Bedankt voor je reactie, het is ook zeker niet mijn opzet, om mijn zoontje bij papa weg te houden hoor. Zoonlief is absoluut niet ondeugend ofzo, maar hij is wel bang alleen. Hij had tegen papa gezegd dat hij wel alleen thuis wou blijven even, maar was toch wel een beetje bang geweest, en blij toen hij weer thuis was. Ik vind persoonlijk dat je als volwassen man je kind niet eens voor die keus stelt. Zoonlief wou zich misschien ook een beetje stoer voor papa voordoen, dat durf ik wel hoor alleen thuis. Heb inmiddels afgesproken dat hij ons belt als er zich weer zoiets voordoet, dat vond hij zelf ook heel fijn. Maar ik denk inderdaad dat exman dit niet meer in zn hoofd haalt..
Dit is zoo herkenbaar! 'Gelukkig' heeft mijn ex ons kind afgestoten waardoor ik alle banden kon verbreken Maar tis idd heel moeilijk om hiermee te dealen
meis, ik zit met open mond je verhaal te lezen, het is zoooooo herkenbaar, ik ga van de week meer info zoeken. Hartstikke bedankt
Dit is een goede site mjon.infoteur.nl (bij mij klopte het, helaas.., tot in detail.) heel veel succes!!
Wat ik van je verhaal lees denk ik dat je de zaak tot nog toe heel verstandig en goed hebt aangepakt. Je kijkt naar het belang van je kind (zijn vader willen zien) en kan dit belang boven je eigen irritatie naar hem toe zetten. Is erg knap en ook noodzakelijk omdat hè anders gevaar loopt je kind in loyaliteitscinflict te brengen hetgeen erg beschadigend is. Het is wel moeilijk om iemand te diagnosticeren als zijnde een "narcist" zonder gedegen psychologisch onderzoek, maar ik geloof best dat je sterke vermoedens dat er bij deze man sprake kan zijn van een persoonlijkheidsstoornis (anti-sociale persoonlijkheid of narcist of iets dergelijks best zou kunnen kloppen. Dit maakt dat het wrs erg moeilijk zal zijn met deze man op redelijkheid een gesprek te kunnen voeren... Omdat hij wrs een ander zelfbeeld en beeld van de werkelijkheid heeft als jij dat ervaart. Deze man zal wrs ook moeilijk naar zichzelf kunnen kijken en verantwoordelijkheid voor zijn acties bij de ander neerleggen " jij maakt mij kwaad, ik kan er niks aan doen...". Zorgwekkend vind ik wel dat er sprake is van dreiging met fysiek geweld ( jij weet zelf of die dreiging reëel is) en dat hij kennelijk toch jullie kind in een onveilige positie brengt door hem alleen thuis te laten. Fijn dat hij een lieve papa is en hem spullen geeft, maar een kind heeft bovenal behoefte aan veiligheid,structuur en een vader die oog voor hem heeft als hij hem maar amper ziet.
Ik kijk inderdaad naar het belang van ons kind, ik wil niet dat hij de dupe wordt en geen (goed) contact met zijn vader heeft. Ik ben geen psycholoog, en mijn exman zal zichzelf nooit willen laten onderzoeken maar ik ben er van overtuigd dat hij deze stoornis heeft. Het is niet dat ik er iets in herken, ik ben zoveel jaar bij hem geweest. Het klopt, helemaal..
je kan het beter niet aanhalen want het heeft toch totaal geen nut. hij is het allang vergeten en als hij het niet vergeten is weet hij alleen nog dat jij je ermee bemoeit en niet dat hij fout is. want dat zal hij nooit erkennen. helaas weet ik heel goed wat Narcisme is. mij ex heeft het ook. en ook ik ben helemaal leeg en kapot. helaas leef ik noodgedwongen in een huis waardoor de situatie voor mij nog uitzichtloos is. mocht je willen praten dan kan het prive. ik kan je ook helpen aan een forum erover waardoor je beter kan begrijpen wat het is. en je leert wat je wel en niet kan doen om dingen goed te laten verlopen
jeetje meid! Ik vind het wel dat je het situatie goed aanpakt! Zeker vooral dat je de politie hebt laten weten! Alleen volgende zou ik niet te lang met hem in gesprek gaan , zulke mensen zijn eigenwijs en geloven alleen in MY WAY ONLY ! Ik vindhet echt schandalig en ongelovelijk dat hij zijn zoon 'eventjes' achter wilt laten om even naar de kroeg gaan. Kinderen worden juist door zulke keuzes van ouders gekidnapt! Ik zeg neit dat het zoiets zou gebeuren bij je kind.. maar je weet maar nooit. Er kon wel iets gebeuren met zijn eigen vader en dan zit dat arme kind wachten op zijn vader. Politie gaan echt later wel afvragen waarom een kind van 9 jaar alleen thuis doet?? Hij moet oppas hebben of anders helemaal niet weekendje zoontje hebben!
