@MemyselfandI80: ik vind je bericht erg kwetsend. Het kan zijn dat het aandachttrekkerij is, het kan ook gewoon een luisterend oor (lees: lezend oog) zijn dat ze nodig heeft. Dat laat ik in het midden, dat is niet aan ons om over te oordelen. Ik vind dat je dit privé had moeten zeggen en niet openlijk op het forum. TS zal het wel erg moeilijk hebben en dan zet je zoiets op het forum. En dat ze na precies 7 dagen wist dat ze moest testen: ik was ook altijd onregelmatig ongi (dan 28 dagen, dan 35 dagen, dan zomaar 60 dagen), maar toch kun je bepaalde dingen aan je lijf voelen, waardoor je een vermoeden kunt hebben dat je zwanger bent (niet iedereen natuurlijk). Ik heb zelfs de innesteling gevoeld!! Maar het zou fijn zijn als je je ook probeert in te leven/voelen in een ander.
Om even terug te komen op het kwetsende bericht van MemyselfandI80 en even voor de duidelijkheid. Als ze goed gelezen had, danhad ze dit helemaal niet hoeven zeggen want er klopt namelijk helemaal niets van. Ik quote uit mijn eigen post: Kunnen we dit nu achterwege laten? Als iemand niet goed leest wat ik schrijf dan heb ik liever niet dat er openlijk onterechte dingen gezegd worden over mij.
Meis je hoeft jezelf niet te verdedigen. Er zullen altijd forumleden zijn, die behoorlijk bot en ondoordacht hun mening neer gooien. Ik hoop dat je met de betere tips een keuze kunt maken, die het beste bij jou passen. Althans ik gun jou nu een keuze, waarmee jij je leven weer in eigen handen kan nemen. Zal moeilijk worden, maar je hebt al een hoop battles overwonnen! En je vraagt nu om hulp. Dat zegt dat je het anders wilt doen. Het moet je gaan lukken meid!
Ik heb wel degelijk je hele verhaal gelezen en inderdaad dit was mijn mening. Als iemand jou niet op tegenstrijdigheden in je verhaal mag wijzen, vind ik dat erg jammer. Je had ook uitleg kunnen geven waarom je bv eerst zegt dat je hem al anderhalve dag niet gesproken hebt, en 2 zinnen verder zeg je dat je hem gisteravond nog gesproken hebt. Dat vind ik raar. Als je dit alles echt heb meegemaakt, dan vind ik dat heel erg voor je. Had ik ook in mijn tekst gezet. Maar daar heb je misschien over heen gelezen. Ik vind alleen de gehele discussie wel of niet erkennen nergens over gaan. Ik heb een vriend die zijn eigen kind niet mocht erkennen. Dat is heel erg. En geloof me....hij heeft tot op de dag van vandaag verdriet hier over.Het is iets van eigen vlees en bloed wat je afpakt. En dat je het zo gedetailleerd mogelijk hebt geschreven, prima. Maar let er dan op dat mensen van erge gebeurtenis in erge gebeurtenis vallen in je verhaal en dat mensen dan kritisch gaan lezen. En toen vielen mij een aantal dingen op aan je verhaal inderdaad. En toen ging ik twijfelen. Meer ga en wil ik er niet over zeggen. Ik vind het heel erg voor je als dit daadwerkelijk gebeurd is/gebeurd. Maar misschien is het dan ook wel zinvol om ergens hulp te gaan zoeken o.i.d
Daarbij vind ik ook, als iemand zijn verhaal op een forum zet (en het daarbij dus wereldkundig maakt) mensen vrij zijn om te reageren. Dit zal inderdaad niet kwetsend moeten zijn. En als jij een verhaal hierop zet, weet je dat mensen het lezen. En ik wil je een kleine tip geven, deze mensen hoeven het niet altijd met jou eens te zijn. Begrijp je waar ik heen wil?
Jammer dat er kwetsende dingen gezegd moeten worden. We zijn er toch om elkaar te helpen. Mee te denken enz. Niet om te kwetsen. Meid, trek je niks aan van kwetsende woorden van mensen. De rest wil je wel graag helpen.
