Maar als ik hem in bed leg en hij wordt erg verdrietig en ik haal hem eruit, wen ik hem daar dan niet aan? Daar ben ik zo bang voor. Ik doe wel alles in dezelfde volgorde: uit bed, voeding, even spelen in de box/ liedjes zingen/ knuffelen, boekje voorlezen-vertellen dat het bedtijd is en mama zo weer terugkomt - kusje en aai - muziekknuffel (die ik ook steeds bij mijn zwangere buik heb gehouden) en gaan.......Alleen gaat dan het slapen niet. Nu is het avond en ligt meneer sinds 19.30 in zijn eigen bed (en slaapt vanaf 20.00 uur). Hij heeft wel wat gemoppert en een klein beetje gehuild, maar is niet echt overstuur geweest. Ik vind het zo vreemd dat hij dat overdag niet wil/ kan.
Hij is pas twee maanden, zulke jonge kindjes kun je niet verwennen. Overigens hebben twee van mijn drie kinderen als jonge baby heel erg weinig (ik zeg expres niet 'slecht') geslapen en dit zijn ze pas vanaf een maand of acht gaan doen. Slapen kun je niet dwingen en een verdrietige baby mag je gewoon troosten.
Probeer het echt los te laten. Jij doet echt niets fout zolang je naar je kindje luistert. Hem op bed leggen en laten huilen omdat hij 'moet' slapen lost niets op, en je raakt er alleen zelf gestresst van en je kindje ook. Wees ook niet bang voor gewenning, ze ontwikkelen zich zo ontzettend snel en in het eerste jaar is er geen sprake van gewenning of verwenning met aandacht. Hij zal zijn ritme nog een paar keer omgooien en je kan er maar het beste in mee gaan, anders blijf je erover piekeren en stress hebben. En dat voelt je mannetje echt. Mijn dochter haar slaaptijden zijn ook een rommeltje overdag. Ik leg haar te slapen als ze moe is en anders niet, ik laat haar zeker nooit huilen. Je kan hem niet wennen in een ritme, hij zal zelf zijn ritme gaan aangeven. Leg je hem op bed en hij slaapt niet en huilt, nou dan niet. Hier is het vaste ritme in de avond zo met 3,5 maand gekomen. Ze werd opeens om 21 uur moe (daarvoor wel tot diep in de nacht met haar bezig geweest, voeden, hazenslaapjes, krampjes, weer voeden, etc.), en per week verschoof dat tijdstip naar voren. Nu ligt ze om 19.30 uur op bed. Zonder huilen, zonder gedoe. Ze slaapt soms de hele nacht door, soms wordt ze 1 keer wakker voor een voeding. Ik heb altijd haar ritme gevolgd en ze heeft zelf een perfect ritme gevonden. Echt, vertrouw op jezelf en laat het los. Hij is nog zo klein. Op een gegeven moment kan je echt zijn signalen lezen en wordt het allemaal wat meer voorspelbaar.
Onthou vooral: niet kan idd, het is geen kwestie van willen, maar van kunnen. Onze methode toen we zeker wisten dat ze kon liggen zonder pijn (na 2 behandelingen bij de osteopaat): - wakker in bedje leggen bij eerste moeheidssignalen (jengelig worden). - gaat ze jammeren: speentje terug, knuffeldoekje goed leggen en aai over haar bol. - blijft ze jammeren: even uit bedje. Wiegen, tot rust laten komen. Doekje op haar hoofd. "Ssssssh" geluidje maken, liefst vlak bij haar oortje (bootst het geluid in de buik na). - wakker terugleggen - lukt het nog niet in slaap te vallen, liet ik haar op schoot slapen of op de bank/bed naast me of in de draagdoek. - gaat ze huilen: sowieso uit bed. Dit herhaalden we bij elk slaapje en het ging steeds beter. Deze methode duurde per slaapje overigens maar max een minuut of 5-10 trouwens. Dan heb je namelijk wel door of het slapen in z'n bedje wel of niet gaat lukken. Daarnaast is het eigenlijk alleen maar goed dat je baby "went" dat mama komt zodra ze om hun moeder roepen Geeft ze een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Daarom vinden veel jonge baby's een leeg stil donker kamertje helemaal niet fijn om in te slapen.
