asjebliefd jij en je, vind u zo ontzettend afstandelijk klinken.. Alsof je het tegen een vreemde hebt
Ik mocht altijd je en jij zeggen tegen me ouders. Maar familie was altijd U. En vreemde en kennissen ook. Ik zei nooit bijvoorbeeld tante Bianca. Gewoon Bianca en U. Tot me broertjes vooral , altijd je en jij zeiden. Toen moesten we ook u tegen me ouders zeggen. Dit om het te leren. Het stomme is me broertjes hebben het nooit geleerd en ik zeg tegen iedereen U. Ook tegen me ouders!! Iedereen vond me altijd netjes opgevoed en beleefd. En ik ben er zeker niet slechter van geworden dus ik vind het niet erg. Automatisch blijf ik het doen . Die kleine meid van me vriend zegt wel je en jij. Afentoe naar mijn mening iets te veel. Wel tegen echt oudere zoals mijn oma etc zegt ze u. Tegen mij of me vriend hoeft ze echt geen u te zeggen en tegen andere familie ook niet.
Moet wel erbij zeggen dat ik van het kamp af kom en het bij ons heel normaal was om u te zeggen..... Iedereen deed het om me heen!! Op school vonden ze het wel eens raar als ik dan een vriendinnetje mee naar huis nam en vroeger schaamde ik me een beetje maar ging later over en vind het heel beleefd. Maar nogmaals mijn toekomstige kindje en die kleine meid hoeft het niet tegen me te zeggen.
Tegen ons en tegen familie is het JE En tegen onbekenden en ouderen U Soms wil hij weleens mijn voornaam zeggen maar dan luister ik niet Mama is soms ook oost indisch doof hoor
Mijn ouders spreek ik aan met je jij. Ben wel met tante.s en oom,s op gegroeid die ik zo ook moest behandelen. Tante.... wilt u dit of dat doen of mag ik van u wat te drinken dus wel die normen en waarden geleerd. Nu zeg ik het nog tegen ze als ik ze tegen kom. Zelden haha. Mijn kinderen zeggen gewoon je en jij vind u zo afstandelijk. Mijn voornaam mogen ze voor de grap wel zeggen maar word verder wel liever met mama aangesproken.
Ja er wordt nooit echt voluit je/jij gezegd. Maar om terug te komen op de vraag.... de kinderen zeggen tegen ons gewoon je/jij, tegen de grootouders pake en beppe en dan wordt er wel ge-jijed en gejoued. Ze zeggen oom en tante tegen de diverse broers en zusters van ons. Ook tegen bepaalde vrienden trouwens is het oom en tante ..... dat was vroeger bij ons ook heul normaal. En tegen vrienden moeten ze "u" zeggen. Trouwens we wonen in Duitsland, daar is alles nog veel formeler en wordt er meer "ge-Sie-t" dan "ge-Du-t"
Hier wordt ook geJIJ- en geJOU(W)d. Ook mijn oma's en de vriend van mijn oma spreek ik aan met JIJ. De vriend van mijn oma noem ik ook gewoon bij zijn voornaam, dus geen opa ofzo.. Mijn zoontje is nog te klein om hier al bewust mee bezig te zijn, maar hij mag ons gewoon JIJ en JOU-en.
Ik zei vroeger altijd u tegen mijn moeder en de rest van de volwassenen in de familie. Nu zeg ik eigenlijk vaak je/jij tegen m'n moeder. Mijn kinderen zeggen u tegen volwassenen, maar ik ga ze echt niet elke keer corrigeren als ze tegen mij of m'n man je zeggen. Op school wordt er u gezegd tegen de meesters/juffrouws. Mijn zoontje was waarschijnlijk op z'n vingers getikt omdat hij vaak je zei en ging dus thuis overduidelijk u tegen mij zeggen. Hij vergiste zich alleen een keertje en toen was het: U, wat zeg je?
