ik hoop dat jullie tips en advies voor me hebben want ik zit hier erg mee, ik ben zwanger van ons eerste kindje en wil graag thuis gaan bevallen. mijn eigen moeder heeft het contract met mij 3 maanden geleden verbroken de reden hiervan is onduidelijk ik moest horen van mn zusje dat ze me niet meer wilde zien reden is nog altijd onduidelijk. mn schoonmoeder probeert nu naar mijn gevoel mn moeder te vervangen (wat natuurlijk erg lief is maar gewoon weg niet kan). nu heb ik al meerdere keren aangegeven dat ik als ik ga bevallen ik dit graag alleen doe met mijn vriend , de verloskundige en evt. de kraamhulp.. ik vind t dan al druk genoeg... mn schoonmoeder begrijpt dit niet en elke keer als ik bij haar kom zegt ze dat ze bij de bevalling zal zijn.. elke x probeer ik te zeggen dat ik dat liever niet heb maar telkens praat ze er dan overheen en zegt ze dat ze niet alleen voor mij er bij wilt zijn maar ook voor mn vriend... ik weet gewoon niet hoe ik nu duidelijk kan maken?? iemand tips?! bedankt alvast!
gewoon proberen duidelijk te zijn dat je het echt niet wil hebben en anders hoe lullig ook pas bellen als de kleine er is jou bevalling jou keuze heb ze zich maar bij neer te leggen
Ik zou er niet te moeilijk over denken hoor. Gewoon pas bellen als de baby er is Misschien nog eens samen met je vriend en zijn moeder gaan zitten en duidelijk maken aan haar wat jullie wensen zijn en goed uitleggen waarom jij het niet prettig vind om haar erbij te hebben. Als ze het niet begrijpt dat je haar er niet bij wilt hebben dan moet ze dat accepteren, doet ze het niet dan heeft ze pech.
Ik vind dat dit ook een "taak" van je vriend is, het is zijn moeder en waarschijnlijk kan hij daarom ook iets harder en duidelijker tegen haar zijn. En is hij degene die moet zeggen van mam houd er nu eens over op, wij gaan dit met z'n tweetjes doen, en dat er geen discussie over mogelijk is. Maar bijvoorbeeld als het kindje er is, dat zij de eerste zijn die het hoort. (Als jullie het eraan toe hebben) Zeg gewoon elke x zelf ook als ze er weer over begint: nee, we willen en gaan dit samen doen. Ik vind niet dat je echt met elkaar rond de tafel moet gaan, er is namelijk geen probleem; dit is jou keuze JIJ zet dit kindje op de wereld en JIJ bent aan het bevallen, het is jullie keuze en jullie bevalling en kindje en daar heeft een ander mee te leven. Je moet bevallen zoals jij dat graag wil en hoe jij je op je gemak voelt. Daar heeft jou schoonmoeder niks over te zeggen. Ze heeft het gewoon te accepteren, klaar. Persoonlijk vertel ik ook niemand wanneer de bevalling begonnen is, ten eerste krijg je constant de vraag: is het er al, is het er al en iedereen verwacht dat ze gelijk kunnen komen (zeker mijn schoonouders) en ik daar toch geen zin in heb.. Ik beval ook voor de eerste keer en ik wil zelf rustig met z'n tweetjes kennismaken met ons kindje, geen schoonmoeder/moeder die zich er gelijk tussen kan mengen. Succes liefs
bedankt voor jullie reactie's ik zelf dacht er ook al aan om niemand te bellen als de bevalling begonnen is en pas bellen als de kleine geboren is.. maar dan ben ik weer bang voor de reactie's achteraf maar misschien moet ik me er gewoon nier zo druk om maken..
Joh lekker boeiend... Je gaat bevallen dan mag je 'egoistisch' zijn Doe lekker zoals JULLIE het willen! Vergeet niet je bevalling maak je maar 1 keer mee en je kan m noooooit overdoen
Gewoon achteraf bellen, en dan zeggen dat het zooooo snel ging dat je geen tijd meer had om te bellen . Oh, leg trouwens vast in je geboorteplan dat je alleen je vriend en vk erbij wil hebben en bespreek dit met je vk. Jouw wensen worden hieromtrend wel ingewilligd .
