Onze dochter is sinds kort, ongeveer een kleine 3 weken moeilijk met avondeten. Ze is nu 20 maanden, vanaf het begin ging het super goed. Nooit problemen gehad. En nu ineens wel. Drie weken geleden begon het met aardappels, zodra ze dat zag begon ze te huilen. We schepten haar bordje wel met aardappels en groente/vlees. Groente en vlees at ze, aardappels liet ze liggen. Ach dachten we, het gaat vanzelf wel over. Paar dagen later wilde madam ook geen gebakken aardappels meer, en at ze alleen pasta gerechten. Een week later begon ze met alles minder te eten. En sinds vorig week eet ze 's avonds eigenlijk niets. Wij proberen rustig te blijven, we scheppen voor haar op. Wat ze eet is meegenomen, wil ze niets jammer dan. Toetje krijgt ze wel elke keer. Of ze nu wel of niet eet. Mijn man en ik hebben afgesproken dat we geen strijd willen met het eten. Alleen een beetje gefrustreerd wordt ik hier wel van. Ik heb de neiging om een lepel eten naar binnen te werken. Dit doe ik niet, omdat ik weet dat het dan echt drama wordt. Als ze nou iets ouder was dan kon je zeggen, 2 hapjes eten en daarna is het goed. Of als je je bordje leeg eet ga ik straks voorlezen. Maar m.i. is ze daar nog te jong voor. Ik zou zo graag willen dat ze wat ging eten. Dit lijkt mij niet goed voor haar...ik hoop dat het een fase is en dat die heel snel stopt. Mijn vraag is, doen wij iets verkeerds in onze aanpak? Begin nl. heel erg te twijfelen.
Volgens mij doen jullie het goed zo, inderdaad geen strijd aangaan en niet het toetje 'afpakken' als straf. Wat ik de vorige keer bij het cb begreep is dat elk kind tussen de 1 en 2 jaar ongeveer een keer zo'n fase krijgt van niet willen eten. Er zijn hier vast meerdere meiden die er ook ervaring mee hebben. Wij beginnen het nu al een beetje te merken dat ze na twee hapjes haar hoofd wegdraait. Maar wij kunnen haar nog foppen. Gister hielden we bijvoorbeeld een stukje sla voor haar mond, omdat ze dit ook graag wilde eten net als wij. Haar mond ging open en met de andere hand ging de lepel naar binnen met haar eten . Best erg hè, haha. Maar ik denk dat jullie meid te oud is om te foppen op deze manier .
Je meisje heef ontdekt dat ze ergens zeggenschap over heeft.. lekker zo laten, gaat vanzelf weer over. Geen strijd van maken en ook als ze ouder zijn is het onverstandig om er een ding van te maken met beloningen ed. Ik zou wel kiezen voor gezonde toetjes (gewone kwark, yoghurt, fruit etc)
bedankt voor jullie reacties. Geeft wel even een geruststelling dat onze aanpak door jullie niet gezien wordt als helemaal verkeerd @ zeehondje, mooi dat je jullie dochter nog kan foppen. Maar dat gaat hier helaas niet op. Als ik jou zo begrijp moet dit dus een fase zijn die ws elk kind krijgt. Ik hoop dat die fase snel stopt. @ cygnet, bij ons is een toetje ook gezond. Gewoon yoghurt/kwark oid. Wat ze dus wel gewoon eet... Wat jij zegt over zeggenschap, dat zou best wel eens kunnen. Ik vroeg mij al af of ze misschien aan het uitproberen is, wie is er sterker, ik of mijn mama. ik houd mij aanbevolen voor nog meer tips/ervaringen....
Als er nog meer mensen tips of handigheidjes hebben; graag! Ik lees even mee, zitten nu in dezelfde fase, al is ons manneke "al" 14,5 mnd., haha. Iemand enig idee hoe lang zo'n geintje kan duren? Met toetjes kunnen we hem niet paaien ivm KMA; brood, fruit, rostirondjes en vissticks eet hij (nu nog) wel, maar ik kan hem dat toch niet elke dag voorzetten?
wow gisteravond heeft ze gegeten!! twee borden zelfs....dat mag ook wel als je al een week lang niet 's avonds hebt gegeten ben benieuwd hoe ze het vanavond doet. @ kabouter klus, eet hij zelf of wordt hij nog gevoerd? Je zou hem zelf kunnen laten eten. En verder zou ik persoonlijk hem geven wat er op tafel staat, en zeker niet iets anders. lastig he?
Nou, we hebben het hele arsenaal al gehad, haha (#lachtwelmaarisnietblij#) Dus van een lepeltje voeren, van een vork, zelf laten pikken met vork, met de handjes laten pakken, you name it. Als we geluk hebben eet hij een paar stukjes, maar meestal blijft de mond dicht. Ik weet wel dat het een fase is (geen idee hoe lang die duurt), en we maken er ook geen strijd van oid; zet na een minuut of 5/10 zijn bord aan de kant: weg=pech zeggen we dan. Maar ja, je wilt toch dat ze wat binnenkrijgen dus dan val ik weer terug op fruit of brood; dat kun je toch geen weken volhouden?
