38 weken zwanger en alleen (huiselijkgeweld)

Als ik jouw verhaal zo lees word je ontzettend heen en weer geslingerd tussen "wel en niet".
Wat een moeilijke situatie en je hebt natuurlijk ook maar zo weinig bedenktijd omdat je al bijna aan het bevallen gaat.
Persoonlijk denk ik dat iemand die er voor de baby wil zijn, de zwangere moeder niet moet mishandelen, maar goed, jij zegt zelf ook terug te meppen, dus misschien zijn jullie allebei wat te opvliegend.

Ik zou hier toch eens met een therapeute over praten.
Wij kunnen die beslissing niet voor jou maken.
Wij zijn niet emotioneel gebonden aan jouw vriend en weten de achtergrond van jullie verhaal niet.
Natuurlijk klopt het dat dit jullie 1e kindje is en ik begrijp dat je hem die ervaring niet wilt afpakken, maar toch zou ik een keuze maken, die vooral goed voelt voor mijzelf en de baby.
En als die keuze inhoudt dat hij er niet bij is, dat zijn dan de consequenties van bepaald gedrag.
En als jij ervoor kiest om je (ex) vriend er wel bij te hebben, is ook een keuze die je zelf maakt en die dus ook consequenties kan hebben.

Moeilijk hoor.
Ik heb helaas geen oplossing voor je, die kun je alleen zelf geven, maar ik wens je veel sterkte toe.

 

Maar wil je de kleine wel een vader geven, die er geen been in ziet om de moeder van zijn kind (en indirect dus ook zijn kind) een pak rammel te verkopen?

Het klinkt misschien een beetje hard, maar voor mij zou dat een cruciale vraag zijn.
Natuurlijk zou het zo kunnen zijn, dat jullie het slechtste in elkaar naar boven halen en dat zo gezegd de schuld in het midden ligt.
Maar aan de andere kant.... hoe dun is de scheidingslijn tussen je zwangere vriendin meppen en je kind een klap geven?

Misschien zouden jullie samen in relatietherapie kunnen gaan?
Dan kan er op een veilige manier aan een veilige relatie gewerkt worden en dan kunnen er ook afspraken worden gemaakt ivm de omgang met de kleine. Ik bedoel niet dat de relatietherapie perse moet uitlopen op een hereniging tussen jullie, maar ook in zo een therapie kun je leren om als verantwoorde co-ouder door het leven te gaan.
Als de vader van je kind genoeg om zijn kind geeft, (en jij wordt duidelijk heen en weer geslingerd en wilt volgens mij best de vader van je kind in jouw leven houden) dan gaat hij hier mee akkoord.

 

Ik heb in dezelfde situatie gezeten en weet hoe moeilijk het is.

Je bent gek op iemand want ook deze persoon heeft zijn lieve kanten, het is niet alleen maar slecht.
Maar...wat je je goed voor ogen moet houden is zijn duistere kant, hij is gevaarlijk, hij slaat zijn hoogzwangere vriendin met alle risicos vandien en dat kan ook op een dag helemaal verkeerd gaan.
Mijn advies is dan ook helemaal stoppen met deze man want het wordt echt nooit beter.

Gebruikt hij drugs?

Kies voor jezelf en kies voor je kind, want je kan in kind niet laten opgroeien in een onveilige omgeving.
Echt hoor en op een dag ontmoet je misschien iemand anders waarop je ook weer gek bent, er zijn genoeg leuke mannen die niet het slechtste in je boven halen en die je wel met respect behandelen.

 

Mmmm ik denk dat je op zich vrij moet zijn om je eigen keuzes te maken (zeker qua woonsituatie) maar kan mij ook voorstellen dat het AMK het zekere voor het onzekere wil nemen en vooral de veiligheid van je nog ongeboren kind wil veiligstellen.

Misschien kun je (of in een ideaal geval kunnen jullie) met ze ingesprek gaan, bepaalde afspraken maken?
Ik noem maar iets.... voorlopig elkaar niet zien, zeker niet zonder toezicht, maar wel via een (relatie) therapeut aan een "gezonde" omgang werken omdat dit uiteindelijk ook het beste is voor de kleine.