Dan hebben ze het veels te druk met blij zijn Mijn moeder was ook, goed bedoelt, steeds aan het aanbieden om erbij te zijn. Ik mocht haar zelf midden in de nacht bellen... niet gedaan Toen ik belde dat ik was bevallen was de eerste reactie "je zou toch bellen als het was begonnen?". Mam, wil je het hier over hebben of wil je weten hoe je kleindochter heet? Verder nooit meer wat over gehoort! En eventueel nog een keer je vriend laten zeggen dat jullie het met zijn 2-tjes willen gaan doen PUNT!!! Julllie vinden het aanbod lief, en mochten jullie behoefte hebben aan haar steun dan bellen jullie haar, maar anders gaan jullie het samen proberen (gebruik dus geen ik anders gaat ze er misschien van maken dat haar zoon het wel wilt maar jij niet bla bla bla) Maar wat vervelend dat je moeder, zonder opgaaf van reden, het contact heeft verbroken terwijl jij hoogzwanger bent van je eerste kindje!
Zou ik net zeggen: gewoon bij VK of arts aangeven dat alleen jij, je vriend, de arts/VK en kraamverpleegster in de kamer mogen. Die zorgen er dan wel voor dat je schoonmoeder er niet bij mag.
Eigenlijk vind ik dat je vriend dit duidelijk mag maken.. Het is zijn moeder, hij weet hoe hij zoiets het best kan aanpakken? En anders eens over haar heen praten (desnoods hormonaal gillen). Misschien hard, maar ze moet toch leren luisteren naar je.. Na de bevalling pas bellen kan ook, maar ergens zie ik hier een mooi leermomentje. Want wat zou s'moeder doen als ze straks wat met de kleine wil. Luistert ze dan wel naar jullie?
Gewoon niet bellen, wat niet weet, wat niet deert. Ik snap toch nooit zo goed waarom iedereen op de hoogte moet zijn als je gaat bevallen, dan zitten ze allemaal in spanning. En achteraf, tja, kan ze wel boos worden, maar dan is er toch niks meer aan te doen. En waarschijnlijk is ze dan zo blij met de baby, dat het boos worden ook wel meevalt.
Bespreek het nog eens met je vriend, en zeg samen tegen schoonmoeder dat jullie haar er niet bij willen hebben, al is het nog zo goed bedoeld van haar dat ze er voor jullie wil zijn. En als ze voet bij stuk houdt dat ze er wel bij gaat zijn, zeg haar dan dat de consequentie daarvan is dat jullie haar pas bellen als de kleine er is. Misschien dringt het dan tot haar door dat jullie het echt samen willen doen.
Ik mag hopen dat je vk en je vriend jouw standpunt kennen en dit respecteren. Zeker niet bellen voordat de kleine er is en haar verder duidelijk maken dat je niet wilt dat zij erbij is. Als ze eroverheen praat kun je toch gewoon zeggen "Praat er even niet overheen want dit is belangrijk voor mij. Ik wil dat je heel duidelijk begrijpt dat wij jou niet bij de bevalling willen hebben, heb je me begrepen?" De boodschap moet dan even kort en bondig (daarna kun je verder uitleggen dat je haar wel waardeert en zo) en als je een vraag an stelt of ze je gehoord of begrepen heeft, moet ze er wel op antwoorden. Stuur haar daar naar toe. Wil ze er niets van weten dan zeg je gewoon dat de consequentie is dat ze niet gebeld wordt voor de kleine er is en dat de deur dicht blijft als ze ineens op de stoep staat tijdens de bevalling. Je hoeft haar ook niet binnen te laten als ze toch komt.
