Lieve meiden Ik had het al bij een ander topic geplaatst maar kan het niet meer vinden. Ik sta voor mijn tweede bevalling en ik ben zo bang!! De eerste ging opzich goed, geen compicaties en thuis bevallen, ik heb echt geen klagen, maar ik vond de pijn zp afschuwelijk. En nu ben ik zo bang voor weer die pijn te moeten doorstaan. Het is ook zo moeilijk om alles positief te beredeneren: komt wel goed, ik heb het al een keer gedaan, straks weer een groot wonder in mijn armen....ik probeer het allemaal, maar ik ben toch elke avond weer zenuwachtig... heel zenuwachtig, bang. Vooral voor de pijn en ook dat ik misschien in paniek raak... Wie herkent dit? En wie heeft er wat opbeurends voor me? Meiden die me kennen weten ook dat ik het ook had voor mijn eerste bevalling, maar het is nu erger, ik denk omdat ik weet wat me te wachten staat qua pijn... Liefs
Ik sta voor mijn eerste bevalling, dus kan je niet opbeuren uit ervaring helaas. Ik geloof dat je zo opziet tegen de pijn. Enige tip die ik je kan geven is nog even snel een afspraak maken bij de haptotherapeut die gespecialiseerd is in zwangerschapsbegeleiding. Heeft mij erg geholpen. Partner krijgt een actieve rol, dus die gaat mij ook veel steun kunnen geven. Dat mijn partner er is en dat hij weet wat hij voor mij kan betekenen, is voor mij nog het meest geruststellend. In elk geval wens ik je veel succes, zet hem op! Je kunt het echt nog een keer! Mijn allerbeste tip die ik kreeg tijdens de hapto: Duik niet weg voor de pijn, houdt (oog)contact met je partner en ga juist naar de pijn toe. Kun je evt al oefenen tijdens het ontlasten. Klinkt raar, maar zo ontspannen je spieren juist en haal je zelf de scherpe randjes van de pijn af. Helpt echt heb ik al gemerkt.
Ik zou het gewoon over je heen laten komen. De tweede gaat vaak sneller. Vooral de ontsluiting omdat je die al een keer gehad hebt. Het zou daardoor kunnen zijn dat de ontsluitingsweeen ook wat minder pijnlijk zijn in het begin. Probeer goed te ademen en je over te geven aan de pijn. En als het echt niet meer gaat kun je pijnstilling nemen. Als je angst echt heel groot is zou je daarom beter in het ziekenhuis kunnen bevallen. Dan is alles snel bij de hand.
dank je, ik heb bij de eerste yoga gedaan en daar weet ik nog de tips van, die komen wel overeen met jouw haptotherapeut..
ik ben vier keer bevallen. de eerste drie daar zag ik helemaal niet tegenop, maar de vierde!!!!!! bij 7 maanden kreeg ik al de bibbers. en dat terwijl ik toch echt geen mega zware bevallingen heb gehad, maar ook ik zag zó op tegen de pijn! toen de vk rond de 35 weken begon over de bevalling, zat ik meteen te janken. ze wist zich geen raad, want dacht ws dat ik die vierde ook nog wel even zou doen............ we hebben toen over evt. pijnstilling gesproken, maar dat zag ik ook helemaal niet zitten, dus we hebben het verder maar aan het moment over gelaten. ik wilde gewoon 's avonds gaan slapen en 's morgens wakker worden met een baby naast me in bed (goh, ik ben blijkbaar vannacht bevallen). totaal onrealistisch natuurlijk, maarja. toen de bevalling eenmaal begon, was ik de angst in één keer kwijt. heel gek! ik had echt zoiets van: kom dan maar op k...weeën! eerlijk gezegd ben ik heel stoer geweest en is de bevalling vlot en zonder pijnstilling verlopen. er is dus nog hoop en misschien is pijnstilling (of de wetenschap dat het beschikbaar is) voor jou wel een optie?? zet hem op meid! uiteindelijk zijn alle moeders bikkels!!
