hoe gaan jullie om met enthousiaste -maar niet voorzichtige- familie leden? Ik merk bijvoorbeeld dat familie echt alles met onze baby (4 maanden) wil doen. In het begin hebben we sommigen al erg af moeten houden omdat ze dingen met de baby wilden doen die ik zelf nog niet kon omdat ik een keizersnee heb gehad. Wat ik merk en heel lastig vind is dat als ik ergens op visite ben, of visite heb dat sommige mensen mijn kindje oppakken voor dat ik het door heb en het halve huis al doorlopen. Ook het zomaar doorgeven van mijn baby aan anderen vind ik vervelend. Het vervelende vooral is dat het vaak mensen zijn die zelf moeilijk lopen.. maar dan dus wel met mijn kindje gaan lopen. Ook is er een oma die graag op haar kleinkind wil passen, maar absoluut niet voorzichtig is! als we niet opletten drinkt ze thee met de kleine op schoot. Ze wil zelfs al een tijdje dat de kleine bij haar komt logeren!! Ik vind het lastig want andere familie leden hebben al wel is opgepast (met bruiloften), maar haar vertrouw ik de kleine gewoon echt niet toe. Het heeft ook absoluut geen zin om te zeggen dat ze geen thee mag drinken en niet mag lopen met de kleine, want ze blijft het doen.. Ook op verjaardagen zijn er veel mensen die zich met mijn kindje bemoeien, willen vasthouden, doorgeven aan anderen. De hele tijd roepen dat ze moet drinken, schone broek moet, etc etc. Mijn kindje wordt hier ook erg onrustig van. En mij irriteert het, ik zie tegen elke verjaardag op, moet mijn kindje echt bewaken zo voelt het. Zijn er meer mensen die dit hebben en hoe doen jullie het? Of ben ik overbezorgt?
ik vind moeders gauw overbezorgd, maar dit verhaal absoluut niet. Je pakt geen kindje op zonder toestemming van ouders!!! Daar kun je heel duidelijk in zijn, dan maar op een iets minder vriendelijke manier, natuurlijk mogen opa's en oma's kroelen, maar een kind hoeft op een verjaardag niet 3x de kring rond te gaan. En zeker niet gedragen worden door een oma met thee of 1 die slecht ter been is. Als "omathee" niet luistert het logeren gewoon afhouden. Baby is toch ook pas 4 maanden!! Ik zou vanaf nu heel duidelijk zijn, want hoe langer je wacht des te moeilijker het wordt. Baby zit bij papa of mama en wij bepalen bij wie die kroelt. Een kleedje ofzo meenemen waar je de beeb op kan leggen tussen de stoelen van jou en je man ofzo. Of lekker in een draagdoek.
Nou gewoon aangeven hoor.....jij bent de mama he...Je gevoel zegt duidelijk dat je haar moet beschermen geef daar ook gewoon aan toe hoor. Vaak denkt de hele familie dat zij een baby hebben gekregen he.... Ik vindt jij idd niet overdrijven dus kom op voor jezelf hoor. En als jij iets niet wilt gebeurt het gewoon niet...zo simpel is het. Het is jullie kindje en neem je gewoon het recht wat je hebt...jullie beslissen wat er gebeurt!
Nou hier is het ook zo hoor. Als we ergens op bezoek zijn zit onze dochter bij mij op schoot, als iemand haar wil vasthouden kunnen ze dit vragen, en al zeker niet weer doorgeven naar een ander want dan zeg ik gewoon dat ik het niet wil hebben en pak ik haar weer bij me op schoot. het is wel nodig om echt duidelijk tegen mensen te zijn want er word vaak zomaar vanalles gedaan, zelfs als je er wat van zegt, zo hier bijv mijn schoonvader had er een handje van aan om te vragen, en krijgt ze al tandjes? wij : nee niks, ' oh en voel je ook nog niets? ' en dan hup die vinger in haar mond nou gatver! dat wil ik dus echt niet hebben dus ik zei , doe maar niet, vind ik niet echt prettig en ook niet netjes antwoord ; ach stel je niet zo aan, ik heb mn handen gewassen.. Nou dochter opgepakt en bij me op schoot gezet en klaar. mensen denken gewoon niet na en jij zit dan later met een onrustig kindje dus gewoon aangeven wat jullie prettig vinden!