Wij hebben ook een narcist als ex maar dan de vrouwelijke versie. Resultaat wij zien dochter al een ruim jaar niet en dit blijft zo tot sowieso februari. Kijk alsjeblieft uit wat je zegt en wat je doet.Zij weten dit zo naar eigen hand te zetten waardoor jij de boeman bent en dan wordt het zeker tegen je gebruikt. Zien wij ook namelijk gebeuren en instantie waar zij met der dochter heeft gelopen beginnen beetje bij beetje in te zien hoe ze in elkaar steekt.Helaas voor ons omdat verslagen niet veranderd kunnen worden maar dit geeft wel weer hoe zij zit toneel te spelen. Meer zet ik niet openbaar ivm elk woord kan tegen je gebruikt worden maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel.
Vervelend dat er wettelijk gezien niet echt een leeftijdslimiet is, voor het alleen laten van kinderen. Het enige dat erover in de wet staat is dat je tot de 18 jaar verantwoordelijk bent voor je kinderen, als ze alleen thuis zijn en er gebeurt iets, dan kunnen ze je daarop pakken. Anders zou ik rond de avond naar het huis van mijn ex rijden en een tijdje gaan posten. Als ik hem dan daadwerkelijk weg zou zien gaan, zou je de politie kunnen bellen. Of met zoon afspreken dat hij je belt als je ex weg gaat... ik zou het in ieder geval onder geen beding laten gebeuren dat mijn kind van 9 alleen is terwijl mijn ex in de kroeg was. Lijkt me een lastige situatie.
en wat denk je dat er gebeurd als narcist haar ziet posten? dan zijn de rapen goed gaar. en zoon jou laten bellen kan dan kan jij de politie erop af sturen. echter bedenk wel dat ze het gaan herleiden naar jou. en wie gaat hij het moeilijk maken jou of je zoon?
Om te gaan staan posten bij mijn ex.. Dat is denk ik vragen om problemen. Ik heb het er met mijn zoontje over gehad, en ook uit gelegd waarom wij (mijn man en ik) het niet goed vinden dat hij alleen thuis is. Hij begrijpt dat, en gaf ook toe dat papa het aan hem had gevraagd, en hij had gezegd dat hij wel alleen thuis wou blijven. Maar vond het stiekum toch best wel spannend/beetje eng. En wil dit liever ook niet. Ik heb hem ook verteld dat als papa weer zo iets voorsteld hij gewoon aan mag geven dat hij dit niet wil, of niet zo leuk vind. en bijvoorbeeld liever bij oma wil slapen ofzo. Dit was ook de eerste keer hoor, hij heeft mijn zoon nog nooit alleen gelaten, ik denk wel dat ondanks dat mijn ex zo tekeer ging tegen mij, hij het wel aanneemt van me. Hij weet dat ik voor mijn kinderen door het vuur ga, en dit echt niet accepteer.
Siriel; als er een respect knopje was op ZP, dan zonder twijfel gebruikt. Zeker als je zegt hoe je uit de relatie bent gekomen en hoe je er nu in staat; wauw wat een sterke vrouw ben jij! Ik denk dat je al heel wat bruikbare tips hebt gekregen, sterkte/succes en nogmaals respect.
9 jaar is wel wat jong. Maar ik ben eerlijk ik lied mijn zoon op deze leeftijd ook wel eens een half uurtje alleen. Ja mijn moeder wist er van die belde of ik terug was. Maar ergens ga je het toch proberen. En hier ging het goed. Ga je ex niet goed praten zeker niet. En als het een half uurtje geweest zou zijn bijvoorbeeld om een brood te halen om de hoek dan zou ik zeggen je maakt er meer van dan het is. Maar dat hij gaat stappen en zijn zoon dan echt zo alleen laat dat jij er niet van weet of niemand niet dat is niet zo goed. En snap het zeker jij als moeder weet het beste wanneer jou kind er aan toe is om even alleen gelaten te worden. Dan hebben we het niet over uren maar over uurtje half uurtje om het op te bouwen. Mijn zoon is bijna 12 die laat ik nu wel met een redelijk gerust hard een uur of 2 alleen maar bel wel altijd even op. Hij is op een leeftijd dat hij niet meer altijd mee wil op visite. Dat is de normale gang van zaken. Dat hij jou bedreigd is niet echt fijn te noemen. Ga er boven staan. En als het om je kind gaat gewoon idd bellen of je hem bij hem wel moet houden. Denk het niet. Maar wel is het duidelijk dat je misschien je ha of jeugdzorg in moet schakelen als dit zo blijft. Dan moet hij met de billen bloot en moet hij zich verantwoorden voor zijn daden. En knap dat je je kind er niet tussen zet er zijn er zo velen die dat wel doen. Met ook alle mogelijke schade van dien. Sterkte er mee.
@Siriel, ik twijfel er niet aan dat je het goed aanpakt. Vind ik juist wel. Er bekruipt me alleen een naar gevoel bij zon kerel, zoals je beschrijft. Ik zou er niet tegen kunnen als hij denkt weg te kunnen komen met dergelijk gedrag. Ik zou daar dan weer consequenties voor hem aan koppelen. Knap dat je er zo gelaten en verstandig mee omgaat.