Onze zoon is ook geen geweldige avondeter. Brood gaat er wel goed in, dus hij heeft sowieso twee goede maaltijden op een dag. Hij gaat heus miet van de honger omkomen. Wij merken wel dat hij om de zoveel tijd ineens heel veel eet 's avonds. Blijkbaar een stukje inhalen ofzo. Een aantal gerechten gaan makkelijker. Hij is dol op kroepoek. En kroepoep hoort nij nasi. Dus eet hij ook nasi. Want zonder nasi, geen kroepoek. Hij neemt dus om de beurt een hapje nasi en een hapje kroepoek. Hetzelfde met boerenkool en rookworst. Ik weet dat sommige mensen dit niet willen omdat ze tegenstander zijn van 'belonen' als het om eten gaat. Ik zie dit eerlijk gezegd niet echt als beloning. Sommige dingen horen gewoon bij elkaar. Net zoals schoenen aandoen / naar buiten gaan. 't Is geen straf, 't is geen beloning, het is gewoon zo dat het één vooraf gaat aan het ander. Helaas kunnen we niet overal zulke combinaties maken. Bij spinazie eten we altijd ei. Dat vind hij allebei niet echt lekker. Dan ga ik er geen kroepoep of worst bij serveren om hem aan het eten te krijgen. Als hij trek heeft en een redelijk humeur eet hij er wel een beetje van. Als hij geen honger heeft of een slechhumer, eet hij het niet. Dan heeft ie gewoon een keer minder of niks gegeten. Jammer dan, volgende keer beter.
durf het bijna niet te zeggen bang dat het morgen weer anders is, maar gisteravond had ze gegeten. Vanavond ook iets. Gisteravond 2 borden en vandaag maar een paar hapjes, maar zodra het avondeten op tafel staat wil ze weten wat er in de pannen zit. Tot 2 dagen terug begon ze te huilen, nu is ze erg geinteresseerd. Vanavond aten we aardappels, die wilde ze niet. Maar wel wat groente en paar stukjes vissticks. ik krijg nu toch wel weer een beetje hoop!
Hier weer 10 x niks vanavond; had net als dinsdag piepers, boontjes en kipschnitzel, allemaal in hapklare stukjes gesneden, en wij aten hetzelfde. Piepers werden gelijk geweigerd, boontjes zijn er 2 ingegaan, daarna begon hij ze fijn te knijpen. En de kipschnitzel werd ook lekker op de grond gegooid voor de hond; fijn mama, wat heb je weer lekker gekookt. Ik sprak vanochtend een andere mama hierover; bij haar zoontje had het 3 maanden geduurd, dat niet-eten ...
Het is een "fase" en gaat vanzelf over. Het is inderdaad zo hoe spatischer de ouders er mee omgaan hoe minder ze gaan eten. Wij hebben onze dochter laten eten wat ze wilde, wilde ze niet ook goed. Na 4 dagen is ze weer heerlijk alles gaan eten en de smaak veranderd van zo'n kleintje heel snel. Vandaag appelmoes lekker, morgen niet!
Prima verwoord! Had in het begin ook mn twijfels bij het "belonen" met bv vlees. Maar inderdaad; je leert zo je kind dat je niet alleen maar vlees kan eten, maar dat je van alles wat eet... net als papa en mama. Niet te moeilijk over doen. @TS: mijn meisje is net zo oud als die van jou, en die laat zich al een paar maanden prima "omkopen" (na 4 happen boerenkool weer een plakje worst etc). Dus ik zou niet bij voorbaat al zeggen dat ze daar nog te jong voor is. Probeer het eens, misschien snapt ze al meer dan je denkt.
Bij ons begon het in september en het ging pas over rond haar verjaardag in MEI! Dat is dus ruim 8 maanden! Laat het los... ze eten echt wel genoeg. Er waren een paar dingen die ze wel at: pasta (liefst zonder saus), frietjes, spinaziepannekoek, brood (gelukkig!), fruit, volle franse kwark, broodbeleg, fruit/groentedrankjes. Ze kreeg 2 x in de week iets waarvan ik zeker wist dat ze er iets van zou eten en de rest van de tijd? Pech dan maar. Vitaminepil erin af en toe een fruit/groentendrankje. Inmiddels zijn we een jaar verder en ze is geen grote eter maar eet van alles en er is eigenlijk niets meer wat ze echt niet eet maar een beetje aansporing heeft ze nog wel nodig.
WIl je niet ontmoedigen, maar hier duurt dit 'geintje' al sinds hij 13 maanden is en het einde lijkt hier nog niet in zicht..... Ik kan me helemaal vinden in de uitleg van Cygnet, doen wij hier eigenlijk hetzelfde. Groente-fruitsapjes gaan er nog wel eens in (en die smaken soms énorm naar broccoli of paprika, maar het sapje drinkt hij achter elkaar terwijl hij de groente zó niet wil eten) en ook vitaminepillen is zoon gek op En gelukkig is het alleen de avondmaaltijd waarmee hij loopt te klooien (en nieuwe soorten fruit en zo) Ik heb het losgelaten. Als hij niet eet, eet hij niet. Zijn beslissing. Dan maar met honger naar bed. Ik heb helemaal geen zin in strijd aan tafel. Was het in het begin wel en dat hielp niet. Ik merk wel dat familie moeite heeft met onze methode. Die zijn meer van het dwingen en je-moet-je-bord-leegeten. Maar kan nou niet zeggen dat die kinderen zo veel beter eten