Ik snap je verhaal. Ik heb er ook echt een hekel aan. Schoonmoeder wist dat ik het sowieso al moeilijk vind als anderen hem willen vasthouden (waarom moet iedereen een baby op schoot hebben, kijken kan toch ook?) maar zij geeft hem dan ook gewoon door. Terwijl ik eigenlijk op het puntje van mn stoel zit tot ik hem zelf eindelijk weer terugkrijg. Nou is het sowieso een lastig verhaal omdat zij veel meer met hem wil dan wij/ik wil en heb al spijt dat ze gaat oppassen. Vind haar gewoon te makkelijk met hem (al gaat alles uit liefde hoor, maar bijv houdt zij hem echt niet fijn vast soms) en ben bang dat ze straks de hele dag met hem gaat lopen freubelen en hij niet slaapt (hij slaapt overdag niet makkelijk). Maar ik 'mag' er niks van zeggen, dan is ze gepikeerd. Koffie dronk ze ook met onze kleine op schoot, ook niet fijn! Dus snap je helemaal. Maar het is wel heel lastig om er iets van te zeggen, want mensen zijn dan meestal op hun p. getrapt en dan heb ik alsnog weer een naar gevoel... En ja, ik ben veranderd in een leeuwin! Aan de ene kant soms lastig, aan de andere kant ben ik trots dat ik zoveel gevoel voor hem heb. (maar ik begrijp de natuur nu goed dat je jonge dieren niet moet aanraken ivm geur. ik ben ook echt geneigd ons zoontje in bad te doen als hij bij iemand anders gezeten heeft zodat hij niet meer naar andere mensen ruikt )
Ik ben altijd wel duidelijk geloof ik (en ben ook vrij makkelijk). als ik binnen kom laat ik hem een soort van zwaaien naar iedereen. En verder zit hij bij mij op schoot en laat ik hem niet uit mijn handen pakken zonder te vragen. Als iemand hem vraagt dan zeg ik vaak wel dat het kan. En dat hij wel eventjes mag zitten zodat ik kan plassen/drinken ect. Dan is het ook duidelijk vind ik wanneer ik he weer terug wil. Maar zodra ik merk dat hij onrustig word wil ik hem gewoon weer terug en pak hem ook of zeg geef maar of anders word het drama straks. Ik snap dat moeders het soms lastig vinden, maar het ligt ook erg aan je kindje. Mijn kindje slaapt de nacht na een drukke avond prima. Als hij dat niet zou doen, zou het bij mij snel afgelopen zijn. Dan zou hij gewoon bij mij zitten en verder niemand. Ik merk dat ik ook makkelijker ben naar mensen waarvan ik weet dat ze meer kleine kinderen om zich heen hebben. Het blijft lastig omdat iedereen er anders over denkt en niet iedereen in de gaten heeft wat voor een impect het kan hebben zoveel mensen. maar jij zal je mond open moeten doen want je kleintje kan het nog niet! (hoe moeilijk dat soms ook is!!)
Hoi Ook wij hebben in het begin echt duidelijk moeten zijn en soms nu nog steeds. Hetzelfde probleem: baby meteen oppakken, hij heeft dorst honger... Ook steeds het bemoeien van anderen...pfff Wij hebben echt duidelijk gemaakt dat de kleine nu even bij papa of mama blijft, wanneer dat hij eet of drinkt. Ook al vonden sommige mensen dat niet leuk. Het kan idd niet dat iemand die slecht ter been is op de kleine gaat letten, das veel te gevaarlijk en dan ook thee drinken met de kleine op schoot!!! Onze kleine gaat gedeeltelijk naar de kdv en opa en oma's. Soms zou ik het liefste de kleine alle dgn naar de kdv brengen, want oma luistert gewoon niet naar wat we zeggen of vragen. Ze is ook al een keertje met de kleine op de arm gevallen! Het ging gelukkig goed, heb de kleine op tijd kunnen opvangen. Ze geeft hem eten wat ze wilt. laatst kwam ik hem halen en had hij nog niet warm gegeten, terwijl het wel de afspraak was. Haar antwoord: oh hij heeft net een restje van zijn pap gehad, eet hij vanavond toch geen warme maaltijd. Ben toen best boos geworden. Ik weet mensen bedoelen het goed, maar soms.... Succes
Hey meiden, Hier zelfde probleem gehad, verschrikkelijk, maar de enige oplossing is toch echt voor je kind en jezelf opkomen. Duidelijk zijn en grenzen aangeven. Hoe moeilijk het ook is. Succes
Heel herkenbaar! Ik heb dat ook het erg gehad en pakte mijn zoon gewoon af en als ik commentaar kreeg zei ik gewoon dat het zo fijn is dat ik zelf mag bepalen bij wie MIJN zoon zit. Nou begint het met eten. Mijn schoon familie wil hem maar zo vanalles voeren wat ik niet wil. Ik zeg ook dan dat ik dat niet wil. Ik laat ze dan maar zeuren want ik weet wat het beste is voor mijn zoon en dat hebben ze maar te respecteren ! Vervelend blijft het. En dat bemoeien ... zucht kan me er dood aan ergeren!!