Nogmaals ik wens je heel veel sterkte met deze beslissing, want eerlijk gezegd lijkt het mij super moeilijk en beslist omdat je ook nog eens aan het einde van je zwangerschap bent.
Maar persoonlijk denk ik dat je uiteindelijk op de lange termijn beter af bent, door eens een tijdje afstand te nemen.
Dat is beter voor de baby en voor jou en als je ex-vriend het oprecht meent, kan hij in die tussenliggende tijd mooi eens laten zien hoe serieus hij aan de toekomst wil gaan werken.

 

Hoi,

Moeilijk!! Mijn situatie lijkt wel wat op de jouwe... ik ben bijna 32 weken zwanger en sindskort ook alleen... Bij ons was huiselijk geweld ook aan de orde... En ben niet zo bang aangelegd dus sloeg echt wel terug maar goed ik kan toch niks tegen hem beginnen...het verschil hier is dat er geen aangifte is gedaan en ook geen last van AMK... Mijn (ex) man heeft een alcoholprobleem... waarvan ik dacht die wel ff op te lossen maar zo werkt het niet... Hij was/is egoistisch denk alleen aan zichzelf en zijn kameraden.. gezin stond altij laatste plaats...
Ik weet dat het nooit meer gaat goedkomen maar het blijft zwaar en moeilijk want hield toch van hem... Ik moet ook echt afstand nemen.. en van beide kanten lukt het ook aardig de laatste tijd... voel me alleen weet nie hoe het verder moet enzo enzo... Zoals ik er nu over denk wil ik hem niet bij de bevalling.... Maar goed dat is nu...
Ik snap je gevoel heen en weer geslingerd worden als geen ander...
Wil je ook alleen maar succes wensen en je mag me altijd een prive-mail sturen....

 

Lastige situatie!

Ik zou hem niet bij de bevalling laten zijn hoe lastig dat ook is. Op dat moment moet je je veilig en ontspannen voelen en dat gast niet als dit tussen jullie in staat.

 

Ik zit niet in dezelfde situatie gelukkig, maar ik zou iemand die op die manier agressief is niet bij mijn kind in de buurt willen hebben. Ook niet als het de vader is.

Mijn kind gaat voor alles. En als hij het jou kan aandoen, kan hij het jullie kind ook aandoen.

Ik snap best dat je nog van hem houdt e.d., maar ik zou nu voor je kind kiezen! Even afstand van elkaar nemen en een aantal weken/maanden na de geboorte verder kijken wat je doet.

Heel veel succes en wijsheid gewenst!

 

Wat een nare situatie. Dit is niet goed te praten hoor. Het is ook op geen enkele manier jouw schuld dat dit is gebeurd! Je ex heeft echt niet het recht om jou zo te grazen te nemen, ookal zou je hem een mepje hebben gegeven. Dat is nog wel even iets anders dan een deur tegen een zwangere buik, schoppen, bij de keel grijpen etc.

In dit geval zou ik even heel goed luisteren naar het AMK. Ten eerste omdat ze gelijk hebben. Het gaat nu om jou en de baby en jullie veiligheid. Hij is onvoorspelbaar, dat blijkt wel uit wat er gebeurt is. Ookal denk je dat hij niets meer doet, dat dacht je ook toen je die spullen van de trap pakte. Jouw gevoel zegt daarover dus helemaal niks.

Ten tweede loop je het risico dat je kind een OTS krijgt of zelfs uit huis wordt geplaatst. Het AMK is nou eenmaal een instelling met macht. Is het jou het risico waard? Je ex bij de bevalling doe je volgens mij alleen voor hem, als ik goed lees. Dan neem je om hem een plezier te doen het risico om je kind kwijt te raken, ofwel door zijn geweld ofwel door het AMK.

Dus: lekker bij je ouders intrekken of zorgen dat je niet alleen bent, en hem uit de buurt houden. Misschien vinden ze het ook goed als je ouders bij jou zijn? Ben je niet alleen en toch lekker in je eigen huis.

