Hmm ben ik niet de enige die graag naar huis wilde... Heerlijk thuis zijn en zo verwend worden. Voel me net een koningin.
Jeetje wat heftig zeg! dat is geen kattepis om het maar even op zijn hollands te zeggen! River, hoeland duurd het voor dat je borstvoeding goed op gang is? Sorry ik heb werkelijk geen idee hoe dat allemaal werkt Iig mag je lekker naar huis morgen! wat een heerlijk vooruitzicht! Lekker genieten van Yuna in je eigen omgeving samen met je hubbie Minnie, zo hoort het ook meis! en geniet er lekker van. Voor je het weet is het weer voorbij.
Hier dan geen keizersnede gehad maar wilde ook graag naar huis hoor. Woensdagavond kwam naaste familie wel naar de kleine kijken in het ziekenhuis maar die gingen op een gegeven moment allemaal weer naar huis net als hubbie. Ik bleef met Selena in het ziekenhuis achter....het was maar 1 nachtje maar vond het helemaal niets. Ik kan niet slapen in een ziekenhuis. Ik heb vanavond 2 AH tassen vol met babykleding gekregen van mijn achterbuurvrouw, het komt bij haar zus vandaan. Heb net alles gesorteerd en er zitten ontzettend leuke dingen bij Alles in de wasmanden gegooid, ben er blij mee!!
Gaaf Rina. Wat lief van je buuf. Zo'n buuf heb ik ook. Ik zit al een dag op MP te snuffelen naar leuke dingen. Ik weet niet hoor, maar die 'standaard' 6 setjes van elke maat, dat werkt hier niet. Of ik was gewoon te snel maar als ze wat geknoeid heeft dan doe ik het toch in de was. Dus ben lekker aan het kijken daar. Kan ik meteen naar leuke Hello Kitty dingen kijken .
Ja, het was ook heel heftig allemaal. En het gekke is dat hoe langer het geleden is, hoe meer het me raakt. Eerst ga je in de overlevingsstand voor jezelf en je kind. Nu ben ik ook soms boos, heel boos! Boos, dat toen ze me gingen inleiden hadden gezien op de groei echo dat meneer een sterrenkijker was en na daaaagen van inleiden niet zeiden: we gaan mevrouw een ks geven! Nu heb ik een week weeën gehad en om me heen bevielen de dames bij bosjes. Even lekker krijsen en weg van de verloskamers met baby in de armen. Ik was het op gegeven moment zo zat dat ik een rondje ben gaan wandelen buiten (nou ja; waggelen). Mocht niet, ze waren doodongerust! Daarna mocht ik naar de kraamsuite en heb daar heerlijk gelegen een paar dagen voorafgaand aan de bevalling! Wat een rust daar, die had ik ook hard nodig. Op dag 4 toen het allemaal wel met me ging, moest ik van de kraamsuite af en kwam op zaal te liggen tussen 6 anderen. Ik wou toen echt zooooo graag naar huis, wat en verschrikking vond ik dat! En of mijn gebeden werden verhoord; mijn melk spoot opeens in de flesjes en ik mocht gaan! Ik was zo blij dat ik thuis was, kwam er om 21.00 uur eerst een kraamhulp die ging lopen zemelen hoe het bedje was opgemaakt etc. Toedeloe, wegwezen nu, ik wil alleen zijn met mijn man en kind! Toen 3 dagen echt een vreselijke kraamhulp gehad, kon d'r bloed wel drinken! En toen kwam mijn heldin, mijn redster! Oudere dame met heel veel ervaring, ze kwam boven, ik stond op de overloop, ze pakt me vast en ik begin me toch te janken, oooh echt erg! Al die emoties eruit! Ze heeft me als een klein kind lekker in bed gestopt en mijn man erbij en we hebben geslapen als roosjes, weet dat nog zo goed! Ze had het hele huis gedaan en ik heb niks gehoord en ik word al wakker van niks. Paar uur later had ze m'n kind aan de borst en dat na een week waarbij heel veel mensen de hoop al hadden opgegeven dat hij ooit nog aan de borst zou drinken. Zal die vrouw echt nooit meer vergeten!
Ja, erge hoofdpijn 's avonds goede vrijdag. Had die middag in de eerste zon van het jaar op het terras gezeten, daar weet ik het aan. Hoofdpijn heeft aangehouden tot dinsdag. Die avond naar de vk en had een bloeddruk van 140/90, terwijl ik tot dan altijd 120/80 had. Meteen naar het zk; spoortjes eiwit in de urine, ctg goed, bloed goed en Aldomet meegekregen. Werd daar superstoned van; 3 dagen voor pampus gelegen. Vrijdag weer voor controle en alles was goed en de zondag erna werd ik binnengereden op de IC. Dus van hoofdpijn naar ernstige PE in 9 dagen. Maar toch kwam het heel onverwacht.
