! Maar ik weet ook dat er helemaal aan de 'onderkant' (sorry, rotterm, maar wel duidelijk) gewoon kinderen zijn die echt niet mee kunnen komen met de aandacht die ze kunnen krijgen in een reguliere klas. Die hebben gewoon zoveel meer nodig, dat als je daaraan toegeeft dat je dan de rest weer te kort doet. En zoals dat geldt voor de 'onderkant' zul je ook aan de 'bovenkant' een groep(je) hebben voor wie het gewoon niet te doen is om ze in een gewone klas echt goed te helpen. Dat geeft trouwens niet alleen maar te maken met IQ hoor! Maar ook met je persoonlijkheid in het geheel. Wat ik van mijn vriendin begrijp, zitten er nu bij haar in de Leonardo klas kinderen die zich in het gewone onderwijs echt niet meer thuis voelden. Die daar in feite ook beschadigd raakten door de (voor hun) verkeerde manier van leren. Voor dat soort kinderen zal Leonardo echt een uitkomst zijn. Maar het zou natuurlijk beter zijn als kinderen gewoon op de school in de buurt goed geholpen zouden worden.
Sowieso lijkt het me altijd prettiger om gewoon "bij huis" naar school te kunnen. Al moet je dan nog wel voor peercontacten zorgen.. Zoals ik gister in een documentaire hoorde.. Je leert sociale vaardigheden normaal gesproken door te spiegelen aan leeftijdsgenoten omdat dat meestal ontwikkelingsgelijken zijn.. Hoogbegaafde kinderen voelen zich vaak helemaal niet "gelijk" aam leeftijdsgenoten en gaan daar dan een soort van over moederen.. Of trekken naar ouderen... Die wellicht kennis wel gelijk zijn maar waar je verder ook niet op kunt spiegelen. Daarvoor heb je mensen (kinderen) nodig van niet enkel ong dezelfde leeftijd maar ook van hetzelfde niveau. En die noemen ze dan "peers" Deze meneer was trouwens verdwr duidelijk geen voorstander van leonardo onderwijs.. Hij vond dat je ook moest leren om te gaan met andere niveaus omdat dat nou eenmaal in je leven na school ook niet anders zal zijn.. En tja dat ben ik ook wel met hem eens... Maarja als het echt niet gaat dan is het fijn dat er ook leonardo onderwijs is.
Inderdaad, zo zie ik Leonardo ook; als laatste redmiddel. Maar zo kijk ik ook naar het speciaal onderwijs. Goed dat het er is, voor kinderen bij wie het echt niet gaat op een gewone school. Want die zullen er, ben ik bang, ook altijd zijn. Het begrip "peers" bestaat niet alleen voor hoogbegaafden. Het is voor iedereen belangrijk om regelmatig contact te hebben met 'gelijken'. Maar daarnaast is het ook goed om contact te hebben en houden met mensen die juist niet gelijk zijn. Ook daar leer je enorm veel van. Maar ik denk dat hoogbegaafden, als je het vergelijkt met 'gemiddelde' mensen, inderdaad "te veel" contact hebben met mensen waar ze zich niet aan kunnen spiegelen en te weinig aan echte peers. Dat is één van de redenen waarom ik 'klimop-klassen' of 'kangoeroe-klassen' (geef het beestje een naam) wel goed vind. Maar dan voor één dagdeel in de week ofzo. Niet alleen om ze samen met gelijken te zetten hoor. Ook omdat je dan echt de gelegenheid hebt om die kinderen uit te dagen op hun eigen niveau. En om dingen aan te bieden die goed pas bij hun topdown-leerstijl. Je kunt dan eventueel ook (uitdagend) werk aanbieden wat ze de volgende week in hun eigen klas kunnen doen en natuurlijk het werk bespreken dat ze de week ervoor hebben gemaakt. En in zo'n aparte klas kun je ze vaardigheden aanleren die andere kinderen wel gewoon opdoen in het gewone onderwijs, maar HB-kinderen niet. Omdat ze die vaardigheden bij de regulieren stof niet nodig hebben. (Maar later in hun leven wel.) Even wat anders trouwens voor de ouders die nog op zoek zijn naar een school voor een (mogelijk) HB-kind: ga niet alleen na of ze differentiëren en je kind extra stof aanbieden. Al is dat natuurlijk al een heel belangrijk begin! Maar ga ook na hoe ze dit werk beoordelen. Voor kinderen wel prettig dat als ze iets extra's doen in vergelijking tot hun klasgenoten, dat dit ook serieus bekeken / beoordeeld wordt en dat dit terugkomt in een verslag of rapport. Sommige kinderen zullen werken vanuit hun eigen motivatie hoor. Maar dan nog is het natuurlijk fijn oom feed-back te krijgen! Maar er zijn ook kinderen die met extra werk al snel het gevoel krijgen dat ze het 'voor niks' doen als de leerkracht er verder ook niks meer mee doet.