Oh wat jammer dat je er zo tegenop ziet. En wat jammer dat ik m niet van je kan overnemen.. (Ik zou zo graag nog een bevalling doen, alleen al voor het bevallen) Ik vond het heerlijk in bad, de scherpe kantjes gingen er een beetje vanaf, en ik kon door het warme water heerlijk ontspannen, waardoor de bevalling slechts 1,5 uur duurde (ok, na 5 uur menstruatiekrampen). Misschien voor jou ook iets? En verder: Je kan het, zet m op!!
ik wil heel graag thuis bevallen, maar ik zal morgen eens met de vk bespreken of er thuis ook iets gegeven kan worden. dacht van niet maar zal het eens vragen. My god, 4 keer, ik heb respect voor je. heb je het idee dat de tweede makkelijker ging dan je eerste?
wow, had je dan helemaal geen pijn, dat je het graag zou willen doen? Ik heb geen bad, maar onder de douche ga ik wel.
Had het al voorbij zien komen. Je kan inderdaad eens haptonomie proberen. Zij kunnen je heel vee leren wat je lichaam betreft. Vind het erg naar voor je dat je zo bang bent, maar ik weet zeker dat wanneer het moment daar is je helemaal geen tijd meer hebt om er over na te denken. Je hebt dan wel wat anders aan je hoofd. Het gaat dus grotendeels om nu en tja.. Hoe lang duurt het nog als je heel eerlijk bent? Ik zeg: KOM OP!! YOU DID IT BEFORE, SO YOU CAN DO IT AGAIN!!! Hoop dat het hielp.. Succes meid, voor je het weet is het achter de rug en denk je: Oooooooohw..
Ooh jawel, maar de hele ervaring, de oerkracht die je dan voelt, wauw, dat vond/vind ik zo gaaf. Wat je lijf aankan, een van de weinige keren dat ik echt trots was op mezelf
dat had ik ook wel ja, dat ik echt enorm trots was....dat ik die helse pijn aangekund heb...ik kan me er nu niks bij voorstellen.. vind het alleen maar gemeen van moedertje natuur dat ze niet bedacht heeft om het wat minder pijnlijk te maken
Ik sta aan de vooravond van mijn eerste bevalling dus ben nog onbevangen, maar kan me voorstellen dat je er tegenop ziet! Dit is me door meerdere moeders verteld en het lijkt me zo mooi. Probeer daar aan vast te houden. En idd....hoe gek het ook klinkt, pijn wordt minder als je er met je gedachten naartoe gaat. Misschien dat je daar nog iets mee kunt. Heel veel succes!
de tweede bevalling is bij mij ingeleid en ging als een speer! het was de "fijnste" bevalling van allemaal! thuis is er idd niet veel te doen met pijnstilling (hooguit de geboortetens), maar stel dat je de pijn echt ondraaglijk vindt, kun je er altijd nog voor kiezen om alsnog naar het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling. meestal is die gedachte dat het mogelijk is, al voldoende en in de praktijk niet nodig. tegenwoordig kun je er voor kiezen om al in een vroeg stadium vd bevalling, de kraamverzorgster in huis te laten komen. ze kan je helpen met bijv. je ademhaling en je helpen ontspannen. misschien is dat iets voor je?????????? ik werk zelf veel samen met verloskundigen en die zeggen altijd: de beste pijnstilling is de kv!
achteraf zeg ik ook altijd hoe leuk bevallen eigenlijk is (de sfeer, de verwachting.....), maar als je er weer voor staat moet je het klusje toch maar weer zien te klaren en dat valt niet mee! ik snap je gevoel dus helemaal. ws zeg jij achteraf ook dat het best meeviel, maarja, daar heb je nu niks aan. toch denk ik ook dat je echt moet proberen om vertrouwen te hebben in je eigen kunnen. ook belangrijk dat je je angst bespreekt met de vk. zij kan daar dan ook op inspelen.
Ik lees even mee want ik zie er (nu al!) ook erg tegenop... Heb ook geen makkelijke bevalling gehad...14 uur weeen en ook nog een flinke knip...persen duurde ook ruim een uur etc etc... Kijk er niet echt naar uit moet ik zeggen...