Beste Pierlala, Het feit dat je je verhaal zo compleet hebt opgeschreven is stap 1. misschien zal iemand het te lang vinden, maar jij moest je hart even luchten, en als dat met zo'n lap tekst kan dan is dat toch helemaal prima. stap 2, zet je emoties opzij en het ideaalbeeld van jullie 1e ontmoeting en die resterende week, de enige echt gelukkige herinneringen aan jullie relatie. stap 3, zet er een punt achter, en wel meteen. en maak hem dat duidelijk, telefoonnr veranderen hoeft niet, "bewijs" verzamelen kan zeker nuttig zijn voor de toekomst. neem niet op als hij belt, en reageer ook niet op mails/smsjes/whatsapps of ook maar een soort bericht van hem wat bij jou terecht komt. berichtjes van zijn moeder ook negeren, bewaren dat absoluut, maar niet op reageren. of schaf wel nieuwe telefoon aan maar hou deze er bij dus voor t "bewijs" verzamelen. stap 4, ga naar de huisarts en vraag om een doorverwijzing naar een psycholoog, geloof me, die heb je nodig. niet alleen voor de verwerking van je verleden, maar ook zeker om je te helpen aan een gezond zelfbeeld. stap 5, negeer al het mannelijks dat rondloopt voorlopig...kies voor jezelf en je kindje, en zorg dat je eerst zelf alles helemaal goed op een rijtje hebt staan, dat je een baan hebt die bij je diploma past, en dat je zoveel mogelijk zelfstandig voor je kindje kan zorgen. doorloop eerst het lange (geloof me, dit gaat wat tijd kosten) traject bij de psycholoog. als je hier eenmaal aan bent begonnen zul je ook stomweg geen energie hebben voor ook maar iets anders in je leven dan je baan, jezelf en je kindje. wat betreft de erkenning...hoe kwetsend dit ook voor hem kan zijn (memyselfandI), ik zou nu gezien de kans op bedreiging (waarom zeg ik kans, ik heb nog geen echte bedreiging van hem richting jou of je kind gelezen) het kind onder geen beding laten erkennen. natuurlijk is het zijn kind, maar hier krijgt hij inderdaad wel de rechten door die we nu juist even willen voorkomen. nou moet dat ook het liefste voor de 28 weken gebeurd zijn, dus dat betekent dat hij binnen 2 weken naar NL zou moeten komen, anders moet jij zelf mee na de geboorte om je kind aan te geven (volgens mij kan je in het geval van geen erkenning wel je moeder bijvoorbeeld machtigen voor de aangifte, maar dit zou je nog even na moeten zoeken bij je gemeente en de regels die zij hiervoor hanteren, misschien verschilt dat ook wel per gemeente). om een lange reactie even kort te maken, kies voor jezelf en je kind en wel direct en kap alles volledig met hem af. ga niet steeds naar hem terug. dat is nu juist de fout die je tot nu toe keer op keer op keer hebt gemaakt. breng daar nu verandering in... veranderen zal hij nooit doen, als hij er echt voor had willen gaan had ie heus meer z'n best gedaan voor een inkomen en een geschikte woning voor jullie 3tjes. jij en je kind hebben rust nodig, zeker gezien je medische gesteldheid op dit moment. ik wens je veel sterkte toe in deze moeilijke periode, en wil je ook veel geluk wensen voor de toekomst.
sow het was een behoorlijk lap tekst om te lezen maar als je er 1maal in zit wil je het ook allemaal weten wat er geschreven is . aller eerst wat een heftig verhaal wauw soms met zulke ogen zitten lezen. ten eerste knap dat je het kindje heb gehouden en wat je ex betreft een klootzak wat betreft je nieuwe vriend ik vind dat hij je maar al te graag naar zweden wilt hebben terwijl jij hier alles in nl heb. ik vind dat hij er wel wat vaker voor jou had moge zijn . alleen gamen zou er knettergek van geworden zijn vind het nog knap dat je het zolang bij iemand heb kunnen uithouden en zeker als je in een ver land ben bij totaal vreemde mensen die in 1 huis zitten. wat een heftige zwangerschap ik vind dat je het al zo goed alleen heb gedaan dat je de vader van het kindje niet nodig heb . hij had er meer voor je moeten zijn . hopelijk laat je hem het kindje niet erkennen straks ben je het kwijt door hem. hopelijk verloopt de rest van je zwangerschap een beetje soepeler . en wat betreft geloven of niet jij moest je verhaal kwijt en daar is dit forum voor dus hopelijk trek je je niet al te veel van sommige reacties aan . ben eigenlijk wel benieuwd hoe dit ooit gaat aflopen met je vriend.. succes
Ook jij bedankt voor je reactie Bengeltje86. Voor vele meiden tot nu toe hier op het forum die een reactie hebben achtergelaten ook heel erg bedankt.
World of Warcraft. ...... Zo hebben wij elkaar ook leren kennen. Inmiddels trotse ouders van een mooie dochter. Mijn lief komt uit Griekenland. Wij spelen nog steeds maar nu anders. De zorg van ons meisje gaat nu voor. Maar goed. in mijn geval een lieve en verantwoordelijke vent. In jouw geval niet Hij gaat niet veranderen. Dan had ie dat wel eerder gedaan. Het gaat nu om jou en nog veel belangrijker je kind. Niet laten erkennen! Dat is hij niet waard. En ik zou met hem breken. Laat je nummer veranderen en delete Skype. Ga aanjezelf denken. Je bent al op de goede weg. Sterkte. Herken veel inje verhaal vwb je relaties. Behalve dan dat WoW mij wel een lieve kerel gebracht heeft en jou (nog) niet. Welke server zit je?
