28 weken zwanger en heel veel alleen. Ik wist niet zo goed mijn probleem te plaatsen, maar hij past toch het beste onder dit kopje. Mijn vriend is muzikant en heel erg druk daarmee. Hoelanger ik zwanger ben hoe meer werk hij krijgt, en hoe meer hij weg van mij is. Okay, het is voor ons beide, maar na mate de tijd verstrekt heb ik het gevoel dat hij me ontloopt. Als een repetitie om 11 uur is afgelopen komt hij pas 4 uur Snachts thuis, al heeft hij gezegt dat hij meteen na de repetitie zou komen. Ook als we een avondje vrij hebben en we besluiten naar bed te gaan, gaat hij ineens uit bed om toch nog een kopje thee te drinken, maar vervolgens blijft hij uren beneden. Ik denk niet dat hij een ander heeft, ik vertrouw hem volledig, maar niet op zijn woord. Als hij mij iets beloofd komt hij het niet na. Als ik hem op dit gedrag aanspreek verbeeld ik me dit alleen maar, en als hij me zou ontlopen zou hij niet alsnog naast me komen slapen beweert hij. Vannacht was het toppunt. Ik had veel steken en pijn in me liezen en buik, en vroeg hem of hij alsjeblieft naar huis wilde komen. ( want goh alsje elke avond zwanger tv zit te kijken in je uppie is dat toch gezellig ) en kreeg op antwoord dat hij over een uurtje er zou zijn. Uiteindelijk kwam hij half 5 Snachts bij me liggen. Terwijl hij wist dat ik pijn had. Ik wil niet bij hem weg voor ik bevallen ben, want misschien is het wel stress van het aankomende vader schap of iets. Ik wil me oude vent weer terug die het fijn vond om een film met mij te kijken. Als ik hem iets vroeg te doen ik dit niet 5 x moet vragen en het toch nog niet gebeurt. Wil meer steun, ik voel me verdomd eenzaam. Weet niet zo goed waar ik nou terecht kan met mijn gevoel, en hoop dat jullie misschien raad voor mij hebben. Alvast bedankt voor het lezen.
ik weet heel goed hoe ji je voelt ik zit in een soort gelijke relatie ben nu 14 wke zwanger en ik heb ok het gevoel dat mij vriend er niet helemaal bij is en hij zou er veel meer kunnen zijn voor mij als hij wou als je het aan mij vraagt ,k voel mij vaak aleen en eenzaam en zit vaak savonds voor de tv ben blij dat k een goeie band met mij famielie heb waar k veel steun aan heb een advies zoek mensen waar mee je kan praaten en het belangerijkste praat er met hem over en leg je gevoelens bloot mischien dat dat zal helpen
Fijn dat je goed met je familie bent, ik gelukkig ook. Dat scheelt al echt een hele boel! Het rotte voor mij is, is dat ik hem alles open en eerlijk vertel. Maar ik krijg alleen maar te horen ; ik heb ook veel voor jou over, ik denk ook veel aan je, ik doe al wat ik kan, ik moet ook me eigen leven leiden nu het nog volop kan, ik heb nou eenmaal een lastige carrière gekozen. Ik snap hem wel, maar dat houd niet in dat je beloftes kan breken? Spreek ze dan niet zo af. Ik heb respect voor zijn carrière, maar wil dat hij de tijd die hij met mij kan besteden benut. En dat doet hij niet, en hij ontkent dt verder ook dat hij dit niet doet. Het is vervelend om je alleen te voelen terwijl je partner gewoon in beeld is. Op zo'n moment wou ik echt dat ik die kleine al in me arme kon nemen. Je kan me gewoon een berichtje sturen als je je alleen voelt trouwens, kunnen we samen alleen zijn hihi.
ja ik ben ok super blij ik ben in verwachting van een 2ling ok nog maar vind het jammer dat mij relatie niet stabiel is de laaste tijd vind et jammer maar soms met mannen weet je het niet ze zien het soms helemaal anders en indd ok jammer voor jou dat het zo is ik ben er helemaal mee eens belofte hoor je niet te breken wens je veel sterkte hoop dat de situatie snel zal veranderen
Wil je aller eerst sterkte wensen. Weet helaas hoe het voelt. Zit hier ook in zo'n situatie. Vriend is veel van huis, en heeft totaal geen interesse in zijn gezin. Ziekenhuis bezoeken doe ik alleen, school van zoon heeft hij nog nooit gezien. En als ik hem vraag wat vind je ervan, zegt hij, moet jij maar uitzoeken. Alle leuke uitstapjes moet ik alleen doen, omdat hij het toch te druk heeft. Ben soms wel jaloers op gezinnetjes die je in het centrum ziet lopen. Vind het wel anders als je man / vriend weg is om te werken of dat hij weg is om feest te vieren. Als hij feest aan het vieren was, zou ik echt pissig worden. Nu weet ik dat hij het voor een goed doel doet. Maar toch, blijft het af en toe vervelend.