Oooooh bah ik krijg de kriebels hiervan zeg.. Heel herkenbaar en verschrikkelijk irritant!! Onze zoon mocht tot een week na zijn geboorte echt alleen door ons vastgehouden worden.. Hij lag in het zkh aan de antibiotica en lag dus op de kinderafdeling.. Dat maakte dat ik er best makkelijk in was om hem na die week even aan anderen te geven (maar zeker niet zomaar aan iedereen).. Bij onze dochter kwam ik de avond na de bevalling thuis (ze was dus net een paar uurtjes oud) en het hele huis zat vol.. Iedereen wilde haar even vasthouden.. Dat heeft mij zo beschermend gemaakt dat ik in de periode daarna haar alleen zelf vast wilde houden.. Mijn vriend dan ook wel maar het liefst had ik haar vast.. Gelukkig had ik een lieve kraamverzorgster die wel zag dat ik het heel moeilijk vond als anderen haar vasthielden en die zei dan ook voordat er visite kwam dat ik beter in bed kon gaan liggen maar na een week was die kraamverzorgster ook weg.. Mijn vriend zei toen telkens dat ik haar maar aan iemand moest geven want ik vond het zelf ook leuk als ik een pasgeboren baby vast mocht houden.. Op een gegeven moment kreeg ik van iemand de opmerking "ja geef haar nou maar hier want ik heb haar nog niet vastgehouden" (ze was toen een week of 3/4 oud).. Ik stond met mijn mond vol tanden en gaf haar en vervolgens ging ze dus ook de hele kamer door.. Heel vervelend.. Heeft mij alleen maar erger gemaakt en ik heb me toen een periode echt afgezonderd van drukke ruimtes tot ik er dus echt bang voor werd.. Nu is ze inmiddels bijna 10 maanden maar als er nog een kindje komt hier dan dus echt de eerste week geen visite (met uitzondering van ouders, broers en zussen natuurlijk) en volledige rust om aan elkaar te wennen.. Ik hoop dat dat het makkelijker zal maken.. Ik zou er dus gewoon wat van zeggen want zoals je misschien uit mijn verhaal op kan maken heb ik er veel spijt van dat ik dat toen niet gedaan heb.. Je hebt jezelf ermee want je kindje raakt overprikkeld en slaapt slechter etc.. Je kan altijd zeggen dat je kindje er niet goed tegen kan en dat je meer en meer merkt dat de drukte dan ook slechte nachten opleverd.. Dat je daarom je kindje zelf vast blijft houden.. Helemaal ontkom je er niet aan maar misschien kan je het op die manier beperken.. Succes
Wij zijn vrij gemakkelijk in laten vasthouden en dingen even anders doen dan anders. Echter kan ons zoontje daar ook tegen, hij wordt er niet onrustig van en slaapt er ook niet minder door. En WIJ bepalen nog steeds wat er gebeurt. Zie ik dat hij onrustig wordt, dan pak ik hem. Als bijv. de vraag komt "en wanneer krijgt hij nou eens hapjes" dan antwoord ik met "voorlopig niet" en maakt mijn toon gelijk duidelijk dat ik geen zin heb in discussies. Ik moet ook wel zeggen dat wij geen mensen hebben in onze omgeving die ons zoontje zomaar oppakken of doorgeven, dat wordt altijd netjes gevraagd. Als het zonder te vragen zou gebeuren ben je bij mij ook verkeerd. En thee/koffie drinken met een kind op schoot vind ik echt not done en daar zeg ik zeker iets van. Wat me opvalt is dat vrouwen vaak vinden dat anderen zich bemoeien/dingen doen die zij niet goed vinden, maar daar dan vervolgens niets van zeggen. Kom op, denk ik dan, word wat assertiever!
Ik ben echt heel makkelijk, als iemand hem vast wil houden mag dat. Nou ja mocht, hij bepaalt het nu wel zelf Maar toen op een verjaardag hij met 4 maand oud van de een na de ander met 2 min tussentijd werd overgegeven heb ik even een publiekelijke melding gedaan dat het geen lappenpop was en dat ze als ze hem op schoot wilden ze hem ook een tijdje op schoot hielden. Waren ze allemaal even stil van, maar ze deden het wel netjes daarna haha. Scheelt ook dat mijn zoontje het allemaal wel interessant vond, lachen tegen iedereen en zijn ogen uit kijken. Denk dat ik met een baby die er niet tegen kan heel anders zou reageren. Mensen die er mee gaan lopen terwijl ze het niet kunnen blijft eng, dat wil ik ook echt niet. Probeer dat altijd voor te zijn door te zeggen ga maar even zitten dan zet ik hem lekker bij je op schoot. Soms gaat dat mis (ben ik te laat en staan/lopen ze al) en gelukkig ben ik niet de enige die dan opvliegt om te gaan helpen Mijn schoonmoeder mag om oa die reden eigenlijk nooit oppassen. Ze staat hem niet af en kan niet goed lopen zonder krukken. Vertrouw er niet op dat ze het niet toch gaat proberen (trap vind ik dan helemaal het engste!). Is hard, want ze wil graag oppassen, maar veiligheid gaat voor hoor!
ja weet je ... je moet die middenweg vinden..... Je moet niet doorslaan en te bang zijn want alleen maar in de armen van mama is ook, naar mijn idee, wat overdreven. Maar als ze nog zo klein zijn en iedereen wilt haar vasthouden en jij wilt dat niet....dan doe je het niet zo simpel is het.