OuderAlleen: Alleenstaande ouders over echtscheiding, alimentatie, co-ouderschap, alleenstaand ouder schap. Een hele goede site waar ik veel aan heb gehad. Of mag ik dit hier niet opschrijven, jawel toch?
Ik begrijp dat er een moment komt dat je "iets" gaat proberen, dat moet ook, maar dat begint in mijn ogen met een boodschapje doen, en dan is mama er met 15 minuten weer oid. En bijvoorbeeld even een buurvrouw of je moeder inlichten net wat jij zei. Als het daar om ging was ik de laatste die daar moeilijk om zou doen. Maar om lekker naar de kroeg te gaan, dat gaat in mijn ogen gewoon te ver.
Misschien was ik niet helemaal duidelijk maar met dat naar de kroeg gaan ik ben het helemaal met je eens daar in hoor. Mijn lat vriend ex wat hij ook is nam mijn zoon toen ook wel eens mee en soms moest ik wel eens slikken. Bijvoorbeeld hoe heeft hij zijn lip verbrand tja hij pakte de vork van het aanrechtblad. Hij hielp mee koken ik zeg kan je dan die vork niet zo leggen dat hij er niet aan kon komen met andere worden kijk toch uit wat je doet lastig zijn die dingen. Nogmaals sterkte er mee.
Ik heb via pb een reactie gehad van iemand met een site die gaat over nacisten. En het is zo gek, maar het is echt 'fijn" om dat allemaal te lezen. Zelfs nu ik zoveel jaar al weg ben bij mijn ex man is het gewoon op de één of andere manier bijna een opluchting om te lezen hoe herkenbaar het is. Het klopt allemaal zo. Het is net of alles op zijn plek valt. Ik wist altijd wel dat er iets niet goed was met mijn ex, agressief, leugenaar, niet te peilen etc. Gewoon een paar steekjes los.. Maar nu is het zo duidelijk, en ik weet dat ik er natuurlijk niet voor geleerd heb, maar ik weet het gewoon zeker, onze relatie heeft zo'n 8 jaar geduurd. Het is niet dat het er iets van weg heeft ofzo, nee het klopt gewoon, tot in het kleinste detail, het is bijna eng.. Als ik ook terugkijk op "ons" is het net of ik naar een heel slechte B film kijk. Ik heb er serieus wel eens over nagedacht om een boek te gaan schrijven. Wat ik met hem heb meegemaakt, is echt heel erg.. Er zijn nu nog wel eens dingen die omhoog borrelen, die ik niet meer "wist" gewoon zo ver weggestopt.. Zelfbescherming denk ik. Toen ik net wat met hem had, sprak ik het meisje waar hij voor mij mee samengewoond heeft, zij heeft mij min of meer proberen te waarschuwen voor hem. Maar ik dacht dat ze gewoon jaloers was, dat ik nu met hem was. Ze liep (door zijn toedoen) bij een psychiater zei ze, ik dacht dat die meid niet wijs was joh Nu snap ik het zo goed, toen hij na mij weer een nieuwe vriendin kreeg (slachtoffer kan je wel zeggen) had ik zo met haar te doen, maar wilde me er niet mee bemoeien omdat ik dan misschien wel de jaloerse ex stempel zou krijgen. Nu heb ik goed contact met haar zoals ik al vertelde, en dat onze verhalen zo identiek zijn, geeft echt aan met wat voor een man je te maken hebt. Soms kom ik nog wel eens mensen tegen uit zijn buurt, mensen waarmee hij omging, die na onze breuk mij de rug toekeerde. Zelfs mensen die er bij waren als hij mij in het openbaar sloeg. Het werd altijd zo gedraaid dat ik het zelf had uitgelokt. En diezelfde mensen zeggen nu eerlijk.. Ja het is goed dat jij bent weggegaan, ze geven toe dat ze nu ook gaan zien hoe het zich steeds weer herhaalt. Ook bij dat meisje na mij. Dat er toch iets mis is van zijn kant. En dat voelt best goed hoe raar dat ook klinkt. Ik weet gewoon dat het niet aan mij ligt, ik had het alleen nooit 8 jaar lang moeten laten duren. Maar dat zie je pas achteraf. Ergens heb ik ook nog wel medelijden met hem, wat is er in hemelsnaam met hem gebeurd dat hij zo geworden is, dat is toch best zielig. In mijn relatie met hem heb ik geprobeerd hem bij een psychiater te krijgen, maar dat was echt niet te doen, er is volgens hem echt niets mis met hem hoor. De man waarmee ik nu getrouwd ben, zegt wel eens lieverd je kan de hele wereld niet redden.. En dat is zo. Toch doet het me dan wat dat mijn ex nu weer een jong meisje heeft, dat meisje gaat nog zoveel voor haar kiezen krijgen daar heeft ze geen idee van.. Toch voel ik me altijd op de één of andere manier heel sterk als mijn exman onze zoon komt halen. Hij ziet hoe gelukkig ik ben, ik weet dat hij dat ziet en ik weet ook dat hem dat pijn doet op een bepaalde manier. Maar dat kan me eigenlijk helemaal niets schelen