@Aloe, ben ik niet met je eens. Natuurlijk gaat ze het opgeven als ze weet dat je niet komt. Hier 1x een nacht laten huilen bij de oudste rond 14 maanden, max. 10 minuten omdat ik het zelf niet meer trok om er zo vaak uit te moeten s nachts en 8 dagen achter elkaar te werken. Gelukkig sliep ze ook binnen die 10 minuten en heb ik het maar 1 nacht gedaan. Maar goed voelde het niet en ik weet niet of ik het wel weer zou doen. Ik had denk ik gewoon een co-sleeper moeten hebben, hebben we nu gelukkig wel voor de jongste. De oudste laat ik wel eens even huilen omdat er op dat moment ook niks mee te beginnen is. Maar als ze blijft huilen, ga ik er wel weer heen. Ik wil niet dat ze zich in slaap moet huilen en vindt het belangrijk dat ze weet dat papa en mama altijd komen. Wat betreft overprikkelen en huilen, hier kan ze dan ook echt niet in slaap komen en in slaap huilen doet ze ook niet dus dat helpt ook niet. Maar ik zou dan in het donker met je kindje gaan zitten of in elk geval naast het bedje en je hand op je kleine en wachten tot ze rustig gaan slapen. Maar nog maals, ik zeg niet dat een kindje niet mag huilen. Maar waarom een kindje een kwartier alleen laten huilen? Dat voelt toch ook niet goed? Mijn instinct zegt gelijk dat ik naar haar toe moet als ze huilt en ik vind het erg vervelend als ze huilt en ik niet gelijk bij haar kan zijn. Als ze hier tussendoor wakker wordt maar eigenlijk nog wel 'moet' slapen, wacht ik vaak wel tot ze begint te piepen anders sta ik er rustig 10 minuten en zit zij rustig rond te kijken en te kletsen. Maar ik probeer te voorkomen dat ze echt gaat huilen als dat niet nodig is.
Aloe, zeggen dat je kindje van 1,5 jaar 'misbruik' maakt van de situatie, doet mij ook wel iets waarom toch die overtuiging dat baby's en dreumesen 'sluw' zijn en met huilen ouders 'naar hun pijpen laten dansen?' En dat je dan maar hard moet zijn en niet mag toegeven. Ik begrijp daar werkelijk niet veel van. Op die leeftijd kunnen ze veel verbanden nog helemaal niet leggen. Opvoeden kunnen we (en moeten we) nog lang genoeg. M.i. is er niets mis mee de baby- en dreumesjaren te laten zien dat er als er iets is, mama (en papa) er gewoon zijn. Lijkt me heel goed voor een veilige hechting.
Hier hetzelfde probleem gehad. Duurde heel lang voordat hij overdag ook normaal ging slapen. Wat uiteindelijk bij mij hielp is: als hij moe is ging (ga) ik met hem naar boven, doe zijn slaapzakje aan, gordijnen een beetje dicht en dan een flesje. Hij weet nu dat als ik dit doe hij even gaat slapen. Het heeft wel even geduurd en ik heb vanalles geprobeerd, maar dit hielp bij mij....en nog steeds doe ik het. Nu bijvoorbeeld in de ochtend als hij zijn fruithapje heeft gehad, dan naar boven slaapzak aan en gordijnen een stuk dicht. Succes.
Mijn dochters vielen allebei gemakkelijker in slaap als ik bij hun bedje zat. Jouw hand op zijn buik en sussende geluidjes maken, dat is rustgevend voor je zoontje. Hij ontspant door jouw aanwezigheid. Verder heb ik niets toe te voegen, er zijn veel mooie woorden gezegd waarbij ik me helemaal wil aansluiten.
Maar had je dan later weer niet t probleem dat ze niet in slaap konden komen zonder jouw aanwezigheid?
@Justy, volgens mij kun je dat wel vrij makkelijk afbouwen door steeds iets eerder weg te gaan, desnoods nog even wat rommelen boven. Hier blijf ik er meestal bij tot ze rustig blijft liggen met haar hoofdje en dus bijna slaapt. En als ik haar dan later weer hoor, ga ik er weer even heen.
Misschien moet je het woord misbruik in deze zin niet te zwaar opvatten. Niet op de volwassen manier... Een kind van 1,5 weet precies wat hij /zij doen moet om jou aan bed te kluisteren. Sterker nog dat verschil merk je al veeeeeeel eerder. Lullige vraag maar wanneer ga je dan wel beginnen met opvoeden? Een baby hoef je idd nog niet op te voeden maar na 1 jaar gaat dit toch echt wel beginnen. Anders krijg je heel verwende en slecht gedrag vertoonende dreumessen. Mijn oudste is 5. Voor zover ik zien kan is de hechting goed verlopen. Het ene kind is het andere niet.
Zoals ik al zei, het ene kind is het andere niet. Jouw aanpak zou bij mijn dochter niet werken. Ze zou alleen maar wakker blijven.
De meeste baby's leren het sowieso als ze een maand of 3/4 zijn (of soms eerder). Ik heb onze jongste in het begin dus heel vaak in mijn armen in slaap laten vallen. En haar geholpen tot rust te komen door haar te troosten wanneer nodig. En langzaam aan kreeg ze het zelf door. Hoe ze zelf tot rust kon komen en in slaap kon vallen. Had ze mij echt niet meer voor nodig. Sinds ze een beetje kon rollen, is het eerste wat ze doet zodra ik haar in bed leg: haar rug naar me toekeren door op haar zij te rollen @Dotty: bevalt het een beetje: luisteren naar je gevoel? Heb je nu ook meer rust? Nog een afspraak staan bij een manueel therapeut en/of osteopaat?