@zogelukkig zo dat is wel heftig zeg. Gelukkig is het goed afgelopen. een goede kraamhulp is goud waard. Dat is zo belangrijk! De kraamtijd is zo speciaal. Ik heb in het ziekenhuis ook gehuild ik wilde ook naar huis. Nu heb ik een lieve kraamhulp die zelfs voor me in haar eigen tijd gaat winkelen omdat ik zo graag een bewaarbus wil voor de flesvoeding. Zo lief!! Ook mijn moeder komt elke dag, en vanaf morgen is manlief ook thuis. Sinds ik thuis ben geniet ik volop.
Herkenbaar. Behalve dat het bij mij vroeg onderkend is en naar gehandeld is. Ik moet wat dat betreft dit ziekenhuis echt complimenten geven. Ik heb vanaf het begin van de zwangerschap tot aan het eind superbegeleiding gehad. Het moment dat de bloeddruk raar begon te doen werden zij ook meteen alerter. Wat je zegt over hoe meer tijd er verstrijkt hoe meer je reageert vind ik ook herkenbaar. Bij mij is het nog vers natuurlijk maar nu ons meisje thuis is en sma weg merk ik dat ik rust heb en rust betekent nadenken. Herbeleven. Ze hebben voor mij tijdens de operatie heel veel foto's gemaakt. Die kijk ik heel vaak door. En dan ga ik eens na wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd is. Want met die magnesium vergeet je een hoop. HAdden ze me al voor gewaarschuwd maar het is idd zo. Die Aldomet maakt idd stoned. Jee wat was ik slaperig van die zooi. Vreselijk. Nu merk ik dat de naweeën komen. Die plotselinge inslagen van extreme moeheid, prikkelbaarheid, concentratieproblemen etc. etc. Die vind ik soms wel heftig. En moeilijk mee om te gaan. Bij mij was het bijna zelfs zo dat ik niet onder ruggeprik de ks mocht omdat mijn bloedplaatjes veel te laag waren. Ik heb gebeden dat me dat laatste beetje dan niet ook afgenomen werd. En geloof het of niet, de ochtend van de operatie is bloedgeprikt en kwamen ze terug met 'wonderbaarlijk genoeg zijn je bloedplaatjes weer op peil'. Ik mocht dus in ieder geval meemaken dat ze gehaald werd. het is geen kattepis allemaal . Sowieso als ik terugdenk denk ik 'wat een vreemde zwangerschap'. Tot 6 maanden ging het prima. Maar vervolgens dan die opname, operatie, neo, thuis meteen weer aan de slag kunnen want lief had enige achterstand opgebouwd. En dan ook nog sma die het moederschap even volledig wilde overnemen. Uit het goede van haar hart daar twijfel ik geen moment aan, maar dat kon gewoon niet. Inmiddels weet ze dit ook en voelt ze zich hartstikke rot. Nou da'sook niet nodig. Ik heb ook heel veel aan haar gehad tenslotte. Maar het ging even niet zoals we verwacht hadden. Voor haar en voor mij. Ik hou nog evenveel van haar maar dit moesten we maar niet meer zo doen . Als iker nu aan terugdenk heb ik zoiets van 'hoe heb ik mezelf staande kunnen houden' Maar goed, dan voel ik de adem en het hartje kloppen van het wezentje dat nu op mijn borst ligt en dan weet ik dat het goed gaat komen. Zal vast lang duren, maar dat mag ook. Was ook niet niets. Hoe gaat het nu met je? Merk je alleen boosheid of ook nog andere dingen?
Ik ben heel erg blij te horen dat je je zo goed voelt, Minnie! Ik heb vaak gedacht dat je misschien weleens in een depressie kon zitten. Nu je kindje geboren is, klink je heel anders! Ik denk dat jij echt last van je hormonen had! Moet je nagaan: ik wou helemaal geen kraamhulp!!! Ik ben erg op mijn privé en ben een controlfreak eerste klas! Maar aan die lieve vrouw heb ik me helemaal over gegeven. Ik heb niet zo'n verzorgende moeder en bovendien woont die heel ver weg, dus ik was heel blij met haar, wat een fantastisch mens! Mooi verhaal: ik wou haar opgeven voor een lintje, maar wat bleek? Ze had er al eentje; voor vrijwilligerswerk in de bejaardensoos. Topvrouw!