In feite is het ook speciaal onderwijs... Je wijkt net zo af van het gemiddelde als iemand die aan de onderkant uitvalt. En dat moet het wel blijven denk ik.. De beste oplossing voor iedereen uiteindelijk. Onderwijs is tenslotte niet enkel leren lezen en rekenen maar veel meer dan dat. Waaronder heel veel ongeschreven regels van de maatschappij en de verdere ontwikkeling van je eigen persoontje. En het is natuurlijk niet dat ze meer Peers nodig hebben dan andere kinderen. Maar... Voor meeste kinderen zijn die gewoon te vinden op school, in de klas. En merk aan bijv mijn dochter dat ze alles doet om vrienden te maken... Maar echt heel goed lukt dat nog niet. Als het al "lukt" stelt ze zich heel ondergeschikt op. Gek genoeg duurt dat meestal niet heel lang.
Het is inddaad vergelijkbaar met speciaal onderwijs.... Alleen zonder de financiële steun die beschikbaar is voor het speciaal onderwijs voor kinderen met een REC-indicatie (bepaalde handicaps of combinatie van leer- en gedragsproblemen). In het geval van de Leonardoschool waar mijn vriendin werkt, betekent dit bijvoorbeeld dat ouders zelf opdraaien voor de kosten van het vervoer als ze ver bij de school vandaan wonen. (=de enige in regio). En ook dat er een behoorlijk hoge ouderbijdrage is. En dat maakt dat ieder kind met de juiste indocatie naar het speciaal onderwijs kan, ongeacht het inkomen van de ouders. Behalve HB-kinderen die in het reguliere onderwijs uit vallen. Die kunnen alleen op een aangepaste school terecht, als hun ouders het kunnen betalen. En dat terwijl basisonderwijs gratis hoort te zijn voor ieder kind.
Grappig hier had ik het net met een vriendin over (een van de weinige die geen oordeel heeft over het 'snel' zijn van onze dochter en ook 'problemen' serieus neemt). Ik kan me er echt heel erg aan ergeren dat er heel veel is voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand maar bijna niks voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong. Voor een achterstand moet iedereen begrip hebben, mag je over praten. Maar een voorsprong moet je alleen maar zien als iets positiefs en mag je niks over te vragen hebben en het komt dan juist allemaal wel goed met deze kinderen. Ik vind dat elk kind, achterstand of voorsprong (of er tussenin) aandacht nodig heeft! Dus ik ben blij met dit berichtje Tupp (en de rest die er net zo over denkt)
@Belize, een hoofdrekengenie en musicalzangeres.. Dat is op zich wel interessant. Al zijn het dan natuurlijk allebei wel 'kunsten' geworden, ik weet niet of je dat nog kunt vergelijken met rekenen en zingen van 'de gewone mens'? Of komen die hersenactiviteiten ook met elkaar overeen? Dit zijn wat dingen die ik tegenkwam: Uit EEG-onderzoeken is gebleken, dat bij musicerende mensen de linker hersenhelft (gevoelstoestand) en de rechterhersenhelft (spraak en intellect) sterker met elkaar verbonden zijn dan bij niet-musicerende mensen. Musicerende kinderen hebben een beter wiskundig en natuurkundig inzicht. Zowel het abstractievermogen als het analytisch denken waren bij deze kinderen beter. Deze resultaten ontstaan, doordat musiceren een positieve en stimulerende werking heeft op de neuronale verbindingen. ... Wetenschapster Kimiko Kawano heeft de hersenactiviteit van anzan-beoefenaars (japanse abacus) bestudeerd en is daarbij tot de conclusie gekomen dat het praktiseren van anzan niet leidt tot een versnelling of verbetering van de hersenontwikkeling. Ze zegt dat voor de concentratie en de verbeelding die nodig zijn bij anzan vooral de rechter hersenhelft wordt ingeschakeld, niet de analytische linkerhelft. Toch kunnen de concentratie en het verbeeldingsvermogen van belang zijn in andere situaties, zegt Kawano. Daarbij zal de