Inderdaad accepteren en troost je kindje als hij je nodig heeft. Laat hem desnoods lekker bij jou in slaap vallen. Bij M betekende dat dat ze eigenlijk altijd bij ons of in de doek lag te slapen of in de wagen. Bij haar betekende bij mij in slaap vallen en overleggen in bed = wakker tenzij ik echt wachtte tot ze diep in slaap was. Dan sliep ze nog max 30 min. In de doek of wagen uren. Ze heeft nog steeds moeite met in slaap vallen, gewoon omdat dat in haar karakter zit (aangeboren dus). T was veel makkelijker en viel vrijwel altijd zelf in bed in slaap, maar heeft ook periodes gehad dat hij in mijn armen en aan de borst in slaap wilde vallen. Dat ging vanzelf weer over. S was een huilbaby en wilde niet slapen, niet in bed en niet bij ons. Niet in de wagen, niet in de draagdoek. Bij hem werkte: medicatie tegen reflux, inbakeren en in bed troosten met een speen en over zn bolleke aaien. Inmiddels van bakeren, medicatie en speen af en hij valt vrijwel altijd aan de borst in slaap en dan leg ik hem in bed. Hij wordt vrijwel nooit wakker, slaapt meestal kort, soms een (dik) uur en heel soms langer. Accepteren is de sleutel (en idd slim om naar een osteo te gaan, wie weet helpt het)
Wat fijn dames, jullie antwoorden. Ik had zo het idee dat ik dit door moest zetten en consequent moest blijven. Wat jullie aangeven voelt veel fijner aan. Ik ga het morgen echt meteen meer op mijn gevoel aanpakken.
Sluit me bij Emmerijn aan. Herken het wel, alleen wilde ze hier ook niet bij mij slapen. In de draagdoek kreeg ik haar niet geknoopt, zo onrustig was ze. In de bondolino wel maar ze sliep alleen als ik in beweging bleef. Hier heeft de osteopaat een heel stuk geholpen. Maar hier net als bij Emmerijn een meisje wat behoefte heeft aan regelmaat. De laatste 4 weken gaat het slapen iets makkelijker, we konden haar toen tenminste in de kinderwagen in slaap wandelen en met geluk bleef ze dan ook slapen. Sinds 2 weken slaapt ze overdag in haar bedje, voor die tijd kon ze ook echt niet in slaap komen. Ze ontspant heel lastig en kan de rust slecht vinden om in slaap te komen. Ze slaapt alleen in het donker zodat ze niks ziet (in de draagzak heb ik haar een hoedje op wat ik over haar ogen doe, in de auto ook als ik er naast zit, anders gaat ze niet slapen) en met de stofzuiger aan Maar ze valt meestal binnen 5 minuten in slaap zonder huilen en als ze wel huilt, zorg ik dat ik er gelijk bij ben om haar te troosten en is ze praktisch gelijk weer stil. Ze wordt hier vaak ook nog na 45 minuten wakker en ze lijkt dan klaarwakker maar is dan ook na een kwartier weer moe dus ik laat haar even wat geworden en zodra ze begint te piepen, geef ik een aai over haar bol, speentje en gaat ze weer slapen. Of niet, dan mag ze er uit en de volgende keer beter. Ze is hier nu steeds een uur wakker en dan weer moe. Ik moet haar ook gelijk op bed doen als ze moe wordt, anders wordt het krijsen. Als ik haar maar goed volg, huilt ze hier amper.
@red88: Nathan heeft de eerste weken veel minder gehuild. Maar toen was hij steeds bij mij. Nu ik hem meer in een ritme probeer te forceren (want dat doe ik eigenlijk) huilt hij veel meer. Hij is ook erg onrustig. En wil niks missen. Als mijn vriend en ik eten, wil hij aan de tripp trapp met newbornset aan tafel zitten. En dan kijkt hij gezellig naar ons. In de box is het huilen. Jij laat je kleine meid dus ook niet huilen? En je ziet wel al vooruitgang in het slapen?
Hier dezelfde methode als Emmerijn en het kost idd max. 10 minuten. Alleen aan het einde van de middag komt ze slechter in slaap maar moet ze wel even slapen anders redt ze het s avonds niet. Ze gaat niet voor 20.00u de nacht in en het wordt hier anders krijsen, dus dat probeer ik te voorkomen. In de draagzak komt ze ook steeds lastiger in slaap. Dus dan moet ik het soms wat langer proberen en wat vaker nog heen en weer lopen voor een speentje en aai over haar bol. M'n oudste viel aan de borst in slaap en die legde ik slapend over. Vanaf een maand of 3-4 bleef ze wakker en lukte het om haar wakker weg te leggen.
