ik zou het je wel vergeven hoor! zou wel ff teleurgesteld zijn maar ik ben zelf ook zon hork die vanalles vergeet dus ik zou niet boos om zoiets kunnen/ mogen worden..
Lastig.. ik weet niet of ik het je zou vergeven eerlijk gezegd. 3 maanden is namelijk écht lang en het is natuurlijk ook echt een hele nare situatie waarin zij zich begeeft. Kan me ook niet echt voorstellen dat je dan niks laat horen
Je ziet zelf ook je fout in en dat geef je toe. Dan zou ik wel open staan voor vergeving. Het moet dan vervolgens natuurlijk niet weer gebeuren.
Lees ik bij andere ook, dus geen aanval op jou.....maar waarom moet er iets (materialistisch) tegenover staan?
Ik denk niet dat ze dat bedoelen maar meer dat je gewoon langs gaat (met een bos bloemen maar dat hoeft niet eens perse, zou ik wel doen) Want als ze jouw kaartje heeft ontvangen is het weer aan haar om contact op te nemen met jou.. of was je van plan daarna weer te berichten/smsen/bellen?
Waarschijnlijk zal ik hier straks aangevallen worden o.i.d. (maakt me niet uit) maar irriteer me werkelijk een beetje op dit moment... In meerdere topics lees ik heel vaak dingen zoals, zou hij of zij mij vergeven, wat zouden ze van mij denken. Is het erg als ik dit doe.... Mijn vriendin is teleurgesteld in mij.... Ik begrijip gewoon niet dat mensen steeds dingen van een ander verwachten zonder er iets uitgesproken te hebben. Je geeft al zelf aan dat jullie daarvoor ook niet vaak contact met elkaar hadden.. Dus ff sirieus, omdat jij niks van je heb laten weten ben je nu geen 'vriendin' meer en moet jij je excuus aan gaan bieden. 'Vriendschap' moet van bijde kanten komen. Voor hetzelfde geld lag jij wel in een greppel de afgelopen maanden. En als dat een 'vriendin' van mij zou zijn geweest en ze verwijdert mij uit haar FB. Dan zou ik niks doen. Waarom zou ik dan sorry moeten gaan zeggen. Omdat er iemand ziek is ben je nu ineens zielig en moet heel de wereld op jou liedje gaan dansen?? Niet mijn ding! Ik vind dat iedereen gewoon zijn of haar leven moet leiden hoe de gene dat wilt doen. En niets van de ander hoeft te verwachten. Onvang je wel een kaart of telefoontje dan is het 'leuk/ aardig'? Is dat niet zo, dan so be it!! Mijn quote of the day .. When I hear somebody sigh, Life is hard, I am always tempted to ask, Compared to what?"
Juist, het is is niet netjes van je, maar zij had in die drie maanden ook wel wat kunnen laten horen en als je zo belangrijk voor haar was,had ze t wel gedaan denk ik zo..
Ik zei dit ook. Ik vind gewoon dat je langs moet gaan en je er niet makkelijk van af moet maken met een kaartje.
als jij zo in het leven staat prima babylovley, maar je zou niet in mijn omgeving komen dan, vriendschap is in mijn ogen intresse tonen in elkaar, en ja als iemand dan slecht nieuws over een ouder krijgt, is het minste wat je kan doen er even naar vragen, als goede vrienden doen, doe je dat niet ja dan ben je in mijn ogen geen vriendin en zou ik inderdaad in die ook geen energie meer steken, en eventueel ook van mijn facebook verwijderen, waarom op mijn facebook blijven staan als je toch totaal geen intresse in me hebt?? zo zie je maar zoveel mensen zoveel wensen, gelukkig zijn we niet allemaal hetzelde, als jij zo wilt leven is dat helemaal goed toch? ik zou het niet wilen zo leven.
Maakt niet uit Ik denk dat er even naar toe gaan en dan je spijt uitspreken gewoon beter is en meer zegt dan een kaartje. Dit betekend niet dat er een bloemetje of iets 'grootst' (materialistisch) tegenover hoeft te staan, maar iets groters in gebaar. Dus ernaar toe of even bellen als je echt niet ernaar toe kunt gaan. In je stem en woorden kun je laten blijken dat je er ook echt spijt van hebt. Gesproken woorden zeggen meer en komen beter over dan iets op schrift. Zo bedoelde ik het
Dat is gewoon fatsoenlijk en interesse tonen. Als je daartoe niet bereid bent moet je geen vriendschappen aan gaan. Je mag best wel verwachten van de mensen om je heen dat ze je op ze minst af en toe een smsje sturen hoe het met je gaat. En als je moeder kanker heeft vind ik dat best zielig ja. Het is niet niks zo'n ziekte.
Wow, haha gebrek aan inlevingsvermogen? Op zo'n moment voelt het inderdaad even alsof de wereld letterlijk instort. Een beetje begrip en steun mag je dan zeker weten wel verwachten van je omgeving. Verder ben ik blij dat ik geen vriendinnen heb zoals jij. Zou ik heel snel klaar mee zijn
Eerlijk, je kon van mij de pot op.. maar goed is stel geloof ik ook wel grote eisen aan vriendinnen. Maar je schrijft dat je een goede vriendin bent, als mijn moeder de diagnose kanker had gekregen en jij had niks laten horen dan zou ik dat heel erg vinden.