Ik had eenzelfde eerste bevalling qua hoe je het beschrijft (wel een heel ander gevoel erbij) en mijn 2e duurde slechts 6,5 uur, waarvan 1,5 uur echte weeen. Dus de helft korter! en zonder kunstverlossing. Dus misschien kan je er wel naar uitkijken dat een tweede vaak een stuk minder lang duurt.
Jammer meid dat je er zo tegenop ziet. Ik kan wel zeggen, niet doen je hebt het eerder gedaan maar zo zou het bij mij ook niet werken. Ik kan heel wat pijn hebben maar dat het zo heftig zo zijn..dacht gewoon tijdens de ontsluitingsweeen pluk mij maar van de wereld, zo erg. Nou heb ik een lange gecompliceerde bevalling gehad, maar dan nog. Ik weet dat ik je zo geen moed inpraat, maar aan allemaal het valt wel mee berichten heb je ook niks aan. Hou je vast aan het idee dat het de 2e x vast idd sneller gaat, en laat het over je heen komen. En twijfel niet hulp te vragen als je echt niet meer kunt. Bij mij was het te laat namelijk door miscomm. tussen de verlosk en gyn. Denk aan het resultaat, een prachtige klein hummeltje!
Ik ben 2 keer bevallen. En ik vind het jammer dat ik waarschijnlijk nooit meer zal bevallen. Ondanks dat het pijn doet. Vind ik het ook bijna iets magisch hebben. Je kindje zelf op de wereld zetten,die je 9 maanden bij je hebt gedragen. Wanneer het dan op je buik gelegd word! Geweldig. Mijn beide bevallingen waren redelijk snel en beide keren ben ik ingeleid. Ik moet er eerlijk bij bekennen dat ik wel beide keren een pijnbestrijdingspompje heb gehad omdat op een bepaald moment de ontsluiting niet meer vorderde. Na het aansluiten van het pompje ging het als een speer. Toch voelde ik de weeën nog wel hoor. Oke, hier voor mij de verschillen tussen mijn bevallingen. En waarom de tweede prettiger was dan de eerste (ondanks dat die langer duurde) Bij de eerste wist ik totaal niet wat me overkwam. Ik wist niet wat me te wachten stond en hoe lang het zou gaan duren. Hoe zou het voelen als ik eindelijk persdrang had en hoe f*cking lang zouden die weeén wel niet duren en hoe erg zou het nog wel niet worden??? Bij de tweede wist ik gelijk wanneer ik een wee voelde. Ik wist hoe het verloop van een wee was, en dat na de piek de pijn ook weer zou afzakken. Zo werd het veel makkelijker om ze op te vangen. Ik was rustiger en het lukte me goed om ze weg te puffen. Al en met al ging mijn tweede bevalling er gewoon een heel stuk relaxter aan toe. De vooravond van mijn bevalling vroeg ik me ook af waarom ik dit ook alweer nog een keer wilde. Of ik de eerste keer niet genoeg pijn had gehad en ik herrinerde me ook even weer heel levendig dat ik na mijn eerste bevalling had gezegd: DIT doe ik NOOOOOIT!!! weer Maar ondanks de zenuwen en het weten hoeveel pijn het heeft gedaan. Ging ik op het moment supreme mijn bevalling rustig in. Ze moest er nu eenmaal ook weer uit en wist.. na die hel van een pijn,heb je hemel op aarde. Succes meid! je kunt het.
Ik had die angst ook wel een beetje toen ik zwanger was van Lisa. De bevalling van Eva was op zich wel goed gegaan, had niet al te veel pijn, maar kreeg snel persdrang en dat was zoooo moeilijk en slopend! Ik was bang dat de bevalling van de 2e veel moeilijker zou gaan worden. Ik heb toch geprobeerd en ontspannen in te gaan. Toen de bevalling eenmaal begon (met heel rustige weeen, 's nachts) lukte dat ook, ik was heel relaxed, heb alles over me heen laten komen. En de bevalling was echt een eitje! Heb eigenlijk geen pijn gehad, alleen even een pittig moment tijdens het omschakelen tussen wegpuffen en persen. Het was me echt zoooo ontzettend meegevallen! Dus zo kan het ook! Succes in ieder geval!