Ik schrik toch wel van de vele meiden die zeggen: "laat hem het kind niet erkennen"! Als hij de vader van het kind is heeft hij er recht op om zijn kind ook te leren kennen en vast te laten leggen dat het zijn kind is. Een kind heeft een moeder én een vader, dat het gedrag van de vader de moeder niet aan staat mag in mijn ogen niet betekenen dat de vader geen recht heeft op zijn kind. Ik vind het dan ook heel kwalijk dat kennerlijk veel meiden het idee hebben dat ze mogen bepalen of een vader zijn kind wel of niet mag/moet erkennen. Daar had over nagedacht moeten worden voordat er plannen zijn voor kinderen. Topic startster, neemt niet weg dat jou situatie heel vervelend is! Maar zal jou kind later via Spoorloos zijn/haar vader moeten zoeken?
Nee Edelhertje, dat ben ik totaal niet van plan. Ik krijg meningen en adviezen van anderen te horen. Hij is nog steeds mijn vriend en wil hem zijn kind niet ontnemen. Ik vind alleen nu niet dat het een goede tijd is om hem het kindje te laten herkennen. Mede omdat ik weet hoe hij en z'n moeder in elkaar steken. Straks ga ik op bezoek bij hem in Zweden en dan pakt hij mijn kindje af of wil me niet meer laten gaan "omdat hij het recht heeft om" Dat wil ik me niet laten gebeuren voo iemand die mij tot nu toe alleen maar verdriet heeft bezorgd en weinig steun heeft geboden tijdens mijn zwangershap. Als hij zijn plicht oppakt en serieus laat zien dat hij dit echt wil dan zal ik het hem niet ontkennen. Maar hoe het er nu uitziet, liever niet. Hij kan altijd zijn kindje nog erkennen als hij bewijst dat hij serieus is.
@Edelhertje: hoe denk jij daarover bij die kinderen die door hun vader ontvoerd zijn? Deze jongen heeft tot nu toe totaal niet laten zien dat hij het kind waardig is. Zolang hij zijn prioriteiten niet bijstelt heeft hij wat mij betreft geen recht van spreken. Ik vind het goed van TS dat ze daar voorzichtig in is. Haar kind kan niet voor zichzelf opkomen, het is de taak van TS om haar te beschermen. Erkennen kan later ook en bovendien hoeft het feit dat het kind niet erkend is niet te betekenen dat ze haar vader via Spoorloos moet gaan zoeken. Dat vind ik wel een beetje doorgeslagen. Ik ben ook niet door mijn vader erkend, mijn vader was turks en mijn moeder heeft ons zelfs niet zijn achternaam laten dragen. Uit voorzorg ja. Maar ze heeft ons nooit bij mijn vader weggehouden. Hij had geen interesse in ons, maar dat is niet iets waar mijn moeder iets aan kan doen. Vaak genoeg geprobeerd contact met hem te hebben maar hij had geen interesse. Dus ja, ik vind het heel verstandig dat ze haar kind niet laat erkennen. Zeker niet als ik hoor wat dat voor familie is daar.
Volgens mij doe ik dat ook en je zet me nu weg alsof ik haar helemaal de grond in stamp. Dat doe ik absoluut niet. Op het moment dat zij een verhaal op een forum zet, komen er reacties. Dat zullen niet altijd reacties zijn waarmee zij het eens is. Maar dan moet je je verhaal niet op een forum zetten. Als je mijn bericht goed gelezen had, had je ook gelezen dat ik er in had gezet dat het heel erg voor haar is indien dit alles echt gebeurd is. Ennuh...wat betreft inleven in mensen...ik denk dat ik dat wel kan als verloskundige zijnde hoor. Anders zou ik wel een hele slechte zijn!!!!!
@Edelhartje....dat is wat ik precies probeer uit te leggen. Ik ben het met jou eens. Ik begrijp ook helemaal wat je bedoeld. En op vaders die hun kind ontvoeren, ja dat is heel erg heftig. Maar dan nog (begrijp me niet verkeerd) ben je er zelf toch echt bij op het moment van bevruchting. Begrijp je?
@edelhartje Wow, ik schrik juist van jou reactie. Je wil niet weten hoeveel kinderen er op die manier ontvoerd of afgepakt worden. Als je uit elkaar bent maar verder is het oke, dan vind ik inderdaad dat en vader daar recht op heeft. maar in deze situatie waarin een man in alles tekort schiet.....dan moet je dat risico nooit aangaan. Het zou zelfs heel naïef zijn als je dat wel zou doen.