Weet je schoonmoeder dat ze niet mag oppassen? Ik denk erover om t maar een keer te zeggen, omdat ik gek wordt van het gevraag om op te mogen passen
Als ik mijn dochter zelf vast heb, zeg ik vaak wel wat ik wil. Wat ik het lastigste vind is als ze haar in een ongemerkt ogenblik opgetild hebben (uit de wagen bijvoorbeeld) om dan te zeggen dat ik dat niet wil hebben. Of ze als ze haar vast hebben, en als je dan ff met je ogen knippert ze dan ineens met haar lopen En als je dan vervolgens zegt dat ze beter kunnen gaan zitten met haar dat ze het dan niet begrijpen. Overigens zeg ik altijd tegen mijn schoonmeoder dat ze moet gaan zitten en dat ze haar dan wel op schoot krijgt.. maarja.. dan toch nog gaan lopen
Heel herkenbaar, mijn dochtertje is nu 3 maanden en ze kan totaal niet tegen drukte. Toen ze 1 maand oud was was me schoonmoeder jarig en had haar meegenomen naar het feest, ten eerste ging ze rond alsof het inderdaad een lappenpop was, baby huilen huilen, iedereen deed alsof ze het beter wisten dan ik: heeft ze honger, schone luier, darmkrampjes... blablabla op een gegeven moment was ik het zo zat heb ik haar opgepakt en ben ik naar huis gegaan. Nu met verjaardagen in de avond gaat ze niet meer mee, de drukte kan ze niet aan en wij zitten 2 dagen met een onrustige baby terwijl de visite lekker naar huis gaat en nergens last van heeft... jammer voor hun dat de baby niet meer mee gaat, maar ik lig er totaal niet wakker om..... bescherm me kindje liever dan dat ze helemaal in paniek is
en op die momenten moet je dus ingrijpen, als jij ze ineens voorbij ziet komen zeg je: o sta je op...geef ze dan maar hier, dat vind ik niet zo prettig. En dan pak je daar dus ook meteen terug. Dat moet de boodschap wel overbrengen denk
Ik denk dat ze het onderhand wel beseft. Ze vraagt het al 14 maand nu en elke keer krijgt ze een nee. Maar heb nooit letterlijk gezegd: jij mag niet oppassen. Geloof dat mijn man het wel uitvoeriger met ze er over heeft gehad. Mijn schoonbroertje is schizofreen en die hebben we wel heel duidelijk uitgelegd waarom we (ik) niet willen dat hij alleen met hem is. Hij is er stapelgek mee en ik denk niet dat hij hem wat zal aandoen maar ik ga het risico absoluut niet nemen! Hij zal maar net op dat moment opdracht krijgen van zijn stemmen! Dat is overigens nog een reden dat sm niet op mag passen. Ze geeft duidelijk aan dat er niets mis is met hem (blind! Het is vastgesteld) en dat als zij oppast hij mee komt en ze dan best ff snel alleen boodschappen oid kan doen. Je merkt nu wel dat het vertrouwen er bij haar helemaal niet is natuurlijk. wil zich niet aan afspraken houden.
Ohja terwijl ze wel mee krijgt overigens dat hij wel bij mijn familie is. Niet om haar te pesten, maar dat hou je natuurlijk niet verborgen
Als ik iemand mijn baby vasthield en thee/koffie had zei ik steevast: als je wat wil drinken zeg je het maar, dan neem ik hem even over. Ik wil dat echt niet hebben. Hier gelukkig geen onverantwoorde oppassen en lopen terwijl mensen slecht ter been zijn. Maar zou dat hetzelfde doen: baby geven en zeggen: als je nou op wilt staan, zeg het dan even want ik vind wandelen met kind niet fijn dus dan neem ik hem even van je over. Lijkt me heel helder. Hier is mijn zoontje één keer doorgegeven en ik vond dat verschrikkelijk. Echter mijn mond gehouden omdat hij niet protesteerde. Was blij toen ik hem weer vast hield. ( 'Oh hij moet drinken, ik ga even naar boven (bv) doei!' )