gemiddelde anzan-beoefenaar een grotere studiebol zijn dan de doorsnee Japanner. Kennelijk is (volgens Kawano) hoofdrekenen dus niet beter voor de (hersen)ontwikkeling. Maar het is natuurlijk wel bekend dat 'braintraining' op zich goed is voor het geheugen. Dat draagt dan misschien weer bij aan de taalontwikkeling? Of hoe zit dat volgens jou? En op zich is het toch normaal dat een kind allerlei fases door elkaar heen ontwikkelt? Er is niet echt een 'gouden standaard' voor de ontwikkeling, ieder kind doet t op zijn eigen manier. Net zoals met leren lopen. De een gaat eerst tijgeren en kruipen, een ander gaat bilschuiven. Dat laatste zou ook niet zo goed zijn, geloof ik.. Maar ja, ze leren allemaal uiteindelijk wel om te lopen toch..! Ik geloof wel dat je het verkeerd kunt stimuleren, door bijv een kind dat er nog niet aan toe is, teveel in een loopstoel te zetten. Maar als een kind vanzelf gaat lopen, dan is dit toch gewoon prima, ook al had ie eigenlijk - theoretisch- eerst moeten leren kruipen (oid).
je haalt 2 zaken door elkaar. de fases van leren lezen en fases van ontwikkeling van het kind. bij het leren lezen moet t kind op n gegeven moment cognitief reverse denken(n erdere stap in de ontwikkelingsfase gaan inzetten)dat is dus de skilll!!! bij brain onderzoek zijn de belangrijkste bronnen zijn juist afkomstig van mensen met brain damage of specialist brainen. hahahaha. leuk he??en dan daarna wordt er speculeerd en beredeneerd over de uitkomsten. hoe meer 'licht' hoe meer aktivity en hoe meer verbindingen(anders gaan de verschillende onderdelen elkaar ni aanlichten).maar het is ook zo dat je het ni in je dna hebt ni echt veel verschil kunt creeren in de ontwikkeling.
ik weet van onze fysio billenschuiven heel slecht is vr de ontwikkeling. de eerste 6 maanden van t leven legt ook meteen heel veel grenzen op de toekomstige ontwikkeling. als dat kind ipv billen schuiven wel de alle fases met begeleiding door gemaakt had zou dat beter vr hem geweest zijn. hij kan wel lopen netals iedereen, maar hij is niet de beste versie van zichzelf. daarnaast zijn er voorwaarden om te lopen, als het kind te korte benen heeft, te kleine voeten, te lenige spieren, te grote hoofd etc.
Mja maar in tegenstelling tot al het andere speciaal onderwijs accepteert de overheid het niet als speciaal onderwijs. Dus bijv geen taxi-vergoeding en vaak bizar hoog lesgeld Maakt het een beetje een elite-verhaal...
Dat hangt er maar vanaf.. natuurlijk is het raar dat de overheid wel de afwijking aan de 'onderkant' faciliteert maar niet de afwijking aan de 'bovenkant' maar het IS speciaal onderwijs... ik raad iedereen die denkt dat haar of zijn zoon HB is altijd aan om eens op een verjaardag te zeggen dat het kind naar het speciaalonderwijs moet. Het is nogal ontnuchterend zeg maar. En of iets elitair is.. ach... dat wordt meestal bepaald door hen die niet tot dezelfde groep behoren maar een vriendin heeft een PL afgesloten om haar zoons naar het Leonardo te laten gaan ( 5000 per jaar).. zij verdient ongeveer 15% boven het minimumloon en manlief leeft niet meer... Zij kiest het beste voor haar kind. Een hoog intelligent kind haalt het meestal wel op het regulier onderwijs, een echt HB kind meestal niet.. dan ben je dus aangewezen op speciaal onderwijs... en dan blijkt opeens dat heel veel mensen DAT niet willen zeggen op een verjaardag
Heel vervelend.. maar je zult maar een zwakbegaafd kind zijn in een gezin van twee medisch specialisten.. misschien nog wel vervelender en helaas veel waarschijnlijker
waarom? Het is namelijk wel een feit of val je over het feit dat ik de aanname doe dat de bijstand moeder hoogstwaarschijnlijk niet hoog is opgeleid? Dat is zeer waarschijnlijk.