@Zogelukkig en Crypto, het is heel heftig wat jullie beide hebben mee gemaakt. Er over blijven praten is alleen maar goed, hopelijk kunnen jullie het een plekje geven. @Minnie, fijn dat bij jou alles goed gaat. Goed om te horen Wij hadden ook een superfijne vrouw als kraamhulp, 52 jaar en met 5 zonen Echt een toppertje.......ze deed zoveel voor ons en in huis, helemaal super was ze. Maar hoe fijn ik het ook vond dat ze zoveel deed, ik vond het ook fijn om weer het huis voor mezelf te hebben Ik ben vanavond even aan de slag gegaan wat betreft een voedingsschema voor Selena. Ik heb nu mooie voedingstijden gevonden zonder dat ik in de knoei kom met de schooltijden van de kids Volgende week heeft manlief vroege dienst en moet ik het dus alleen gaan doen. Met dit schema moet het me gaan lukken
Ohw ... Ik zit lichamelijk al 40 jaar in een butlijf. Ik mankeer lichamelijk nogal wat en weet niet beter. Ik heb reuma, een huidaandoening, een darmaandoening en sinds een jaar een schildklieraandoening. Heb versleten knieën, twee versleten tussenwervelschijven en slechte nekwervels en een verrot bekken. Verder heb ik ook nog een slecht oor en krijg ieder jaar meer last van luchtwegaandoeningen. Toen ik PE kreeg, keek ik daar niet eens van op, het zal wel weer, dacht ik. Ik heb in 2007 K gehad, vergeleken daarbij is alles peanuts. Ik heb een revalidatieprogramma gevolgd geënt op het mentale aspect hoe om te gaan met chronische pijn. Na de PE kom ik slecht uit mijn woorden en heb ik een slecht concentratievermogen. Dat haat ik. Pijn kan ik handelen, dit belemmert me écht! Ik kon altijd 3 dingen tegelijk, een moeilijk boek lezen. Laat maar. Iedereen heeft me voor gek versleten dat ik er voor koos bv te geven. Het is het enige dat dit gammele lijf dus goed kan! Twee jaar nachtvoedingen en gebroken nachten, ik heb echt op mijn tandvlees gelopen. Maar ik heb het er voor over en krijg er heel veel voor terug en dat gevoel is goud waard! Mijn zoontje heeft ook al vanaf zijn geboorte probleempjes en is hooggevoelig. Al 3,5 jaar doe ik niks anders dan zo goed mogelijk zorgen voor hem en proberen mijzelf staande te houden. De tijd vliegt. 3,5 jaar geleden werd ik moeder van het mooiste wezen op aarde en ja; daar geef ik alles voor. Over een half jaar gaat hij naar school en dat zal mij zwaar vallen aan de ene kant en aan de andere kant zal ik dan heel trots zijn op mijzelf en dan de deur open zetten naar een nieuwe periode.
Nou net de kraamtranen gehad hoor. Wat zit een mens toch raar in elkaar. @zogelukkig: geen depressie maar overspannen denk ik. Jeetje zogelukkig, wat erg! Jij moet wel heel veel pijn hebben. Wat lief van je dat je wel altijd anderen helpt en advies geeft.
Ik ga lekker slapen! Morgen erg drukke dag, eerst naar de HA voor controle en dan weer infuus tijd!! De eerste na de bevalling en hij komt precies op tijd. Ik heb vanavond T.ess huilend in haar bedje moeten leggen omdat ik vreselijke pijn kreeg en geen andere optie had dan rennen naar de wc. Bah wat vond ik dat vreselijk en voelde ik onmacht maar het kon even niet anders. Na 8 maanden vakantie is het voorbij Truste meiden
WOW! Ik heb ineens een heel ander beeld bij jou. Je hebt alle reden om trots op jezelf te zijn. Wat ik zo bijzonder vind is dat je dit allemaal hebt doorgemaakt en toch zie ik eigenlijk nooit dat je klaagt of negatief bent. Ik kan het verkeerd hebben natuurlijk maar je bent blij met wat je hebt en kijkt niet naar wat je niet hebt. Daar kunnen heel veel mensen nog wat van leren. Mezelf incluis. Diepe buiging meid! Dat wezentje, tja. Ik heb net een dik uur in een meest onmogelijke houding voor mijn rug gelegen omdat mevroi zo graag op mijn borst in slaap valt. Zo'n wezentje veranderd in een klap je hele leven en denkwijze. Ik geloof niet dat ik een gelukzaliger gevoel in mijn leven gekend heb dan de momenten dat ik in haar kraaloogjes kijk. Ik verdrink er compleet in. Ooit was ik stoer en nuchter.... nou madam heeft daar behoorlijk verandering in gebracht . Wat een spannende tijd ga je trouwens tegemoet. Zoonlief naar school. Dat ga je zonder twijfel zwaar vinden maar net wat je zegt, je hebt hem zoveel meegegeven aan basis, dat moet goedkomen.