Sterkte ermee, ik hoop dat je de goede beslissingen kunt nemen voor jezelf en je kind.

 

Sluit me bij nicky lohns aan. Hij is onvoorspelbaar en gevaarlijk. Het is lastig om dat te beseffen. Ookal zal hij nu weer even geschrokken zijn en direct weer iets doen. De kans dat er iets gebeurd waardoor hij in woede uitbarst is aanwezig. Jij moet voor jezelf en de kleine kiezen, die je dat niet dan doet het AMK dat voor jou. Jouw kind kan immers niet voor zichzelf beslissen. Hoe vervelend het ook is zal het AMK je keuzes opleggen die je normaal zelf zou moeten maken. In het geval van huiselijk geweld zie je vaak dat de vrouw een man terug neemt, zich schuldig voelt. Maar meid, het is niet jouw schuld! Kies voor jezelf en de kleine, doe je dat niet dan zal het AMK er voor zorgen dat jouw kindje straks veilig is dat zal dan betekenen dat mocht jij je ex in huis terug nemen jouw kindje eruit gaat.

 

Wat een rotsituatie,maar toch heb ik een wat hardere mening vrees ik.

Jullie hebben voor dit kindje gekozen,en JIJ bent degene die het kindje draagt en JIJ bent dus degene die verantwoordelijk is voor je kindje.
Jij moet dus nu de volwassene zijn en zeggen tot hier en niet verder.

Ook al heb je verdriet,je kindje heeft hier niet om gevraagd,kies dus voor jezelf en je kindje en laat hem los.
Ik weet echt dat houden van niet ineens weg is,maar de welzijn van jezelf en je kindje zal toch echt op de eerste plek moeten staan.

Kies je er toch voor om weer samen met hem verder te gaan en contact te houden,ben ik inderdaad bang voor je dat het AMK besluit om het kindje elders te plaatsen.. wat dan niet een onverstandige keuze is.
Sorry,maar ik kan persoonlijk niet inzien hoe moeilijk de keuze dus zal zijn.... Het zal niet eens een keuze moeten zijn voor je..
voor de liefde van je kindje zul je eigenlijk gewoon meteen alles op alles zetten om voor je kind te kiezen...

 

Iemand die jou, en dus je nog ongeboren kindje, mishandeld, is het niet waard om een vader te zijn.
Luister in dit geval naar de profs die je begeleiden.

 

Ik begrijp dat het loslaten moeilijk is en je hem ergens wel in het leven van je kindje wil want hij is nu eenmaal de papa.

Maar... iemand die een zwangere vrouw slaat en schopt en bij de keel grijpt? Mijn man heeft me gisteren een duw tegen mijn schouder gegeven, was al lachend bedoeld maar kwam veel harder aan (man heeft nu eenmaal veel meer kracht). Ik heb hem echt staan uitschelden en was razend! Hoe kreeg hij dat ook maar in zijn hoofd dat te doen terwijl ik zwanger ben!! Echt, moest hij dan ooit een vinger naar me uitsteken met de bedoeling me pijn te doen, hij mag aanzetten.

Ik zou zo iemand nooit alleen bij mijn kindje laten! Mijn man heeft soms al moeite om niet te kwaad te reageren als zoonlief door blijft wenen (weende de eerste 4 maand constant door van krampjes) en moet dan echt even naar buiten. Heb hem dat ook gezegd te doen want als hij ooit durfde een vinger naar onze zoon uit te steken, mocht hij eveneens aanzetten. (hij is nogal groot en breed van bouw met grote handen dus een tik van hem aan zo een kleintje ... ) Iemand die zijn zwangere vrouw slaat, sorry, maar die zal er ook geen graten inzien om zijn kind eens door mekaar te schudden als het niet stopt met wenen. En ja dat gebeurt dus wel vaak dat ze niet direct stoppen met huilen! Ik heb hier ook al time-outs moeten nemen hoor omdat kindjes soms maar blijven wenen of beginnen wenen en je niet echt een reden vindt en je er horendol van wordt en doodop bent en gewoon rust wil omdat het 4 u 's nachts is en je al 5 keer bent mogen opstaan of omdat hij plots ziek wordt of zo. Als ik dan aan die situaties denk... Maar ook aan de gewone dagdagelijkse dingen. Zelfs al zou hij zijn kindje maar een paar uur zien telkens, dan moet het ververst worden, zal het honger krijgen, beginnen wenen, enzovoort.

