Ik weet in deze tijd niet zo goed wat ik met die term 'feminisme' moet. In de tijd van Aletta Jacobs wel. (vrouwen geen kiesrecht, geen toegang tot vervolgopleidingen) Ook de Dolle Mina beweging snap ik helemaal. (Onder andere vanwege ontslag bij huwelijk.) Wettelijk gezien zijn mannen en vrouwen geljk gesteld. Een vrouw heeft (juridisch) net zo veel kansen en keuzevrijheid als een man. En of je die keuzevrijheid nu gebruikt om thuis te boijven, parttime te werken of fulltime: het kan allemaal. Ik ben het ermee eens dat je, in elke situatie, je financiën goed moet regelen voor het geval er een inkomen wegvalt. Maar zelfs dat is je eigen keus natuurlijk. Wat betref taakverdeling, dat is bij ons niet gebaseerd op man/vrouw. Wel op waar we goed in zijn of wat we leuk vinden. (Mijn man kookt, maar ik bedien de barbecue ) De verdeling van de hoeveelheid taken, is er vooral op gebaseerd dat we allebei ongeveer evenveel vrije tijd overhouden. Dus ik doe meer in huis, omdat hij meer buitenhuis werkt. Ik weet dat dit in veel relaties anders geregeld is. En ik verbaas me er altijd over als vrouwen hier over klagen. Je bent daar toch zelf bij, denk ik dan. Maak dan goede afspraken! Wij waren echt net zo lang samen gebleven, als hij zich niet met ONS huishouden bezog zou houden. Als hij dan ook nog eens de smoes "Ja maar, ik ben man en jij bent vrouw." zou hebben gebruikt, had ie onze relatie echt niet overleeft, denk ik. Maar we zijn niet hetzelfde, al zijn wel wel gelijk. Als er gesjouwd miet worden, draag ik heus mijn steentje bij. Maar de echt zware dingen pakt hij. Mijn man is namelijk fysiek sterker dan ik. En ik heb 1,5 jaar lang onze zoon gevoed, want dat kon hij nou eenmaal niet. Er blijvenj eenmaal verschillen!
Wat ontzettend negatief neergezet zeg.. Ik ben het met je eens dat je de consequenties van keuzes moet afwegen, maar ik vind het een kromme vergelijking. Nu betalen voor de zorg van je kinderen in vergelijking met dat je niet geholpen zou mogen worden als het noodlot je treft.. Genoeg parttime werkende moeders die als hun man wegvalt en meer moeten gaan werken net zo veel zullen verdienen als wanneer ik als nu tbm in dat geval ook moet gaan werken. Alsof het allemaal puur om financien draait. Daar zijn mijn keuzes niet bepaald op gebaseerd. Hoezo regelen dat er voor je gezorgd wordt als het wegvalt? Als het wegvalt, zal ik moeten gaan werken ja. En misschien maak ik dan nog aanspraak op bepaalde financiele meevallers. Dat zou dan fijn zijn. En dan hebben we heel wat minder geld te besteden dan nu. Dus? Natuurlijk is dat de consequentie. Ik snap je veroordeling niet zo. 'Willens en wetens, afhankelijk opstellen' Als bij tweeverdieners een inkomen wegvalt, zal er ook minder te besteden zijn. Als ik niet was gestopt met (fulltime) werken, zouden we ons huidige huishouden ook niet puur op mijn inkomen kunnen handhaven. Ik vind het allemaal nogal veroordelend overkomen. Laat iedereen lekker zelf de persoonlijke risico's inschatten en hun eigen afwegingen maken.
Alsof je relatie daar om hangt? Veel mannen zijn nu eenmaal niet zo goed in het huishouden. Moet je daarom bij iemand weggaan? Kan. Of om alle andere leuke eigenschappen bij elkaar blijven en dit nadeel accepteren. Mijn vriend heeft dat argument nog nooit gebruikt en zal ie ook nooit doen (misschien voor de grap en dan krijgt ie ervan langs ). Maar helaas, hij 'ziet' veel dingen gewoon echt niet. En daar zeur ik wel eens over ja! Al heb ik het voor een deel wel geaccepteerd én hem voor een deel zo gekneed dat ie nu best wel zijn steentje bijdraagt.
Ik ben geen feminist. De belangrijke zaken zijn al geregeld voor ons, door onze oma's en moeders. Ik vind het wel prima Toen wij nog geen kinderen hadden was ik best een ikbendebesteenanderswordikhetwel vrouw. Maar nu, nee dank je.. Wij zijn samen helemaal in balans. Zonder hem geen salaris, zonder mij geen tjawateigenlijk. Afhankelijk noem ik het bewust niet, maar in balans, dat zijn we wel.