Oh ja, daar had je in de zwangerschap geen last van he. Waardeloos dat het weer terug is. Tuurlijk wist je dat wel maar toch.. Veel beterschap en sterkte morgen met het infuus.
Thanks!!! Komt helemaal goed Het project nu is T.ess slapende krijgen. Ze heeft krampjes en geen ontlasting gehad vandaag.... haar bedje accepteert ze niet maar ik krijg zo helemaal geen slaap dus ga het nog een x proberen.
Wat voor infuus is dat? Voor de Crohn toch? Was die echt 9 maanden weg? Wat heerlijk! Ik herken dat van de reuma, die was hier ook een jaar weg. Zo gek wat zwangerschap met je lijf doet! Krampjes, zo naar! Mag je wat meer water in de fles doen? Veel meer opties heb je denk ik niet. Sterkte vandaag en nog bedankt voor je lieve woorden! Ps: als je meisje nu last blijft houden van krampjes, zou je eens naar de osteopaat kunnen gaan, dat hielp hier heel goed!
Crypto: tijdens dat programma heb ik dat wel geleerd: blij zijn met de mooie dingen en niet blijven hangen in negatieve emoties. Ik was vaak heel boos en had meelij met mezelf en vroeg me vaak af: waarom overkomt mij dit allemaal? Nou, daar werd ik niet beter van. Integendeel. Ik heb een heel lieve man, een fantastisch kind, leuke dieren en een fijn huisje. Ik heb het echt heel goed. Zoon gaat nog niet naar school, over een half jaar pas. Maar de tijd gaat heel hard nu! De tijd gaat sowieso heel hard sinds ik moeder ben, vind ik. Ik probeer daar ook zo goed mogelijk van te genieten! Ik zit al vanaf 6 uur beneden omdat zoon klaarwakker was en nu megavrolijk met zijn treinen aan het spelen is. We hebben de afgelopen tijd wat afgetobt met zijn gezondheid en heel wat ziekenhuizen van binnen gezien. Nu gaat het sinds zaterdag ineens heel goed en dat geeft energie!
Goedenmorgen lieve ladies, @ZG: nou petje af hoor. Bewondering voor je! De tijd vliegt. Lijkt wel of het nog harder gaat met een kind. Gister keek ik op de klok, 22.30. Ik had verdorie nog het idee dat het begin van de middag was . Ok het was donker maar mijn systeem had dat nog niet verwerkt. Hier ook iemand die blij is met wat ze heeft. Ondanks dat wij arm zijn ben ik rijker dan ik ooit had kunnen dromen. Wat zeg ik? Ik leef in weelde, alleen niet in geld. Mijn weelde is een lieve en verantwoordelijke man. Ik scheld wel eens op 'm maar we komen er altijd uit met z'n twee. En ik ben ook de makkelijkste niet. Hij is toch maar hiernaartoe gekomen voor mij en ik begrijp door die ziekenhuisperiode steeds meer hoe moeilijk die stap eigenlijk voor hem geweest is. Vanonder moeders vleugels naar een zelfstandig leven in een vreemd land. Dan je geliefde in het ziekenhuis zien liggen en horen dat wat ze heeft levensbedreigend is. En dan de hele periode erna. Hij maakt het weliswaar op een andere manier mee maar dat is niet minder erg natuurlijk. Petje af voor 'm. Dan heb ik zomaar het vertrouwen gekregen om voor een klein wondertje te zorgen. Want zo zie ik het wel. Het is een geschenk. En iemand daarboven gelooft in ons en dat wij hiervoor goed kunnen zorgen. Dat maakt dat ik elke dag weer mijn uiterste best doe voor dat kruimeltje. Geld zegt op zulke momenten zo weinig. Ik ben van een salaris van 2200 euro netto per maand naar 60 euro per week gegaan en ik voel me miljardair. Het klinkt ongeloofwaardig maar zo is het wel. Wij leven in weelde. Weelde is zoveel meer dan alleen maar geld en willen hebben, hebben, hebben. Goed, einde emo-modus . Hier lekker geslapen. Dochter heeft van 1 tot vanochtend 7 geslapen . Daarna een heerlijke fles bij papa leeggedronken. Als hij nachtdienst heeft slaapt ze altijd door . Bij mij denkt ze 'je wordt maar mooi wakker om 4 uur mams' . Straks naar de kinderarts voor controle. Ben benieuwd wat ze van haar vinden. .