Als Nathan bij mij in slaap valt en ik leg hem dan weg, dan is hij direct wakker. Nathan ligt heel vaak wakker in zijn bed rond te kijken (en gaat dan later huilen) of begint bijna direct huilen (tot ik hem oppak). En hij huilt zo zielig (met pruillipje..... ). Dus ik heb hem nooit binnen 10 minuten in zijn bedje in slaap. Als ik hem overdag in zijn bed krijg te slapen kost dat zeker een uur en heeft hij ook al echt gehuild (en niet gejammerd). Ik zal het blijven proberen, maar hem niet meer zo overstuur laten liggen. Dat gaat me zo aan mijn hart. En accepteren dat als hij niet kan slapen, het gewoon dat slaapje niet lukt. En later weer proberen.
@Dotty, hier werd ze vanaf een week of 4 steeds onrustiger maar hier was dus ook erg onrustig bij ons. Ik kon haar geen 5 minuten weg leggen of aan m'n man geven, dat werd krijsen. Dat is sinds de osteopaat zoveel beter. Ze is bij voldoende slaap gewoon heel tevreden maar zodra ze moe wordt, moet ze slapen en eerder kon ze dat alleen door in slaap gewandeld te worden en toen dat steeds makkelijker ging, hebben we het bedje pas geprobeerd. Maar hier slaapt ze dus alleen met geluid van de stofzuiger/afzuigkap en ze wordt vaak nog wel wakker na 45-60 minuten (al viel ze nu 2x zelf weer in slaap dus dat verbeterd ook) en dan slaapt ze 1,5-3 uur dus prima. Ik laat haar idd niet huilen en zorg dat ik gelijk bij haar ben zodra ze begint te huilen. Maar ze wil er hier ook graag bij zijn en de box vindt ze maar even leuk want dan ziet ze ons niet. Als ze hier op schoot zit of in de wipstoel heb je er geen kind aan en kijkt ze gewoon lekker rustig rond. Moet er even heen...
@red88: ik hoop zo dat de osteopaat ook bij Nathan gaat helpen! Ik herken echt veel van wat jij schrijft.
Die slaapt weer... Ik zou 'm gewoon lekker bij je in slaap laten vallen. De oudste sliep in een puckababy en daar deed ik haar tussen de voeding door en dan viel ze aan de borst in slaap en legde ik haar later over als ze diep in slaap was. Vaak zijn kindjes na 20 minuten diep in slaap en kun je ze wat makkelijker weg lekker. Als je 'm lekker in een dekentje wikkelt, wordt hij ook niet koud als je 'm weg legt. Verder zou ik 'm lekker beneden bij je in de buurt in de kinderwagen leggen, dan hoef je zelf ook niet steeds heen en weer te lopen en hoort hij jullie geluiden om zich heen. En als hij steeds weer wakker wordt als je 'm weg legt, accepteer het en hou 'm lekker bij je in een draagdoek. Meeste kindjes gaan tussen 3-4 maanden makkelijker slapen, is hier ook echt zo bij beide kindjes, jongste is dan wel één met een gebruiksaanwijzing en dan lukt het wakker wegleggen ook een stuk makkelijker en kost het je veel minder moeite. Je gevoel geeft vaak wel aan dat laten huilen niet goed is. Wat betreft consequent zijn, ik merk het nu bij m'n oudste dat we daar wat meer om moeten denken, die is echt grenzen aan het verkennen. Bij een baby je niet druk om maken. Liefde, warmte, geborgenheid kun je ze niet teveel geven.