Ik weet één ding en dat als er iemand ooit een vinger naar mijn kinderen zou uitsteken, ik die iets zou aandoen! Moest ik het vermoeden hebben dat de papa waar ik van gescheiden leef, te opvliegend is en de kinderen pijn doet, zou ik alles doen om hen te beschermen. De liefde voor mijn kinderen, dat overstijgt alles.

 

Lijkt mij een duidelijk verhaal. Vind het altijd lastig om hierop te reageren want ik ken het gevoel niet maar voor de veiligheid van jou en je kind zeg ik; eruit!

Wat een halvegare; hoogzwangere vrouw mishandelen - wat mij betreft zit er dan een draadje los.

 

Oei, dat is wel wat anders dan mijn man; die deinst al terug als ik "au" zeg, bang dat hij me pijn doet/heeft gedaan. Af en toe lomp, maar superlief, hij zou me nooit expres pijn kunnen doen.
Toch heb ik het ook meegemaakt, maar dan bij mijn stiefvader. Losse handjes (hij was wel aan de drugs en drank) en stikjaloers. Mijn moeder bleef ook bij hem, omdat ze wilde dat mijn zusjes (zijn kinderen) hun vader leerden kennen. Ook dreigde hij haar en ons (ik en mijn oudste zus) wat aan te doen, als ze weg zou gaan bij hem. In deze situatie zit je niet, maar de grens tussen je vriendin wat aandoen of je kind is erg klein. Dat bleek wel, toen mijn moeder een stoelpoot tegen haar buik kreeg (bewust gericht!), toen ze zwanger was van mijn jongste zusje. Dat was voor haar de druppel en het begin van hun scheiding.
Persoonlijk zou ik zo veel mogelijk afstand nemen van hem. Ik zou hem niet bij de bevalling betrekken. Je hebt dan al genoeg aan jezelf. Of hij straks zijn kind mag zien, is deels aan jou, deels aan het amk, maar zo ja, dan alleen onder toezicht.
Ik wens je geluk in je keuze en ik hoop dat je de juiste maakt.

 

Wat een vehaal meid..gelukkig kan ik er niet aan relateren..

Je geeft aan dat de keuze voor jou moeilijk is, omdat je jouw kindje het recht op een vader gunt. In hoeverre weegt dat 'recht' voor jou op tegen de reeële kans (gezien zijn opvliegende karakter en meerdere gewelddadige incidenten) dat hij, wellicht pas in de verdere toekomst, misbruik maakt van dit 'recht' doordat hij de hand legt aan zijn kind?

Hij houdt ook van jou, toch? Maar evengoed schopt, slaat en keelt hij je. Hij houdt waarshijnlijk ook van zijn kind, maar als het houden van hem al niet belemmert om jou een pak slaag te geven, lijkt de kans groot dat hij dat ook niet zal doen tegenover zijn kind. Hoe reageert ij als je kleintje huilt? Dit levert iedereen frustraties op. Kan hij hier wel mee omgaan? Wat als je kindje niet luistert? Niet wil eten? Jengelt? Een baaldag heeft? Jouw alles, jouw kind, loopt naar mijn mening serieus gevaar. Waar zal je kleintje meer aan hebben, denk je zelf? Aan een gewelddadige vader, die zijn 'rechten' misbruikt, of een moeder die gelukkig is en beide rollen prima op zich kan nemen?

Ik wens je veel sterkte met het maken van je keuze. Nogmaals, ik ken de achtergrond verder niet, zit gelukkig niet in eenzelfde situatie, wat het voor mij ook wel makkelijk maakt om zo te reageren.. Maar ik wist het wel. Ik trok, na het incident van vrijdag, een duidelijke grens.

Sterkte!