Beetje late reactie sorry. De reden dat ik haar later niet teveel wil complimenteren met haar uiterlijk is niet dat ik ijdelheid compleet denk te kunnen voorkomen, want inderdaad zoveel invloed zal ik (helaas ) niet hebben en een beetje ijdelheid is ook wel functioneel. Echter, door een kind complimentjes te geven laat je wel zien dat je iets belangrijk vindt en (helaas) is een standaard compliment voor kleine meisjes dat ze mooi zijn of een mooie jurk hebben, etc.. Ik complimenteer haar dan liever met haar teken/ schilder/ zang/ danskunsten, ijver op school, sportiviteit of wat dan ook. Op die manier moedig ik dit verder aan en laat ik zien dat ik dit belangrijk vindt ipv haar uiterlijk, waar anderen ongetwijfeld al genoeg de nadruk op zullen leggen. Maar iedereen moet het natuurlijk op zijn haar eigen manier doen. Wat betreft onze taakverdeling sluit ik me aan bij Tupp. We hebben allebei zo onze taken die we meer of minder vervelend vinden en dat bepaalt onze taakverdeling. Zo kook ik bijna iedere avond en stofzuigt ML vrijwel altijd. We proberen de huishoudelijke taken zoveel mogelijk 50-50 te verdelen, omdat we allebei fulltime werken.
Amen! Dat heb je heel mooi gezegd lieverd!!! En jij bent onmisbaar hoor! Dus niet 'zonder mij geen tjawateigenlijk' want hij kan echt niet zonder jou!!!!! (en wij ook niet!)
Kijk dit vind ik een goed voorbeeld van het neerhalen van de zelfwaardering van vrouwen, door vrouwen, helaas.. Waarom wordt er toch maar vanuit gegaan dat de baan van de vrouw maar een klein beetje aanvulling is voor de huishoudpot? Ik werk ook parttime, (en man bijna fulltime), ben hoofdverdiener in huis, draag de hypotheek grotendeels op mijn naam... en toch gaan onze kinderen maar 2 dagen per week naar de opvang (voordat het gros begint te gooien met '5 dagen kdv' bij elke werkende moeder). Als mijn man zou wegvallen zou hier financieel niet zo drastisch veel veranderen, daar ben ik verzekerd voor. En hoe? Daar heb ik voor gezorgd voordat we kinderen kregen, met een goede studie en aansluitende baan die ook tijdelijk op een laag pitje kan zonder veel inkomensverlies. Door op mijn 18de al hierover na te denken. En feministische bewegingen hebben ervoor gezorgd dat ik hier de kans voor heb gekregen. Al dat neerhalen van vrouwen in inkomensschalen (door vrouwen zelf) vind ik gewoon beledigend voor .. jawel .. de vrouwen
Mijn opmerking was bedoeld om weer te geven hoe de situatie er voor de gemiddelde Nederlandse vrouw uitziet (zij deeltijdbaan, hij fulltime). Het geeft NIET mijn persoonlijke mening weer en is dus niet bedoeld om 'vrouwen neer te halen' of iets dergelijks. Ik wilde ook de vergelijking maken dat die vrouwen het dus ook zwaar te verduren krijgen mocht het loon van hun partner wegvallen, en niet alleen de thuisblijfmoeders. Blijft mijn mening dat ik vind dat geld binnenbrengen gewoon niet alles is als je ook nog een gezin hebt. Geld breng je samen binnen, maar zorg voor kinderen draag je ook samen. Daar ben je een gezin voor. En hoe je het verdeelt, 50-50, 60-40, 90-10, (vrouw-man, man-vrouw) dat moet iedereen zelf uitmaken. Ik vind niet dat dat aan feministes van nu is om daarover te oordelen.
Het overgrote deel van de mannen is 'niet zo goed' in het huishouden omdat ze het - totaal niet interessant vinden - het nooit geleerd hebben - het niet willen leren - het huishouden niet mogen doen omdat hun partner 'het toch beter kan' Ik ben er van overtuigd dat mannen in basis net zo goed in het huishouden zijn als vrouwen. Er zijn ook genoeg mannen die die stelling bewijzen. Ik denk dat feminisme ook is: de dingen die je aanneemt over verschillen tussen mannen en vrouwen eens onder de loep leggen. Is dit wel waar? Waarom zeg ik dit?
Dan blijf jij dat toch lekker geloven. Nee, mijn vriend heeft t idd nooit geleerd en hij vindt t ook niet interessant. Al houdt ie wel van koken bijv. Ik had vroeger altijd een enorme rommelkamer, maar nu kan ik slecht tegen rotzooi. Tja. Mijn dochter vindt t wel interessant. En het valt mij wel erg op dat veel meisjes toch echt andere interesses hebben dan jongens. Deels aangeleerd, maar voor een groot deel zit dat er gewoon in. En natuurlijk zijn er mannen die van nature goed zijn in het huishouden of het hebben geleerd. Prima. Maar daar kan ik de mijne niet meer mee veranderen dan dat ik al heb gedaan
Tja ik heb alleen een jongen, maar die vindt het ook geweldig om te helpen. Opruimen, stofzuigen, helpen met de was, schoonmaken, hij vindt het allemaal leuk... net als helpen met koken en bakken. Je bevestigt trouwens zelf mijn stelling, want je zegt dat je man het nooit geleerd heeft en het niet interessant genoeg vindt om te leren.... dat zegt niets over of hij het al dan niet kan.