Dit gaat hier ook zo met als enig verschil dat ik mijn dochter na dit ritueel dus wel even laat huilen. Dit op aanraden van de kinderarts omdat ze tot 8 weken best wel een huilbaby was. Ik haalde haar er ook constant uit met huilen waardoor ze juist overprikkeld werd. Cb gaf ook aan dat we tegenwoordig in een tijd zitten waarin ouders denken dat er niet meer gehuild mag worden. Dat het ook heel normaal babygedrag is als ze even huilen. Dat ze zelf een manier moeten vinden om in slaap te komen en dat ze dit ook gewoon nog leren moeten. Ook huilen ze, volgens hun, vaak de indrukken die ze hebben opgedaan van zich af. Vooral het wakker in bed leggen is erg belangrijk om hazeslaapjes te voorkomen. Althans dat merk ik hier. Slapend in bed gelegd worden om dan wakker te worden en te beseffen dat je moeder er niet is is juist heel eng lijkt mij. Ik laat haar dus na het in bed leggen, huilen, teruggaan aaien, als weer huilen, even optillen (let op nog geen minuut) om te troosten, weggaan en dan huilen .........dan even laten huilen. Als ze echt heel erg overstuur is roep ik nog weleens heel lief dat ze nu slapen moet of geef ik nog een aai maar verder laat ik haar liggen. Dan laat ik haar minstens 5 minuten huilen. Huilt ze dan nog erg overstuur dan weer even een aai. Als ik hoor dat het huilen veranderd dan ga ik niet meer en laat haar uithuilen waardoor ze meestal binnen een paar minuten in slaap valt. Mijn dochter huilt dus bijna altijd. Ze slaapt alleen ook nu wel erg goed. Ze maakt nachten van 21t/m 4/5 uur en dan van 5 t/m ongeveer 8:30/9:00 uur. Dan is ze ongeveer 2 uur wakker en leg ik haar weg. Dat is dan een hazeslaapje van 45 min. Haal ik haar er weer uit, spelen, eten, spelen en naar bed en dan slaapt ze vaak 2,5 uur. Haar ritme wijzigt nog constant en ik ga daar dan gewoon in mee. Dit is allemaal zo gekomen nadat ik haar dus wel een keer heb laten huilen van 17/20 uur. Welk elke keer even een knuffel geven maar in haar bed gehouden. Volgens de ka herprogammeren ze zich dan en idd het hielp. Vanaf toen ging het na 8 weken eindelijk goed. Ik vind wel dat lichamelijke klachten dan wel uitgesloten moeten zijn. Er is toen bij mij ook een knop omgegaan. Voor die 8 weken zat ik in een negatieve circkel van teveel voeden vanwege haar troost willen, hierdoor buikpijn, hierdoor reflux en darmkrampen, huilen, weer troost en weer voeding enz......vreselijk. Ik was ook een grote wandelende tiet. Troost kreeg ze alleen door de borst aan te bieden maar met dus reflx en kramp als gevolg. Een drama. Nu is ze echt een vrolijke baby als ze wakker is. Zonder pijn en huilen.
Mijn dochtertje mag wel huilen maar ik laat haar niet alleen huilen. Maar hier huilt ze eigenlijk alleen als ze overprikkeld is en niet kan slapen. Dat wordt hier echt krijsen en ik neem haar dan bij me en wacht tot het over gaat. No way dat ik haar dan alleen in bed laat liggen. Maar als ik haar maar op tijd in bed leg, hoeft ze niet te huilen en als ze tussendoor huilt, is ze na een speentje geven of even laten weten dat ik er ben weer stil. Oudste jengelde even om in slaap te komen vanaf een maand of 3 maar dat was niet echt huilen.
Ik denk ook wel Dat het bij elk kind anders is. Bij mijn oudste was het ook niet nodig om te laten huilen. Die huilde nooit. Nou ja 1x nadat ze een week ziek was geweest. Elke avond hierna moest ik bij haar blijven zitten, kon ik niet weg. Liep ik weg werd ze weer wakker. Om gek van te worden. Tot ik haar heb laten huilen. 2,5 uur geduurd, gekrijst en al. De dag daarna 20 minuten, daarna 10 minuten en daarna...........nooit meer gedaan en er een kind voor terug die heel maKkelijknaar bed gaat. Soms is de weg naar het halen van een doel hard maar levert het wel veel meer geluk en blijdschap op als het doel eenmaal behaald is. Ze was toen trouwens al wel 1,5 ofzo dus ze maakte er echt misbruik van. Dat zou ik bij een baby nooit doen. Bij E. Werkt het even laten huilen veel beter omdat ze anders veel meer problemen krijgt. Kijk het moet niet langer als een kwartier duren maar dan haal ik er helemaal uit want dan wil e ook gewoon niet slapen.
Oh dit is echt precies mijn verhaal! Wij moeten onze dochter ook even laten huilen in bed, wat nog steeds moeilijk is om te horen hoor! Maar wanneer we dit niet doen hebben we een overstuur kind de rest van de dag....het is wel zo dat ze geen huiltje nodig heeft na ongeveer 20:00 uur en in de nacht. Nu slaapt ze overdag goed, heeft minder last van reflux en krampjes en is erg vrolijk!
Een beetje jammeren en 'praten' om in slaap te komen is iets heel anders dan echt huilen, wat dan ook nog toeneemt. Ik heb mijn dochter nooit laten huilen, simpelweg omdat ze daarmee aangeeft dat er iets is. Even mijn hand op haar buikje of het speentje teruggeven helpt dan, ze zakt dan meestal in een diepe slaap. En als ze begint te spartelen en met open ogen huilen, haal ik haar gewoon uit bed. Ze is dan uitgeslapen en wil daar niet meer liggen. We proberen het later dan nog eens. Ik ga daar geen gevecht van maken.