Er zit m.i. inderdaad nogal een verschil tussen (goede) vriendin en een kennis. Ik begreep uit je OP dat het meer een goede vriendin was, vandaar mijn wat harde oordeel.....
eens, tegens heb ik het gevoel dat je nu de boel wil goed praten omdat het nu ineens geen goede vriendin meer is, terwijl uit de openingspost dat wel blijkt, plus als het niet spontaan was, waar maak je je dan druk om, dan denk ik laat hangen, maar blijkbaar maak je je er wel druk om, dat is niet voor niets neem ik aan. ga gewoon langs, praat het uit en klaar. denk dat ze daar heel blij mee zal zijn, een onpersoonlijk kaartje via internet besteld zou ik niet blij van worden, zou ik me nog gekwester voelen, omdat je niet eens de moeite neemt hem zelf te schrijven enz. dus ik vraag me af wat je wilt, wil je het oprecht goed hebben, of vind je het eigelijk wel prima zo, voor beiden prima,
Ik denk dat met elkaar praten het beste is.. Ik heb zelf een iet wat andere situatie... Een vriendin, vroeger goede vriendin, haar vader kreeg kanker..was allemaal heel onzeker etc..Heb toen veel gebeld, berichtjes gestuurd en ook zelfs naar haar vader berichtjes gestuurd, waar zij en haar vader heel blij mee waren toen. later kreeg mijn schoonvader kanker en vlak daarna ook nog eens mijn vader (helaas is mijn vader dit jaar overleden.. En of dat niet genoeg was, werd er bij mijn man ook nog eens kanker ontdekt.. Toen mijn vader zo ziek was en het steeds slechter ging, hoorde ik weinig van haar, ze heeft mijn vader helemaal niks laten weten (kent hem ook goed, omdat we vroeger veel met elkaar omgingen)..ze is wel bij de begrafenis geweest wat ik dan wel erg lief van haar vond. maar erna helemaal niks meer, hoe het gaat etc.. ze is trouwens ook helemaal niet op kraamvisite geweest van de derde, sterker nog, heeft niet eens een kaartje gestuurd... Maar, ze heeft ook mijn man helemaal geen sterkte gewenst, misschien dat ze er 1 keer na heeft gevraagd, terwijl het allemaal erg serieus was..(bestralingen en operatie, was daarvoor zelfs sprake van amputatie van been)..Inmiddels is hij kankervrij waar we natuurlijk heel blij mee zijn en opgelucht (al heeft ie weer scans gehad en horen we do of het nog steeds allemaal goed is, gaan we wel van uit) Maargoed, horen dus helemaal niks meer van haar..ze vraagt niet hoe het gaat etc...Terwijl ik dat bij haar altijd wel heb gedaan. Maargoed..Nu heeft ze zelf een kleine operatie gehad en ik vraag haar regelmatig hoe het gaat, ik ga geen kaartje sturen want daar heb ik dus echt geen zin in..en vind ik helemaal niet nodig,omdat het niks ergs is.. Als ik haar dus vraag hoe het gaat enzo klaagt ze enorm en heeft dus nog helemaal niet naar ons gevraagd.. Terwijl ik haar heb laten weten dat het best weer spannend is ivm de uitslag van mijn man, ook weet ze dat ik nog veel moeite heb met het overlijden van mijn vader,maar ook daar gaat ze niet op in en praat alleen maar honderduit over zich zelf, hoe erg hetw el niet is dat ze die operatie heeft gehad (wat dus eigenlik niks voorstelt) Ik vind het bij jou dus erg meevallen hoor, vind zelf niet dat je iets echt verkeerds hebt gedaan, ik weet niet of je wel hebt gevraagd hoe het met haar moeder gaat? want als je ook niet geinformeerd hebt is dat idd best vervelend voor haar. Maar ik zou zeggen: ga praten meid, moet dan wel goed komen x
In mijn openingspost heb ik het over een redelijk goede vriendin, weinig contact en later schrijf ik hetzelfde met meer informatie. Dus nee ik wil de boel niet goed praten. Ze is een vriendin en ik vind het vervelend dat zij het ineens anders ziet! Beter lezen graag Anyway....ze heeft vandaag mijn kaart ontvangen en mij een sms gestuurd. Ik heb haar gebeld en alles is weer koek en ei!
