Hoi dames, Hier een klein meningsverschilletje met vriend. Mijn zoontje noemde me vandaag bij mijn voornaam tijdens het eten. Ik vind dat persoonlijk niet echt geweldig. Heb hem ook uitgelegd dat ik mama ben voor hem, en dat hij me niet bij mijn voornaam mag noemen. Vriend vindt dat ik me daar niet zo druk om moet maken, en dat het voor een keer niet erg is. Ben het gedeeltelijk met hem eens, voor een keer is het geen ontzettende ramp, maar ik vind wel dat ik hem dan meteen moet uitleggen dat ik mama ben voor hem. Dit gebeurt natuurlijk op een leuke en rustige manier, en ben dan ook absoluut niet boos. Ik heb het gevoel dat wanneer ik laat merken dat ik het niet erg vind, en maar gewoon blijf reageren dat mijn zoontje me op den duur aldoor bij mijn voornaam aanspreekt. En nee, dat wil ik dus echt niet hebben. Ik ben zijn mama, en dus geen bekende of iemand van zijn leeftijd. En ik wil daarom dus ook dat hij mij gewoon mama noemt. Hoe denken jullie hierover? Mogen jullie kleintjes je bij je voornaam noemen?
Ik vind dat mijn dochter ook mama 'moet' zeggen. M'n voornaam lijkt me zo afstandelijk. Ik noem m'n man ook schat en geen Bob of wat dan ook
Dan kan die van mijn nog maar een paar maanden mama zeggen hihi, maar ik zou het ook niet leuk vinden als hij mij of zijn vader over een aantal jaar bij de voornaam gaat noemen! Mijn broertje (22) noemt onze vader ook bij zijn voornaam, en ik noem hem gewoon pap. Vind het echt not done om hem bij zijn voornaam te noemen..
Bij die kinderen die hun ouders bij de voornaam noemen denk ik altijd dat het van die geitewollensokkenhippies zijn haha
Nee geen voornamen hier dat vind ik niet fijn maar eigenlijk gebeurt dat ook niet. Het is altijd gewoon papa en mama tot nu toe. Wat wel heel grappig is dat m'n zoontje z'n vader nu soms 'liefie' noemt omdat ik dat altijd zeg Tsja en wat zeg je dan als je je vent zelf zo noemt hihi
Mee eens hoor! Hier is het ook gewoon mama en soms als ik hem niet hoor dan is het mama en dan mn voornaam maar dat vind ik wel schattig haha
Ik deel je mening hoor, mama is gewoon mamaik leg wel uit dat mijn naam voor andere anders is maar omdat ik zoveel van hun houd heb ik een speciale titel hihihi
Het zou mij geen ene bal uitmaken eerlijk gezegt.. Al helemaal niet bij zoeen kleintje, misschien vind hij het even intressant of leuk om je bij je naam te noemen. Ik zou wel liever hebben dat mijn dochters mij gewoon 'mama' noemen natuurlijk, vind ik wel zo gezellig. Maar er iets van zeggen, neehoor mij niet gezien. Voorlopig is ze nog histerisch aan het 'mamaaaaaaa, memeeeeehhhhhen' en weet ze mijn hele naam nogniet eens. lol
Mn dochter doet het ook weleens, boeit me niet zo want in 95% van de gevallen zegt ze gewoon mama. En tja, ik heet toch gewoon zo. Iedereen noemt me zo dus waarom zou zij me niet zo mogen noemen? Mijn man vind het ook niet kunnen trouwens. Denk dat wanneer je er meer aandacht aan besteed zo'n kind het alleen maar interessanter vind.
Als ik zo kijk naar de leeftijd van je kind herken ik deze fase. ik zou er soepel mee omgaan. je heet toch zo. zeg er idd wel bij dat je eigenlijk mama bent. het is niet zo dat als ze je nu zo af en toe bij je voornaam noemen dat ze dat altijd blijven doen. volgens mij hoor het ook gewoon bij het leren dat iedereen een naam heeft. en dat mama geen naam maar een titel is. hier wordt ik soms ook tante.. genoemd als mijn neefjes en nichtjes er zijn. maar voor de rest is het altijd mama. maar ze hebben deze "fase" wel allemaal gehad.
ik deel je mening ts. voor een keertje is het niet erg, maar wel idd met een rustige uitleg erbij dat je het liever niet wilt. Je kind heeft maar 1 mama, anderen (behalve broertjes of zusjes) kunnen tegen jou geen mama zeggen dus ik vind het juist fijn dat er maar 1 iemand is waartegen ze mama kunnen zeggen, blijft het ook duidelijk en (maar dat is mijn mening) het geeft toch net iets meer gezag.
Eens. De oudste heeft zo'n fase gehad waarin hij mij en mijn man bij onze voornamen noemde. Geen aandacht aan besteed, en na een paar weken waren we weer papa en mama.
ik zou er idd ook geen halszaak van maken...ik heb liever mama, maar ze heeft mijn man ook een keer bij de voornaam genoemd, toen hij dat corrigeerde heeft ze het een week lang gedaan en dan met -tje erachter Gewoon negeren, dan is het zo over.
Mijn kinderen mogen mij niet aanspreken met mijn voornaam. Ik word er uiteraard niet boos om als ze aan het experimenteren zijn met namen en vanzelfsprekend zijn ze op de hoogte van het bestaan van mijn naam, maar ik wil niet zo door ze aangesproken worden. Wellicht dat dat mag als ze groter zijn, maar zo lang ze niet volwassen zijn hebben ze mij mamma te noemen.
Quinten doet het ook vooral met zijn papa, en ik zeg dan gewoon en a..., is en hij roept dan blij papa, dan zeg ik, goed zo dat is hij. Hij zegt ook gerust papa is naam, en als ik dan vraag en ik dan zegt hij jij bent gewoon mama . Maar wij doen er niet zo erg moeilijk over en na een paar weken is het over, nu verteld hij ngo wel een sblij aan anderen hoe papa heet maar verder niet.
Mijn dochtertje doet het ook wel eens, denk meer omdat ze het doet omdat ze het interessant vind om me zo te noemen andere volwassenen doen het tenslotte ook. Van mijn man mogen de kids ons ook niet bij de voornaam noemen, maar denk dat dit ook echt met cultuur te maken heeft. Hij vind het respectloos om je ouders bij de voornaam te noemen.
Als het een gewoonte zou worden zou ik er wat van zeggen, maar niet na 1 ( of 5 ) keer, maar ben het er wel mee eens , mijn dochter 'moet' ons papa en mama noemen maar als ze af en toe onze voornaam zegt zal ik hier zeker niets van zeggen in het begin
Hier ook gewoon mama en papa. En natuurlijk vindt ze het geweldig om ons af en toe bij de voornaam te noemen want die zeggen we wel tegen elkaar. Maar dan zeggen we altijd direct:"Dat is mama/papa voor jou". Dus nee, ik vind het niet te streng.
Hier gebeurt t ook wel eens, voorals m'n vriend niet luistert (heeft ie van z'n pa, die is ook wel eens afwezig) Dan is het "papa? Papaa! Paaaaapaaaa! PAAAPAAA!!! ... JOCHEM! WhahaHaha en dan lig ik dus helemaal dubbel want dan hoort ie het wel