je en jij, maar wel altijd mama,papa,oom tante,opa en oma. ik vind zelf dat die titels ervoor horen. zal bij ons ook zo gaan. nooooooooit papa en mama bij voornaam noemen trouwens. dat vind ik echt verschrikkelijk. onbekenden worden met u aangesproken, want dat doen we zelf ook
hier moeten de kids u tegen ons Zeggen.( en mama en papa en geen voornamen) zo zijn wij gewoon opgevoed ik heb ook altijd (en nog steeds) u gezegd tegen mijn ouders en familie. ik vind het juist helemaal niet afstandelijk ( zoals sommige het wel vinden) ik vind jij en jou juist heel afstandelijk,en ik vind dat het niet hoort! maar wat een ander doet moet hij zelf weten alleen ik vind dat je u hoort te zeggen! ( ik vind het echt heel erg naar klinken als kinderen ( geen hele jonge kinderen natuurlijk) tegen een oma jij en jou zeggen)
die afstand zal echt niet alleen door het woordje u komen. wij zeggen ook tegen ouders enz u maar er is hier echt geen sprake van afstand alleen maar een hele close familie.
Hier is het je/jij. Ooms en tantes worden wel aangesproken met oom/tante Opa's en Oma's ook met je jij. Laatst nog een hele discussie gehad met mijn vader en stiefmoeder. Mijn stiefmoeder vind het NOT done dat kinderen je zeggen tegen opa en oma. Die is opgevoed met u. Waarop mijn vader en ik antwoorden: Als je hier u zegt tegen opa en oma, zeggen ze tegen je dat je wel ff normaal kan doen. Voor onze contreinen is U afstandelijk. En vinden het dus helemaal niet leuk om door kleinkinderen met U aangesproken te worden. Voor vreemde mensen wil ik ook dat mijn kinderen u gaan zeggen. Maar ze zijn nog iets te klein om dat te snappen
Bij mij in de familie en in die van m'n vriend is iedereen je en jij. Voor mij is 'u' afstandelijk. Bij onbekenden zeg ik soms u, dat hangt van de situatie af. Mijn kinderen mogen nog je en jij zeggen, tot nu toe stoort het mij niet als ze dat doen. Zodra dat wel zo is, zal ik ze leren om 'u' te zeggen tegen volwassenen die ze niet kennen.
Jij!! Altijd met onze ouders ook gedaan en ik vind het zéér afstandelijk om je kind U te laten zeggen tegen zijn papa en mama.
Ik heb mijn dochter eerst geleerd om tegen iedereen U te zeggen toen ze klein was. Later bijgebracht dat dat niet bij iedereen hoeft maar zeker wel tegen oudere mensen, zo ook tegen opa en oma. Nu zegt ze wel "je", tegen ons ook en ik vind dat geen probleem. Ik spreek (onbekende) ouderen ook aan met U, soms wel raar wanneer ze maar 10 jaar ouder zijn dan ik maar het zit er nog steeds ingebakken. Tegen mijn ouders gebruik ik je, nooit jij dat vind ik een rotwoord op een of andere manier.Mijn opa is gewoon u, niks met afstandelijkheid te maken, gewoon zo opgevoed en heel normaal voor mij.
Je en jij! Geen ge-u.. Houd ik ook niet van. Tegen mijn opa zeg ik wel u. Neefjes en nichtjes hoeven ook geen tante tegen me te zeggen. Zeg zelf ook geen tante tegen mijn tante. Ze is een paar jaar ouder dan ik.
Mijn zoontje zegt gewoon jij/je en bij ooms en tantes gewoon de voornaam dus niet Tante .... Ik heb als kind tot een jaar of 8 denk ik u gezegd tegen mijn ouders tot ik op school merkte dat bijna geen enkel kind dat deed toen is het omgeslagen in jij/je. Maar naar mijn opa&oma en mijn vriend zijn oma's toe spreek ik altijd met u en naar onbekende toe ook. Dit is er wel met de paplepel ingegoten. Al merk ik wel dat het voor mijn zoontje moeilijk is om nu ook nog u aan te leren terwijl hij altijd jij/je zegt.
Dat leek mij dus ook zo verwarrend vandaar dat het eerst tegen iedereen u was en toen ze wat ouder was mocht ze tegen verschillende mensen je zeggen.