MIjn zoontje is dol op stofzuigen en de swiffer is zijn favo speelgoed.. heeft hij niet van zijn vader Het feit dat wij, als vrouwen, de keuze hebben vind ik geweldig en dat moeten we koesteren. Dat je afspraken maakt met je partner over hoe je de zaken verdeeld is logisch, als je daarbij niet denkt aan je zelfredzaamheid zonder je partner vind ik je naief. Ik vind het meer dan terecht dat mensen die om welke reden dan ook niet kunnen werken ondersteuning krijgen door de overheid. Maar als iemand er zelf voor kiest zich afhankelijk op te stellen en alleen komt te staan dan heb ik dat gevoel toch een heel stuk minder. Kan ik ook niets aan doen. Overigens werk ik parttime (4 dagen), mijn man fulltime maar genereer ik ruim de helft van ons inkomen.Beide hoog opgeleid en in de toekomst zal de verhouding ook anders worden verwacht ik maar feit is dat ik de afgelopen 7 jaar 'hoofd' kostwinnaar ben geweest.
Ik ben dus wel gezegend met zo'n man die ALLES kan en DOET. En dat maakt onze relatie ook gelijkwaardig vind ik. Maar idd net hoe je opgevoed bent...veel moeders laten zonen niets doen, heel jammer.
Mijn man kookt graag, doet op zaterdag met alle liefde de boodschappen, zuigt boven en kan prima was vouwen en strijken. Dat laatste zelfs beter dan ik. Maar dat hij die rondslingerende sokken en vies koffiekopje niet opruimt, heeft met een aantal factoren te maken. Mannenhersenen werken nu eenmaal anders dan vrouwenhersenen. En dat is geen excuus, maar een feit. Wat dat betreft komen zij echt van mars en wij van venus (leuk boekje, erg verhelderend ook). Mannen zien, horen, ruiken en proeven minder goed dan vrouwen; hun hersenen staan minder open voor zintuiglijke informatie. Als een man op de bank gaat zitten, is de kans groot dat hij het hondenhaar, de oude kranten of de vieze kopjes niet opmerkt. Zijn hersenen zijn er van nature op ingesteld het grote geheel te overzien, zodat hij op tijd dreigend gevaar kan signaleren. Onbenullige details als een paar vieze sokken ziet hij simpelweg niet. Iets anders dat meespeelt is dat mannen miljoenen jaren lang hun tijd vooral buitenshuis hebben doorgebracht. Hun thuis is voor hen daarom gevoelsmatig minder belangrijk dan voor vrouwen, die zich in een rommelig huis heel ellendig kunnen voelen. Met als gevolg dat een man niet snapt dat zijn vrouw na een achturige werkdag meteen gaat stofzuigen. En zij niet begrijpt dat haar man zich lekker kan voelen tussen al die troep. Mijn man moest door omstandigheden wel leren koken en wassen. Iedereen kan bepaalde vaardigheden aanleren. Vaak gaat dat wel makkelijker als er enige feeling mee is. Mijn man heeft erg verzorgende kanten en twee linkerhanden: slaat nog geen spijker in de muur en rijdt naar de garage als er een autolampje vervangen moet worden. Een man die thuis nooit wat heeft hoeven doen en pas op zijn 25e op zichzelf gaat wonen, zal meer moeite hebben met zelf zijn potje koken en de was doen. Als hij dan ook nog meteen gaat samenwonen met een vrouw die net als zijn moeder is, zit hij gebakken.
Dan geloof jij het lekker niet, maar het is gewoon een feit dat mannenhersenen anders werken, lees er eens over zou ik zeggen. Tot die tijd is dat dan vooral jóuw probleem.
Ze denken wel anders maar dat hoeft niet te betekenen dat ze dingen niet zien.. En ik heb er géén last van zoals je in mijn vorige post kon lezen.
Ik ben dan wel geen man, maar wat opruimen betreft kan ik je vertellen dat ik bepaalde dingen echt niet zie. En dat kun je gerust geloven, ik heb namelijk tegenover jou geen enkele reden om erover te liegen, we delen toch geen huishouden samen. Maar dat het mogelijk is om dagen een vuil koffiekopje op tafel te laten staan, omdat het je gewoon niet opvalt dat het er staat, is echt wel mogelijk. (Gelukkig drink ik geen koffie. ) En ik geloof best dat meer mannen 'last' hebben van oostindisch blind zijn, dan vrouwen. Hoewel, het zijn natuurlijk de vrouwen die er last van hebben. Overigens is het wel te trainen hoor. Ik heb nu twee keer per week een vast moment om dingen op te ruimen. Maar dan moet ik echt heel bewust rondkijken wat er eigenlijk allemaal staat en rondslingert. Dat is voor mij absoluut geen automatisme, zoals ik bijvoorbeeld bij mijn moeder zie dat het wel vanzelf gaat. En hoeveel ik ook train, het zal voor mij ook nooit een echt automatisme worden.