Ik liep vanmiddag in de supermarkt en daar was een moeder met een kind van een jaar of 4 die 'Mama, je loopt te snel!' riep waarop de moeder zeer duidelijk liet merken dat zij met "u" aangesproken wilde worden. Ik ben daarom wel benieuwd; Hoe spreken jouw kinderen je aan? Met u of met jij? Hoe sprak jij je ouders vroeger zelf aan en hoe doe je dat nu?
Je en Jij....ook tegen ooms,tante en opa en oma heel gewoon in onze familie ik hoef ook nooit ome theo of tante ria te zeggen.
Bij bekenden (dus familie, vrienden) gewoon je of jij. Bij onbekenden wil ik dat ze u zeggen. Moest ik vroeger ook, doe ik nog steeds. Wel zo netjes!
Jij en je, ook tegen familie en vrienden. Heb ik ook nooit gehoeven, dat u. Tegen vreemden vind ik het wel zo netjes.
Mijn kids noemen ons gewoon jij, ook oom/tante en opa/oma worden jij genoemd. Vroeger noemde ik mijn ouders ook gewoon jij, maar mijn oom/tante en opa/oma sprak ik dan wel weer met u aan. Tegenwoorig noem ik mijn oom/tante wel jij, maar nog steeds u tegen mijn oma.
ik vind dat juis wel grappig. Van die kleine hummeltjes die dan zeggenTante lea....... mijn kinderen zeggen gewoon je en jij en mama, als ik niet luister bij mn voornaam haha
Voor mijn neefje ben ik ook Tante Minyaweth (vind ik zo stoer klinken ) maar hij mag me wel aanspreken met je of jij.
Gewoon je en jij. Ook tegen familie. Hier doen we ook niet aan ome wim en tante truus Ik zeg alleen u tegen me oma en tegen me schoonvader. (wiltie eigelijk niet maar gaat automatisch) Schoonfamilie niet, alleen tegen schoon-oma En tegen onbekende oudere mensen.
Ik vind u respect en afstand tov vreemde of oudere mensen. die dus met u. maar voor ons is het gewoon je of jij.
Ik heb daar hele discussies over gehad met mijn man. Ik ben opgevoed met 'u' mijn man met je/jij. Onze kinderen zeggen dus je/jij, maar ze moeten wel tegen hun ooms en tantes dus oom of tant(i)e zeggen. En tegen hun opa's en oma's en vreemden moeten ze wel u zeggen
manlief is niet beter gewend dan dat hij u moet zeggen tegen zijn ouders wel merk ik dat het hier op het dorp eigenlijk zo hoort qua normen en waarden vanuit de kerk enzz,, dus hier noemen de kinderen ons ook u en ooms en tantes opas en omas ook wel vind ik als we bij vrienden zijn en hun vinden dat ze het niet hoeven doen (toevallig hebben we 2 stel vrienden waarvan hun zeggen dat het niet hoeft) ze het dus ook niet hoeven doen sommige zeggen dat ze het afstandelijk vinden klinken nou ik heb nog nooit z'n close familie gezien als die bij me schoonfamilie
Vroeger heb ik tegen ooms/tantes/oma´s en opa´s u gezegd (zo werd het mij nog geleerd). Mama en papa was altijd jij/je. Vandaag zeg ik alleen nog tegen mijn oma u (met de rest nauwelijks contact of overleden). Onze kinderen zeggen gewoon jij/je tegen ons en ook tegen oma en opa behalve bij omama (dus mijn oma) en vreemden zijn ze "verplicht" u zeggen.
Absoluut jij! Ik vind het echt stom als kinderen U tegen hun eigen ouders moeten zeggen! Mijn schoonzus wil ook dat haar kinderen U en Tante ... tegen mij zeggen, maar ik wil dat niet en volgens mij gaat het er toch vooral om wat diegene zelf wil? Ik vind overigens wél dat kinderen U moeten zeggen tegen onbekenden, maar als die persoon zelf aangeeft Je/voornaam genoemd te willen worden, vind ik dat dat gerespecteerd moet worden boven de wens van de ouders.
gewoon je/jij en onze dochter hoeft onze familie en vrienden ook niet met U aan te spreken. onbekende zijn U , bekende zijn je/jij
Idem, vind het ook niet fijn als mijn dochter u tegen me zou zeggen. En 'moeder' ook niet zo. Gewoon lekker jij en mam(a).
Mijn ouders, ooms en tantes en opa's en oma's heb ik altijd met jij aangesproken, bij ons heel normaal. Onze kindjes spreken ons ook aan met jij. Schoonfamilie is allemaal 'u' en doen ze wel aan 'oom' en 'tante'. Wat betreft de opa's en oma's hebben we één lijn getrokken, die worden door kindjes aangesproken met u. Moeten mijn ouders en opa en oma maar aan wennen, als de kindjes groter zijn kan dat altijd nog veranderen, maar voor nu is het anders te verwarrend. Mijn broers en zussen worden bij de voornaam aangesproken, mans broers en zussen met oom of tante. Wel lastig hoor, zo'n cultuurverschil tussen de families!