Heel eerlijk gezegd vind ik zo'n actie van jou niet echt getuigen van een goede vriendschap.. 3 maanden is echt een lange tijd. Maar ik zou het je wel vergeven.
Tuurlijk had ik het je vergeven! Alhoewel ik het wel begrijp, vind ik het ook een beetje flauw dat je vriendin je van Facebook verwijderd heeft.... . Je hebt het nu netjes "rechtgezet"..... Ik zit in dezelfde situatie, maar dan andersom... Ik ben heel sociaal en heb een vriendin die die eigenschap nog niet eens kan spellen zeg maar Tijdens mijn 2 zwangerschappen heeft ze nooit gevraagd hoe het met mij ging (BI dus niet zo zo best) Ik weet inmiddels hoe ze is en ik weet dat het niet zo is dat ze niet aan mij denkt of zich er niet voor interesseert, ze is wat dat aan gaat gewoon niet zo sociaal. In het begin van onze vriendschap was ik regelmatig teleurgesteld, maar nu accepteer ik het gewoon zoals het is. We niet nou eenmaal niet allemaal perfect. Ga mezelf ook niet veranderen en blijf gewoon sociaal naar haar toe en verwacht wat dat betreft niets van haar.... Verder is het trouwens een heel tof mens Wat ik wil zeggen, snap dat je vriendin het niet leuk vind, maar ze kent jou en ze mag niet verwachten dat jij net zo sociaal bent als zij. Hopelijk komt het weer goed!
tja, ik vind dat je wel eens had kunnen vragen hoe het ging inderdaad.. maar je zegt ook dat je niet altijd veel contact hebt. waarom dan ineens nu wel? ik snap dat ze gekwetst is, maar je vriendn had jou ook kunnen wijzen op het feit dat ze teleurgesteld is. en verwijderen van facebook is een beetje van het niveau basisschool... neemt niet weg dat ik begrijp dat ze zich gekwetst voelt, dit zou ik ook hebben. maar van een vriendin waar je niet elke dag contact mee hebt, zou ik ook niet verwachten dat dit ineens wel zou gebeuren....
Nee naja, je had misschien wel iets kunnen laten horen. Maar dat is altijd achteraf, daar heb je nu niets meer aan. Maarja als je normaal ook al niet heel veel contact had, wat verlangt ze dan, dat je dan ineens iedere dag belt ofzo? Je bent nu wel zo attent je 'fout' toe te geven en alsnog een kaartje te sturen, dus ik had het je wel vergeven hoor..
Ik zou het je wel vergeven(heb ik ook gedaan bij een vriendin, na overlijden van mijn vader), maar zou het ook wel vervelend vinden. Zoiets als dit is natuurlijk wel een goede reden om wat vaker contact te zoeken om te kijken hoe het met je vriendin gaat. Maar goed dat je je excuses hebt aangeboden!
Zij had ook een berichtje kunnen doen dat ze je steun nodig had... maar dan meteen van FB verwijderen? Wat kinderachtig zeg in welke situatie dan ook. Ook ik vind je wel een beetje een hork idd maar je hebt t netjes opgelost nu toch dus ik zou je wel vergeven, maar vergeef je haar ook?
In moeilijke tijden leer je je echte vrienden kennen helaas...... weet er alles vanaf Ik zou zeker gekwetst zijn, en de tijd zou moeten leren of ik het je echt zou kunnen vergeven
Maar hoe weet je dat iemand aan je denkt/interesse in je toont als nooit gevraagd wordt hoe het met je gaat? Als een vriendin nooit tot zelden aan mij zou vragen hoe het met mij gaat dan zou ik dat geen vriendschap willen noemen, maar dat is voor mij persoonlijk. TS, geen idee of ik nog de meerwaarde van een vriendschap zou zien. Ligt er helemaal aan wat voor soort vriendschap jullie hebben. Ik vind haar reactie (verwijderen van FB) een erg kinderachtige reactie. Zij kan jou ook mailen/bellen om aan te geven dat ze je niet attent vindt en daarvan baalt. Maar ik denk dat je haar niet echt als een vriendin ziet, anders had je iets van je laten horen (ook al was het een smsje). Ik ben trouwens wel benieuwd naar haar reactie op je kaart enzo.
Ik zou het je ook wel vergeven, vergeet zelf ook altijd kaartjes te sturen... Maar een belletje of een berichtje had wel attent geweest ja
Ik weet niet wat ik zou doen als ik jou vriendin zou zijn maar ik weet wel wat ik zou doen als ik jou was en dat is de kinderen bij je man of iemand laten in de auto stoppen bosje bloemen halen en naar haar toe rijden.