Nee, rond een maand of 4 veranderde dat. Dan vielen ze rustiger alleen in slaap. En natuurlijk heb ik jouw gedachte ook wel eens gehad. Alleen wil ik niet dat angst mijn grootste raadgever is.
Ik vroeg het me gewoon af. Bij ons is het niet van toepassing omdat de kleine perfect zelf in slaap valt maar t leek me zo lastig afbouwen. Maar dat valt dus erg mee....
Lastig zeg, dat het slapen zo moeilijk gaat. Je doet er in ieder geval je best op, maar ik denk eerlijk gezegd te hard je best; een baby van 2 maanden moet je echt nog geen 10 minuten in zn eentje hard laten huilen hoor! Is niet gek dat hij dan niet gaat slapen hij is dan helemaal in paniek modus! Ik leg mn zoontje altijd weg als hij moe is, hij gaat vaak of rustig slapen, of wat mopperen. Dan aai ik wat over zn rug ( buikslaper ) en blijf een beetje in de buurt. Gaat hij huilen, dan haal ik hem eruit, troost hem, en probeer het opnieuw. Lukt het dan ook niet, dan laat ik hem op schoot of in de draagdoek in slaap vallen. Het lukt zeg maar 5 dagen in de week zelf om in slaap te vallen en soms moet ik even helpen. Maar zo hard huilen, daar raken ze alleen maar helemaal gestressed van!
@suusjeuh, Dat is nu net het probleem. Mijn dochter gaat niet rustig slapen of mopperen. Ze huilt altijd keihard als ze in bed gelegd wordt. Op een gegeven moment weet je het gewoon niet meer. Ik laat dus vaak wel even huilen maar hier gaat wel altijd er een keer uithalen, aaien, hand op buik, liedje zingen, enz. Aan vooraf. Nu heb ik haar dus vandaag minder laten huilen maar dat werkt niet. Uiteindelijk net 2 uur bezig geweest om haar in slaap te krijgen, de helft van de tijd huilde ze.......als ik haar ( na een tijdje pas) 10 minuten laat gaan dan valt ze in slaap. Nu heeft ze bijna 2 uur gehuild maar ging ik wel constant naar haar toe.......tja, wat is dan beter. 10 min huilen of 2 uur? daarnaast het erge is dat ze nu, na 15 min weer wakker is. Ze zit trouwens enorm met haar handen in haar mond te smekken. Nu al tanden? Kan dat? Ik voel wel een minipuntje in haar mond. Echt mini hoor
Bij hem blijven zitten en aaien heeft geen zin. Hij wil opgepakt worden. Gisteren heeft hij overdag lang geslapen in de auto. Toen we thuis kwamen was hij op een gegeven moment moe, maar elke x s je hem weg wilde leggen paniek. Uiteindelijk is bij om 20.00 uur wel weer gewoon in zijn bed gaan slapen. Dinsdag heb ik een afspraak bij de osteopaat en ik heb een projector van alecto besteld die, naast mooie lichtjes en muziekjes, ook autogeluiden en een hartslag laat horen. Ik hoop dat 1 van die laatste geluiden nog helpt. Hij valt bij ons wel in slaap, maar ook zo kort. En in de woonkamer verder (box of kinderwagen) komt hij niet in slaap. Zodra hij dan moe wordt raakt hij overstuur. Dus tenzij ik hem steeds draag (of in de auto of wandelend met de kinderwagen) is hij overstuur, zeker als hij moe is. Mijn hoop is nu even gevestigd op de osteopaat of projector. Of dat hij er overheen groeit.
@Dotty, klinkt idd net zo als hier. Ik heb met 7 weken de osteopaat gebeld en ben met 8 weken geweest. Heeft hier deels geholpen en deels was het ook gewoon even de tijd geven tot ze ruim 3 maanden was. In het donker en met stofzuiger/fohngeluid slaapt ze nu prima. Alleen laatste slaapje rond 6 uur kost moeite maar das meestal zo. Nu gaat ze de nacht in.
Je schrijft dat hij opgepakt wil worden, stil is als je hem draagt en hopelijk stil wordt bij het geluid van een hartslag. Je baby is nog maar twee maanden oud, hè. Gewoon aan toegeven en lekker veel bij je houden. Ik herken eigenlijk normaal babygedrag. Al mijn baby's (3) waren zo. De eerste drie/vier maanden zijn onwijs pittig, maar daarna ging het echt beter.
Dat met de handen in de mond en het smekken is normaak voor deze leeftijd e heeft te maken met het handjes ontdekken. Ik dacht eerst ook tandjes dat kan toch nog niet? Vooral omdat hij soms ook wat kwijlt. Maar dat zal vast echt het ontdekkennvan de handjes zijn. T tandvlees voelt hier her en der ook hard aan...
Hier doet ze ook niks anders als met haar handjes in haar mond, smakken en kwijlen. Hoort er gewoon bij. Klopt idd wat Marlett zegt. Hier was ze alleen niet stil bij ons en ik moest haar 15-30 min. in slaap wandelen als ik haar bij me droeg en de hele tijd flink in beweging blijven. Dat waren voor mij dingen wat voor mijn gevoel niet klopte.
Ik heb niet alle reactie's gelezen dus misschien is het al voorbij gekomen. Wat hier goed helpt is hem/haar inbakenen, en je hoeft dan niet zo'n duur ding van honderden euro's te kopen. Wij deden het gewoon in een lakentje van de kinderwagenbak . Deze tip kregen we van onze kraamverzorgende. Mijn zoontje is nu 12 weken en tot 3 weken geleden heeft hij ingebakend gelegen. Ze kunnen dan niet zo zwaaien met de armen en liggen er over het algemeen een stuk rustiger bij