In je openingspost schrijf je dat het een (redelijk) goede vriendin gaat. Verderop schrijf je: "We zijn niet "close"....We waren buren en gingen wel eens bij elkaar op de koffie. Een spontane "relatie" was het niet...." Bij mij zijn dat 2 verschillende dingen. Maargoed fijn dat zij je opbelde en dat het uitgesproken is. Al ben ik van mening dat jij de gene had moeten zijn die zou moeten bellen ipv andersom. Maargoed fijn dat het weer helemaal goed is. Je weet nu wat zij verwacht aan jou dus om het zo te houden.
Ik ben wat vriendschappen betreft heel erg makkelijk. Waar ik mij vroeger er volledig in kon storten, hou ik het nu heel erg relax. Ik bel of sms niet dagelijks. We zien elkaar 1 x in de maand en dat is prima. Ik ben redelijk attent, zou ik dezelfde situatie zitten als jij, dan zou ik het gewoon zo laten. Ze heeft mij verwijderd van Facebook, dan trek ik daar mijn conclusies uit. Ik wens haar het beste en haar moeder. En accepteer dat we ieder onze eigen weg gaan. Ik heb zoiezo heel weinig vriendinnen. Hoe combineren jullie dit in vredesnaam met gezin, man, werk en familie?! Mij lukt dit dus erg slecht.
Eh, er staat toch "ik heb haar gebeld"..? EDIT er staan alweer 2 berichten tussen Fijn voor je dds, dat het is opgelost!
Mijn moeder heeft/had ook borstkanker. Is gelukkig helemaal verwijderd, niet uitgezaaid. Ze hoeft heen chemo, maar moet nog wel bestraald worden. Een paar vriendinnen (die ik trouwens wel af en toe zie) wisten het. Die hebben af en toe gevraagd hoe het ging. Maar die hebben ook geen kaartje of zo gestuurd. Het enige wat IK kan zeggen, is dat IK niet diezelfde verwachtingen heb van mijn omgeving, m.b.t. de toestand van mijn moeder, als jouw vriendin. Ik vind het al helemaal geen reden om je van facebook te gooien. Ik vond het attent dat ze er naar vroegen, maar ik verwachtte helemaal geen kaartje, laat staan wat meer. Mijn moeder heeft zelf overigens wel veel kaartjes gehad, van allemaal mensen die het via via gehoord hadden, en dat vond ze eigenlijk helemaal niet leuk. De kaartjes wel, maar niet dat iedereen dat zo wist...
Ik heb de verdere reacties niet gelezen, maar mijn nekharen gaan recht overeind na het lezen van de openingspost, want ik ben echt allergisch voor mensen die je zo makkelijk afrekenen op HUN verwachtingen van jou. Heb daar ook mijn portie wel van gehad en ben er klaar mee. Ik zou het dus allang best vinden als zo iemand mij van FB zou verwijderen... Maar goed, ik hoop voor jou dat je vriendin bijdraait en je excuses accepteert. Zou wat mij betreft niet meer dan terecht zijn. EDIT lees nu dat alles weer ok is: ik hoop dat jullie ook je verwachtingen van en naar elkaar hebben uitgesproken. Dat voorkomt dit soort narigheid in de toekomst tenminste Ik ben in ieder geval blij voor je dat het weer opgelost is
ik ga eerlijk zijn.... ik was 23 en had veeeeeeeeeeeeel vrienden in mijn vriendenkring' mijn moeder kreeg kanker en veel mensen die het wisten lieten niets horen.....dat gebeurt nu eenmaal...... na overlijden van mijn moeder had ik nog een hand vol goeie vrienden over sommige mensen blijven in je leven omdat ze belangrijk voor je zijn sommige stappen uit je trein......die laat je gaan..... jij laat haar nu merken dat je spijt hebt. als zei dat niet kan waarderen en niet zal reageren.....dan is het helaas niet anders ik zou het wel op prijs hebben gesteld wand nu jaren later krijg ik wel eens te horen dat mensen niet wisten wat ze tegen mij moesten zeggen... en daar is dus welvriendschap op stukgelopen succes