Dievabieb... ik zou hem toch nog eens vertellen wat het nu precies is dat je stoort aan zijn gedrag. Dus wat is jouw gevoel daarbij, ook al bagatelliseert hij het. Het gaat om het gevoel wat hij je erbij geeft. En ik zou hem duidelijk maken dat hij helemaal geen eigen leven te leiden heeft als hij en jij een kindje verwachten. Hij hoort jou en zijn kind voorop te zetten en zich te verdiepen in het vaderschap. Het komt op mij inderdaad over alsof hij jou ontloopt. Als hij wat gaat drinken en hij blijft uren weg, of als hij over een uur thuis zal zijn en hij komt pas uuuuuuuuuuren later aankakken.... dan heeft hij gewoon maling aan jou als je het mij vraagt. Ik zou van hem eisen om eerlijk te zijn over wat er speelt, want er is meer aan de hand dan alleen zijn carrière. Als er iets is wat mij furieus maakt is als mensen liegen of hun beloften niet nakomen. Dat is het mìnste wat je van je partner mag verwachten.
Wat ik me afvraag, is of de zwangerschap gepland is? Ik wil het gedrag van je vriend niet goedpraten, maar kan het niet zo zijn dat hij koudwatervrees heeft? Dat hij niet weet hoe hij met de situatie om moet gaan en dat op deze manier uit? Wellicht kun je daar eens met hem over praten, Misschien zit daar het probleem wel. Succes in ieder geval!
Een klein hartje onder je riem! Wat vervelend dat je je zo alleen voelt. Herken je verhaal deels, hier ook een muziekantenvrouw en weet hoe het is om avonden alleen te zijn i.v.m. repetities of optredens. Wil je niet ontmoedigen, maar ook nu de mannetjes er zijn vind ik zijn beroep best een zware wissel op ons gezinsleven trekken. Omdat een klus nou eenmaal niet afgezegd kan worden, zal ik als hij werkt automatisch voor de kinderen zorgen. Dat betekent dat ik die avonden ook 'vast' zit en niet ook de deur uit kan om iets te doen. Zeker met ook een baan, maar dan overdag, vind ik die second shift soms best taai en eenzaam. Wat ik niet herken is het structureel niet nakomen van afspraken. Dat een repetitie uitloopt, omdat het bijvoorbeeld ook belangrijk is gezellig te doen i.v.m netwerken en dat hij dat moeilijk vindt om zo te vertellen, kan ik me voorstellen. Ik vind het echter niet oke dat hij uren alleen beneden zit. Weet niet of het heel ernstig is, lijkt me koudwatervrees. Misschien helpt een gesprek op niet verwijtende toon? Mijn vriend had het er moeilijk mee dat hij geen stabiel inkomen kon bieden en dat met de komst van de baby het rocksterrendom toch wat moeizamer te bereiken zou zijn. Bovendien waren wij een van de eersten die aan kinderen begonnen en waren er dus geen voorbeelden in de nabije vriendenkring. Misschien spelen deze dingen ook door zijn hoofd? Succes en als je een pb'tje wilt sturen, altijd leuk! Heb ik ook wat te doen op zaterdagavond Liefs!
Dankjewel voor al het goede advies. Ik wilde even wetend het echt niet aan mij lag haha. De baby was zeker geplant. Ik probeer wel vaker een gesprek te beginnen op een niet verwijtende toon, maar toch voelt hij zich altijd aangevallen ls het erop neer komt dat ik hem om uitleg vraag. En netwerken is inderdaad heel belangrijk, dat is ook iets wat ik hem niet wil afnemen. Wat ik dan alleen vraag is om mij niets te beloven. Soms komt hij er zelf mee; na de repetitie meteen naar huis lekker slapen! En dan alsnog komt hij het niet na. We hebben wel een weekendje weg geplant 16 november. Ik hoop daar samen tot rust te komen en ook goed te kunnen praten. Dat is een goed moment voor een goed gesprek. Wij zijn inderdaad ook de eerste van de vrienden die aan een kind zijn begonnen en kan me voorstellen dat het spannend is, dat is het tenslotte ook voor mij! Een weekendje met z'n 2e zal ons goed doen. Ik hou jullie op de hoogte!