Ik denk ook dat dit het idee is van je vriendin... En dat zal ze ook om zich heen gehoort hebben. En zij heeft geconcludeert dat jij dus geen echte vriendin bent. Of ik je zou kunnen vergeven, zou afhangen van het vervolg. Echte interesse hoe het met haar moeder gaat en of ze fijn vind om af te spreken, al is het alleen maar voor wat afleiding. Ik spreek een zeer goede vriendin ook maar heel weinig - maar in zo'n situatie zou dat aantal ineens wel opgekrikt worden denk ik.. Ik zou ook bedenken wat haar goed zou doen.. en daar naar handelen.
Ik zou het je ook vergeven. Maar dat is vooral omdat ik geleerd heb om niets van mensen te verwachten. Vooral om niet terug te verwachten wat ik zelf voor mensen doe. Dan is het leven een grote teleurstelling.
Ik zou niet eens boos zijn. Niet iedereen weet hoe hij/zij op verdriet moet reageren. En toen ik te horen kreeg dat mijn oma ernstig ziek was, heb ik dat maar aan twee mensen verteld en ik wilde helemaal geen kaartjes of gesprekken, omdat ik niet steeds herinnerd wilde worden aan dat verdriet. Niet iedereen denkt of wil hetzelfde, en ik vind dat je het netjes hebt opgelost.
Eens.. Je hoorde toch ook pas dat haar moeder ziek was toen jij haar uitnodigde? Als jullie echt goede vriendinnen waren geweest, dan had je het allang geweten. Dus ik snap misschien wel dat zij ervan baalt dat je 3 maanden niets van je hebt laten horen, maar je kan je ook afvragen hoezeer een sms of kaartje een oprechte blijk van interesse is.. om haar echt als goede vriendin te steunen was er (in mijn ogen) wel wat meer nodig geweest en zulk diep contact hadden jullie gewoon niet met elkaar!
We zijn niet "close"....We waren buren en gingen wel eens bij elkaar op de koffie. Een spontane "relatie" was het niet.... Af en toe een berichtje op facebook en als we elkaar "live" zagen hadden we dikke pret.... Ik kan me erg vinden in de reacties als "niet dezelfde verwachtingen hebben." Ze heeft mij ook weleens gekwetst (wij 3 1/2 mmm voor de eerste zwangerschap, zij 3 maanden en zwanger en dit via een sms sturen verdiend ook geen schoonheidsprijs!) maar hier heb ik geen probleem van gemaaakt, omdat ik begrijp dat ze het moeilijk vindt mij dit te vertellen.....vriendschap is toch elkaar accepteren zoals we zijn; de positieve en negatieve eigenschappen? Ik lees zo af en toe mensen die zeggen dat de vriendschap over zou zijn.....daar schrik ik wel van! Menen jullie dat echt? Wow!:x
Ik blijf erbij dat onuitgesproken verwachtingen tot ellende leiden. Er wordt te makkelijk uitgegaan dat we 'aanvoelen' waar de ander behoefte aan heeft. Van een vriendin van mij (woont aan de andere kant van het land, we zagen elkaar niet erg vaak, maar kennen elkaar al wel lang) overleed haar vader. Ik heb een kaartje gestuurd, maar direct erna brak voor mij ook een hectische periode aan. Tijden lang heb ik me schuldig gevoeld dat ik er niet aan toe gekomen was om contact te zoeken. Zeker toen ik later hoorde dat ze ingestort was, heb ik meteen actie ondernomen: een lange excuusmail. Ik kreeg een zelfde excuusmail terug, en we concludeerden dat we beide blijkbaar hetzelfde in elkaar zitten: als we het moelijk hebben, trekken we ons graag even terug in ons coconnetje. Eind goed, al goed. We hebben toch wel snel weer i.r.l. afgesproken om écht bij te kletsen. Zo kan het ook lopen. Ik denk dat het in eerste instantie ook een aanwijzing is of je als vrienden echt compatibel bent. Ik ben dus blijkbaar ook lomp en anti-sociaal volgens sommige normen hier. Een vriendschap met iemand die me 'niet zou vergeven' zou geen stand houden, en dat zou inderdaad het beste zijn voor beide partijen, om teleurstellingen te voorkomen. (Dat neemt niet weg dat ik me ervan bewust ben dat ik soms best attenter mag zijn. Maarja, dat is meestal achteraf...)
In je openingspost heb je het over een (redelijk) goede vriendin maar uit jouw stukje hierboven vind ik het meer een kennis eigenlijk. Maar dan nog, als iemand niet langs kan komen omdat ze net hoorde dat haar moeder ziek is vind ik het wel zo netjes een kaartje te sturen of nog een keer te bellen om te vragen hoe het gaat. Als ik zo teleurgesteld zou zijn dat ik je van fb zou verwijderen zou het voor mij ook klaar zijn want zoiets zou ik niet ondoordacht doen.