Zoals hier boven. jonge ik snap niet dat moeders en schoonmoeders zich zo opdringen zeg. Mijn moeder wist van de tweede bevalling omdat zij onze oudste op heeft gehaald. Heb haar na de eerste keer toucheren een berichtje gestuurd dat ik 6 cm ontsluiting had en verder heb ik haar pas weer gehoord 2 uur na de bevalling. Ze zouden het niet in hun hoofd halen om zich zo op te dringen. Meid laat je niet op je kop zitten en wees gewoon heel erg duidelijk samen met je partner in wat je wel en niet wil. GEef haar dat nog een keer duidelijk aan samen en iedere volgende keer dat ze er over begint meteen afkappen met "je weet onze wens en die veranderd niet dus hou er over op" Grrr zeurpiet
Zoalng jij, je vriend en je verloskundige op een lijn zitten moet het goedkomen. Het is aan je vriend om de volgende keer tegen zijn moeder te zeggen: ik heb je niet nodig tijdens de bevalling, wij doen dit met zijn tweetjes, we bellen je als de baby er is. Punt. NIet druk over maken hoor, als je iets niet nodig hebt tijdens bevallen is het wel extra stress
Ik heb het inderdaad met mijn vriend besproken en hij ziet geen probleem en zegt: dan bel ik er toch gewoon als de baby geboren is.... uiteindelijk zei hij wel dat we het dan nog maar eens duidelijk moeten brengen en dat ook hij daarin duidelijk moet zijn... want hij wilt het ook het liefst samen doen maar nu komt het bij mijn schoonmoeder denk ik over als dat ik dat als enige wil.. En of ze wel naar ons gaat luisteren als de kleine er is? ik denk het niet nee... ik voel me nu al erg onprettig bij de situatie sinds ze weet dat ik zwanger ben dwingt ze zich heel erg aan me op... en zegt ze ook regelmatig: ja als de baby er is dan sta ik elke dag voor je deur (daar heb ik dus echt geen zin in he..) Ik hoop dat het nu omdat het voor haar ook de eerste keer is dat ze oma word door alle emoties en enthousiasme komt maar dat het straks als de baby er is wel een beetje binnen de perken blijft..
Goed dat je het met je vriend erover gehad hebt. Ik zou nog 1x duidelijk zijn door je vriend te laten zeggen dat jullie het samen willen doen. Gewoon bellen als de kleine er is. Jammer dat ze er zo overheen walst, zou het er ook stikbenauwd van krijgen, hoe lief het misschien ook bedoeld is. Bewaak je grenzen (jullie grenzen), vaak barst de bom uiteindelijk toch wel als je dat niet doet en daar houdt niemand een goed gevoel aan over.
Hier ging het over toen mijn schoonzuster zwanger werd, 2 jaar na de geboorte van mijn oudste. Maar mijn s'moeder woont op 200km, dus veel gepraat op verjaardagen en mails, maar fysiek weinig gevolgen.. Anders had ik echt al heel snel, tijdens de zwangerschap al, het getemperd.. Maar moet toevoegen dat een stukje van mijn gevoelens tijdens de zwangerschap hormonaal waren. Bij de tweede herkende ik dat weer, en kon er wel om lachen
Echt hoor, nu al duidelijk zijn! Mijn sm had ook enorme verwachtingen waar wij geen gehoor aan hebben gegeven maar het ook niet glashard gezegd hebben. Ik voelde wel al tijdens de zwangerschap een enorme druk en had er zelfs nachtmerries van. Toen ons zoontje er was hadden we ook heel veel behoefde aan gewoon met zn drieeen zijn en 2 maanden kregen we dat op ons bord. Haar probleem werd mijn/ons probleem en zat ik met een k*tgevoel terwijl haar verwachtingspatroon gewoon verkeerd was. Jullie krijgen een kindje, niet je schoonmoeder. Echt, wees duidelijk en vertel haar hoe jullie het zien. Dus niet bij de bevalling en ook niet de deur platlopen. Als je er nu al zo in staat krijg je er gezeur over of een rot gevoel. Dus uitspreken hoe je je voelt en wat jullie willen (vroeg of later komt dat gesprek toch, en dan kan je het maar beter meteen doen en niet je kraamtijd erdoor laten verpesten).