Ik snap jouw reactie wel. Vaak denk ik ook; Doe er wat aan ipv hier zielig te doen. Familie, vrienden die iets niet (of juist wel) doen zoals men verwacht, maar wat men zelf ook niet uitspreekt. Hoe moet iemand het dan weten. Maar in dit specifieke geval denk ik ook; vriendin had het laten weten en ts heeft niet gezegd dat zij 'afgelopen maanden in de greppel lag' (had dit zo mogen wezen). Vriendschap moet van beide kanten komen, maar als je vriendin het moeilijk heeft hoor je voor haar klaar te staan! Daar ben je toch ook vriendin voor? Of alleen voor de leuke dingen? Ik hoop dat je irl wel klaar staat voor vrienden en dat mocht het nodig zijn zij ook klaar staan voor jou.
Tuurlijk sta ik klaar voor mijn naasten, en als die gene dan behoefte heeft aan een kaartje dan why not. (ben absoluut niet van de kaarten) Maar zoals TS als eerder aangaf en volgens mij lezen jullie daar steeds overheen? --> Daarvoor hadden ze al weinig contact met elkaar!! Waarom dan meteen zo een hijsa als TS na 3 maanden wat laat horen? Ik zou het gewoon zo laten rusten. Ik neem aan dat ze genoeg GOEDE/BESTE vrienden en familie heeft die haar kunnen steunen of volgens haar verwachtingen voldoen. Ik zou er niet wakker van liggen van EEN vriendin/ kennis. En dat jullie mij niet als vriendin zou willen hebben, interesseerd me vrij weinig. Wie zegt dat ik dat zou willen? Het is niet eens relevant mbt dit topic.
Hoi, ik zou het je ook vergeven hoor. Ik wil je mee geven als tip dat dat wel vaker voorkomt hoor. Mensen leggen een vewachting op aan hun vrienden, en hopen op iets en zijn dan telleurgesteld als dit niet gebeurt. voorbeeldje: 2 jaar gelden is het huis naast ons verkocht aan vrienden van de buren op 2 deuren verder. Inmiddels waren de buren van 2 deuren verder al vrienden en de buren hiernaast dus ook heel snel vrienden van ons geworden. De nieuwebuurvrouw heeft vorig jaar ook borstkanker gekregen en laatst zaten we gewoon te praten en zij vond dat haar klanten (heeft een eigen bedrijf) attenter en hulpvaardiger waren dan de vrienden, familie om hun heen. Bloemetje, kaartjes dat soort dingen. Ik voelde me toen wel een beetje schuldig, ik ben na iedere chemo even langs gegaan, smsjes gezonden en in de 6 maanden chemo heb ik 1x gekookt voor hun. Zij was wel blij wat wij/ ik dan voor haar had gedaan, maar was wel telleurgesteld in haar schoonzus en dus de vriendin/buurvrouw van 2 deuren verder. Ze zei zelf ook dat zij had verwacht dat omdat ze zo dichtbij wonen wel hulp zou krijgen en dat het wat makkelijker zou gaan, en zij vond dit echt jammer. En ik voelde me juist schuldig dat ik in die periode wel heb gesmst maar echt 0 kaartjes heb gezonden. ik zeg ff uit praten, want het heeft met een verwachtingspatroon te maken, en het irritante van een verwachting is, is als het niet wordt verteld wat van je verwacht wordt, je er nooit aan kan voldoen, zonder dat je er erg in hebt. Suc 6
Ik denk idd dat een hoop met verwachtingen te maken heeft. Ikzelf ben ook van nature vrij attent en zal er meestal wel aan denken om een kaartje oid te sturen bij bepaalde gelegenheden. En ik heb ook gemerkt dat ik dat dus andersom ook van mijn vrienden verwacht en behoorlijk teleurgesteld kon zijn als die verwachting dus idd niet werd bevestigd. Nu weet ik dat ieder mens gewoon anders in elkaar steekt en je niet al te snel conclusies moet trekken. Dat wil dus zeker niet zeggen dat jij het kwaad bedoelt hè! Ik zou je dus absoluut wel vergeven!
Zou je wel vergeven hoor. Hoop je vriendin ook. Heftige tijd heftige emotie.s dit is er een van. Ze is zich zelf even kwijt ect ect. Probeer nu gewoon interesse te tonen maar niet in de overdrevenheid van het woord. Als het hier door niet meer goed komt dan heeft het nooit echt goed gezeten.
Ik zou het je wel vergeven maar wel uit willen praten waarom ik zo teleurgesteld zou zijn. Het kan natuurlijk dat je er niet zo snel aan gedacht heb maar juist in dat soort tijden wil je graag zien dat je vrienden er voor je zijn. Hoop dat je vriendin het je vergeeft.
Komt inderdaad weinig hartelijk en inlevend over al ben je hoop ik in real life wat sympathieker. Hoe zou jij het vinden als je moeder kanker kreeg en je (goede) vrienden maandenlang geen enkel teken van belangstelling zouden tonen? Ik hoop voor je dat je nooit zoiets hoeft mee te maken, dan zal je wel anders reageren denk ik.